Zoals bijvoorbeeld: een week geleden op woensdag zat ik er heel anders bij... toen was het de laatste dag van de werkweek en één dag voor vertrek naar Lissabon....
Toen waren mijn gedachten bij koffers verstoppen in de auto, de laatste toiletartikelen verzamelen zodat ik alleen zijn scheerapparaat maar hoefde te pakken..... de laatste reispapieren check.... het verborgen mailtje dat de honden 4 dagen zouden blijven in het pension ipv 1.... en de kaartjes met hints die ik nog snel even schreef op de slaapkamer..
Van... een week geleden alweer....
Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd voorbij vliegt....
Waren we echt in Lissabon...???
En morgen zal ik terugdenken aan de vertraging... de taxi die niet kwam opdagen... maar ook aan de oer gezellige stad waar we in terecht kwamen... de coquilles die we aten en het proosten in de regen....
Van.... een week geleden..... en nu alweer drie dagen aan het werk alsof er nooit dat hoogtepunt is geweest. ..
Niet helemaal waar natuurlijk want mijn knieën voelen het nog wel degelijk....
In mijn dromen komen de pleinen, vergezichten en klim partijen nog steeds terug...
En ook krijgen we nog steeds reacties op de filmpjes en foto's....
Van.... de werkdag maar beginnen....
Alles draait om kunst...
Dus... zit ik vanmorgen aan mijn bureau al vroeg kleurige vormen te knippen die straks op even zo kleurig papier geplakt moeten worden....
Bekijk ik welke filmpjes we zullen bekijken en welk boek ik ga voorlezen..
Komen de kinderen al vroeg binnen...
Druk zijn ze....
Dat is vaak zo tijdens regen dagen...
Niet naar buiten kunnen... de energie niet kwijt kunnen.... en dus fladderig.... bewegelijk... rumoerig....
Dat vergt wat van je. . ...een constant afwegen van of politieagentje spelen of je afsluiten voor het lawaai....
Maar vooral... ze goed bezig houden en weinig vrije momenten laten ontstaan omdat dat de momenten zijn waarin de conflicten ontstaan of de boel uit de hand kan lopen....
Zoveel mogelijk dus maar van minuut tot minuut plannen....
Van.... zingen, plakken, voorlezen, begeleid spelen, filmpje kijken, ontwikkelingsmateriaal uit de kast.... rustmoment creëren tijdens het eten....op tijd de tassen inpakken en hopen dat ouders en chauffeurs een beetje op tijd zijn...
Van... de overdracht... de dagbrief... de mail.... en overdenken wat morgen te doen als ik in een andere groep sta....
Maar dan als een haas naar huis want de elektricien komt...
Tussen drie en vijf...
Wedden dat een vijf op de klok het eerst aan de beurt komt....
Blitz heeft het huis heel gelaten en komt me met Bengel aan haar zijde begroeten als ik binnenkom...
Wat is een gezelliger thuiskomen dan met zo'n ontvangst comité...
Van... en dan begint het wachten.... en wachten...
De buurman komt even zijn bakkie doen.... en we kletsen wat...
Dat veraangenaamd het wachten ietwat....
Wat zei ik je.... kwart voor vijf....
Hij werpt een blik in de meterkast..... zegt "tja dat dacht ik al".... doet knip knip en sluit wat draadjes aan en.... klaar...
Drie minuten werk....
En de andere connectors....? vraag ik nog....
Oh ja, zegt hij...
Hij morrelt... hij kijkt... die zijn nog goed, beweert hij...
Als er iets is dan bel maar...
Hij pakt zijn mobiel... typt de factuur erin.... die ik bekijk vóór ik onderteken ....en constateer €102.85....
Voor drie minuten??????????????
En besluit.... ik word elektricien...!
Geen wonder dat je die andere twee niet meteen even vervangt.... voor dat bedrag wil ik ook wel terugkomen...
Hij reageert niet.. behalve dan met "mooie hond, ik hem ook een herder thuis"....en als ik digitaal ondertekend heb (wat een vreselijke handtekeningen worden dat toch altijd)... hoor ik alleen nog "tot ziens"....
Van.... elektricien eruit.... Willem erin....
Een gerustgestelde Willem nu alle gevaar geweken is....
Nou ja... op twee mogelijke kandidaat connectors na dan....
Maar dat zeg ik maar niet hardop... die arme Willem zou er niet van kunnen slapen....
Van... dan nu maar boodschappen doen... in de regen...
Bloemkool, stoofpot en crème fraiche puree....
En... zul je altijd zien.... heb ik mijn oog al dagen laten vallen op die ontzettend leuke potten met beginnende kokospalmen..... en wil ik ze nu halen... zijn ze er niet meer....
Denk je verstandig te zijn om geen impulsaankoop te doen.... denk je er zorgvuldig over na... zoiets van; drie honden... geen lang leven beschoren die palmpjes.... waar zet ik ze neer....
Heb je alles afgewogen... en valt de weegschaal naar "toch maar doen"..... zijn ze op......
En dan die dooddoenerige gedachte...."dan heeft het zo moeten zijn"....
Eten maken... eten eten... samen journaal kijken....
Pas geleden nog de schrik van niet leverbare schildklier medicijnen overleefd... nu weer de schrik want door de Brexit, andere medicijnen weet niet leverbaar straks....
Echt hè... die Thatcher mag dan the ion lady genoemd zijn.... maar deze tante May die heeft een kop van staal en gewapend beton.....
Kijk. ...en het gevaarlijke is... aan die Thatcher zag je wel dat ze een ijzeren dame was... net zoals ik dat een beetje bij Merkel heb... ook zo'n onaantastbare dame....
Maar die May oogt juist zo vriendelijk toegankelijk en zachtaardig....
Hoor ik die man van de EU in Brussel vertellen over hoe het zou zijn op dat plekje in de hel waar aanmoedigers van de Brexit wellicht terecht komen....
Nou hou ik van politiek..... ik weet er niet alles van....en zeker niet alle beweegredenen voor die Brexit... maar wel merk ik alle commotie van op handen zijnde veranderingen in het bedrijfsleven etc rondom het gebeuren van hun eindigende EU lidmaatschap.....
Geen bloemen from Holland meer.... geen meat and cheese.... en tonnen zo niet miljoenen gemiste euro's omzet....
Maar ik snap dus wel ... commotie of niet....een heel klein beetje die opmerking van die EU meneer.....
Morgen is leeuwin May in Brussel. .. ik zal het op de voet volgen....
Van.... volgende nieuwsbericht...
De campagnes en berichten over huiselijk geweld raken me....
Ooit zelf slachtoffer van geweest....en alle clichés golden ook voor mij...
"Het gaat wel over".....
"Het valt wel mee , het is immers niet dagelijks... het had nog erger kunnen zijn"
"Hij kan er ook niks aan doen"
"Ook geweld voelt vertrouwd...."
"Het gaat van generatie op generatie en het went"....
Tot je eindelijk je cirkel doorbreekt.... en met je laatste restje moed eruit stapt....
Er was immers ook moed voor nodig om te blijven. ..
En dan dat bevrijdingsgevoel... na een tijdje....
Nog steeds niet kunnen wennen aan, te mogen geloven dat je er niks aan kon doen omdat je van huis uit niet beter wist....maar....omdat je vindt dat je juist daarom beter had moeten weten....
Van.... doe nu maar één leuk nieuwsbericht....
Maar helaas... ik moet het doen met een overgelukkig gezicht van Willem die na het journaal ziet dat hij de wedstrijd Barcelona- Real Madrid kan kijken..... lang leve Ziggo sport...
Ik had alleen die zender een half uur eerder aan moeten zetten....
Had me weer wat oudzeer bespaard....
Van... Willem zakt onderuit. ... heel ver onderuit... handen in de joggingbroekzakken...(vreselijke aanblik dit trouwens).... zucht... kreunt... gromt behaaglijk... en is er klaar voor....
En dan zeggen ze dat mannen jagers zijn....
Luie donders zijn het....!!
Van..... poes en ik zoeken de bovenverdieping op....
Nagenieten van Lissabon foto's.... lezen.... en vroeg gaan slapen... met de regen die op de ruite tikt is dat geen straf....
Van... en dan dat appje....
Vriend van Willem en papa van een oud leerling....
Zijn dochter... mijn oud leerling dus...Down syndroom.... heeft verkering....
En mijn hart maakt een sprongetje bij het lezen van de met trots neergeschreven mededeling....
Wat is het toch heerlijk dat je deel mag blijven uitmaken van een leven waarvan je mee mocht helpen de basis te vormen....
Ja Bengel... zo gaat dat.... het leven raast voort..... klein wordt groot... jong wordt oud....
De liefde is mooi... weet ik nu..... terwijl ik nog regelmatig tegen eerdere beschadigingen aanloop... en daarom waarschijnlijk ook zo intens kan genieten van zo'n bericht als van die oudleerling.... want dat is pure liefde.... gewoon... omdat zijzelf puur zijn....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten