28 februari 2022 Guardamar del Segura dag 1

Dag van:

Reisdag dus....

Vroeg op,  koffie, honden wegbrengen...oooooh jee kattenvoer vergeten.... snel naar de supermarkt voer halen... voer in bakken .... water niet vergeten...

Toilettassen in de koffer.....ooooooh en de telefoonladers niet vergeten....

Check, check, check en nog eens check....

Maar we hebben alles, ook de papieren en reispapieren...

Een appje van SpH de Spaanse autoriteiten dat de corona papieren niet zijn gevalideerd...???!!!

Ze kunnen de pot op, ik heb ze hier zwart op wit op papier!

We wagen het erop....

Voor de autorit heb ik maar één woord..."smooth"...

Van een leien dakje dus....

Nederlanders blijken daar meer woorden voor nodig te hebben...

Parkeren Schiphol.... leien dakje (weer met met woorden)  en lekker dichtbij de shuttle bus....

Dat scheelt weer een wandelingetje....

Row 509...ff onthouden....

Ruim op tijd lopen we de vertrekhal binnen...

Mevrouw de grondstewardess is zelfs nog aan het koffie drinken vermoeden we want de incheckbalie is leeg...

Ze kan natuurlijk ook haar lippen aan het stiften zijn of haar neus aan het poederen want die dames zien er achter zo'n balie tip top uit natuurlijk....

Beter dan wij met onze vrouwtje ochtend en nu al twee uur reistijd.... met -2 graden en een windje....

Half 12 inchecken.... dag koffer tot straks....

Willem trekt zijn halve heuptasje leeg voor van alles en nóg wat.....

Willem alleen paspoort!!!!....

"Verder niks"?....

Nee Willem....

"Geen corona dingen"?....

Nee Willem...

En binnen drie minuten kunnen we verder...

Richting douane en gate B17....

Volgende gedoe...

Op zo'n bordje staat dus....

-->ABC|D59-64..... en daaronder...

--------------------

<--EFG|H1-15.....

Het lijkt zo simpel.....

Maar niet als je Willem heet ....

"We moeten naar links".....

Hoe bedoel je we moeten naar links?...

B17 Willem dus naar rechts...

" Niet... kijk maar....-->ABC|D59-64....... en wij hebben 17"....

Het is niet de eerste keer dat ik de kronkel in Willems hersenen misloop...

En ik vertel hem eens en voor altijd dat hij zich toch werkelijk vrijwillig moet melden bij Dr Erik Scherder....

De dokter zou erg blij zijn met zo'n studieobject als Willem....

"Ja hij zou een boek over me kunnen schrijven" 

Waaaat, antwoord ik.... een complete encyclopedie Willem... die man is met één boek heus niet klaar....

Inmiddels is Willems heuptasje stuk gegaan...

Een drama, want zijn hele leven bevindt zich in dat tasje waarmee hij vergroeit is....

Alleen die dingen als heuptasjes verkopen ze niet op Schiphol...

Nou...... oké dan.... we vinden er ÉÉN.....288.00 euro...

Zeg maar bijna zo duur als onze hele reis....

Hij kijkt me aan.....

Zeg bedelaar... je denkt toch niet werkelijk dat ik......

Dan maar koffie....

"Ik heb honger"....

Hoe dan Willem... je hebt zojuist in de auto vijf bolletjes weggewerkt...

Dan zie ik de prijzen van de Schiphol broodjes...9.00 euro.... per broodje.....

Dat wordt honger lijden Willem!!!.....

Vueling vliegen... het valt ons niks tegen...

Best veel ruimte in dat vliegtuig en goed georganiseerd...

Tenminste... dat vind ik...

Voor Willem betekent goed georganiseerd dat hij zijn autonomie kwijtraakt en zich als een klein kind voelt behandeld...

Dat zeg ik... Scherder gevalletje.....

We stijgen vlot op.... en op tijd....

Tot dus ver goede vlucht....

Totdat Frankrijk roet in het eten gooit....

Nou heb ik heel wat keren gevlogen in mijn leven maar dit..... oeps... heftig...

En naast me hoor ik Willem met het zweet in de handen vertellen aan een mede passagier...." mijn vriendin heeft al heel vaak gevlogen en heeft het nog erger meegemaakt"....

Ik weet niet of Scherder ook aan hersen fantasieën doet... maar ook daarvoor lijkt mij Willem héél geschikt...!

En wat wankel landinkje met een flinke klap...

De moeite van het applaudisseren niet waard..

Maar oké... na de Franse turbulentie vinden de passagiers het toch het klappen waard...

Ik heb dat nooit begrepen...

Na een dag hard werken heb ik mijn kleuters nooit horen applaudisseren... evenmin na een preek van Willem...

De bus...

Willem ziet er als een berg tegenop...

In mijn hoofd speelt allang dat we met een taxi gaan, maar laat hem maar even zweten...

Het wordt een taxi dus..

Hebben wij weer...

Willems riem glijdt smooth in de sluiting... mijne doet het niet...

Ofwel twintig minuten gepiep aan onze oren...

Maakt wel dat de taxichauffeur harder rijdt dan de toegestane snelheid want ook hij kan dat aanhoudend gepiep niet aanhoren....

Hotel... geen woord Engels...

Maar mijn duo lingo app Spaans voldoet...

Wat een leuk hotel en wat een heerlijke kamer...(103)....

Het interieur van het hotel wordt momenteel wel geverfd....

Oh my.... Willem kijk uit bij die lift...

Te laat... Willem zit al onder de verf...

En dat op het enige jasje dat hij bij zich heeft....

Babeth....

Heerlijke dwaze Babeth... die twee keer naar het verkeerde hotel loopt...

Maar dan toch.... in papa's armen beland.....

Dat kost me weer een traantje of wat...

Weerzien, ik word er emotioneel van....

Door het mulle zand van het strand.... 

En helse wandeltocht maar niet zeuren... het is Spaans zand......

En dan heb je ook wat...

En restaurantje met heerlijk eten... en.... SANGRIA!!....

Oh my... Willem kijk uit met die chocolade...

Te laat... zijn mouw zit al vol....

En dat op het enige vest dat hij bij zich heeft....

Willem... die altijd honger heeft... overigens met het menu waar het minste van op het bord ligt...

En dan zijn gezicht....

Met een onmogelijke smeerpijp lopen Babeth en ik even later door Guardamar del Segura... op weg naar cocktails en tapas... om Willem bij te voeren....

Ik ontmoet een gezellige Engelse die met haar 18 jaar oudere man in Guardamar woont en lerares handvaardigheid is....

Heerlijk mens!!....

We hebben eindeloze gesprekken...

Einde dag 1...

Meneer smeerpoets en ik lopen terug naar het hotel... Babeth naar haar huis....

Vreemde gewaarwording...

Wat wordt ze groot....

Morgen naar de grote stad... Alicante... nu al zin in...

Op naar meer avontuur....