30 januari 2024

(*)

Dag van:

Jarig zou ze zijn vandaag....

Zou ja....want ze is niet meer....

Een van mijn dichtstbij staande collega's van vroeger...

Een van de meest bizarre periodes uit mijn leven misschien wel....

Bizar omdat ik van haar dood zoveel leerde ineens....

Manisch depressiviteit is bijna niet te begrijpen....

Drie maanden voor haar dood was er een andere collega die door zelfdoding het leven nam....

Wat een schrik....wat een verdriet.....

(In de kerk waar zijn afscheidsdienst gehouden werd, preekt Willem tegenwoordig en regel ik de techniek)....

De kist stond in het zijgedeelte en tegen de pilaar stond mijn lieve assistente van toen....

Hij lag links....de moed opgegeven, het vechten beu....

Zij stond rechts....met alle moed in haar.... knokkend tegen het gevecht borstkanker....

Ik zou de App d'huez voor haar oplopen met nog drie collega's.....

Ik keek van opgegeven moed links naar opgeheven kaal hoofd rechts....

Een maand later beviel een andere, die dichtstbij

(**)

staande collega van haar tweede kindje....een zoon....

Twee maanden later maakte ook zij een einde aan haar leven....

Die week was ik nog bij haar geweest op de paas afdeling in het ziekenhuis....

Diezelfde hele nacht had ik nog met haar geappt en Wordfeud gespeeld.....omdat ze niet slapen kon ....

Een paar uur later was ze er niet meer....en een dag later zou ik naar Frankrijk rijden naar de Alp.....

Het waren bizarre maanden....het werd een bizarre tocht omhoog de Alp d'huez op.....

De volgende dag dat we terugreden zou ze begraven worden.....

We konden er niet bij zijn....

Wij kozen voor leven....maar dat heeft me wel wat gekost om zo te denken....

Nou was zelfdoding niets vreemds voor mij....

Het dichtste bij een klasgenootje van mijn kinderen op school die we zo kwijtraakten (schreeuw om aandacht) .....een vroegere goede vriend evenzo ( omdat ik zijn liefde voor mij niet beantwoordde)....mijn eigen vader (hij accepteerde het verval van zichzelf niet)....en nog een te groot aantal anderen.....jongeren ook.....

Maar deze collega hakte er diep in....

Misschien wel omdat ze een dochtertje van twee jaar en pasgeboren zoontje van twee maanden achterliet....

En dat was ook de reden dat ik tot inzicht kwam....

Zelfdoding is geen keuze....zelfdoding is vaak de enige uitweg....het enige antwoord....het enige uitzicht.....

En vandaag zou ze jarig zijn....

Maar het voelt vreemd....

Iemand die onverwacht of door ziekte komt te overlijden die had je zo graag het feest van er een jaar bij gegund....

Bij haar denk ik alleen maar....wat ben ik blij voor jou dat je nooit meer jarig hoeft te zijn....!!

En wat nou

Als het altijd

Donker is

Als er

Nooit 

Een weg was

Geen pad

Om te bewandelen

Geen doel

Geen horizon

Geen richting

Dan alleen

Die vlucht

Naar het licht

Ver weg

En toch 

Om ons heen

Dag lieve Jet...........

Het blijft een lastige dag....zoals 28 mei, de dag van---------......ook zal blijven....

Niets is definitiever dan de dood....niets onomkeerbaarder......

Maar de dood maakt dan wel een einde

aan het leven, hij kan de liefde niet verslaan, hij kan het leven niet totaal verwoesten want dat wordt voortgezet in onszelf: wij zijn er de levende getuigen van, zolang ons levenstijd rest......

*Op de foto staan de sokjes die ik breide voor haar 2e kindje.....

Ze was er zo blij mee...

Het is nog steeds haar profielfoto op haar Facebook.....

**De felgele jas dient als blikvanger.....

Maar dat het niet goed gaat met degene die de jas draagt, zie je meteen....

De jongere zit terneergeslagen, met het hoofd tussen de knieën en de armen hulpeloos om de benen gevouwen.....

Een somber beeld in vrolijke kleuren......

Dat is precies de bedoeling van het levensgrote kunstwerk 'Stille strijd', zegt kunstenaar Saskia Stolz......

Zij maakte het beeld om aandacht te vragen voor depressies en zelfdoding onder jongeren.......

Het beeld stond om te beginnen twee weken in Amsterdam en is nu op tournee door Nederland.....