Zonnen poes
De bloesem straks
Weer appelmoes....
Van..... vandaag even zoveel ik kan loslaten...
Want hoe heerlijk werken óók kan zijn, het blijft wel werken...
Werken neemt veel vrije tijd in beslag zeggen we dan wel eens...
Ophoping van gedachten krijg je dan mettertijd...
Gedachten die geen uitgang kregen omdat ander gedachten steeds weer op kwamen dagen...
Gevoel dat geen uitweg vind omdat ander gevoel steeds weer op je pad kwam...
En dan zomaar ineens ben je even helemaal ontredderd in wat nou reële en welke irreële gedachten en gevoelens zijn....
Vandaag dus eens een pas op de plaats...
Niks moeten... niks hoeven....gewoon alleen lekker 'zijn'....
En weer eens om je heen kijken naar al het goeds en moois.....
Van..... en gelukkig gaat dat zomaar vanzelf...
Ik hoef er niet eens moeite voor te doen....
De zon schijnt... prachtige blauwe lucht... en uit de wind heerlijk warm....
De wolkjes neem ik voor lief... vestje aan.... vestje uit... vestje aan.... vestje uit...
Zoals het leven dus eigenlijk een beetje...
Geniet van het mooie en goede. . doorsta het vervelende en moeilijke....
Zo dat was mijn eerste helpende gedachte die opkomt vandaag....
Van..... de wereld verhard....
Je ziet het overal om je heen.....
En ongemerkt verhard je een beetje mee....
Voor gevoelsmensen, optimisten, idealisten, dromers... gaat dat echter op een gegeven moment niet goed....
En misschien is dat wel waarom Willem en ik steeds weer dat moment van teruggeworpen worden omdat je tegen een muur aanloopt, krijgt....
Onbewust ineens bij zinnen komen van...... maar die beelden op die tv die zijn niet normaal..... hoe mensen tegen elkaar kunnen doen of met elkaar omgaan, is niet gewoon.... terwijl je er bijna zelf in meegegaan was....
Het komt door deze tijd van individualisme, zegt Willem....
Het komt door de gemakzucht en overdaad, zeg ik....
En we knikken allebei..... het is beide...
En het is vooral die vicieuze cirkel...
Men wil zich goed voelen.... verkrijgt dat gevoel op de meest extreme manieren, door de meest onnodige aankopen, door de bizarste handelingen, de vreemdste gedachten, de wildste utopieën.... en al dat wat ze krijgen is maar een zeer kortstondig gevoel van welbehagen waardoor ze weer verder op zoek moeten....
En dat alles in een tijd waar alle informatie van overal vandaan op ons af stormt... ongecensureerd.... niet gescreend.... ondoordacht.....(als het maar geld oplevert)....
Van.... en dat wat er werkelijk toe doet uit het oog verliezend.... zelfs allang verloren zijnd.....
Wat nou als je de straat op zou gaan en mensen vraagt... 'weet u nog wat er werkelijk toe doet in het leven.....?'
Uiteindelijk zullen ze dan wel iets als liefde of geluk antwoorden....
En wat dan... als je vraagt. ..'en hoe verkrijgt u dat op een manier die er werkelijk toe doet....?'
Zouden ze dan nóg kunnen antwoorden....?
Van..... ik denk dat de antwoorden vooral om het ik draaien.... om individuen... theoretische flut (sorry) onderbouwingen.... systemen... structuren.... afstand.... zakelijkheid....kaders.... sociaal wenselijk geneuzel....comfort.....technische hoogstandjes...innovatieve ideeën.... kennis..... bezit. ... zogenaamde professionaliteit..... aanzien. .. status...geld..... en allemaal om en voor jezelf....
En dan vooral hoe dat snel en gemakkelijk kan...het doel voor ogen..... het proces vergetend....
Van..... laatst was ik op een congres.... succes was het sleutelwoord....
Iedereen streefde.... iedereen zoog op.... iedereen ging maar door en door.... blies hoog van de toren..... voelde zich goed.......deed zijn best om niet vooraan te zitten.... laat anderen het maar opknappen.....of deed juist vooral zijn best vooraan te staan om alles maar goed te zien en te volgen.... niemand dacht aan hen die achteraan niets meekregen.....en niemand zag dat vogelnestje onder de balk..... en niemand de ontluikende lentegroene blaadjes aan de boom.... waar het eekhoorntje in naar boven hupte.....of zag de ander.....terwijl de verhalen en de successtory toch deden vermoeden dat het juist om samen ging....
En dat klopt ook..... tot vaak puntje bij paaltje komt.....
Dan is het 'ieder voor zich en niks met of voor z'n allen'......
Wat doet er werkelijk nog toe.....?
Van. .. vandaag had ik in ieder geval een dag dat ik het voelde....
De zon... de warmte... de bloesem.... de klusjes die werkelijk er toe deden...
De honden die glansden in het schijnsel van zonnestralen... de poes die zich rond wentelde onder de gele zonnebol...... het kopje koffie buiten.... de gesprekjes met de mensen die langs kwamen....
De ganzen die massaal aan kwamen vliegen om in het water voor de vlonder neer te strijken nadat de boer ze met losse flodders van het land had gejaagd.....
Het broedende meerkoetje op haar drijvende nest....
De eend die notabene op ons terras vloog....
De bij die in elk bloesembloempje haar nectar voor haar honing kwam halen....
Het citroen vlindertje dat ik maar niet op de foto kreeg....
Van.... en zo vloeide alle nare irreële gedachten uit mijn hoofd.....
Laat mensen het dan maar niet begrijpen.... mij niet begrijpen.... Willem niet begrijpen.... er hun oordeel over klaar hebben..... maar het liefdevolle, saamhorige, betrokken zijn en aandacht geven, hartelijkheid, warmte, begripvolle, in waarde latend, respectvolle, samen sterk en de handen ineen slaand, het beetje extra in dit leven, het betekenisvolle, het één voor allen en allen voor één gevoel, is iets dat er voor ons werkelijk toe doet....
En ach... een mening hebben mag... maar oordeel liever niet....je beperkt jezelf er zo mee....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten