Wel van de voor mij zo zeer gewaardeerde schrijver bij wie ik altijd even 'te raden' ga als ik een iets meewarige dag heb...
Toon Tellegen is áltijd in staat je tot andere gedachten te brengen namelijk...
Een verhaal over bewaren en herinneren van Toon Tellegen
OP EEN AVOND ZATEN DE EEKHOORN EN DE MIER NAAST ELKAAR OP DE bovenste tak van de beuk. Het was warm en stil en zij keken naar de toppen van de bomen en naar de sterren. Zij hadden honing gegeten en gepraat met de zon, de oever van de rivier, brieven en vermoedens. ‘Ik ga deze avond bewaren,’zei de mier. ‘Vind je dat goed?’
De eekhoorn keek hem verbaasd aan. De mier haalde een klein zwart doosje te voorschijn. ‘Hier zit ook de verjaardag van de lijster in,’zei hij. ‘De verjaardag van de lijster?’ vroeg de eekhoorn.
‘Ja,’zei de mier en hij pakte die verjaardag uit het doosje. En zij aten weer zoete kastanje taart met vlierbessenroom, en ze danste weer terwijl de nachtegaal zong en het vuurvliegje aan- en uitging, en ze zagen de snavel van de lijster weer glimmen van plezier. Het was de mooiste verjaardag die zij zich konden herinneren.
De mier stopte hem weer in het d
‘Daar stop ik deze avond bij,’zij hij. ‘Er zit al veel in.’ Hij deed het doosje dicht groette de eekhoorn en ging naar huis.
De eekhoorn bleef nog lang op de tak voor de deur zitten en dacht aan het doosje. Hoe zou die avond daar nu in zitten? Zou hij niet verkreukelen of verbleken? Zou de smaak van honing er ook in zitten? En zou je hem er altijd weer in kunnen krijgen als je hem eruit haalde? Zou hij niet kunnen vallen of breken, of wegrollen? Wat zou er trouwens nog meer in het doosje zitten? Avonturen die de mier had beleefd? Ochtenden in het gras aan de oever van de rivier, als de golven glinsterden? Brieven van verre dieren? En zou het doosje ooit vol zijn, zodat er niets meer bij kon? En zouden er ook andere doosjes bestaan, voor treurige dagen? Zijn hoofd duizelde. Hij ging naar huis en stapte in bed.
De mier lag toen al lang te slapen, in zijn huis onder de struik. Het doosje lag boven zijn hoofd, op een plank. Maar hij had het niet stevig genoeg dicht gedaan. Midden in de nacht schoot het plotseling open en een oude verjaardag vloog met grote snelheid naar buiten, de kamer in. En plotseling danste de mier met de olifant, in het maanlicht, onder de linde. ‘Maar ik sliep!’ riep de mier. ‘O dat geeft niets,’zie de olifant en hij zwierde met de mier in het rond. Hij zwaaide met zijn oren
en zijn slurf en zei: ‘wat dansen wij goed hé?’en ‘O pardon’ als hij op de tenen van de mier trapte. En hij zei dat de mier ook best op zijn tenen mocht trappen. De gloeiworm glom in de rozenstruik en de eekhoorn zat op de onderste tak van de linde en wuifde naar de mier.
Plotseling glipte de verjaardag het doosje weer in en even later werd de mier wakker. Hij wreef zijn ogen uit en keek om zich heen. De maan scheen naar binnen en viel op het doosje op de plank. De mier stond op en duwde de deksel stevig dicht. Maar hij hield zijn oor nog wel even tegen het doosje en hoorde muziek en geritsel en gekabbel van golven. En hij dacht zelfs even dat hij de smaak van honing hoorde, maar hij wist niet zeker of dat wel kon.
Hij fronste zijn voorhoofd en stapte weer in bed.
door Toon Tellegen.
Van... hoe het komt dat ik dan dit stuk kies ....21 Februari is op de één of andere manier een dag in mijn leven waarop altijd wel iets bijzonders kan gebeuren...
21 Februari is zogezegd een apart doosje als ik in termen van Toon Tellegen spreek...
21 Februari is de dag dat een hele lieve vriend jarig is...
Een vriend warmee ik door dik en dun ging... de wildste avonturen beleefde, die ik al zeker 10 jaar niet gezien heb maar nooit mijn hart uitging...
Altijd op verjaardagen sturen we elkaar iets bijzonders...
Iets dat alleen wij elkaar kunnen sturen...
Iets dat altijd doet herinneren aan een heel bijzondere en intense tijd...
Van.... maar 21 februari is ook de dag dat mijn ex door de mand viel...
De dag dat hij het huis verliet... en het 23 jarig durende huwelijk verbroken was...
Van.... en 21 februari is de dag dat onze Borre geboren werd...
Lieve ondeugende zieke Borre...
Elke dag is er één bij...
Je moet er niet aan denken dat we van die lobbes vroegtijdig afscheid moeten nemen...
Er zijn ook genoeg dagen dat we dat vergeten....
Borre hoort zo bij ons...
Borre met zijn speciale verhaal...
De grootste verrassing voor zijn baas ooit...
Zoals hij daar lag op de bank met zijn grote blauwe ogen... kijkend naar die man die met grote verbaasde vertederde ogen binnenkwam....
Onafscheidelijk zijn de baas en hij vanaf dat moment....
Van....21 februari is vanaf vandaag ook de dag dat Willem het onderwijs voorgoed vaarwel zei en zijn handtekening zette ....na 20 jaar Maurits school Westerhaar en 20 jaar Wiekslag Duiven....
Van.... snap je nu het verhaal...
Het verhaal van de mier en de eekhoorn.... en het doosje....
Van... vandaag begon om 4 uur de voorjaarsvakantie...
En heus... ik heb zowaar een half uur een boerenkiel gedragen vandaag....
En ik ging 'van links... naar rechts'....en van 'schudden met die billen'...
Maar ik ging niet naar de zaal en heb de raad van elf niet ontmoet....
Links, rechts en schudden vond ik voor mijn doen al heel wat...
Van... maar om 4 uur dus de school bijna uitgesprint....
De leegte tegemoet...
Niet helemaal... want er moest vloerbedekking voor de keuken uitgezocht worden...
Willem en ik hadden afgesproken bij de desbetreffende vloerbedekking winkel....
Tenminste....
Dat hadden we...
Maar Willem is Willem....
Mijn mobiel gaat...
Ik sta bij de Praxis en nu....?
Nou Willem... je had eigenlijk van de andere kant moeten komen...
Oh... en nou dan...?
Ik zou 30 meter doorrijden....
En dan....?
Dan zie je de Jysk.... en dan daar naa.....
Ja ik zie jou.....!!
Sla de Jysk dan maar over en kom naast me staan....
Binnen een half uur hebben we , dankzij een lot uit de loterij verkoper die ook nog uit zijn hoofd kan rekenen, en dat op zijn jonge leeftijd, vinyl uitgekozen, berekend, besteld en betaald...
Jammer dat het pas 11 maart gelegd kan worden...
Van... er was alleen één dingetje...
Ik vraag nog hoe laat ze komen óf dat we een tijd krijgen tussen zo en zo laat.... en dat je dan weer thuis moet blijven tot zo'n vinyl legger komt....
Nee... dat hoefde niet...
We krijgen een appje als de legger (Ik weet ook wel dat dat stoffeerder heet) wegrijdt...
Ja duh... zeg ik nog... zeker ook tussen zo en zo laat...
Nee mevrouw dat kan u gedurende de hele dag verwachten...
Dat is onze service...
Dat is onze service....
Nou lieve jongen... je kan uitstekend hoofdrekenen maar efficiënt met de tijd van je klanten omgaan is je totaal vreemd....
Deze ervaring is dan ook niet doosjes waardig en wil ik liefst na 11 maart zo snel mogelijk weer vergeten....
Van... de avond vult zich met the Voice...
Alsmede met de complete ergernis dat het Nederlands publiek maar beter geen jury kan vormen....
Nederland oordeelt op gun factor en niet op Voice....
Van... enfin... ik ga mijn eerste vakantienacht in....
Jippie.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten