Je ineens heel ongemakkelijk voelen....
Van..... liefde is je ontbijt afstaan aan je vriendje als het ontbijt wel erg karig is....
Liefde luwt als hij zegt nog niet genoeg te hebben....
Van... Willems dochter Marianne jarig... zingen dus....
Van..... in de ochtenddauw je tweede kopje koffie op een terrasje nemen... en dan tot de ontdekking komen als de zon verdwijnt dat je wel iets te voorbarig je zomerschoenen aantrok....
Van... gezellige wandeling door een straat met alleen maar bruidswinkels....
Er dan maar volhouden te zeggen dat je niet wil trouwen.....
Van..... nee hè.... Willems ongeduld speelt weer eens parten....
Poortje reageert niet snel genoeg op de metrokaart..... nog een keer erop leggen en ja hoor... geblokkeerd....
Terug naar gare du nord..... iemand opzoeken die er verstand van heeft...
En dat je dat dan zelf blijkt te zijn....
"Willem probeert het nog eens"...
En ja hoor....hij doet het weer....
Van...... op naar een compleet nieuwe wijk naar het naast Parc d'acclimation gelegen, museum van Louis Vuitton.....
Het Parc... speeltuin en dierentuin.... en schoolreisjes tijd ook in Parijs....
Vakantiegevoel even van de baan nu bij het zien van al die Parijse collega's met hun leerlingen.....
Van...... Louis Vuitton Fondation.... wat een waanzinnig krankzinnig uitzinnig gebouw.....
Wie heeft dit bedacht....
Ooit zei de architect Frank Gehry....'Ik droom ervan een onuitwisbaar vaartuig te ontwerpen voor Parijs, dat de diepgaande culturele roeping van de stad weergeeft.....
Hij schetste zijn gevoel in een wirwar van lijnen en ontwierp daaruit een ongelofelijk ingenieus gebouw.....of zoals hij het noemt 'vaartuig'....
Van... niet weten waar je het eerst kijken moet..... hoe je kijken moet.....
En dit is nog maar de buitenkant....
Van... binnen val je in de volgende verbazing.... lijnenspel.... doolhof.... onlogische perfectie....
En het ene na het andere kunstwerk dat je in vervoering brengt....en doet verwonderen ......
Van.... Willem in de ban van infinity mirror room....
Ik ga nog een keer.....
Eindeloze ontroering.....
Van..... of volgens de eigen tekst van Willem:
Ik ben een voorbijganger
Kan ik blijven bestaan?
Ik wil blijven bestaan
Ik zal blijven bestaan
Blijf bij mij
Voorbij
Voorbij
Toelichting:
Eén van de meest intense ervaringen die ik heb meegemaakt. We kwamen in een ruimte met rondom ons heen allemaal glas. Het glas was zo in elkaar gezet dat waar je ook keek je jezelf terugzag. Je werd vermenigvuldigd en gedeeld tegelijkertijd. Het glas had breuklijnen. Maar die hadden niet de overhand, want ondanks het gevoel van een repeterende breuk zag ik mijzelf niet tenondergaan! Overal kwamen we namelijk weer terug....Een lange rij "mij" en "ons" ging heel ver terug "het glas" in, maar verdween niet.
We gingen het verleden in, tegelijkertijd terugverschijnend in het nu, als ook dit overweldigende gevoel om de toekomst in te gaan in ons ontdekkend.
Alles van glas: zo breekbaar...
Alles wat je er door ervaart: onmetelijke schoonheid....
De sta ruimte was: 1 meter bij 2 meter
De beleef ruimte was: oneindig!
Van.... en verder gaat het .....een super gaaf kunstwerk dat ik, voor het gemak, maar speelgoed voor grote mensen noem...
Honderden hangende waslijntjes waar je doorheen kan lopen....
Van.... en door ....naar een kunstwerk waar je zelf deel van uitmaakt.... spiegelglas met lijnen van onaf gemaakte lichaamsdelen.... de imperfectie van de mens.... omdat je zelf gespiegeld wordt en dus ook imperfect bent door de lijnen die sommige van je eigen lichaamsdelen wegvagen.....
Van..... die ene zin....in neon letters.."een zin in vijf kleuren".... en dat in 5 neonlicht kleuren....
En weer hoor je ons zeggen "kom er maar op"......
Van...... een kunstwerk van organisch materiaal....
Krijgt nooit water maar leeft van wat het gebouw haar voedt..... zon, regen, schaduw, droogte...
Er zit van alles in.... gras, fruit, kleding, schoeisel, plastic zelfs.....
Van.....dan de kelder in...
Willem zit vol.... maar ik kan niet anders dan langs de van Gogh's, Renoir's, Gaugin's, Monet's en zoveel meer lopen.....
Zoveel kunstschatten..... zoveel geschiedenis.....
Het is té mooi.... té veel.....
Ook ik zit vol....en alles doet me zeer van de trappen.... vreemde doolhof gangen... klimmen, dalen....
Maar wat een belevenis dit museum....
Van.... door het verkeerde poortje naar buiten en illegaal in de dierentuin terecht komen....
Zo jammer dat je dan te moe bent om daar nog een kijkje te nemen....
Van... teveel prikkels ....al die hordes schoolreis kindertjes....
Van..... naar ons vertrouwde Centre Pompidou plein.... maar cavalier blue dat verbouwd is.....
Weg sfeertje..... maar de pastis smaakt goed en ik word gelaafd met schoteltje groene olijven na schoteltje groene olijven....
Ik mag die ober wel.....
Van..... maar Forum les Halles....
De bellenblaas man.....en een massa blije kinderen...
Een jazz concert.... en een massa blije grote mensen... ons incluis...
Hoeveel cadeautjes kan je op één dag krijgen....
Van..... nu eten....
We kunnen best wel op Saint Germain station uitstappen.... dacht ik zo...
Niet denken Wampie..... vooral niét denken.....
Verdwalen dus...
En verdwalen in Parijs is geen straf....BEHALVE ALS WILLEM HONGER HEEFT....!!!
Van..... maar ik vind uiteindelijk de juiste weg en de goede plek....
Aan tafel dus.....
"Wat een dag hè Wampie?"
Nou wat een dag Willem....!
Van.... maar dan.....
En half uurtje aan tafel zitten.... maar de wc moeten... op willen staan... en zo stijf als een plank zijn....
Je linkerbeen niet eens voor je rechter krijgen.....
Over de grenzen van je bestaan zijn gegaan en geen spijt ervan hebben.....
Van.... Willem die steeds weer dubbelgangers van bekenden uit Nederland ziet....
Van...."Wampie kijk die neus eens.... dat is Harrie de neus...."
Welke Harrie de neus....?
"Die neus van Harrie Holleeder...."
Die neus heet Willem....
Van..... hoe kom ik bij die metro...?
Je ene been voor het andere...?
Welk been.... ik voel geen been meer...
Van..... lekker knus zo...
Meer lekker kneus eigenlijk...
Van..... Ajax wint..... maar of zo'n café nou blij is met Willems aanwezigheid.....?.??
Van... morgen is het hier 1 mei...
Dat wordt nog gevierd in Parijs...
Het zal ons benieuwen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten