4 februari 2020

Dag van:

Wereld Kankerdag.....
Gister nog zo vol goede moed en plezier....
En toen 's avonds dat bericht....
Had ik net eergisteren de link naar het artikel van mijn oude schoolvriendin hier beschreven..... viel vorig jaar een oud klasgenoot weg.....krijg ik gisteravond dit bericht....
Onze klas....IVO Zuid Veluwe.... zo'n hechte groep...
Zó elkaar nooit uit het oog verloren....
Het valt uiteen....
Zulke unieke mensen...
De IVO was niet zomaar een school...
Toendertijd was het een school voor pioniers... vrijbuiters... buiten de lijntjes en out of the box denkers....
Wij gingen de wereld verbeteren... veranderen....
En werkelijk!!!!!..... elk van ons heeft dat op eigen-wijze gedaan....
We hadden/ hebben een visie.... een missie....
Die wereld mooier kleuren....
ALLEMAAL....!!!!
Ik ken er niet één die dat niet op een eigen unieke manier heeft gedaan...
Caroline met haar poppenhuizen ...... Annemarie met haar diepte interviews om het mooie van de mens te laten zien.... Jaap met zijn alternatieve fysio...Dick die ook middels  fysio een beter leven helpt geven...Bob  die straks de marathon loopt in Denemarken in een

loopfiets om geld in te zamelen voor kinderen met een beperking.....Helle die zich inzet voor jonge moeders... Marjolein die op een boot feesten organiseert op de Friese wateren...Birgitta die haar geluk in Nieuw Zeeland vond.... Jet die zich inzet voor straat dieren....Vilma werkend met zonnekinderen.....Rob in Amerika met zijn anti Trump campagne.....Linda in Amerika tussen haar paarden.... ik die kostte wat het kost blijft lesgeven met het hart... en Frank... lieve lieve Frank die kostte wat het kost zijn baan  verspeelde omdat hij met zijn hart werkelozen weer in de maatschappij wou krijgen en zich met hand en tand tegen bureaucratie verzette....
Caroline... is niet meer... kanker
Annemarie....Birgitta... in gevecht tegen kanker...
Frank.... opgegeven.... kanker....
Mijn opa.. mijn moeder... kanker...
Mijn lieve klassenassistente... kanker... we liepen de Alp voor haar op... en zeg nooit overwonnen want er is dat leven na kanker....
Mijn lieve lieve kliek vrienden Jennie (overwonnen)...en Ben (in strijd).... kanker....
Collega's met kanker.... kinderen met kanker....
Ik ben zó kanker moe...
En dan hoor ik gisteravond een arts zeggen...'2033' dan is er misschien pas iets dat MISSCHIEN helpt dat kanker voor 90% een chronische ziekte laat zijn....
Zo weinig kun je doen...
Geld doneren... oké...

Een Alp beklimmen om geld in te zamelen... oké...
Er zijn voor de mensen in je directe omgeving die het overkomt... oké...
Maar ze moeten er alleen doorheen... de pijn... het verdriet... de angst.... de verminking vaak... het verval....
Ik ben zó kanker moe......
 Maar het blijft zo belangrijk... dat geld... het er zoveel als je kan voor ze zijn... terwijl jouw eigen leven doorgaat....
Je zou je haast schuldig voelen daarover....
En natuurlijk stopt ooit het leven hier.....maar waarom zó.... en waarom zó jong....??
Ik ben kanker moe....
Maar ik heb eigenlijk niet te klagen....
Je zult het maar hebben.... en moe zijn....
Moe van chemo... van bestraling.... van medicijnen.... van angst.... van alles dat daarna in je lijf kapot is....
De kanker die weg is... ja... en de rest ook.... zenuw uitval.... geheugen verlies.... verminkte borst... impotent.... vermoeidheid.....échte vermoeidheid... grenzeloze vermoeidheid... nooit ophoudende vermoeidheid... en angst...
De kanker die een weg gaat... een weg die zich naar binnen vreet ....een weg die je alleen gaat.... hoeveel mensen er ook om je heen staan...
Kanker.. dat nergens rekening mee houdt....
Niet met leeftijd... jong of oud...
Niet met geslacht... man of vrouw....
Niet met gestel..... kerngezond of zwak,  ziek en misselijk...
Niet met gemoed... blij, vrolijk, of stil en verdrietig...
Niet met kleur.... rood, geel, bruin, zwart of blank.....
Niet met intelligentie... dom (alsof dat al bestaat) of slim.....
Niet met uiterlijk... beeldschoon of iets minder toebedeeld dan je zou willen... dik of dun... lang of kort....donker of blond....

Niet met het land waar je geboren bent....
Kanker houdt nergens rekening mee...
Kanker is een tijdsgeest... een treiterbeest....
Een zeer zéér ongenode gast....
Een gezondheids hacker....
Nee... ik ben niet moe van kanker.... ik zal er zijn... voor mijn vrienden... voor nabestaanden...
Maar ik ben het boos zijn moe.... meer dan moe....
Het machteloos voelen moe....
Het verliezen van dierbare familie en vrienden om mij heen moe....
En eigenlijk zou ik daarom wakkerder moeten zijn en blijven dan ooit...
 Om te zeggen dat geld geven heus helpt....
Niet op korte termijn misschien maar op de langere....
Misschien niet voor hen van nu.... maar voor hen van straks en nog later...
Wakkerder om te waken bij hen die de strijd (dreigen te) verliezen....
Te zijn bij de strijders en opgevers....
Te zijn voor de naasten en nabestaanden....
Kanker heb je wel alleen maar treft er zoveel meer....
Ik denk vaak aan je mama...voor wie het te laat was...
Houd moed lieve Annemarie, Gitta en Ben....
Hou vol lieve Tessa en Jennie....
Dag lieve lieve Frank..... ik groet je..... dankjewel dat je er was... voor zo'n lange tijd....je zit straks dieper in mij dan je ooit was...