Dag van:
En dat we ouder worden daar zijn we natuurlijk heel dankbaar voor maar allemensen, als je een paar nachten samen met vrienden doorhaalt en de wekker je tot de ontbijt plicht roept, dan kakel je wel even anders.....
Daarbij zorgt alcohol bij Willem wel, maar bij mij niet voor al te rustige nachten....
Willem ronkt.... en alleen de staat van dienst van zijn prostaat zorgt ervoor dat hij een keertje wakker wordt om wat alcohol te lozen....
Maar mijn hoofd, die ook al niet veel alcohol gewend is, neemt mij de slaap af....
'Wakker blijven!!!!.....nagenieten zul je van de tot je genomen godendranken'....!!!!!
Snap ik daarnaast nog niet waarom hotels hun ontbijt op onmogelijke strafkamp tijden serveren....
Wie zit er in zijn vakantie nou om half acht achter zijn eitje, broodje, koffie en wat er al meer bij het ontbijt buffet te vinden is....
Oké.....niet zeuren.....je hebt een uitloop tot half tien ...
Wat dan nog betekent dat je om negen uur aan moet zitten aan het ontbijt buffet want je hebt toch zeker een half uur nodig om in hersenschemertijd te beseffen waar je mee bezig bent....
Maar goed....wij doen mee en zijn braaf....dus houden we ons aan de gestelde tijden...
Vandaag kan alleen de kamer schoonmaak tijd de pot op want na het ontbijt ploffen we toch zeker voor nog een uur in bed....
Nee....niet tot het middaguur.....dat is immers weer zonde van de vakantietijd...
Ja, ja soms betekent vakantie vieren toch ook nadenken en plannen....
Netjes voor twaalven zitten we op ons plekje onder de olijfboom op het terras met een kop koffie....
Gelukkig zien onze Griekse vrienden waar we gisteren mee uit stappen waren er ook niet uit alsof er niks aan de hand is....
Zij beschikken echter over krachten die wij niet hebben....noem het aftel krachten....eergisteren bestaande uit 'nog elf dagen'..... gisteren uit 'nog tien dagen'....en, je raadt het al, vandaag uit 'nog negen dagen'....
Aan het einde van een druk toeristisch hotel/horeca seizoen komen krachten los die wij de laatste loodjes maar Grieken de laatste krachten, noemen....
Nog negen dagen en dan valt dit hotel/Village weer voor zes maanden in slaap....en zo ook haar personeel.....
Toch zijn we nog redelijk productief vandaag...
Willem schrijft een verhaaltje voor zijn nieuw uit te brengen boekje en Facebook natuurlijk, en ik lees mijn boek uit....
En dan zitten we daar....nooit uitgepraat met elkaar maar wel met dat 'zwarte gat syndroom'....
Boek uit, dag wereld van Parijs....en nu?.....
Verhaaltje geboren, tijdelijk leeg brein....en nu?....
En heej, wat klagen we nou.....we zitten onder de Griekse zon die weer zo haar best doet voor ons....
De vijfentwintig graden warmte voelt als een behaaglijke deken....
Het zeewindje voelt zwoel en aangenaam....
Waar is het beter een zwart gat syndroom te hebben dan hier....
Temeer omdat je direct wel weer geïnspireerd raakt door iets om je heen....
De zoveel verschillende mensen, de zon, de warmte, elkaar, de natuur, het uitzicht, de lucht van kruiden, het hout in de pizza oven van Dimitris dat geurt en knettert.....
Zoals we gewend zijn komen onze
vrienden uit Thessaloniki een uurtje of twee en een half later dan afgesproken....
vrienden uit Thessaloniki een uurtje of twee en een half later dan afgesproken....
Maar als ze er dan zijn......dan is het gedaan met de rust....
Ze zien er moe en afgemat uit....
Ze hebben natuurlijk ook net een verhuizing achter de rug....
Sinds twee weken wonen ze in hun nieuwe woning....
Aan bijna 2 jarige Agathangelos merk je weinig....hij is druk.... constant op ontdekkingstocht...en wil alleen maar mama en zijn eigen zin en wil doordrijven....
Dat papa en mama moe zijn, daar heeft hij niks mee te maken.....
En dat die Nederlandse surrogaat oma gezellig even met hem naar de speeltuin loopt en de wipwap heen en weer beweegt en hem van de glijbaan opvangt, is leuk....maar wat is ze een rotmens als hij niet de berg tussen de olijfbomen af mag roetsjen in zijn witte outfit....
Het woord nee (ochi in Grieks) is nog steeds een groot taboe woord.....
Dus hup bleren maar ....
Onze chocoladeletters die het woord friends vormen, vallen enorm in de smaak....
En ook de meegenomen houten trein, omgedoopt tot tjoetjoe, kan Agathangelos wel bekoren....
Hij laat hem niet meer los en trekt dan ook zijn scheur los als we hem even aan de kant zetten als we gaan eten....
We gaan namelijk direct aan de lunch bij Dimitris in de taverne....
Wel een latertje deze lunch.....en Dimitris is moe en aan siësta toe....
Het was druk vandaag....
We smullen van de pizza....
Om de dreinerigheid van Agathangelos tegen te gaan, stellen Elona en Evangelos voor richting stadje en strand te gaan voor wat koffie.....
We proppen ons weer in het autootje zoals we dat in de zomervakantie ook gewend waren....
Het is niet druk meer in Nikiti vertelde ik al eerder, maar aan het strand zitten op een van de terrasjes die nog wel open is, is wel heerlijk.....
En heej....warme chocomelk drinken in Griekenland....wie kan je dat navertellen....
Niet dat het koud is hoor.....het is nog behoorlijk aangenaam....zeker als ik mijn tenen in de zee doop....
Maar het windje maakt dat warme chocomelk best kan.....
En de mannen bestellen nog een of andere hamburger maar dan van pancakes met chocopasta en banaan....
De zonsondergang beleven we vandaag dus dicht aan het strand...
En zelfs hier boor je de zon niet in de zee sissen als hij het water raakt....
Zand
Zacht
Tussen mijn tenen
Zilt
Zuchtje
Zwoel
Om mijn lippen
Zwijgend
Zicht
Rust in mijn hoofd
Zakkende
Zon
Zee
Zomer die ten einde raakt...
We babbelen, voor zover mogelijk met meneer eigenwijs op de voorgrond, over van alles maar vooral over muziek....
Muziek is immers de passie van beide mannen....
En toch zijn we het op een gegeven moment zat dat gejengel.....
Na al die dagen heerlijke rust, zijn onze hoofden dit lawaai geweld van drenzen en dreinen niet meer gewend....
En aangezien we dat gewend zijn, inmiddels wel zijn aan de opvoedings methoden van deze twee vermoeide ouders, wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel....
Daar nemen we afscheid....
Het was hoe dan ook toch fijn elkaar weer te hebben gezien.....
We weten niet hoe snel we op onze kamer moeten komen...
De stille rust van het uitzicht daalt langzaam weer in ons neer.....en laat het hart weer normaal kloppen....
We kunnen rustig naar het diner.....
Ooooh yeah....eindelijk vandaag mixed 
pickles op z'n Grieks....
pickles op z'n Grieks....
Hier had ik al dagen op gehoopt en vandaag zijn ze er....
Schep mijn bordje er maar mee vol....
En als dat leeg is, nog maar een beetje....
Dé manier om mij aan veel groente eten te helpen....
"Wat ben je stil", zegt Willem...
Lieve Willem, ik vind na vanmiddag zelfs mijn eigen stem al teveel...
Maar met Dimitris gaan we vanavond nog wel gezellig uit....
En wat een avond wordt het ..
Zoooooo waanzinnig gaaf....
Wat een gesprekken....!!!!
Diepste zieleroerselen delen we met elkaar....
Over culturen....politiek....de goedheid en de slechtheid van de mens....de liefde.... vriendschap....hoe mooi het leven is in een slechte wereld....fanatisme....verdriet, hoop...angst....
En we proosten en proosten en blijven proosten op het leven....
Waar dat leven ook is; Griekenland, Nederland, Palestina, Israël, Iran, België...of waar dan ook....omdat mensen mensen zijn.....en vrienden vrienden zijn....
En och wat worden we verwend door de eigenaar van de bar Yours....schaal na schaal vol lekkers.....
Wat een prachtige afsluiting van alweer een onvergetelijke tijd....
Wat een prachtige vriendschap....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten