Nog voorzichtiger vraagt ze" oma heb ik nou uitgeslapen"?....
Slaperig kijk ik op mijn wekker..
Het is nog geen acht uur maar dapper zeg ik "Ja hoor lieverd, oma komt ook naar beneden"...
Huppel de huppel huppelt het, voor maar acht uur slaap gehad hebbende, veel te wakkere warme lijfje, de trap af...
Oma er iets strammer en dus niet huppelend, achteraan..
Brood zonder korstjes en chocopasta en en groene siroop limonade was geloof ik de ontbijt bestelling van deze jongedame...
Oma gaat aan de gang..maar pas nadat ze de twee honden heeft uitgelaten...
Bah wat mis ik nou Blitz... geen kwispelend staartje die halverwege de trap opkomt als je naar beneden loopt...
Maar... het scheelt ook wel veel drukte zeg...
Dan kan je toch merken dat Babs al bijna een jaar is en een volwassene dame aan het worden is...
Ben benieuwd hoe Blitz het daar in het verre Groningen doet...
Die kent zijn baasje denk ik niet terug in de nabijheid van zijn beste vriend... twee druktemakers samen..
Van... morgen is Bikkel alweer 6 jaar bij ons en volgende week vrijdag wordt Babs 1 jaar...
Weer zo'n gevoel van een tijd die vliegt...
Toch merken we vandaag alledrie dat Babs haar baas mist...
Ze springt op zijn stoel... besnuffeld de stoel en worstelt dan haar kontje erin met een air van... een goeie die mij hieruit krijgt..
Dan weer gaat ze voor de deur liggen en kijkt door het raam of er al een auto aankomt... en dan niet zomaar een auto natuurlijk... maar de auto van de baas...
Het wordt zelfs zo erg dat Babs alweer niet eet (gisteravond niet en vanmorgen niet) en van heimwee diverse malen overgeeft....
Bikkel daarentegen heeft vrij spel... geen Blitz in de buurt... zijn hormonen op tilt en een labiele Babs met aandacht tekort...
Nou dát wil meneer wel even opvullen... de held...
Hij kan niét eens meer springen....
Van... en ik maar denken dat na castratie de lust ook afneemt of zelfs ophoudt...
Nou niet dus...
Van.... de meiden merken amper wat... game weekend bij oma...
Én welke plannen deze oma ook oppert... ze worden allemaal weg gewimpeld...
Mama gaat nog een dag naar de handwerkbeurs waar ze aan veel mensen voorgesteld moet worden als designer van de wood adventure stijl...
Tja... dan ook maar een gamende oma...; solitair.... zoek de 5 verschillen... zoek de attributen... nu en dan afgewisseld met het lezen van een goed artikel..
Van... zeker onder deze omstandigheden is het artikel 'het leven gaat nergens naar toe en dat is maar goed ook' wel een welkom stuk om te lezen...
We denken allemaal wel een doel te hebben... uiteindelijk gaan we allemaal dood natuurlijk...
Het artikel is gebaseerd op het boek van Jean Paul Sartre 'de walging'.... over de doelloosheid van het leven...
Eén stuk uit het artikel...
>Gebeurtenissen in ons leven hebben niet uit zichzelf een structuur, maar deze creëren we door de verhalen die we vertellen. Daarom kunnen we ons leven achteraf wel als een avontuur zien, maar het nooit leven als avontuur. Interessant detail is dat juist het kijken van films voor Sartre de conclusie dat het echte leven niet gestructureerd is als een film, onmiskenbaar maakte. Het leven heeft geen plot waarin je vanaf het begin toewerkt naar het einde, en het einde al is geïmpliceerd in het begin.<
Ik bedoel maar....
Van.... toch had ik voor mijn gevoel ooit wel mijn leven in hoofdstukken ingedeeld...
Studeren- werken- trouwen- kinderen krijgen- oma worden- gelukkig zijn- pensioen- reizen- boeken schrijven...
Én hoe dan ook zijn hele hoofdstukken ook echt wel zo verlopen...
Maar och... och och och... de structuur klopte weliswaar maar hoe anders verliep de inhoud van die geplande hoofdstukken...
Steeds weer bijstellen... steeds weer tussenavonturen... sub hoofdstukken.... steeds weer nieuwe ongeplande ervaringen en inzichten.... steeds weer een andere koers of richting.....
Inderdaad.. het werd een wordt wel een verhaal... maar behoorlijk chaotisch...
Overigens wel een boeiend aantal verhalen....
Voor wie het artikel wil lezen...
www.brainwash.nl/bijdrage/het-leven-gaat-nergens-naartoe-en-dat-is-maar-goed-ook
Van.... game ladies... wat gaan we eten....?
Ik voorzie al een compleet doelloos ongestructureerd verhaal zonder enige vorm van opbouw laat staan een verantwoord plot....
Meer iets van nee... nee ook niet... lust ik niet... wil ik niet... hoef ik niet.... maar dat lust zij niet...
Geen verhaal van te maken dus....
Met uiteindelijk zoiets van...- en oma heeft geen zin om in haar vakantie 20 dingen voor ieder wat wils te maken of in de winkel te kopen-....
Lang leve thuisbezorgd.nl.....
Pizza en shoarma zal het zijn...thuisbezorgd en wel...
Gemak dient de mens en zeker deze oma...
Van... om half acht is oma het zat... kinders.... inpakken en wegwezen...
Goh er zit zowaar lijn in dit verhaal...
Kibbelend en ruziënd... het 'Ik haat je' is niet van de lucht....verlaten we het huis...
Toch een onverwachte wending dus na dit uitzonderlijk rustige logeer partijtje...
Én toch wel van dien aard dat oma hier in de auto even rustig over wil praten...
Want wat is haten en wat is liefde...?
Misschien lijkt het wel heel veel op elkaar... in ieder geval hoort het heel dicht bij elkaar...
Als je niet haat (binnen kinder perken dan hè) dan is er geen liefde want dan zou het je koud laten en doet het je niks...
Nou ja... laat oma maar kletsen maar het hout zaagt wel planken merk ik....
Ik hoor een batterij aan namen die de kinderen niks doen... tegenover natuurlijk de vriendinnen... de familie.. en de namen die in hartjes met pijltjes in dagboeken staan...
Volgens mij hebben ze het wel begrepen...
"Nou dan zal ik wel naar mijn kamer gaan als Isa mij te druk vindt" hoor ik Britt zeggen...
"Ja of ik ga naar boven" zegt Isa...
Meiden zeg ik... het is geweldig.. maar zorg vooral dat jullie dan niet allebei tegelijk weer naar boven gaan...
De ruzie is voorbij..."kan je het mij vergeven Ies" vraagt Britt..
"Misschien" antwoord zus.... ach ja....
Van... eenmaal thuis bij papa en mama duiken beide weer into the game tot Wie is de mol begint, en is het stil...
Ik rij snel naar huis om in alle rust De mol te kijken.... en tot mijn schrik 2200 punten in de poule te verliezen als blijkt dat een van mijn mollen eruit ligt...
Op dé familie app begint dan spontaan een eigen Moltalk....
Van... het huis is door de meiden netjes achter gelaten... geen opruimen.. geen schoonmaak... heerlijk...
Willem appt dat Blitz het prima doet dat ze zelfs is me geweest naar het centrum om te winkelen (over de kroeg wordt wijselijk niet gesproken)
Én Willem vertelt dat zojuist een 40 jarige goede collega van zijn vriend is overleden..
Vriend is er nu heen....
Toch weer zo'n moment dat ik even aan het artikel denk...
Dat hád je toch niet van te voren in de structuur van je levensverhaal opgenomen...
En je gezin al helemaal niet...
In ieder geval niet nu al... zo halverwege je avontuur...
Misschien is het leven wél gewoon een kralen ketting... losse verhalen kralen die je aan elkaar rijgt..... aan een draadje (voor mijn part rood)... waar je nabestaanden dan aan het eind een knoopje in leggen... zooooo... ketting... klaar...
Én als je dan boven komt... of waar dan ook komt... dan trek je die ketting van je nek.... trek je de knoop eruit en gooit zo af en toe een kraaltje naar beneden.. als een soort herinnering.. of waarschuwing... of raadgeving...
Gut... dat zou toch een mooi idee zijn...
Ach ja.. een mens blijft toch naar doelen en betekenis zoeken hè... ik net zo goed... ha ha ha...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten