Dag van:
De spanning is te snijden als ik beneden kom vanmorgen...
Willem ziet niet tien maar wel honderd beren op de weg ten aanzien van Benji's poot waar mogelijk een aar in zit.....
Ik ben dan zo van 'eerst maar even kijken wat de dierenarts zegt' .....
Willem is er eentje van 'wat kost dat wel niet', 'Benji en een kap op zijn kop werkt niet', 'hoe moet dat nou in het pension', 'hoe reageert Benji op narcose, een foto maken en operatie', 'mag hij wel mee naar huis', 'waar zaten die gaatjes nou ook alweer', zou hij wel antibiotica krijgen', 'we kunnen hem echt niet mee naar de camping nemen', 'als het maar oplosbare hechtingen zijn',.....en als laatste dan...... 'misschien valt het wel mee'....
Enfin zo'n ochtend dus....
Dan hum ik maar wat, zeg ja of nee, of wie weet, en laat hem verder maar opgaan in zijn weg met beren.....
Ik ben blij als het elf uur is en Willem met Benji vertrekt....
Nu begin ik zelf ook wel wat spanning te voelen....
Drie kwartier later komen de eerste foto's van Benji onder zeil, binnen....
Twee keer gal gespuwd eer hij insliep....
Met een cameraatje de poot ingegaan...
De arts vermoedde zelf ook een grasaar maar kon niks vinden...
Of eruit gezweerd, of eruit gelikt....
Wel dode huid om de wond, die de arts nu heeft weggesneden....
Wond schoonspuiten en reinigen en wachten tot Benji weer een beetje bijkwam...
Hij had immers meer een roesje dan een volledige narcose gekregen....
Met antibiotica en een kap voor om de kop naar huis....
Benji zelf is nog volledig van de wap...
Hij schommelt rond en stoot zich met die enorme kap op overal aan....
Maar geen operatie dus...
Geen algehele narcose....
De grasaar die eruit is...
En een rekening die weliswaar best wat cijfertjes laat zien maar toch betaalbaar is gebleven....
Wat wil je nog meer....?
Maar daar komen Willems volgende beren alweer om de hoek kijken; 'hoe moet dat nou in het pension', en als andere honden nou aan de wond likken', je kan een zieke hond toch niet achterlaten', als het pension hem nu nog maar wil'.....
Willem, ik zou even bellen voor dat laatste antwoord....
Natuurlijk vindt Jeannette van dieren pension Quimper het geen enkel probleem als er een hond met kap op komt en evenmin is het een probleem om medicatie toe te dienen...
Dat hebben ze immers met Borre ook gedaan vorige week....
Mooi zo, deze beer is van de weg...
En we hebben Benji nog drie dagen om volledig te vertroetelen.....
Willem is er enigszins gerustgesteld....
Willems beren zijn echter geen knuffelberen....én ze zijn hardnekkig terugkerend...
Lopende de dag van een hond met kap, stapelen de ongemakken en dus ook Willems beren zich namelijk op...
'ze zullen de kap toch wel afdoen als hij moet eten of drinken, want dat lukt niet met een kap', 'oh kijk nou toch, Benji stopt overal tegenaan met die kap op', 'Wampie hij ziet hem diepte met dus hij kan geen grapjes op en af'.....'hij kijkt me de hele tijd aan, hij is zo afhankelijk van mij nu'....
Tja, van mij mag hij mee hoor, maar jij zegt dat Benji niet genoeg gesocialiseerd is een jij dan geen vakantie hebt als hij meegaat....
Och die Willem....hij lijkt nog een
zwaardere dag te hebben dan Benji...
zwaardere dag te hebben dan Benji...
Benji ligt je alleen maar aan te staren met zijn zielige ogen....
Één voordeel heeft dat dan, want hij wordt om de haverklap geknuffeld....
En verder staat de rest van de dag uiteraard in het teken van beren en Benji....
Uitlaten moet apart...kap af, kap op met eten, met drinken, met uitlaten....
En dan steeds maar weer opletten dat hij niet aan de wond likt als die kap af is....
Blijkbaar mag jij wel gewoon over straat met die onverbonden poot....
De wond moet open blijven....
De antibiotica moet ervoor zorgen dat straatvuil geen infecties geeft....
En de wond moet 2x per dag schoongemaakt worden met soda de eerste dagen....
Willem is er druk mee....
Maar Willem is er ook graag druk mee....
Willem en zijn honden zijn immers een eenheid....een zielsverbondenheid.....
Nou alleen die beren nog van zijn weg af.....en zachtjes neuriënd 'ik zag twee beren broodjes smeren', loop ik s avonds de trap op...
"ik denk dat ik bij Benji blijf vannacht...ik slaap wel op de bank"....hoor ik Willem zeggen....
En nog harder neurie ik 'oh het was een wonder'.....
Oh ja....zal ik nog vertellen van het keukentrapje dat ik bestelde en dat vandaag binnenkwam....?
Een trapje zonder beren ....
Tenminste dat dacht Willem toen hij het uit de verpakking haalde en verzuchtte 'het bestaat nog.... spullen die je niet zelf in elkaar hoeft te zetten en kant en klaar geleverd worden, wat een zegen'....
Ja, ja....totdat hij de plastic verpakking eraf moest halen....
En totdat hij het trapje weer in moest klappen nadat hij het uitgeklapt had....
Dat waren twee beren in één klap te verslaan...en dat kostte de nodige ellende....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten