3 december 2022

Dag van:

Oei......begint me die dag toch even met een teleurstelling....

Wel een begrijpelijke, maar toch....

Want tuurlijk snap ik dat je in deze tijd niet zelf ook snotterig wil worden, dat is op zijn minst heel vervelend.....maar diep in m'n hart had ik me immers ook op dat Sinterklaas feest verheugd...het is oh zó mijn....ons feestje....

Het gaat alleen niet door...

De kinderen en kleinkinderen hebben volgende week veel belangrijke afspraken....en die moeten écht doorgaan...ziek worden kunnen ze nu niet gebruiken...

Daarbij zijn ze zelf nog herstellende van net ziek zijn geweest....

Het risico van een hoestende oma die ook nog in de buurt van twee corona mensen was, is dus best groot....

Ik snap het....tuurlijk snap ik het....en volgend jaar is er immers vast nog wel weer een maand december om het te vieren....

Dus moedig zeg ik dat ze de cadeautjes maar bij de deur moeten ophalen....ze zijn immers in de buurt....en mik ik de rijmpjes speurtocht met Grieks letterspel in de prullenbak....

En dat er dan een huilbui komt als de cadeautjes zijn opgehaald laat ik maar hand in hand met het begrip gaan...

En ik geef mezelf gauw een schop onder mijn gat....ik kan immers mezelf niet uitstaan namelijk als ik medelijden met mezelf heb....

Tja, en dan heb je ineens zo'n lange lege

dag voor je....

Zo'n dag dat je jezelf voor de voeten loopt en tot niks komt...

Je eet eens een pepernootje uit de zak die al een week open staat....niet te eten die zachte krengen dus.....

Je ruimt eens wat op....

Willem komt met zijn surprise aan want hij had mij getrokken...en wil me blij maken zegt hij...

Je lacht gelukkig weer als je de knulligheid van Willems non creatieve maar oh zo lief bedoelde familie/gezin surprise ziet....

"Omdat je zoveel van je kinderen en kleinkinderen houdt" zegt hij....en hup daar komen de tranen weer....

Maar je schatert even later nog harder weer om zijn originele cadeaus....

"Nu hoef ik nooit meer bij de buren de rasp te lenen" lacht hij trots..."en we hebben ook weer een afwasborstel ".....

(Borre heeft de onze vorige week stuk gebeten)....

Je krijgt weer tranen in je ogen als hij jouw surprise ziet en hij zo ontzettend blij verrast en oh zo onder de indruk is van het houten mini fluitenkoffertje dat ik liefdevol maakte voor hem...

Ik had hem getrokken dus....

In dit geval een prettig toeval....

Het Sinterklaasgevoel heb ik echter niet....

Ik kijk weer naar buiten...naar mijn vogeltjes....

Ik tel wel 12 koolmeesjes, 4 pimpelmezen en 1 roodborstje....

Het roodborstje is altijd in zijn of haar eentje...

Willem pakt zijn fluit...

Ik ga je weer vrolijk fluiten zegt hij....

Prachtig gezicht die Flierefluiter Willem aan de ene kant van het raam en mijn gevederde flierefluitertjes aan de andere kant....

Op naar de voetbalwedstrijd dan maar ...

Willem is op van de zenuwen....

Maar dan ook écht....

Hij is dan tot niks in staat, wordt chaotisch, onduidelijk, verward en vice versa van heel druk naar heel stil....

Dan begint de wedstrijd...

En ik heb nog nooit iemand die op dieet is in zo'n recordtempo pepernoten zien eten....

Hij staat, hij kruipt, hij buigt, hij springt, hij juicht, hij roept, hij joelt....en hij weet vooral alles beter dan de spelers zelf....

Na twee doelpunten is hij zijn stem kwijt....

Na één tegen-doelpunt heeft hij buien van duizeligheid...

Na het derde doelpunt is hij niet meer in staat van zijn stoel af te komen....

Hij belt met Drenthe, met Doesburg, met Griekenland en gelukkig iets dichterbij ook met de buurman...

Hij appt, hij spreekt berichten in...

Ik bedoel maar.... hoezo hyper....????

Ondertussen kook ik maar weer eens een

Hello Fresh maaltijd want ik had er niet op gerekend dat we thuis zouden eten....

Weer een hele onderneming die maaltijd...

En ondertussen hou ik Willem in de gaten...

Of misschien wel meer Willems hart (gniffel)....

De maaltijd staat net op zijn schoot of het fluitsignaal klinkt....

"Ik ben zo blij Wampie, zo blij, dit is zo lekker"....

Ik denk alleen niet dat het over de maaltijd gaat dit keer....

En dat klopt ook....

We zijn dus door naar de kwartfinale...

Maar tegen wie moeten we dan??....

Wie dat wordt, wordt dus vanavond gespeeld...

Argentinië tegen Australië...

Dat wordt een tweede ronde voetbal...

Ander soort spanning....

Ik ruim maar weer wat op, draai twee

wassen en bekijk mijn mail....

Dan belt mijn Griekse vriendin Elona met de vraag of ik het nog volhoudt met mijn voetbal gekke dwaas....en vol trots laat ze daarna zien dat de kleine man al staat en kleine stapjes zet....

Dan bel ik mijn vriendinnetje....eventjes bijpraten....

Trek dan voor dat 'eventjes' maar rustig een uurtje uit....

Mijn vriendinnetje is naast Willem immers mijn uitlaatklep, mijn klaagmuur en mijn klankbord....

Ondertussen hoor ik beneden veel televisie geschreeuw van juichende supporters maar ik weet nog niet of het nou Argentinië of Australië is waarvoor ze juichen.....

En Willem stuurt hartjes.....veel hartjes....

Kijk, je kan zeggen van die man wat je wilt....maar hij is er als hij voelt dat je hem nodig hebt....

Het wordt dus Argentinië...

Vrijdag mag ik twee keer drie kwartier genieten van Messi...

Oeps....niks vrijdag....

Vrijdag heb ik een etentje met mijn oud LACCS studiegenoten....

Wellicht zal in het restaurant ook wel een tv zijn toch.....

En kijken met 13 meiden heeft ook wel wat....

Al moet ik zeggen dat kijken met Willem eveneens een hele belevenis is....

Dan ben ik er aan toe om de foto's van de kinderen te bekijken...

Hun lieve dankbare gezichten...als ze de zo met zorg door mij uitgezochte cadeautjes uitpakken...

Ik voel het gemis maar ben ook blij om al die blije gezichten...

En we openen onze eigen cadeautjes...

Maar het is anders....vreemd anders....anders dan al die andere 39 jaren dat ik Sinterklaas vierde met mijn gezinnetje....

En ik kijk uit naar volgend jaar....