15 januari 2024

Dag van:

Ik kan ze wel blijven fotograferen die roodborstjes...

Volgende keer toch eens mijn spiegelreflex weer ter hand nemen....

Kijk daar nou toch eens zitten boven op de stenen schildpad....en de sneeuw eromheen zorgt voor een nog winterser dan winters plaatje....

Dat het winters weer is, is wel duidelijk....

Niemand krijgt mij met een stok de deur uit ...

Morgen weer....

Daarbij heb ik al sinds vrijdag barre keelpijn, vannacht gepaard gaande met koorts, welke middels een ibuprofen gelukkig weer snel zakte.....

Op keelontsteking zit ik namelijk al helemaal niet te wachten....

Ik duik in een hobbezakjurk en verdwijn achter de pc....

Vandaag heb ik ingepland voor

lesplanning....

Veel leuke lessen maken voor de kleuters want ik kom er al snel achter dat rond het thema voeding vooral veel hetzelfde te vinden is, en ik hou juist van variatie....

Ik spit de methodes door, struin het internet af maar  ontdek dat Prowise, PowerPoint en Paint meer uitkomst bieden....

Aan de bak dus....zelf lessen maken....

En dat hou ik flink wat uren vol....

Weggekropen in mijn bureaustoel die vlakbij de verwarming staat en de witte kou buiten latend....

Grappig dat zo'n dunne, weliswaar dubbel glas, ruit nog zoveel verschil kan maken....

Het verschil van een paar centimeter tussen warm en koud....

Volgend jaar zal ik toch eens op school het idee lanceren om het thema vogels te nemen....

Ik zou er mijn ei wel mee kwijt kunnen....

En verder stelt mijn dag niet veel voor ...

Als ik om zes uur klaar ben en Willem weg is voor een etentje met zijn oudste dochter, bak ik heerlijke bloedworst die hij toch niet lust, ik brei wat, ik lees wat uit mijn nieuwe boek van Adriaan van Dis.....een gesigneerde JAWEL!!!!.....'naar zachtheid en een warm omhelzen'....

Zucht, alleen die titel al....

Soms snap ik echt niet waarom ik later zelf wil gaan schrijven als er al zulke goede schrijvers zijn....

Een Annie MG Schmidt, van Dis, Japin of Jan Terlouw word ik vast nooit....

Maar wat een heerlijk spel van woorden,  als poëzie, gebruikt van Dis in dit boek....dat zo begint:....

Adriaan krijgt van Ommie 48 kleurpotloden van Caran d’Ache en een verrekijker......

Adriaan spiedt en bespiedt de hele buurt af.....

Door veel te vragen en door het plakboek van Ommie komt Adriaan steeds meer te weten over de oorlog in Nederland.....

Van thuis kent hij de oorlog in Indonesië maar al te goed.....

Soms is er wel even wrijving, maar Ommie bedelft de jongen daarna met kusjes.....

De keuken van Ommie is een toevluchtsoord voor iedereen.....

Zo is er de Italiaanse Melita, die haar zoon op een hartverscheurende manier kwijtraakt......

Voor haar kweekt Ommie paprika’s uit Napels in haar moestuin......

Zo beschrijft Adriaan van Dis zijn bonus oma....

Dan word ik luid uit mijn leesdroom

wakker geschud....

'Mam Big Brother begint hoor, eerste aflevering'....

Och lieve help, heb ik zojuist 'Winterliefde' overleefd, zit ik weer helemaal in 'Wie is de Mol'.....kondigt het volgende zich alweer aan....'Big Brother '......

Ik vertel mijn dochter dat ik vroeg naar bed ga.... keelpijn en zo....

"Maar mahaaam".......!!!!

En voor ik het weet maak ik deel uit van bewoners van een huis, heb al voorkeuren, vraag me af of ik mijn eigen koffer of die van een ander had meegenomen had het huis....weet ook eigenlijk wel het antwoord....die van de ander dus....

Oh nee chips tuuuuuuurlijk niet, mijn medicijnen zouden in mijn koffer zitten....

En kijk ik diep in ogen.....

'Ja meisje, mama kijkt al'.......!!