En toch maar die laarsjes....
Het t-shirt met lange mouw...
En voor de zekerheid een vestje...
Jas mee....
Brrrrrr....
Van.... elkaar in de gangen tegenkomen en zeggen "wat is het koud hè".....
We zijn en blijven Nederlanders natuurlijk...
Niet alleen bekend van ons wijsvingertje, klompen en tulpen... maar zeker ook over ons genuizel over het weer....
Zo zijn wij....
Óf je overwintert in warme oorden óf je zeurt over het weer in eigen land....
Van... veel administratief geregel...
Er moeten systemen overgezet worden... veevoer voor de excursie van morgen bevestigd..... en formulier ingevuld... mail de deur uit.....
Er wordt gegymd en gewerkt...
De nestjes voor de kuikentjes zijn al zo goed als droog.. .. vandaag maken we koetjes en leren over melken... hooi en stallen...
Morgen zullen we alles in het echt bekijken... op het kindererf van het openlucht museum....
Van.... juf, de nieuwe medicijnen kriebelen in mijn hoofd....
Juf... als ik later groot ben, word ik groot....
Van....uitgebreide leerling bespreking....vergadering...
En naar huis....
Van. ... zomaar dat bericht....
Caroline is niet meer....
Ontdaan... onthutst... lam geslagen....
Van...20 Facebook berichtjes per dag met haar creatieve uitspattingen... tot in detail beschreven....
Van.... alle herinneringen van de afgelopen 49 jaar....
Van... eigenzinnig, zonder blad voor de mond, totaal authentiek leven.... naar afgelopen...uit....
Ze ging zoals ze was....
Van alles en altijd..... veel en vaak....naar in één keer niets.... en stil.....
Van.... ongeloof en "kan niet"... maar het is écht waar....
En dus geen zin in eten... oude foto's opzoeken.... gemeenschappelijke vrienden berichtjes sturen of bellen....
En dat gevoel van ongeloof... . van 'kan gewoon niet waar zijn'.....'bestaat niet' ......'hoe kan dat nou'.....blijft de hele avond...
Van.... ja Willem ik help je met die PowerPoint...
Maar ik ben niet in de stemming voor de 'Passepas' voor koningsdag....
Ik probeer een extreem lege plek... misschien zelfs wel een gat dat geslagen is...met herinneringen te vullen....
Van... ik heb belooft baby slofjes te breien...
Einde wordt weer begin....
Maar ik kan me er niet toe zetten....
Nog even niet....
Twee lieve klasgenoten van toen die nog strijden tegen kanker.... eentje nu plotsklaps zonder voor ons bekend voorteken de strijd verloor......
Van mijn lagere school zijn op de klassenfoto al 3 foto's een lege plek..
Van de middelbare school nu één....
Vreemde gedachte dat daar de eerste gaten vallen....nu al.....
Onheilspellende gedachte ook....
Dat leraren er niet meer zijn... ook erg... maar voor mijn gevoel een logische volgorde van vergankelijkheid....
Maar nu blijft ook onze eigen generatie niet onaangetast....
Het eerste verval....
Het gevoel van ouder worden krijgt heel even de sluier van oud zijn...
Allemaal mensen van achter in de vijftig....
Niks oud.....
Veel te jong nog.......
Véél te jong........
Dag lieve extreem eigenzinnige Caroline... het was goed dat je er was.... extreem goed....
Je laat een onuitwisbare zee aan herinneringen achter en jouw inspiratie.... jouw onuitputtelijke teveel aan creativiteit zal blijven kruipen waar hij gaan kan.....
Dag......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten