In ieder geval dan voor een van ons want maandag is mijn vrije dag...
Van uitslapen komt niks mar wat heeft dat als je naar de Olympische Spelen kunt kijken..
Behalve ijshockey vind ik alles leuk om te zien...
Het en aantrekkelijker dan het ander maar allemaal leuk...
Van.... tja... en wat dat dan met ijshockey is... ik weet het niet..
Hetzelfde heb ik met gewoon hockey...
Dat gedoe om die puck te volgen... en dan met ijshockey ook nog eens dat gebeuk tegen erlaat aan...
Het gaat me te snel denk ik...
Zo'n voetbal... zo'n tennisbal, volley of basketbal..prima... maar zo'n puck... verschrikkelijk..
Tafeltennis kan ik nog net aan.. krijg nge wel een stijve nek van maar dat kan ik nog handelen... dat balletje zie ik ook nog wel heen en weer gaan..
Zo'n ienemienie puck op zo'n groot veld met al die sticks waarmee ze zo'n puck ook nog eens een loei van en klap mee verkopen... laat maar....
Van curling... wauw dat vind ik leuk om te zien...
Wat een precisie werk...
Skispringen of slalom... ook gaaf...
Langlaufen weer wat saaier maar ik kijk er vol waardering naar... ook de biathlon...
Bobsleeën... snowboarden... kunstschaatsen... allemaal leuk!
Vandaag kijk ik vooral curling en natuurlijk de achtervolging dames een 500 meter mannen...
Van... tussendoor stoeien de honden weer en... of het nou komt door dat kijken naar sport... maar ik geef Annet en mij op voor de Milon cirkel.. iets met 55+ fitness waarbij je in 35 minuten een parcours in een cirkel aflegd......
Annet hangt meteen aan de lijn als ze het bericht van mij ontvangt...
Dit zit zo ongeveer al jaren in de planning maar er komt nooit wat van...
Annet is enthousiast... gelukkig maar want alleen ging ik vast niert...
Wie weet krijg ik Willem ook nog wel zo gek...
Van..
Annet en ik kletsen even bij...
In een vriendinnen leven valt namelijk altijd wel wat te vertellen (al kunnen we ook zalig zwijgzaam in elkaars gezelschap vertoeven)...
Steevaste onderwerpen als kinderen en werk komen voorbij en dan wat verder nog ter tafel komt....
Én dát is meestal veel.... en kan uren duren...
En het voelt altijd goed!
Van.... na al dat sportgeweld en het telefoontje maar even winkelen...
Make-up voorraad aanvullen... naja aan wat ik dan aan make-up gebruik; eyeliner en nagellak... en in dé winter altijd een beetje blusher....
Kruidvat is alleen en verraderlijke winkel omdat ze zoveel neven artikelen hebben..
Vitamines en magnesium ook maar aanvullen dus.. en wat aspirine....
Dapper langs al die andere leuke dingen lopen... ho... stop...
Van... als schoonzoon nou snel een andere autoradio in de auto plaatst kan ik straks heerlijk luisteren onderweg...
Van... ik pak mijn dapperheid weer op en loop verder...
Toch voelt het een stuk minder dapper maar daarentegen toch ook voldaan...
Van... nu de Turkse supermarkt in... fruit aanschaffen... veel fruit... en verse groente... en maccernasi... voor wie niet weet wat dat is.... heel simpel... macaroni maar dan anders..
Nu nog tonijn... Turks fruit met rozen smaak..mmmmm... en feta...
Zo diner plannen klaar....
Van.... zal ik wel of niet de Kik inlopen....
Neeeeej ik doe het niet.... ik heb Bløf....
Op naar huis waar de honden en Bengel weer wachten...
Kijk nou.... in de verte zie ik Willems auto...
Die heeft vast hondenvoer gehaald één straat verder dan waar ik was...
Pffft.. die heb ik zo ingehaald met zijn rijstijl...
Én ja hoor....in een zuchtje....
Twee minuten rij ik strak naast hem op de tweebaansweg...
Maar denk je dat meneer wat in de gaten heeft...
Niet dus....
Van... dan ga ik voor hem rijden en... ja hoor.. zijn groot licht gaat aan en uit... sein van herkenning...
Zo rijden we samen alleen naar huis in de spits...
Waar of ik geweest ben vraagt hij als we de auto's naast elkaar op onze oprit zetten...
Nou.. sinaasappels voor jou halen.. want die waren we laatst vergeten...
Kijk... hij vindt me weer lief ha ha ha...
Nu alle Turkse ingrediënten gauw in de pan en kokkerellen maar... heerlijk dat geëxperimenteer...
Binnen no time hangt er een verrukkelijke geur in huis...
Ik ben alweer lief ha ha ha....
Van... als Willem na de verorbering de herhalingen van de Spelen gaat kijken, die ik allang gezien heb, ga ik heerlijk fröbelen...
Maar daar komt weinig van...
De telefoon gaat...
Oude schoolvriendin......borst inmiddels geamputeerd... eerste chemo gehad....
Ik luister naar de ervaringen...
Het went nooit...
De eerste keer begon ik met acties... om mijn onmacht... mijn woede en frustratie kwijt te kunnen... om de ander te steunen... yes you can....
Én het helpt... absoluut... het helpt degene met kanker, lotgenoten ...en het helpt jezelf....
Maar toch....
NEE... niet omdat het went... in tegendeel zelfs.... juist omdat het NOOIT went... en ik steeds bozer lijk te worden op die rot ziekte...
Je zou alles tegelijk willen zijn... een dokter die beter kan maken... een psycholoog die de juiste woorden en toon vindt... een actievoerder die oproept tot nog meer geld voor onderzoek... een medicijn fabrikant.. analist... onderzoeker die de remedie ontdekt en vooral dan een betaalbare remedie... de oncoloog... de zuster... de ontbrekende schakel die gemist wordt in het leven met kanker...de buurvrouw die elke dag even langs gaat...
Maar je bent het niet..
Je bent die vriendin... bij wie het leven ook doorgaat...
En dat is ook goed weet ik... maar toch...
Nee.... kanker went nooit.... kaal worden niet... chemo niet... misselijk en moe zijn niet... eenzaamheid niet... en de machteloosheid in mij ook niet...
Sommige dingen dienen geen doel en zijn ook niet zinvol... die zijn gewoon afschuwelijk oneerlijke pech...
Van... ik beloof komend weekend of volgende week langs te komen.... wat meer kun je doen dan er te zijn....
Morgen weer aan het werk....
Voor nu neem ik mijn gedachte mee naar bed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten