Maar vanmorgen zit ze niet in de heg maar op de schutting...
Ze kijkt wat ik zich heen...
En... ze kijkt naar binnen...
Ze beweegt wat met haar hals op en neer....
Ik kijk terug met een blik van 'ik snap de eenden taal nog niet zo goed'...
Ik begin honden en katten een beetje te begrijpen... en van de watervogel wereld bij mijn vlondertje weet ik al wel wat maar dat zijn enkel eendenfeiten...
Zo weet ik nu hoe jullie liefdesleven in elkaar zit...
Ik weet dat tussen jullie veren lucht zit om de drijfkracht te vergroten...
Zo zijn jullie een soort van donzen draagvleugelboot... en blijven beter in balans...
Ik weet ook dat jullie niet dieper dan een meter duiken...
Als jullie grondelen dan zie ik jullie billen met puntstaartje vaak boven het water uitsteken...
Komen jullie dan boven dan begint het droog ritueel...
Schudden met die veren... en ze met je snavel in de plooi leggen...
Om dan boven jullie staart op de vetklier te drukken en je snavel en veren in te smeren zodat jullie waterdicht blijven...
Wilde eenden op ons watertje kunnen zo goed als loodrecht stijgen maar de duikeenden hebben een langere aankoop nodig...
Oh ja... en jullie slobberen...
Als jullie grondelen dan zuigen jullie door de snavelspits water op met jullie vlezige gevoelige tong en slaan dit met gesloten snavel weer naar buiten, via de randen....
En daardoor ontstaat dat slobberende geluid...
Wij zouden dat denk ik smakken noemen of zoiets...
Jullie hebben maar één keer per jaar nieuwe kleren nodig...
Veren slijten namelijk ook... hoe waterdicht en isolerend ze ook zijn...net als mensen kleren....
Jullie zijn alleen eerder tevreden dan wij en hebben daarom geen verenkasten vol veren nodig...
Wat wij tijd om te shoppen noemen of..ff wat online bestellen... noemen jullie rui....
Dan verliezen jullie alle grote veren ... waar mijn kleindochter Britt dan weer héél blij mee is....
Julie kunnen dan een maand lang niet vliegen...
Zoiets als dat wij teveel hebben gekocht en een maand lang droog brood moeten eten...
Maar het verschil is dat woerden nu eerst een bruin vacht krijgen zodat ze niet opvallen als ze niet kunnen vliegen en dus een makkelijke prooi zijn.... om pas in september weer in hun jacquetje rond te kunnen paraderen...."
Van.... en dan knikt en deint de eend op de schutting weer een beetje heen en weer.... alsof zíj zeggen wil "ik begrijp jou wel... je doet je best mij te doorgrondelen..."
En daar gaat madame...
Alleen lijkt de schutting toch prettiger te hebben gezeten...
Ze fladdert weer terug...
Of zat nou toch die heg zachter....
Terug naar weer...
Het is jammer dat noch onder de schutting, noch in de heg tulpen groeien want je zou er 'vliegende fakir' Efteling syndromen van krijgen....
Nu komt echter meneer in beeld...
Oei.. en het is een strenge zoals hij daar fier rechtop de vlonder opspringt in zijn glimmende groene pak...
Veel geluid maakt hij niet...
Dat kunnen mannetjes immers niet...
Maar zijn ogen zijn dwingend en priemen dwars door het vrouwenlijf heen...
"Hierkomen jij... en snel... ik wil je.. en wel nu.... je uiterste houdbaarheidsdatum (zie blog gisteren) is bijna verstreken en aan droog paren doe ik niet..."
Het vrouwtje duikt dieper weg in de heg waar ze zich nu wederom bevindt...
Maar och erm..... de heg is ik de winter nog te eenddoorlatend om haar boven te kunnen houden....
En rommeldebommeldebom daar zakt ze door de takken...
Boem ... au...
Het mannetje waggelt op haar af en duwt haar het water in....
Ze moet weer ... er is geen ontkomen aan...
En zolang er nog niet een instelling bestaat voor misbruikte en door slotelijk geweld mishandelde eenden zal ze dit lijdzaam moeten ondergaan...
Maar ik schreef al... ik begrijp de eenden taal niet goed....
Wellicht maakt sm deel uit van een eenden bestaan....
Dat zou kunnen....
Iets met 50 tinten bruin....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten