8 Januari 2024

Dag van:

We hadden het half half beloofd aan onze lieve Griekse Dimitris....

In ieder geval beloofd dat we zouden proberen te komen in februari, om hem en zijn zeer oude moedertje 'mama Vicky' te bezoeken....

Ze ligt al veel op bed en hoe lang ze nog heeft vragen we allang niet meer, want elke dag is een meegenomen dag....

Al een paar weken ben ik aan het kijken naar een beetje goedkope tickets maar tjongejongen wat word je bedot....

Denk je goedkoop af te zijn, betaal je de hoofdprijs om een koffer mee te mogen nemen....

Heb je een goedkope bagageprijs, kost het reserveren van twee vliegtuigstoelen een vermogen....en zo kan ik nog wel even doorgaan....

Dan toch maar weer uitwijken naar Duitsland, daar kennen ze nog enigzins behapbare prijzen....

Maar gaar ben ik er ondertussen wel van....

Al vanaf de herfstvakantie al dat gezoek en vergelijk....

Maar vannacht had ik dan eindelijk een ticket die onze portemonnee toeliet....

En wees eerlijk, een hotel hoeven we niet te boeken...

We slapen bij Elona en Evangelos in Thessaloniki en bij mama Vicky en Dimitris in hun traditionele Griekse berg-stupa in Exochi in de bergen....zo'n tien kilometer van Bulgarije...

Enfin, het is geregeld in de voorjaarsvakantie zitten wij in Griekenland....

Vanmorgen zit ik voor het raam...

De sneeuw dwarrelt voorzichtig naar beneden....

Je zou nog tussen de vlokjes door kunnen springen als je dat wilt, maar ik moet zeggen dat het aan deze kant, de kant van de warme huiskamer, een stuk behaaglijker is...

De tijd van de vele vakantie-gedachten of gedachten, overpeinzingen, zelfreflecties, dilemma's in de vakantie bij elkaar gedacht, zijn voorbij...of eigenlijk misschien juist nog heel dichtbij, want in mij kruipt vandaag het gevoel van weer het gewone leven na feestdagen en vakantie...en voel dat veranderingen me beklemmen...

Misschien is het wel zo dat wat mijn ouders en grootouders vroeger zeiden: 'een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest', waar is...maar fijn voelt het in mij nog niet...

Wanhopig probeer ik mijn ratio er op na te slaan maar dit keer helpt deze manier van coping strategie me niet ....

Ik krijg alle gedachte gedachten niet bij elkaar en al helemaal niet op een rij....

Ik ben misschien wel een 'dromer' maar om nou te zeggen zweverig.....nee....

Toch open ik vandaag zomaar van die online inzicht kaartjes en engelen kaartjes...

Prachtig hoor, al die boodschappen....maar als ik ze gelezen heb blijft er maar één gevoel achter....'je moet het toch écht zelf doen Wamp, jij moet er zelf uitkomen'....

En het vervelende is dat dát gevoel, míj́n gevoel, fysiek parten gaat spelen....

Een misselijk gevoel overvalt me ....

Ik!!!!!!....die meestal voor elke uitdaging open sta en gretig toe hap, kan nu even niet....

Teveel gebeurde er afgelopen jaar in mijn priveleven.....

Dingen die ik niet altijd benoem om al zo vaak eerder genoemde redenen van privacy en anderen niet willen schaden....

Het waren ook dingen waarvan je zou kunnen denken dat ik zoveel gebeurde ondenkbare dingen in het afgelopen half jaar- over leven en dood - zou hebben kunnen verzinnen....als een scenario van een horrorachtig verhaal....

Maar dat was het niet....dit speelde in het hier, in het nu, en wel bij ons.....

En elke stabiele factor die dan wegvalt is er eentje teveel....ze zijn juist je houvast in wankele tijden....

Belemmerende overtuigingen....zoals niet om hulp vragen, of aangeven dat iets niet lukt....kortom je kwetsbaarheid laten zien....is nou niet iets waar ik bevriend mee ben ...maar soms soms toch een belemmerende overtuiging vormen....

Te vaak, teveel keerde getoonde kwetsbaarheid zich tegen me....

Terwijl ik rationeel óók weet dat het aan de andere kant, in de loop der tijden, juist een belemmerende overtuiging is geworden ...

Ach, en soms kun je en mag je ook denken 'het was gewoon wel érg veel dit jaar wat op mijn/ons pad kwam'....

Geen wonder dat je dan ook eens een keer een punt bereikt dat je er helemaal doorheen zit....

Moeilijkheid van mijn karakter is alleen.....'ik praat over narigheid zelden of nooit' en.... 'hoe nu bij mezelf te blijven en toch niet weer te vinden dat je er daarom maar altijd voor anderen moet zijn'....

Mag ik van mezelf ook voor mezelf kiezen...???

En dan is daar dus dat fysieke aspect dat me een halt toeroept....

Ik kan gewoon dit keer écht niet anders....

Ik loop mezelf voorbij als ik veranderingen aan zou gaan ... zó erg zelfs dat dan wellicht misschien de gevolgen nog akeliger zouden kunnen zijn....

En zo lukte het me om vandaag tóch bij mezelf te blijven....naar mezelf te luisteren....erover te praten....maar tegelijkertijd de vraag bleef 'en hoe nu verder'?......

Ik had er geen orakel of inzichtkaart voor

nodig....

Diep in mij wist ik het immers....

Daar heb je anderen voor/bij nodig Wamp....!!!!