De deuren van de school zijn net open...
Gelukkig is het vandaag behaaglijker warm dan gister....
Nu eerst maar die digitale les maken voor de mensen die van Prowise vandaag in de klas komen kijken....
Gisteravond te moe geweest om er nog aan te beginnen....
Van. ... ik zoek mezelf een weg door internet op zoek naar aanvullend materiaal om kleuren aan te leren...
Ik maak zelf nog wat met de 'gereedschappen' die het programma me biedt...
Ik zorg voor de juiste links.... filmpjes.... plaatjes....
De les is klaar....simpel maar doeltreffend.....
Mijn verhaal heb ik klaar....
De eerste collega's zijn ook al binnen....
Van. .. het is weer treurnis om de lijst zieken die wéér langer is geworden vandaag......
Bij onze kleuter afdeling staat iedereen nog aardig overeind....
Maar dat betekent dan wel dat bij ons de oplossingen voor gaten bij anderen vandaan moeten komen...
We wikken en wegen en zorgen dat in ieder geval de collega's die alleen voor klassen staan vandaag, even pauze hebben....
Die hebben wij dan weer niet of nauwelijks maar wij staan nog met z'n tweeën....
En tijdens buitenspelen kunnen we ook anders wel even op elkaars kinderen passen....
Je zou het best bedroevend kunnen noemen.... maar ergens geeft het ook een goed gevoel, het zo met elkaar op te kunnen lossen. ..
Van.... op naar het bloedhete zwembad....
Ware het niet dat je ziet dat de kinderen er zo van genieten om heerlijk vrij in het water te kunnen bewegen, dan zou je dit onderdeel van het weekrooster, het liefst willen schrappen....
Eerst je in het zweet werken om alle kleuters omgekleed en in badkleding te krijgen. .. dan een half uur in de hitte op een bankje zitten...(iets van sauna gevoel maar dan met al je winterkleding aan ipv alleen een handdoekje om).... om je daarna... nog erger ... in het zweet te werken om al de kinderen weer aangekleed te krijgen... en geloof me... skinny jeans en leggings of maillots over vochtige beentjes hijsen in een bloedhete kleedkamer, is geen pretje....
Van..... en dan die wekelijkse hemelse geneugte na afloop.... waar we elke week weer hartelijk om moeten lachen.... de ondersteuner die je cappuccino komt brengen....
De enige kop koffie van de dag.... van de week.... waarbij je op elkaar let dat je hem dit keer warm op drinkt en niet het lef hebt om hem, zoals alle andere dagen en momenten, koud te laten worden door duizend en één handelingen die je tussendoor verricht....
"Ho nee... niet weglopen. . eerst je koffie".... Of. ..."daar staat je koffie, drink op".....
En die gezelligheid maakt alles dan weer goed....!
Van.... het is minder mooi weer dan gisteren maar.... we mopperen niet....
Eén van mijn favoriete momenten van de dag dat buitenspelen....
Alle kinderen van de kleuter klassen buiten en altijd wel een gezellig gesprek.... óf met collega's óf met de kinderen.....
Natuurlijk ook altijd wel het moment elkaar te bevestigen in het feit dat het soms best lastige klassen zijn als je een leerling een boze bui ziet krijgen..... ze elkaar in de haren vliegen... of constant denken dat het kwaad ze wordt aangegaan zonder hun eigen rol daarin door te hebben...maar ook ooooh zo leuk om elkaar op de leuke dingen te wijzen.... hoe ze elkaar helpen..... samen zand taarten bakken. .. ook de rolstoelers in hun spel betrekken..... of elkaar terecht wijzen.....
"Waarom schijnt de zon vandaag niet juf?"....
Nou... die schijnt wel want die schijnt altijd.... maar er zitten eigenwijze wolken voor.....
"Wij zijn ook soms wolken hè!".....
(dat kan je wel stellen ja)
"Juf... hij duwt steeds dat andere kindje op de grond..."
Ja dat zie ik.... dat komt omdat hij nog niet zo goed weet hoe hij moet spelen... dat moet hij nog leren...
"Daar heeft zijn moeder nog geen tijd voor gehad hè.....?"
"Juf.... de glijbaan is nat"...
He wat vervelend. .. dan moet je hem schoonmaken...
"Hij is wel schoon.... maar hij is nat...."
Dan moet je hem droog maken.....
"Maar jij bent juf....."
(Oeps... toch mijn functie omschrijving er eens beter op naslaan)
Van..... nu de Prowise les, terwijl ik de andere kinderen met de assistent aan het cake bakken zet....
Toch maar even een scherm tussen de twee groepjes zetten, want de geuren die van de cake vandaan komen beïnvloeden de kleuren die ik in mijn les behandel....
Een cake mix op yoghurt basis heb ik gekocht.... het zal me benieuwen.....
Van.... de digi professionals kan ik nu goed laten zien hoeveel meer kleuters het van ervaren moeten hebben dan van digibord lessen....
(Gelukkig is één dame hoogzwanger.... ze hoeft nog maar 5 weken... en dus is het een en al een grote glimlach om haar lippen bij het idee dat haar kleintje over 4 jaar wellicht ook zo aan het kneden en bakken is.... ze vergeet in ieder geval bijna waarvoor ze kwam.. de digibord les)....
Van...... dan breekt de hectiek aan..... andere klassen ontlasten..... drie krachten minder binnen de kleuter afdeling....
En dat merk je..... handen tekort.... kinderen die op de wc zitten zonder dat je ze er meteen af kunt halen als ze klaar zijn....veters strikken terwijl je eigenlijk even verderop zou moeten ingrijpen..... een kindje met buikpijn dat naar binnen wil maar niemand die eventjes mee kan lopen. ...de snotneus waarvoor je nu geen zakdoek kunt halen binnen..... helpen bij jassen ophangen maar die ene wegloper die je niet uit het oog kan verliezen..... en last but not least.... zelf geen pauze.....en ondertussen een uur ipv een half uur, buiten gespeeld.....
Maar we overleven het... en uiteindelijk zitten we in de kring om van de cake een kunstwerk te maken... want daar was het ons uiteindelijk om te doen...
Koken is ook (een) kunst.....
Ik heb vier tubes gekleurde fondant verf meegenomen en de meest kitscherige glitter spikkels die je je maar kunt voorstellen.....
En een kunstwerk wordt het.....!
En smaken doet het....!
Van.... tijd om naar huis te gaan...
En de juffen.....?
Geen tijd om moe te zijn.... groot overleg leerling bespreking...
Alle geledingen van therapeuten en 'gogen' tot juffen en andere deskundigen, bij elkaar om één leerling onder de loep te nemen....
En dan die lange vrouw die zegt...."Ben jij Wampie van het grote huis in Oosterbeek"....
En dan direct die herkenning maar oh zo grote verbazing ben jij dan H.......????
En ja... dat is ze dus.... een heel vroeger lagere school vriendinnetje .....toen het nog lang geen basisschool heette.....
De jaren '60...... en elkaar zo'n 50 later nog herkennen.....
En dan in zo'n groot overleg zitten en vak bekwaamheden en deskundigheid op ieders gebied uitwisselen terwijl je eigenlijk het liefst wil bijpraten en herinneringen wil ophalen....
Ik ben niet meer dat meisje van het grote huis waar met eerbied tegenop werd gekeken door anderen.... ik ben gewoon Wampie en juf op deze school... en wat leuk dat jij bent geworden die je bent....!
Van..... we zitten de sessie uit maar duiken dan gauw met koffie en thee de kantine in.....
50 jaar kan je gerust in een half uurtje bijpraten ha ha....
Zij in een kwartier en ik ook....
We luisteren naar elkaar over hoe we onze jeugd beleefd hebben.... over zaken die we nooit van elkaar geweten hebben....
En daarna hebben we het over het nu....
Over onze klasgenoten die er nog wel of niet meer zijn....
Over Reinier die nu de nationale ombudsman is en zo verliefd op Esther was....
Over Jantje die elke maandag water in het orgel van de bovenmeester moest gooien om het kreng zo aan de praat te houden.... maar altijd dingen deed die niet door de beugel konden....
Over Bertje in de kleren van zijn broer.... die al jong gestorven is....
En over al die anderen.... we herinneren ze ons nog allemaal....
Zij is blijven wonen in het dorp van toen. ..
Zij kent nog veel mensen...
En het is vreemd voor mij te horen hoeveel oud klasgenoten hun ouders nog hebben.... weliswaar oud.... maar toch.....
Zij ziet ze op zondag nog in de kerk....
Het lijkt alsof het leven in een dorp toch langer stil blijft staan dan in de grote stad....
Stiekempjes verlang ik nog wel eens naar dat dorpse leven waar de sociale controle nog heel gewoon is.....
Oh ja... die ene op de boot... en dat feestje met die goochelaar.... was dat jouw oom... ja echt....?????
Van..... het is laat geworden.... maar het was waardevol....
Nu snel naar huis....
Willem heeft een gesprek op de school van zijn jongste dochter en moet daarna met Blitz voor controle naar de dierenarts. .
We hebben helemaal niet afgesproken hoe we dat nu met eten doen....
En op mijn appjes reageert hij niet....
Dan maar wat makkelijks....
Van..... op een klein plekje na, geneest de wond van Blitz goed....
Voor dat plekje hebben we zalf gekregen....
We eten een hapje en vallen dan als twee bejaarden zoals gewoonlijk in slaap in onze comfortabele stoelen.....
Willem is net op tijd wakker voor de wedstrijd Liverpool tegen Bayer München....
Ik besluit mijn slaap voort te zetten in bed....
Nagenietend van het onverwachte dat een dinsdag kan brengen....
Cadeautjes met een strik erom....!
Zonder maar één seconde gedacht te hebben..."Wat worden we oud"....
Ja in de stoel pas... toen de slaap me overviel....
Maar niet toen mijn vroegere lagere school vriendinnetje en ik elkaar ontmoetten....
Dat voelde als gewoon ook een deel uit je leven..... waar je zo weer in zat... met dat gevoel van toen....
Was dat het wat Stef Bos gisteren bedoelde toen hij het had over dat kind in jezelf weer vinden....?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten