Dag van:
Willem zit alweer in zijne normale werk ritme...
Ik vind het knap...
Zelf ben ik dan wel onmogelijk vroeg wakker door dat ene rot uurtje tijdverschil nog....maar om nou te zeggen dat ik dan op gang kom...nou nee...
Nou ligt dat natuurlijk niet alleen aan mij vind ik dan...
Mijn vriendinnetje belt....
We hebben het over het werkdruk...en over het feit dat we 'ouwe vrouwtjes' worden....
Maar ik vertel er wel meteen achteraan dat ik toch wel even die berg Dikeos een eind ben opgeklommen...oh zo...
Ik heb er alleen maar niet bij verteld in welk tempo hihihi.....
En toch ook liep ik zes dagen lang de heuvel van Kos stad op en en zeker twee kilometer langs de zee over de boulevard...
Ook niet verteld in welk tempo, wel dat ik een enorme kei over het hoofd zag een ongelofelijk languit ging...en dat terwijl ik toch Drenthe met z'n hunebedden gewend ben....
Dan appt mijn dochter me...
Ze gaan de tuin opknappen....
Mama kom op met je adviezen...
Nou blijkt ze die allerminst nodig te hebben want ze zit al vol tuinarchitectonische plannen....maar goede raad in welke winkels ze de leukste spulletjes voor in de tuin kan kopen, daar heeft ze wel wat aan....
Dan appt en andere goede vriendin....
We hebben het maar weer eens over Willems wonderlijke capriolen...
Helemaal vol is hij van zijn begrafenis plannen....
En hij begint met zijn dieet vandaag...
Ik zal hier maar niet vertellen wat de weegschaal vanmorgen aangaf...maar het was een getal met twee cijfers achter de eerste....
En wat zal ik eens ondernemen vandaag na al dit social talk gedoe....
Ik ga foto albums maken....
Jazeker, dat gaat ik doen....
Parijs moet nog, Ieper ook en dan nu Kos erbij....
Ik blader mijn mappen op de computer eens door...
Het is niet waar....kijk nou....de foto's van Chalkidiki in de herfstvakantie staan ook nog niet eens in een album...
Het is maar goed dat de Hema 40 procent korting op fotoboeken geeft deze week....
Vier albums maar liefst....
Dat wordt een mega klus...
Maar laat ik het nou maar doen voor die korting voorbij is want anders is het zo'n aanslag op de huishoud portemonnee hè....
En zo zit je dan achter je pceetje....
Foto na foto....leuke achtergrond...opleuk plaatjes....teksten...en hup de volgende...
Ging iets langzamer dan dat ik het hier schrijf hoor....
Ik deed er een complete dag over ...
Maar ze zijn wel klaar en naar de Hema verstuurd....mét korting...tjakaa zou ene Ratelbander zeggen....
Willem is ondertussen alweer voorgegaan in een dienst in een verzorgingstehuis....en heeft gerepeteerd voor het concert op 4 mei, voorafgaand aan de dodenherdenking....
Oei ja dodenherdenking.....mijn vriendinnetje en ik hebben vanmorgen alleen maar zitten plannen wat we 4 mei, op haar vrije dag, eens zullen gaan ondernemen....
Laten we alsjeblieft niet vergeten dat we ook twee minuten onze klep houden om acht uur....
Ik ben daar altijd erg streng op maar twee vriendinnen die elkaar alweer wééééken niet gezien hebben en nooit uitgekletst raken, dat wordt natuurlijk nog een dingetje....
Was trouwens weer als vanouds toen we het over een uitje hadden...
"Oh ja, Volendam is leuk, en de Keukenhof is prachtig, we kunnen ook naar Kevelaer of Oberhausen.....oh en Giethoorn is ook leuk want het wordt mooi weer....
Ach laten we maar weer zien waar we uitkomen, met ons weet je het nooit"....
En zo gaat dan ook altijd....'we zien wel waar we uitkomen'....
Zonder doel....gewoon op gevoel....
Vanavond.... Willem is repeteren....staat op de achtergrond de tv aan....terwijl ik nog steeds achter de pc zit te ploeteren op de laatste twee albums....
Paul de Leeuw met een programma over kinderen met kanker....
Ik hoef niet eens te kijken om het verdriet en de wanhoop te voelen....
En dat is dan zo'n moment hè, dat je dan bezig bent om je luxe op een evenzo luxe manier probeert vast te leggen...
Je terugdenkt aan de pech tijdens de terugreis....aan de val en de kapotte stijve knie....je paniek....
Tijdens een heerlijke vakantie hè....
Maar dan ineens denkt 'waar ben ik hemeltjesnaam mee bezig....daar zijn ouders die hun kind kwijtraken aan een vreselijke rotziekte ....en broertjes en zusjes die hun zusje gaan verliezen....hoe vertel je dit je kind....hoe sta je je kind bij?'....
Hoe erg zul je dan niet in paniek zijn....
En ik zeurde over verloren sleutels, een knie en een verloren gehoorapparaat.....tijdens notabene een dérde vakantie dit jaar.....
Over wasjes die weer gedraaid moesten worden....
Ik moet me schamen.....
En jemig wat doet die Paul dit toch knap...
Geen zielige sensatie vertoning maar oprechtheid.....
Misschien juist ook wel om iemand zoals ik nu weer eens wakker te schudden...
Nou Paul, het hielp....
Wat ben ik toch dankbaar dat mijn twee kinderen en vier kleinkinderen in dat opzicht gezond zijn ...
Ooooh écht....ik kijk nu dubbel zo hard uit naar dat familie uitje 14 mei.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten