Dag van:
Altijd even wennen als je in een hotel slaapt zo'n eerste nacht....
Grootste probleem hier is wel dat tweepersoons dekbed....
Thuis hebben we gewoon allebei onze eigen bed en nog belangrijker, onze eigen dekbed....
Wij zijn erg knus en knuffelig maar samen onder één deken dat gaat ten koste van een gelukkige relatie....
En in de kast van de hotelkamer ligt, zoals soms wel het geval is, dan wel een tweede kussen, maar geen tweede deken of dekbed....
Zelfs met een sprei waren we al blij geweest, maar nee.....
Dat wordt dus vluchten, vechten of bevriezen....
Voor de lezer: we hebben ze alledrie geprobeerd.....
Bevriezen/freeze: De één koud zonder dekbed naast elkaar liggend terwijl de ander zich nog eens omdraait onder het warme dons....
Vechten/fight: Zorgen dat je het dekbed met een felle ruk in ieder geval voor de helft weer eigen maakt....
Vluchten/flight: Met een wollen vest over je heen op het te kleine bankje op het balkon proberen in slaap te sukkelen....je zit immers tegen oververmoeidheid aan....
Zo'n nacht dus....
Het ontbijt maakt veel goed....
Eten maakt bij Willem eigenlijk altijd wel alles goed....
Hij geniet dan ook van dubbele portie roerei, een bak Griekse joghurt met honing en vruchtjes en broodjes/croissants met verse jam....
Ik hou het maar bij koffie....zo weet ik tenminste zeker dat ik na zo'n nacht nog enigzins op de been blijf vandaag....
De kamer is al gepoetst...het bed opgemaakt....met het dekbed glad gestreken erover, als ware er niks gebeurd vannacht....als we na het ontbijt op onze kamer komen....
We genieten van ons balkon en het meegenomen leesvoer....
En datzelfde zetten we beneden op het
terras bij het zwembad voort....
terras bij het zwembad voort....
Nu genieten we in de zon op het terras met twee heerlijke koppen koffie....en twee heel fijne boeken....
Even geen gefröbel maar wegdromen in de wereld van Parijs....
Het wordt alleen geen wegdromen want het verhaal speelt zich deels af in de tweede Wereldoorlog....en deels in de tijd daarna wanneer er een leugen uitkomt....
Afscheid van Parijs heet het....een verhaal met diepgang en ervaringen en gedachten die jezelf ook al het denken zetten.....
Hamvraag: als de leugen uitkomt dat je blijkt niet te zijn wie je altijd verteld is te zijn, ben je dan nog dezelfde persoon....?
Voorbij de leegte is de titel van het boek van Willem...
Het gaat erover hoe de mens is doorgeschoten in het heersende individualisme maar vooral weer hoe terug te keren naar de verbinding....
En wat is de bindende overstijgende factor die ervoor in de plaats komt als men meer en meer het geloof heeft afgezworen....
Het lijkt allemaal zware kost, maar dat is het niet hoor...
Tussendoor lezen Willem en ik elkaar passages voor....
Zo blijven we van elkaars gedachten op de hoogte.....
Om ons heen zwerven geluiden van spelende kinderen in het water....
Telefonerende FaceTime oudjes die mede achtergebleven oudjes op het thuisfront danig jaloers maken met de beelden van de omgeving hier....
Alleen hemeltje wat kunnen die Duitsers dat luidruchtig...
Ja ik weet, het kan ook het achteruitgaand gehoor zijn natuurlijk op die leeftijd, maar dan nog....
De scherpe Duitse klanken snijden door je toch al tere ziel tijdens het lezen van je tragische boek....
Verder hoor je de vallende olijven die vergeten zijn tijdens de pluk van begin deze maand....
De muziek van Frank Sinatra door de luidsprekers bij de torentjesbar....
En het gesis van het koffieapparaat of het geluid van de bierpomp.....
Duitsers drinken namelijk al vroeg bier....
Volgens mij poetsen ze er ook hun tanden mee...oftewel ze staan ermee op en gaan ermee naar bed....gesteld dan dat ze het maal per dag hun tanden poetsen....
Voor Willem en ik het doorhebben is de
klok zomaar naar half vijf getikt....
klok zomaar naar half vijf getikt....
Nog even heerlijk op ons balkonnetje in de avondzon is waar we deze dag, voor het diner begint, mee af willen sluiten....
We zeggen wel tien keer tegen elkaar hoe relaxed deze dagen toch eigenlijk zijn...
En hoe heerlijk thuis óók is, je blijft thuis toch altijd bezig met iets....of je wordt bezig gehouden door iemand....
Hier zijn maar twee dingen waar je rekening mee hoeft te houden; de ontbijtt-en diner tijden....en verder hoeven we helemaal niks.....
Zelfs het uur tijdsverschil hebben we niet in de gaten, terwijl je daar thuis toch altijd weer problemen mee hebt....
Het diner moeten we sober houden want Dimitris neemt ons mee....
We gaan vanavond met hem originele gyros eten in het stadje....
Dat heeft hij niet tegen dovenmansoren gezegd.....origineele gyros jammie....
En het wordt nog leuker, want als we om negen uur met Dimitris naar het restaurantje rijden dan zitten daar nog veel meer mensen van Geranion Village (ons hotel)....
We worden direct in hun gezelschap opgenomen....
In mengelmoes van Duits, Grieks en Engels vervolgen we onze gesprekken....
En het gaat over van alles...
De mannen denken ieder voor zich het meeste van voetbal te weten....
Het bier en de retsina vloeien rijkelijk...
Zit ik daar als niet bierdrinker met mijn Fanta.....
Op naar het volgende kroegje....
Plannen maken om te proberen in februari naar de bergen van Exochi te komen...
Daar waar Dimitris in de winter verblijft bij zijn lieve moeder.....mama Vicky van bijna 90....
Tenminste dat denken ze want in de tijd dat de mama Vicky geboren werd, deed men nog niet zo moeilijk over geboorteaangiftes....
Later toen dit anders werd, vertelde haar moeder haar dat ze dacht dat ze ergens in april geboren was van 1934, wat later zelfs, na gedetailleerdere berekeningen, 1933 geweest ook zou kunnen zijn....
Ze hebben maar ergens in het midden een datum geprikt en dus werd het 15 april....
We hebben mama Vicky al eerder ontmoet en sindsdien sturen we regelmatig dozen lekkers, warme dekens en zelf gebreide omslagdoeken op....
Nu ze (waarschijnlijk) 90 wordt willen we haar graag nóg een keer bezoeken daar boven in de koude bergen....tegen Bulgarije en Macedonië aan....
Dimitris glundert....hij ziet het wel zitten....
En zo wordt het weer middernacht....
We relaxen dan wel enorm, maar om nou te zeggen dat we aan voldoende nachtrust komen....nou nee!!!!
En morgen komen onze andere vrienden; Evangelos, Elona en Agathangelos....(het blijft lastig uitspreken)....
Dat belooft een enerverende dagje te worden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten