28 februari 2022 Guardamar del Segura dag 1

Dag van:

Reisdag dus....

Vroeg op,  koffie, honden wegbrengen...oooooh jee kattenvoer vergeten.... snel naar de supermarkt voer halen... voer in bakken .... water niet vergeten...

Toilettassen in de koffer.....ooooooh en de telefoonladers niet vergeten....

Check, check, check en nog eens check....

Maar we hebben alles, ook de papieren en reispapieren...

Een appje van SpH de Spaanse autoriteiten dat de corona papieren niet zijn gevalideerd...???!!!

Ze kunnen de pot op, ik heb ze hier zwart op wit op papier!

We wagen het erop....

Voor de autorit heb ik maar één woord..."smooth"...

Van een leien dakje dus....

Nederlanders blijken daar meer woorden voor nodig te hebben...

Parkeren Schiphol.... leien dakje (weer met met woorden)  en lekker dichtbij de shuttle bus....

Dat scheelt weer een wandelingetje....

Row 509...ff onthouden....

Ruim op tijd lopen we de vertrekhal binnen...

Mevrouw de grondstewardess is zelfs nog aan het koffie drinken vermoeden we want de incheckbalie is leeg...

Ze kan natuurlijk ook haar lippen aan het stiften zijn of haar neus aan het poederen want die dames zien er achter zo'n balie tip top uit natuurlijk....

Beter dan wij met onze vrouwtje ochtend en nu al twee uur reistijd.... met -2 graden en een windje....

Half 12 inchecken.... dag koffer tot straks....

Willem trekt zijn halve heuptasje leeg voor van alles en nóg wat.....

Willem alleen paspoort!!!!....

"Verder niks"?....

Nee Willem....

"Geen corona dingen"?....

Nee Willem...

En binnen drie minuten kunnen we verder...

Richting douane en gate B17....

Volgende gedoe...

Op zo'n bordje staat dus....

-->ABC|D59-64..... en daaronder...

--------------------

<--EFG|H1-15.....

Het lijkt zo simpel.....

Maar niet als je Willem heet ....

"We moeten naar links".....

Hoe bedoel je we moeten naar links?...

B17 Willem dus naar rechts...

" Niet... kijk maar....-->ABC|D59-64....... en wij hebben 17"....

Het is niet de eerste keer dat ik de kronkel in Willems hersenen misloop...

En ik vertel hem eens en voor altijd dat hij zich toch werkelijk vrijwillig moet melden bij Dr Erik Scherder....

De dokter zou erg blij zijn met zo'n studieobject als Willem....

"Ja hij zou een boek over me kunnen schrijven" 

Waaaat, antwoord ik.... een complete encyclopedie Willem... die man is met één boek heus niet klaar....

Inmiddels is Willems heuptasje stuk gegaan...

Een drama, want zijn hele leven bevindt zich in dat tasje waarmee hij vergroeit is....

Alleen die dingen als heuptasjes verkopen ze niet op Schiphol...

Nou...... oké dan.... we vinden er ÉÉN.....288.00 euro...

Zeg maar bijna zo duur als onze hele reis....

Hij kijkt me aan.....

Zeg bedelaar... je denkt toch niet werkelijk dat ik......

Dan maar koffie....

"Ik heb honger"....

Hoe dan Willem... je hebt zojuist in de auto vijf bolletjes weggewerkt...

Dan zie ik de prijzen van de Schiphol broodjes...9.00 euro.... per broodje.....

Dat wordt honger lijden Willem!!!.....

Vueling vliegen... het valt ons niks tegen...

Best veel ruimte in dat vliegtuig en goed georganiseerd...

Tenminste... dat vind ik...

Voor Willem betekent goed georganiseerd dat hij zijn autonomie kwijtraakt en zich als een klein kind voelt behandeld...

Dat zeg ik... Scherder gevalletje.....

We stijgen vlot op.... en op tijd....

Tot dus ver goede vlucht....

Totdat Frankrijk roet in het eten gooit....

Nou heb ik heel wat keren gevlogen in mijn leven maar dit..... oeps... heftig...

En naast me hoor ik Willem met het zweet in de handen vertellen aan een mede passagier...." mijn vriendin heeft al heel vaak gevlogen en heeft het nog erger meegemaakt"....

Ik weet niet of Scherder ook aan hersen fantasieën doet... maar ook daarvoor lijkt mij Willem héél geschikt...!

En wat wankel landinkje met een flinke klap...

De moeite van het applaudisseren niet waard..

Maar oké... na de Franse turbulentie vinden de passagiers het toch het klappen waard...

Ik heb dat nooit begrepen...

Na een dag hard werken heb ik mijn kleuters nooit horen applaudisseren... evenmin na een preek van Willem...

De bus...

Willem ziet er als een berg tegenop...

In mijn hoofd speelt allang dat we met een taxi gaan, maar laat hem maar even zweten...

Het wordt een taxi dus..

Hebben wij weer...

Willems riem glijdt smooth in de sluiting... mijne doet het niet...

Ofwel twintig minuten gepiep aan onze oren...

Maakt wel dat de taxichauffeur harder rijdt dan de toegestane snelheid want ook hij kan dat aanhoudend gepiep niet aanhoren....

Hotel... geen woord Engels...

Maar mijn duo lingo app Spaans voldoet...

Wat een leuk hotel en wat een heerlijke kamer...(103)....

Het interieur van het hotel wordt momenteel wel geverfd....

Oh my.... Willem kijk uit bij die lift...

Te laat... Willem zit al onder de verf...

En dat op het enige jasje dat hij bij zich heeft....

Babeth....

Heerlijke dwaze Babeth... die twee keer naar het verkeerde hotel loopt...

Maar dan toch.... in papa's armen beland.....

Dat kost me weer een traantje of wat...

Weerzien, ik word er emotioneel van....

Door het mulle zand van het strand.... 

En helse wandeltocht maar niet zeuren... het is Spaans zand......

En dan heb je ook wat...

En restaurantje met heerlijk eten... en.... SANGRIA!!....

Oh my... Willem kijk uit met die chocolade...

Te laat... zijn mouw zit al vol....

En dat op het enige vest dat hij bij zich heeft....

Willem... die altijd honger heeft... overigens met het menu waar het minste van op het bord ligt...

En dan zijn gezicht....

Met een onmogelijke smeerpijp lopen Babeth en ik even later door Guardamar del Segura... op weg naar cocktails en tapas... om Willem bij te voeren....

Ik ontmoet een gezellige Engelse die met haar 18 jaar oudere man in Guardamar woont en lerares handvaardigheid is....

Heerlijk mens!!....

We hebben eindeloze gesprekken...

Einde dag 1...

Meneer smeerpoets en ik lopen terug naar het hotel... Babeth naar haar huis....

Vreemde gewaarwording...

Wat wordt ze groot....

Morgen naar de grote stad... Alicante... nu al zin in...

Op naar meer avontuur....

27 februari 2022 reisvoorbereidingen 2

Dag van:

 Duizenden mensen Verenigd op evenzovele pleinen over de hele wereld...

Protest tegen de oorlog in Oekraïne...

En ik bereid een reisje voor....

Wat een knudde gevoel als je eigenijk ook het liefst je had begeven op een van die pleinen...

Één zwaluw maakt nog geen zomer luidt het spreekwoord...

Één gek wel een oorlog.....

Wel teken ik vandaag de wereldwijde petitie tegen die oorlog...

Ik, en zo goed als 2 miljoen anderen met mij...

Ik kijk een tijdje naar de website...

Je kan de teller volgen en de mensen komen met vlaggetjes van hun land in sneltreinvaart voorbij gescrolled....

Het voelt goed die saamhorigheid....

Één vuist tegen de oorlog....

De vraag luidt of ze aan de twee miljoen komen...

Me dunkt... als ik het zo bekijk zijn er zo'n 7.7 miljard mensen tegen die oorlog...

Nou ja min één dan.... die gek.....

Maar als je ontoerekeningsvatbaar bent telt je stem niet....

Zinloze, kansloze oorlog....

Zelfs je volk van 144 miljoen burgers keert zich tegen je.... op wat soldaten na dan....

Dan is het tijd voor de schoonmaak...

Ik vertrek nooit... al is het maar voor een paar dagen... eer het huis schoon en opgeruimd is en de wasmand leeg....

Dat laatste lukt me al niet...

Een twee mensen huishouden en dan zoveel was...

Ik poets me een ongeluk...

"Wat ben je toch druk", oppert Willem als hij thuiskomt van preken...

Ja duh..... iets met morgen op reis misschien?...

(En begrijp me nu niet verkeerd hoor... ik ben zielsgelukkig met een huishoudhulp als Willem....

Als ik werk verzet hij soms heel wat huishoudelijke bergen...maar dan het volgende...)

"Ja, maar zoals jij dat doet doe ik het nooit"....

Inderdaad Willem... en dat is te zien ook.....

(En dan ben ik alleen nog maar bezig om wat deuren en kozijnen af te nemen hè)....

Willem blijft niet achter en na het verlies van ZIJN

Feyenoord begint hij beneden te poetsen...

Binnen een paar uur ruikt het huis fris....

Nu de koffer...

Ik dacht nog..."Ik heb er maar eentje nodig voor die paar dagen"....

Maar daar komt Willem....

"Ik neem niet veel mee hoor"...

Goed plan Willem!....

En met dat hij dat zegt gooit hij niet alleen één stuk of wat onderbroeken maar ook lange broek, korte broek,  drie overhemden, sokken.... en oh ja, toch ook maar wat tshirts mee.....euh, en dat vest met Parijs erop....

Alleen morgen mijn toilettas nog....

Ik kijk verbouwereerd...

En voorzichtig zeg ik...'en mijn kleren?'......

Zou hij werkelijk van plan zijn om voor twee reisdagen en twee verblijfdagen,  elke dag een nieuw tshirt overdag en nieuw overhemd voor de avond aan te doen....?

Gepaard gaande met een korte broek overdag en een lange voor diezelfde avond....?

Terwijl hij hier thuis een week lang in een joggingbroek vol modderspetters en een trui vol etensresten loopt?....

Meent hij dat echt?....

Hij meent het....!

Ik pak mijn nieuwe rokje en wit shirt, en lenteachtig

hebbedingetje en de kleren die ik morgen draag kan ik op de terugreis ook aan...

En laat niemand... NIEMAND!!!!!..... ooit zeggen dat vrouwen aan één koffer niet genoeg hebben...

Ik deel namelijk een uiterst pietepeuterig hoekje in dezelfde koffer als mijn levensgezel.... en mijn ondergoed prop ik in het ritsvakje....

MANNUH!!!!!!....

Nou ja... die van mij dan....

26 februari 2022 reisvoorbereidingen 1

Dag van:

De kleinkinderen van Willem te logeren....

Niet te lang uitslapen dus....

Maar toch een beetje dat vakantiegevoel wel een beetje willen voelen...

Een beetje onmogelijke opgave als je boven hoort "Ja maar Wampie weet waar de skittels liggen"...."Ja maar Wampie print wel kleurplaten uit"...."Ja maar Wampie maakt gekke logeerbroodjes" .....

En dat terwijl opa toch écht nog veel gekkere dingen met ze doet dan Wampie....

Vandaag ook zorgen dat alle reisbescheiden uitgeprint worden....

Vakantiegevoel in spe zeg maar....

Een beetje ernstig onmogelijke opgave als je printerinkt op blijkt te zijn....

Dat betekent dus er op uit.... het natuurlijk overbevolkte winkelcentrum op voor een bezoek aan de handyman.....

En dat terwijl als ik het eerder geweten had, ik het online had kunnen regelen...

Ik zeg de kleinkinderen gedag die straks hun eigen overbevolkte zuiden weer op zullen zoeken om zich in het kindercarnavalgeweld te storten...ze bunnen Broabanders noamelijk.... ze wonen momenteel in het tijdelijk genoemde Moerbiëenlaand......

En ik waag me in de Gelderse mensenmassa van een overdekt winkelcentrum waarvan ik hoopte dat er minder mensen zouden zijn in verband met het zonnetje dat buiten schijnt....

Helaas!....

Maar dan heb ik toch die inkt, na een zwaarwegend

dilemma of ik nou het eigen merk waarvan de patronen halfvol zitten, of dat nep merk waarvan ze helemáál vol zitten,  zal nemen.....

En dan scoor ik toch compleet dilemmaloos dat leuke rokje dat zo zomers aandoet en perfect geschikt is voor onder de Spaanse zon....

Zelfs aan eten voor vanavond heb ik gedacht... alsmede aan de accessoires voor mijn gehoorapparaat zodat ik die vanavond weer eens onder handen kan nemen voor een reinigingsritueel....

Thuis tuig ik onmiddellijk achter de computer... vervang de inktpatronen na een handig instructiefilmpje op YouTube.... en begin aan de klus die 'reisbescheiden ophalen' heet....

En zeer frustrerende opgave....

Ik wist het nog van onze reis naar Barcelona maar had toch stiekem gehoopt dat ook hier enige versoepeling in had plaatsgevonden....

Helaas!.....

Enfin... dezelfde fouten van de vorige keer maak ik niet meer maar.... er zijn er nog genoeg die er wel te maken vallen natuurlijk....

Ik ben ook niet zo'n mens van meerkeuze vragen...

Ik gok altijd verkeerd....

Dé reden ook waarom je mij nooit in casino's zult vinden....

En zo wordt ook dit keer het bewijs geleverd... ik gok het foute hokje....

En voordat je daar dan achter bent hè.... want mijn oernuchtere VROUWENLOGICA zegt mij dat ik voor het vakje 'Europees certificaat' moet kiezen....

Nee dus!....

Hier was het antwoord 'otherwise' de goede geweest....

Overigens een antwoord waar ik nog steeds mijn vraagtekens bij heb....

Maar goed, ik ben een stap verder....

Nu de gegevens... die van Willem én die van mij...

Wat slim van me, dat ik voordat ik naar dat winkelcentrum ging, nog even Willems paspoortnummer heb opgeschreven...

Ja slim ja.....!

Ze willen alleen ook de vervaldatum weten... en die heb ik niet genoteerd dus....

Arggggggg.....

Wachten dus maar weer tot Willem terugkomt....

Ik word hier zo moe van....

Willem is nog niet koud de haldeur door of ik trek hem aan zijn jasje... of eigenijk heuptasje.... voor zijn paspoort....

Dom Wampie... dom dom dom... nooit doen als het etenstijd is...

Meneer wil eten.....

Zeker nu hij ziet dat er kibbeling op het menu staat....

We kunnen verder...

Tenminste ik wel.... de Spaanse regering niet.....

Wat willen ze nu weer....?

De stoelnummers.... en ik moet het vakje 'agree' nog aanvinken....

Enfin... de codes zijn binnen....uno momento.... de bewijzen komen zo binnen....

Ik kan inchecken...

Een onbegonnen opgave....

Zo makkelijk als je zo'n reisje kan boeken en vooral kan betalen, zo lastig is het om je boardingpasses te verkrijgen....

ZEKER ALS JE DRIE REFERENTIENUMMERS KRIJGT en je niet weeeeeet welke je moet gebruiken... omdat ze dat er dus niet bijzetten....

En daar gaan we weer...

Gokken is niet mijn ding en dus kom ik pas verder bij het derde referentienummer... na 15 pogingen....

De logica ben ik volkomen bijster....

Ik vink ons beider namen aan....

Fout Wampie... fout fout fout.....

Dat moet je één voor één doen.... en dan steeds weer met dezelfde handelingen....

De namen staan dan wel onder elkaar maar het is zeker niet de bedoeling dat je er dan dus met één handeling van af bent....

En dus loop ik weer tegen mijn eigen logica aan...

Nu moet ik wéér de Spaanse regering papieren uploaden...

Één voor één Wampie... denk daar nou toch aan...

De mijne komt binnen in mijn mail....

Of ik die op mijn telefoon wil hebben of uit wil printen...

Printen dus... vanaf nu wil ik álles zwart op wit hebben....

Maar laat ik toch ook de app voor de zekerheid maar downloaden... je kan nooit weten....

Maar wat blijft Willems boardingpass nou....?

Ik kijk wie is de mol.....

Geen boardingpass in de mail.....

Ik kijk Matthijs gaat door....

Geen boardingpass in de mail...

Willem wordt nerveus....

Komt hij nu Spanje niet in....?

Laat ik in de tussentijd eens kijken hoe die app werkt...

Huh...... wat.....?

Two passes validated.....

Hoe dan.... waar dan.... wanneer dan....?

En dan ineens een compleet andere mail dan die ik binnenkreeg toen mijn gegegevens goedgekeurd waren.... waar met totaal andere woorden staat dat WE in kunnen checken....

Hopeloos....!

Maar ik heb de Spaanse bewijzen én de boardingpasses..... na 5 uur noeste frustratie....

Laat ik mijn gehoorapparaat nu maar onder handen nemen....

Ik schaar alle benodigdheden om mij heen... zet het felle lamplicht op het apparaat... reinig... en......trek het draadje los...

Neeeee....neeeeeej...... niet nu......

En nu?.....

Ik gooi mijn hoofd op mijn armen die gedesillusioneerd op tafel liggen....

En écht hè..... na de gehele dag in mijn eentje geworsteld en gemodderd te hebben, zonder enige support van Willem, is hij nu mijn redder in mijn hoogste nood...

Hij zet zijn brilletje af... tuurt een keertje en steekt dan het draadje door een gaatje...

Een gaatje dat je volgens mij door een microscoop nog niet eens ontdekt... en hij notabene zonder brilletje wel...

Terwijl een Willem zonder bril zoiets is als een Wampie zonder gehoorapparaat....

En hij doet het..... en het apparaat werkt ook nog....!

Nog even het staartje van Matthijs gaat door kijken dan...

Altijd zo lekker dat stukje muziekgeweld aan het eind....

Maar het gehoorapparaat jeukt... althans... mijn oor jeukt....

Ik haal het apparaat eruit.... kriebel een keer flink terug... wil het apparaat in mijn oor steken en.......

Nee...neeeeee hè..... het beschermdopje zit in mijn oor.... en diep....

Maar zo slecht als ik rusteloos kan gokken zo goed kan ik ijzig rustig blijven in panieksituaties....

Ergens in huis heb ik vast materieel dat er voor kan zorgen dat dat ding eruit komt....

Nee Willem jij niet doen... 

Nee... geen huisartsenpost...

Ik doe dat zelf....

Het kost me een kwartiertje en dan... operatie geslaagd.... beetje oorpijn maar daar was ik toch al aan gewend....

Ik heb alleen nu zo'n hang naar dat spelletje....

'Ik ga op vakantie en ik neem vooral NIET mee......'

De herinneringen aan de dag van vandaag.....

25 februari 2022

Dag van:

De dag waar ik dus een pestpokke hekel aan heb: carnaval op school....

Überhaupt aan carnaval, maar dat kan ik ontlopen...

Carnaval op school als juf echter niet....

Al moet ik zeggen dat sinds ik weer met kleuters werk, dit meer te behappen is dan toen in de bovenbouw...

Voor kleuters is het goddank meer een verkleedspel...

Daarnaast moet je bij een autist niet aankomen met verkleden... nog beter...!!

En deze juf verkleedt zich nooit.... never..... nimmer....

Nou ja...s avonds als ik ga slapen dan.... dan trek ik mijn pyama aan,  en zelfs dat is een big shirt die ik ook op een rok zou kunnen dragen....

Euh correctie... dan zou ik er als ma Flodder uitzien en dat is dus weer écht verkleden....

Dat doen we dus niet.....

Polonaise....no way... je vindt me op de plee....

Dat geldt trouwens ook bij bruiloften...

Je snapt het al.... op onze bruiloft géén polonaise....

Maar goed... ik heb de carnaval weer overleefd....

Dat heb ik dan weer niet te danken aan de kinderen of

mezelf maar aan het feit dat we ook een verjaardag van een leerling vierden....veeeeeeeeel leuker dan hossen....

Dat ik vandaag de gastgroep weer in de klas had met een super collega....

En dat er na schooltijd een alcoholvrije unit borrel was waar we maar liefst vier verjaardagen van collega's.... vierden...

Nou valt zo'n onderwijscultuur niet altijd mee...

Het is tegenwoordig alleen maar vrouwen voor de klas wat de klok slaat....

Héél anders werken dan in een gemengde cultuur, dat is bekend....

Maar ik zal je toch zeggen dat geen man het ook vandaag uitgehouden zou hebben tussen al die vrouwen.....

Het was zo'n overduidelijke laatste-dag-van-de-week-voor-de-vakantie-dag.....

Damesmeligheid......

En damesmeligheid daar wil je als man niet bij zijn...

Dat bracht me op het idee om vandaag eens een blog te schrijven over vrouwenhumor....

Maar denk je nou dat daar één wetenschappelijk verantwoord artikel over te vinden is....?

Nee dus....!

Wel wordt in menig stuk steeds de vraag gesteld of mannen grappiger zijn dan vrouwen...

Wat zeg ik..... het wordt zelfs als feit gesteld.... een statement dus....

Ook vind ik wel wat over verschillen in vrouwen of mannen humor...

Maar als ik meer wil weten over vrouwen-onder-elkaar-humor, dan word ik enkel gewezen op de grammaticaal verantwoorde wijze hoe dit te schrijven....

Met koppelstreepjes dus met humor aan het einde en niet tussen de woorden vrouwen en onder...

Vrouwen- humor- onder- elkaar is dus ten strengste verboden... eerst de 'vrouwen onder elkaar' en dan de humor....

En dan de bespoten uitlatingen als dat wij niet sexy zijn als we humor hebben...

Mannen vinden grappige vrouwen absoluut onaantrekkelijk...

Dit heeft te maken met het feit dat ze zich dan in hun status en aanzien bedreigt voelen....

Het staat er... écht!!!....

We worden ook vergeleken met apen..... ons gehijg

slaat om in lachen... en dat is puur fysiek dus een apen ademhalingstechniek, die later omsloeg in een sociaal gebeuren zoals dat bij de apen bekend staat als 'het vlooien van elkaar'.... met bijbehorend geluid....

Nee heus... ik maak geen grapje... het staat er....!

Hoewel beide seksen consequent een partner met een goed gevoel voor humor verkiezen, is er een intrigerend verschil in de manier waarop die voorkeur tot uiting komt', zei hoogleraar cultuursociologie Giselinde Kuipers (Universiteit van Amsterdam) in 2011 in een artikel over vrouwen en humor in Eos, 'Mannen willen iemand die hun grappen apprecieert, terwijl vrouwen iemand willen die hen aan het lachen maakt.'

(Bron:EOS)

En tussen 2011 en heden is er weinig veranderd aan die mening blijkt dus....

Nog zo'n onwerkelijk statement... vrouwen met humor worden beschouwd als wezens zonder expertise....

Zowaar ik hier schrijf... het stond er echt... (bron: Spui25)

Maar ik heb juist vandaag zo gelachen....

Van die heerlijke vunzige vrouwenhumor...

En als ik dat dan Google.... 'vunzige vrouwenhumor' dan heb ik dus weer last van een teveel aan testosteron in mijn aderen.... 

Dat is de manlijke kant van ons vrouwzijn....

Met andere woorden....

Wil je nou eens écht cum Laude afstuderen in de.... ik noem maar een richting... psychologie, neurologie, filosofie...... schrijf daar dan eens een afstudeerscriptie over....

Over hoe dat werkt in dat vrouwenbrein waar het de humor betreft....

Of kunnen wij echt die man zonder piemel zijn....?

De kerel met de ballen aan de voorkant....?

Danwel die vent met de baardgroei van onderen.....?

24 februari 2022

Dag van:

Zoveel dagen hoor je er al over.....

Zoveel werd er over gepraat dat al die woorden ervoor zorgden dat je was gaan geloven dat het toch niet zou gebeuren...

Ik loop de trap af naar beneden...

Hè heerlijk, het wordt steeds vroeger licht... ik kan weer zien waar ik loop...

Ik wil net de twee treetjes naar de keuken oplopen als ik Willem hijgend bovenaan de trap hoor roepen "zet de tv aan... gauw... het is begonnen.... er is oorlog... Rusland is de Oekraïne binnengevallen....

Vol ongeloof loop ik naar de drie afstandsbedieningen in de zak aan Willems stoel...

1. Tv aan

2. Mediabox aan

3. Geluid aan

En dan word ik overspoeld door beelden van tanks, helikopters,  rookwolken, een huilende vrouw....

Dan het beeld van de studio.... iedereen weet er wel wat van....

En iedereen wil er 'wat' van weten....

Het is écht...... Poetin deed het dus toch....

Ik hoor woorden als derde Wereldoorlog.....

Benzine duurder...

Economische gevolgen...

Sancties....

Maar ik zie en voel angst....

Oorlog in Europa.... wie had dit voor mogelijk gehouden...

En nu heeft oorlog nooit een reden om een oorlog te beginnen maar dit keer.....

De meest zinloze redeloze reden ooit.....

Nou ja... behalve dan de machtswellust.... en dat noem ik geen reden maar een persoonlijkheidsstoornis....

De verhalen van mijn vader... de niet vertelde verhalen van mijn moeder en opa en oma, komen ineens heel dichtbij....

Ik kan het voelen.... maar wat voelt Poetin...?

Zou hij niks meer voelen???.....

Niet wat hij anderen aandoet.... ?

Niet het verdriet....?

De angst.....?

Schrik en wanhoop....?

En wat gaan wij nu doen....?

Nederland bedoel ik....

En Amerika...?

Mijn gezinsapp ontploft bijna....

Van paniek tot angst... te ver je erin laten meeslepen tot er niks van willen weten....

Je kop gek laten maken tot dit niet te willen laten gebeuren....

Willem sust bij mijn kinderen de eerste paniek....

De kracht van de meerderheid zal uiteindelijk groter zijn dan de kracht van de minderheid. Poetin is een gek, maar hij staat alleen. Zelfs China keert hem nu de rug toe. Het westen zal samen met Amerika hem verder isoleren. Helaas gaat zoiets altijd met gigantisch veel pijn gepaard en onschuldig leed.

Maar hij heeft, vanuit zijn enorme grootheidswaanzin een grote inschattingsfout gemaakt. Dit wordt een tweede Afghanistan. Toen dropen de Russen ook met de staart tussen de benen af. Dat zal nu weer gebeuren. Kost wel offers...de grootste door de Oekraïners....en dan wij...

Het helpt... een beetje...

En ik hoop zo vurig dat hij gelijk heeft....

Dan ga ik aan het werk....

Mijn oor zit dicht.... maar ik voel me beter....

Is dat het goede woord in deze situatie... je beter voelen....?

In mijn klas zet ik direct de radio aan op mijn computer....

Ik wil alles weten.... maar eigenlijk vooral wat het gevaar zich bevindt.... of er gevaar dreigt... voor ons... denk ik....

En als mijn assistente binnenkomt spreek ik de totaal onzinnige woorden uit "we mogen wel tanken als we naar huis gaan want de benzine zal wel fors stijgen".....

Ze kijkt me bevreemd aan.... ze had nog niks meegekregen....

De dag verloopt zijn loopje....

Voorbereidingen voor carnaval..... een onthullend oudergesprek..... en tussendoor snel op mijn pc de nieuwsblogs volgen....

Vliegveld Kiev ingenomen..... vluchtende mensen in ellenlange files... de stad uit... je huis verlaten... en alles  achterlaten... mensen die niet weg kunnen...nergens heen kunnen....

Mensen die hier wonen en zoveel angst om hun familie daar hebben....

Dan rij ik zelf naar het tankstation... en ik doe wat denk ik alle Nederlanders vandaag doen.... ik gooi mijn tank vol.....

Nu al is de oorlog daar hier merkbaar.....55 euro en nog is mijn tank niet vol...

Terwijl ik toch eerder een volle tank voor hooguit 45 euro had....

En ik moet nog naar Schiphol maandag...... en ik moet ook nog naar Haarlem als mijn kleindochter jarig is....

Was mijn gedachte gisteren nog 'hoor krijg ik dat stomme Spaanse gezondheidsformulier ook alweer gedownload".... nu maak ik me druk hoe duur het wel niet is om naar Schiphol te komen....

Zinloze gedachten.... gekoppeld aan een zinloze oorlog....

De avond vult zich met zorgelijke berichten...

Zorgelijke gezichten....

Ik wend me tot de computer en schrijf het verslag van het oudergesprek.... ook zorgelijk maar gek genoeg nu te dragen terwijl het me anders niet losgelaten zou hebben.....

Wat anders kan je doen dan afwachten.... berichten volgen en afwachten....

Dit keer voelt het echt alsof je overgeleverd bent...

Wat kunnen dingen... begrippen... waarheden... gevoel... toch ineens een andere inhoud krijgen in ongekende situaties....

Dan kom ik boven....

En hou me vast...

Hou me vast aan de dingen die nóóit veranderen of je gevoel anders invullen.... als ik alweer een lege tube tandpasta op de wasbak tussen de tandenborstels zie liggen naast de volle tube.... 

Kon Willem die nou echt niet even in het prullenbakje eronder weggooien.....?????!!!!!!

Ja mevrouw Olongren.... de wereld is veranderd... en sommige dingen veranderen nooit...

Ik hou me daar eventjes aan vast.....

23 februari 2022

Dag van:

Wat nou uit mijn comfortzone????......

Ik ben vandaag niet anders dan IN mijn comfortzone...

Al mag het dan honderd keer de dag van UIT je comfortzone zijn....

Comfortzone.... comfortzone.... wat is dat nou helemaal?......

Je mentale ruimte waarin je je op je gemak en niet bedreigd voelt, waar je meestal moeilijk uitbreekt en die door de buitenwereld vaak als beperkt wordt ervaren..... comfortabel gevoel dat je niet graag opgeeft voor nieuwe, onbekende zaken.....

Nou sorry hoor.... in de wereld van deze tijd is altijd wel ergens dreiging te vinden...

Is het niet corona, dan is het wel het milieu, klimaat, Rusland, verkeer, een gijzeling... oh ja terrorisme....

En daarbij... ik heb geen zijn in uitdagingen....

De oorpijn is er nog en ik wil lekker thuis zijn... op mijn sloffen... in pyjama.... met slaolie in mijn oor... en neusdruppels.... en zo'n stokkie in mijn neus om te testen...ooooh zo comfortabel....

Willem heeft de tuindeuren open gezet...

Ik voel het akelige stof wegtrekken uit huis...

Dat zal zeker schelen...

Je kunt een klein beetje de lente al voelen...

"Ik haal de bescherming van de buitenkraan hoor", roept hij naar binnen...

Maar ik versta er niks van met mijn dichte oor...

"Ik haal de bescherming van de buitenkraan hoooooor" schreeuwt hij nu naar binnen...

"Optimistische gedachte" hoor ik iemand vanaf het bruggetje toeroepen, terwijl ik al naar buiten liep....

Ja Willem... maart roert zijn staart en april doet wat ze wil,  zeg ik waarschuwend....

Trouwens... we hebben nog wel nachtvorst hoor....

Het spul is er al af.... en ach, ik hou van optimisme....

Betsy ook... die is van de zonnige weeromstuit zomaar in de appelboom geklommen.. op zoek naar vogeltjes....

Alsof die zo gek zijn om nu in de boom met al het lekkers te vliegen...

Die blijven heus wel binnen hun comfortzone nu....

In de sloot komen

de restanten van de storm voorbij...

En wigwam tent met stokken en al... wel gebroken stokken...

Drie jongetjes met soldatenbarettten op proberen de lap zeil naar boven te takelen...

'Wij zijn de milieu saviours' roept er eentje....

Geweldig, denk ik, da's beter dan stenen naar eenden gooien,  of peuken in het water....

De post brengt vandaag een kaart.... mét tekening...

Een oud-leerling die me feliciteert met het behalen van mijn zoveelste diploma... óók van zijn ouders en tweelingbroer en zus.....

Van oude juffen, de herinneringen die nóóit voorbijgaan....

Het maakt me warm en blij....

Babs, Blitz, Borre en Benji kunnen hun geluk niet op dat

ze weer naar buiten kunnen....

Buiten is veel meer comfortzone dan binnen....

Ze kijken toe hoor ook de baas hier wat stormschade verhelpt...

De schommelbank weer omhoog... het tuintafeltje weer op z'n poten... en wat bloempotten recht zetten...

Het valt alleszins mee....

En Bengel....?

Bengel is Bengel... en blijft Bengel...

Lekker lui op de bank of de kattenplank....

Bedelend om snoepjes en snacks en op vaste tijden naast je komen zitten voor zijn zakjes voer...

Ze weet het precies...7 uur 's morgens en 4 uur 's middags.... 

Maar altijd tijd voor wat anders lekkers... want dat heeft immers geen biologische klok nodig...

Een kopje, een lik, even op schoot kruipen of zielig omhoog kijken werkt altijd... ieder uur... elke minuut...

Ik maak maar eens een inventarisatie van mijn

Parijsboeken....

In het Frans is oor oreille en oorpijn mal d'oreille.....

Maar de oorpijn gaat er niet van over...

Ik zoek gedichten van Baudelaire... een bekende Franse dichter....

In het Frans klinken de gedichten mooier dan in het Nederlands...

Wanneer de lage lucht haar deksel zwaar laat wegen

Op onze geest die zucht in zijn neerslachtigheid,

En op de omtrek van de horizon gezegen

Een donker daglicht droever dan de nacht verspreidt,

Tja... je wordt er niet vrolijker van...

Maar het is wel mooi gezegd....

Alleen het deksel van de lage lucht klopt niet...

De zon staat hier strak aan de hemel... De lucht is blauw...

Ik denk dat ik me beter hier aan vast kan houden...

U duikt diep in uw evenbeeld vol zelfbehagen;

Uw oog en arm omvademen het, en uw hart

Vergeet soms het gejammer van zijn eigen smart

In het geluid van haar ontembaar woeste klagen.

Het kan immers altijd erger....

Morgen maar gewoon weer gaan werken...

Lijkt me het beste om het gejammer van eigen smart van mijn 'oreille' te vergeten...

22 februari 2022

Dag van:

 Ik bijt mij dus vrouwmoedig door een oorontsteking heen.....

Ik hoor echt niks meer, hetgeen Willem zeer irriteert...

Jammer dan...

Mijn klieren zijn nu ook opgezet en mijn hoofd voelt als een te hard opgeblazen ballon.... en leeglopen ho maar....

Tjonge ik heb weer eens wat te klagen...

Dat ouder worden bevalt me soms helemaal niet...

Ik maak me vandaag niet op... hetgeen Willem niet leuk vindt...

Jammer dan....

Ik gooi een trui over mijn hoofd... sleep een rok over mijn benen zonder panty en trek pantoffels aan mijn voeten... hetgeen Willem er niet uit vindt zien...

Jammer dan....

Dan bel ik de tandarts af....

Je denkt toch niet dat ik met een oorontsteking alle tandartsgeluiden ook nog eens ga trotseren....

Maar gelukkig worden de afspraken met gemak verzet...

"Mis ik wel mijn gezellige babbeltje met je" zegt de echtgenote van mijn tandarts tevens zijn assistente...

Zo gezellig ben ik vandaag niet, antwoord ik...

En met dat ik ophang denk ik ' wat moeten die toch een goed huwelijk hebben dat ze 24 uur per dag op elkaars lip zitten....

En écht zo lang als ik er al kom hè.... zo'n 40 jaar....

Van het hangen in de stoel voel ik me ook niet beter

(Waarom Willem zijn kopje niet kon vinden
Omdat die op de wc in de
wasbak stond suffie)

worden...

Ik maak dus de powerpoint maar voor Willems preekdienst/ liturgie en ik draai een paar yurls in elkaar voor school...

Kleuterkleuren.yurls.net een kleuteronderwijs.yurls.net ...

Kun je kijken wat een yurl zoal inhoud....

Mijn trommelvlies wil niet knappen...

Oud taai versleten trommelvlies denk ik....

Wel voel ik dat er een behoorlijke plas vocht achter zit....

Naar de wc gaan lukt ook al niet vandaag...

Ik voel me steeds hopeloze worden....

In koken heb ik al helemáál geen zin....

Haal maar maaltijdsalades...

Hetgeen Willem dus weer niet zo jofel vindt...

Jammer dan....

Wees blij dat ik niet de hele dag loop te steunen en kreunen...

Maar ja... de hele dag stilzwijgend mijn lijden verdragen, valt dus ook niet in goede aarde....

Dag mag het vandaag misschien de dag zijn van zoveel huwelijken 22-02-2022.... 

De dag waarop iedereen z'n geluk niet op kan met al die tweeën....

Voor mij is het vandaag gewoon een lijdzaam verdragen....

Het Leed is niet van gister of vandaag

en dit verhaal misschien niet zo bijzonder,

maar toch ben ik er reuze treurig onder

en vind het juist en passend dat ik klaag.

(Jean Paul Rawie)