Nou is Willem geen trooster, maar lief is hij wel... en hij warmt voor de zoveelste keer mijn handen maar weer op....
Middernacht...... en nog je vriendinnetje appen....
Dat heb ik nog nooit gedaan...
"Netje ik voel me zo gruwelijk ziek "....
Rustig blijven liggen.... veel drinken.... je hebt gewoon koude koorts.... geen paniek.... morgenochtend kom ik even langs.....
Van.... en dan naar weer proberen de slaap te vatten.... met koude handen..... door je mond ademend want er zijn geen neusdruppels meer opgewassen tegen de geïrriteerde slijmvliezen....
Bijholtes.... voorhoofd.... kaak, kiezen, tanden.... ik voel ze allemaal....
En ik kan helemaal niet slapen als ik met mijn mond open moet ademen.....!
Van..... uurtje weg dutten.... wakker.... uurtje slaap vatten... wakker.... en zo gaat dat tot Willem me wakker schudt met de mededeling dat mijn wekker aanstaat...
Maar alles in mijn hoofd zit zo verstopt dat ik noch kan verstaan wat hij zegt, noch de wekker hoor. ..
Och ja.... de wekker van doordeweekse dagen.....
Van... Willem werken vandaag .... dus moet ik ook nog eens opletten dat Borre en Babs hun driften niet botvieren op elkaar....
En als ik in slaap dreig te vallen, dan moet één van hen in het halletje....
Van.... vriendinnetje komt....
Verwend me met bloemetjes....
Er gaat een was beddengoed in de machine... straks frisse lakens
De vloer is geveegd....
Vriendschap is waardevol....
Van.... met deken en al naar buiten....
Goed en wel goed ingepakt onder de dekens op een geïmproviseerd tuinbed (advies vriendinnetje) ... of er rent een politiemacht over de brug en door de straat.....
We worden gesommeerd naar binnen te gaan.....
Politie bij de bruggetjes.... politie op straat.... politie in de speeltuin...... politie voor de Zeegbos ingang naast ons huis.....politie in de bossen.....en politie in alle straten verder....
En dan niet weten wat er aan de hand is....
De meesten dragen kogelwerende vesten....
Oefening....?
Naïeve ik.....!
De buurt app barst los en binnen tien minuten weet je dan van de hoed en de rand....
Schietincident in de buurt ..... één of mogelijk twee daders voortvluchtig..... schijnen hier de bosjes in gerend te zijn.... slachtoffer zwaar gewond....
En dan moet je ziek zijn.... je niet goed voelen.....
Mijn drie beschermers... waar de politie goedkeurend naar lacht, en ik gaan naar binnen....
Ik al hoestend met de deken onder de arm en de drie honden aan mijn zijde....
" Gaat het wel mevrouw....u klinkt goed ziek....?"
Ja het gaat.... dank jullie.....
En natuurlijk gaat het niet..... maar gaan jullie nou maar boeven vangen.... of euh.... hoe heet zo iemand die iemand neerschiet....
Van....toch maar even Willem appen... of hij niet te laat thuis komt....
Nou schrikken drie herders vast wel af, maar ikzelf heb liever Willem bij me....
De politiecommotie duurt zo'n anderhalf uur....
De helikopter zie ik nog ver daarna, zijn cirkel verbredend, rond cirkelend......
Van......het signalement geeft aan dat het om een gezette man gaat.....
Je zou denken dat hij in die korte tijd, niet ver komt....
Al maakt een kat in het nauw misschien niet alleen vreemde maar ook snelle sprongen....
Van... het onbehaaglijke gevoel in mij blijft....
Ik ben dan ook blij dat ik Willem binnen zie komen.....ook niet helemaal fit.... het zal toch niet hè..... dat hier straks twee hulpeloze zieken op de bank liggen.....
Trouwens... dat past niet op de bank....
Van.... samen koken.... ik maak de sla aan... dat kan hij écht niet....
En ja hoor.... de koorts slaat weer toe.... de handen worden weer koud.....
Vierde avond op rij.....
En de koorts is weer hoger dan gister....39.1 al.....
Van. .. dan nu eerst mijn neef maar eens appen die tenslotte zijn co-schap loopt....
En natuurlijk nu avonddienst want ik hoor niks terug....
Geduld is een schone zaak....
Dan slaap ik weer een uur... en Willem met mij.....
Wat een onmogelijk gedoe is dit.....
Ik ga per direct pillen slikken... antigrippine tegen de koorts en ibuprofen tegen welke ontsteking dan ook....waar dan ook.....
Van... oud leerling maar ook beetje stiefzoon belt na het kijken van Hart van Nederland en het ziek van de beelden uit onze wijk.....ongerust op of alles wel goed is....
Ja hoor jongen.... geen zorgen ....
Van.... en ik lees de laatste bladzijden van het boek Magdalena van Maarten 't Hart uit....
Tien minuten lezen was steeds de max.... daarna beginnen mijn ogen te draaien en te branden....
Normaliter zou ik er nu de meest lovende recensie ooit over schrijven... en hoe herkenbaar veel dingen waren....
Ik heb de puf niet....
Ik wou dat morgen alles over was....
(Dankjewel lieve Annetje)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten