31 mei 2019

Dag van:

Laatste dag van mei alweer...
En wat die laatste meidag brengt vandaag is voor de helft al bekend als Willem me wakker maakt met de mededeling: "ik móet vandaag rapporten schrijven en ik wil schoenen kopen"....
Nou, dat is duidelijk....!
En voor hij nog meer wil wroet ik me ertussen met " en ik wil vandaag naar Ben een Marleen van de kliek want die hebben we schandelijk verwaarloosd... zeker nu Ben zijn achillespees heeft afgescheurd....
 Willem kijkt me aan... kijkt nog eens... ziet dat ik het heel erg meen een zegt dan..."ja, daar moeten we dan ook heen.... een uurtje dan...." (dit gedeelte wordt vervolgd)....
Van.... natuurlijk start de dag met koffie.... en even gluren wat vandaag op de tennis agenda staat...
Vanmorgen gaat ons gesprek over liefde... en wat dat zo bijzonder maakt...
Wat onze plannen waren en wat daar allemaal niet van terecht kwam....
Maar wat er wel voor in de plaats kwam...
En dat die plannen nog steeds staan... voor later.... omdat de reden waardoor er nu niks van terecht komt, straks geen reden meer is....
En dat eigenlijk het wel heel mooi is dat je daar samen voor staat....
Van.... we hebben het toch ook even over de vakantie...
Een cruise is toch wel een leuk idee...
Euh.... voor als we allebei met pensioen zijn....
Willem bekijkt op internet het grootste cruiseschip van de wereld....
386 Meter lang....
Dan mag onze rollator tzt dus wel cruise proof zijn...
We mogen wel trainen van te voren...
Wandelschoenen meenemen...
Dat worden geen hooggehakte schoentjes aan de captains table....
En vroeg vertrekken vanuit je kajuit wil je een beetje op tijd aankomen...
Waarbij dan wel weer een prettige bijkomstigheid is dat je diner na zo'n verteringswandelingetje wel gezakt is.....
En je misschien al wel weer honger hebt gekregen ....dus het hele stuk terug niet voor een laatste snack.... chips en een afzakkertje....
23 Zwembaden aan boord.... dat noem ik nog eens kans maken op baantjes trekken....
80 Meter hoog.....
Je zal maar in het zwembad op de bovenste verdieping van de hoge springplank willen....
Dat overleeft een hart van een pensionado niet....
Maar geen paniek.....

Vier ziekenboegen aan boord met afgestudeerde artsen en verpleging....
En naar ik mag hopen, iemand van het Rode kruis die blaren prikken kan...
 Maar goed.... als we beide met pensioen zijn, gaan we dat avontuur toch eens aan...
Van ..... ja Willem laten we maar vast schoenen gaan kopen...
Voor je het weet ben je 67....
Och ja....
Ik moet ineens aan gisteren denken....
Toen Annet en ik de tickets voor de boot kochten.....en mensen hoorden zeggen "two adults, one child and two seniors"....
Ik kijk eens op die prijslijst en ja hoor...senior als je 65 bent...
Die entree tickets voor boten, musea, pretparken,  groeien niet mee met de pensioenleeftijd...
65 it is....
Daar kan wetgevend Denhaag nog eens een voorbeeld aan nemen......
Van.... Willem en ik staan tandenpoetsend en gorgelend elkaar duidelijk te maken dat het wel gek is dat het vrijdag is terwijl je toch echt een weekend gevoel hebt....
Maar dat dát het is begrijpen we pas als we na het spoelen de zin zinniger tandpasta tanden herhalen....
Tandenpoetsen en praten is een slechte combinatie een levert je een pens extra poets werk op, wil je niet je spiegelbeeld aanschouwen met de schrik dat je de witte mazelen variant hebt opgelopen....
Dus sta ik even later de spiegel te boenen met mijn glassex flesje....
Van.... op naar de schoenenwinkel....
Winkel één.... tja.... ach....(een gewone schoenenwinkel)
Winkel twee... mwoh... euhm....(een dure schoenenwinkel)
Winkel drie.....(de sport winkel)...
"Nee ik ga niet bij de hardloop schoenen kijken"....
Oké Willem wat jij wil....(of niet wil)....
Tien minuten later....bij de hardloopschoenen...
"Ja die"....
Willem valt op kleuren... niet op modellen...
En dus knellen ze....
"Doe maar een maat groter"...
Ze knellen nog steeds....
"Doe nóg maar een halve maat groter"...
Lieve Willem... luister eens.... zelfs zes maten groter maakt nog niet een schoen breder... wél langer maar niet breder...
De verkoper lacht naar mij....(ik snap alleen niet waarom hij dat zelf niet even vertelde)
Ondertussen heb ik de 'niet zo tof gekleurde schoenen als die anderen' gepakt...
Maar wél Bjorn Borg schoenen....
Willem trekt zijn vertrouwde maat schoen aan en....zijn ogen rollen... hij zucht.... hij gromt..
De verkoper deinst al achteruit... maar ik weet... deze zitten goed....
Ik ken mijn partners geluidjes....
En ja hoor... hij staat op... zucht nog een keer en zegt dan..."deze zijn het"....
Ach die Willem...hij zweeft bijna door de Actiesport....
En ik kan niet wachten tot Federer zijn eigen schoenlijn presenteert...
Van.... nu nog fotoboeken halen bij de Hema...
En tja... geen wonder dat ik steil achterover sla van het bedrag (met korting notabene)... als er drie fotoboeken van andere klanten bijzitten....
Van.... op naar Ben en Marleen...
Maar eerst een bloemetje en een flesje goede rosé...
Ik wil afrekenen bij de.... jawel... snel kassa...

Ik ben bijna aan de beurt of de kassière loopt maar de andere kant waar een meneer staat die vindt dat zijn bonnetje niet klopt...
De koffiemelk zou goedkoper moeten zijn...
Ach... ik wacht wel even....
Geef die man het verschil terug en klaar....
Maar nee....
Ze pakt de microfoon...."meneer Michiel huppeldepup... kassa vijf alsjeblieft....
En ze wacht.... ze wacht.... en ze wacht...
Ik zeg niks... en wacht mee ....
Niet moeilijk doen Wamp....niet zeuren... heb jij weer....
En zo wachten we....
Ze had me al vier keer kunnen helpen maar oké.... we wachten....
Na een aantal minuten komt meneer Michiel huppeldepup eraan....
Hij hoort het verhaal aan.... ik denk nog 'mooi, kan de kassière me helpen'... maar nee.... muts weet ik veel blijft het verhaal mee aanhoren....EN ZE KENT HET VERHAAL NOTABENE AL....
Meneer Michiel huppeldepup .... in pak, dus zal wel een manager zijn.... loopt de winkel in...
Michiel huppeldepup gaat duidelijk op onderzoek uit....
Ik denk nog....'mooi kan muts weet ik veel me nu mooi helpen.....maaaarr....
NEEEEEEEEE.... ze blijft staan waar ze staat....
Ze wacht.... op meneer Michiel huppeldepup....
Dit is me teveel....
"Ik wil niet vervelend zijn hoor.... maar kunt u mij en die drie wachtenden achter mij misschien nu even helpen.... dat wachten heeft zo weinig zin"....
Oeps..... muts weet ik veel kan dit niet waarderen...
"Wilt u soms een klacht indienen"...
Euh... nou... nee... maar dit lijkt me niet efficiënt wat u nu doet...(hoor mij... ik gebruik het woord efficiënt)....
"Als u niet even geduld heeft dan gaat u daar maar ik de rij staan"... ze wijst naar de reguliere kassa's waar ik wellicht ALLANG geholpen was....
Ook geef het op.... en ga naar de gewone kassa... de langzame zeg maar....
Bijna ben ik aan de beurt of ik zie meneer Michiel huppeldepup aankomen....
Hij geeft de man het verschilbedrag terug....
En nu het ergste....de twee mensen achter mij zijn toch nog eerder weg dan ik....
Grrrrrrrr....winkel ergernissen...
Van..... bij Ben en Marleen...een uurtje maar....
De gesprekken vliegen van doktersposten naar Albert Heyn bakkerijen... naar vakanties... en de koffiekopjes maken plaats voor wijnglazen...
Vooruit eentje dan....
Ja, ja....
We praten over vroeger.... over ingewikkelde pensioen berekeningen en zo.....
Vooruit nog eentje dan.....

(Ik niet want ik rij.... en we doen niet aan sangria herhalingen van afgelopen weekeinde)...
We praten over werk en geloof... over familie en ziekte....
Nou oké... tweede fles ook open dan maar....
We hebben het over schoenen en kleren.... over onderwijs en verkeersdrukte...
Doe nóg maar een glas....
Willem.... het is zes uur.... we zouden een uurtje blijven zei je... we zitten al vier uur hier....
Oeps..... dan zijn de honden dus al bijna 7 uur alleen....
Jammer toch dat aan deze gezelligheid weer een eind komt....
Van.... heeeel snel de boodschappen... met de zelf scan... dat noem ik snel kassa....
En naar huis..... waar de honden zich keurig gedragen hebben....
Van.... en die rapporten waar Willem het over had.....?
Die zijn ook af.... na zijn dik lig dutje....
Dat noem ik discipline en je aan je eigen afspraken houden....!
Waarvoor hulde!!!!

30 mei 2019

Dag van:

Doei schat....
Doeg lieverd....
Waar ging je ook alweer heen....?
Voorlopig Madurodam, maar je weet het nooit bij ons.... dat weet je...
Veel plezier schat...
Jij ook lieverd met je dochter bij je moeder....
Smak kus....
Boem deur dicht....
Van.... bij Annet....
Madurodam...?
Ach nee...
Maar we moeten wel naar het westen Annet want daar gaat de zon schijnen...
Annet wil naar een jaarmarkt of braderie....
Maar vooral niet naar muziek....
We googlen weer...
Het wordt dus toch geen Madurodam in ieder geval....
Exloo dan...?
Nee, dat is Drenthe..... bewolkt....
Woudrichem... je weet wel... van dokter Tinus...
Schattig plaatsje...
Doen we...!
Geen dauwtrappen voor ons maar gaspedaaltrappen....
Op naar dokter Tinus stad....
Van.... vlak voor de afslag....
Annet...:
Ik vind een boottocht eigenlijk ook wel leuk...
Heb zoveel gehoord over die boottocht in Rotterdam...
Ja dat lijkt me wel wat...
Van....
Ik....:
Kijk haar aan...
Ze meent het...
Richtingaanwijzer weer uit... stuur rechter vooruit...
We gaan naar Rotterdam dus...
Het zal weer eens niet zo zijn dat we wat anders bedenken.....
Van... halsbrekende toeren om dat navigatiesysteem duidelijk te maken dat de plannen gewijzigd zijn...
Rotterdam... Willemsplein....nummer maakt niet uit.... als we daar maar eenmaal zijn...
Eerst die verkeersellende van Rotterdam maar eens door..
Ring me zus en me zo...
En nog een ring...
Maar we komen er... het rijden ben ik nog niet verleerd...
Het lijkt New York hier wel constateert Annet...
Nou... maar dan wel een Madurodam New York Annet....
Van..... Spido.... de place to be...

Tickets halen en in de rij gaan staan...
Ik zie speedboot water taxi's voorbij gaan waar ik eigenlijk veel liever ingezeten had...
Maar Annet wil de havens zien...
Van.... en die krijgen we te zien......
Grote schepen... nog grotere schepen... grootste schepen....
Hijskranen... takel toestellen...en duizenden containers vol Ali expres artikelen en andere zooi....
En nog meer hijskranen en takel toestellen en containers...
De wind waait.. de zon schijnt.... de boot klotst... en met je ogen dicht, is het nog lekkerder vertoeven op de boot...
Ik heb na duizend containers de haven namelijk al wel gezien...
Oké... één oog open voor de euromast.... andere oog voor het prachtige gebouw 'de Rotterdam' van Rem Koolhaas.... maar dan de oogjes weer dicht....
Het leven is goed.... 
Die Ali expres artikelen worden hier goed ontvangen en zie ik vanzelf wel in de brievenbus verschijnen....
Van...75 minuten later....
We meren aan...
Nu de rest van Rotterdam....
Markthal... oude haven... paalhuizen...
Echter... parkeergarage 1 vol....
Parkeerplekken.... nergens....
Chaos op de Coolsingel....
Parkeergarage 2 vol....
Parkeergarage 3.... komt geen kaartje uit de automaat....
Brutaal keren in de garage dus en eruit...
"We gaan hoor weg uit die rotstad".... aldus Annet...
Maar vindt dan maar eens die ring...
Ze hebben er velen.... maar dan effe niet....

Dwars door het centrum..... over de trambaan.... over de brug... onder een tunnel door....
Ja ring gevonden...
Wel de verkeerde maar ach....ring is ring...
Van... het is inmiddels kwart over 4... wat zijn de plannen...
Kinderdijk.... Gouda.... tapas eten in Nieuwegein.... gewoon naar Arnhem....????
Het wordt richting Arnhem en we zien verder wel...
Van... Doorn....
Hé Annet heb jij de Utrechtse heuvelrug al eens gezien....?
Afslag Doorn dus... want nee... nog nooit gezien....
Door Doorn....Langebroek.....Overlangebroek....
Cothen....Herwijnen....
Mooi... mooi... mooier... mooist...
Weer door naar Arnhem....
Euh Arnhem dus.... maar hoe kom je hier die Lek over....
Pontje....
Geen kleingeld in de portemonnees....
Andere weg....
Weer dat pontje ....
Nog een andere weg proberen...
Neeeee.... niet weer dat pontje...
Oké.. kleingeld scoren dan....
Op zoek naar een bank...
Navigatie vriend Garmin weet raad...
Hmm... pinautomaat in supermarkt.... supermarkt dicht...
Volgende poging....
Pinautomaat in postagentschap....
Postagentschap in supermarkt...
Supermarkt dicht...
Ik geef het op...
Ik wil eten....
Wijk bij Duurstede.... de Griek....Mazi Mas...
Van... leuke bediening... matig eten..
En ook nog eens vergeten maar de wc te gaan...
Maar goed... ophouden dan maar...
Over de dijk dit keer.... en weer dat...#$♤●>Pontje....
Terug over de dijk en op een industrie haventje terecht komen met drie louche auto's met 5 nog louchere eigenaren die drugs staan te dealen...

Het wordt Annet teveel...
We zijn er klaar mee...
Al moeten we over Groningen maar hier willen we NU weg...
Door Leersum nu naar Utrecht... dan maar weer overnieuw beginnen...
Van... mooie route... en geen pontje te zien....
Ook geen brug maar die hebben we nu niet meer nodig...
De A12 leidt ons naar waar we zijn moeten....
Van.. en zo lever ik Annet weer voor de deur af...
Het was weer een bijzondere dag....
Zoiets kan alleen bij ons twee...
Gauw maar weer afspreken... euh nee niets afspreken... gewoon zien waar we uitkomen...
Maar dan wel met cash kleingeld op zak.....!!!!

29 mei 2019

Dag van:

Mengelmoes van emoties dag....
Van toekomstmuziek en weemoed....
Van je geliefd weten voor nu en straks naar het verdriet om hoe anders mooi het ooit was....
En dat tegen elkaar afwegend, je dan afvragen wat het dan eigenlijk allemaal eigenlijk voor betekenis zal zijn of heeft gehad..
Het speelde vanmorgen en vanmiddag allemaal door mijn hoofd...
Heen een weer geslingerd door gesprekken en ontmoetingen...
Dan thuiskomen.... Willem aantreffen... en je hoofd maar eens tegen zijn schouder leggen...
Gekke, nooit hetzelfde maar altijd constante vertrouwde factor in mijn leven in het hier en nu....
Van..... dan weer een telefoontje krijgen van een oude stagiaire...
Je niet vergeten weten...
Mooie woorden horen.... en de vraag of je, dat wat je toen voor haar betekende, nu voor een ander ook weer kunt betekenen....
Wetend dat de tijden veranderd zijn...
Jij niet veranderd bent, maar de omstandigheden wel....
Van..... Federer die wint... oude glorie op weg naar vernieuwde overwinningen...
 Maar een Kiki die móet afhaken wegens buikgriep...nieuwe glorie terug naar af....
Van... en dan... mooier dan alles... de natuur film 'one amazing day '.....
Waarin voor mij alles samen kwam....
Van zonsopgang tot zonsondergang...
Adembenemend mooie beelden....
De panda die 14 uur per dag móet eten om in leven te blijven...
De kolibrie die een duim groot is en de hele dag móet blijven eten...
Het verwoestende gevecht om macht en leiderschap van twee giraffen....
De moeder zebra die hartstochtelijk bleef balken om haar jong de kolkende rivier over te krijgen...
De prachtige Afrikaanse wijsheid die de filmmaker meegeeft....:

'Als je snel wil reizen, ga alleen

Als je ver wil reizen, ga dan samen'

De vader pinguïn die 80 kilometer per dag aflegt om zijn vrouw en jongen van voedsel te voorzien en hen tussen 500.000 andere pinguïns weer terug vindt....
En je gedachten die blijven hangen bij die eendagsvlieg....
Een levenscyclus in één dag....
Geboren worden, oud worden, je voortplanten en doodgaan....
Geen tijd voor angst of welke andere emotie dan ook...
Geen tijd om überhaupt ergens bij stil te staan want je móet door...
Alles móet in die ene dag gebeuren...
Van.... komt ineens dat pracht verhaal van Godfried Bomans naar boven...
Mooier dan hij kan ik het niet vertellen...
Dus hier komt het:

Op het afdakje boven de keuken lag een ei. Ach…. wat een klein eitje was dat! Het was nog veel kleiner dan een speldeknop…

Net op dat moment ging het eitje open en kwam er een heel klein beestje naar buiten. Een eendagsvlieg.

“Dit is een kostbare dag” zei Anna, want zo heette de eendagsvlieg, “vandaag moet ik groot worden, mij verloven, trouwen, kinderen krijgen, en …..sterven. Vanavond om acht uur moet alles gedaan zijn. Ik voel mij wel een beetje moedeloos met zoveel dingen voor de boeg. Maar wie niet waagt, die niet wint.”

Zij sloeg haar vleugeltjes uit en zweefde moedig over de zonnewijzer. Hier kwam zij een nette heer tegen. Hij was al wel wat oud, zeker een halve dag, maar hij zag er nog goed uit. Anna vond hem zelfs knap. En hij was zo discreet!

“Ach mejuffrouw….,” sprak hij haar aan.

Anna bloosde.

“Ik ben net geboren”, zei ze.

“Kom, kom, ” ging de heer wat ongeduldig verder, “Wij moeten onze tijd niet verpraten, juffrouw. Ja of nee?”

“Ja,” fluisterde de kleine Anna.

Zij omhelsen elkaar vluchtig en wandelden wat tussen de andijvie.

“Is dit nu het huwelijk”? vroeg Anna.

“Ja, dit is het,” zei de heer, die Simon heette. “Het is nu half tien, ” zei hij.

Hij werd bleek en gaf Anna een kus. Toen ging hij op zijn rugje liggen. Zijn pootjes in de lucht. Hij was dood.

Anna was meer verbaasd dan bedroefd. Het liefst had zij haar gezichtje in het zand gestopt en flink uitgehuild, maar dit paste niet bij een vrouw van middelbare leeftijd. Want dit was Anna nu geworden. Zij was wat gegroeid en had een bredere kijk op het leven gekregen. Zij stond hierover na te denken toen haar broertjes voorbijkwamen: in de schaduw geboren, waren zij wat later op de wereld gekomen. Anna bleef op een afstandje naar het uitkomen van de andere eieren kijken.

“Het leven, ” sprak zij, “het leven, beste jongelui, is een snelle desillusie. Tempo! Tempo! meer wordt er niet gevraagd.

Maar de kleine eendagsvliegen antwoordden niet eens. Zij spreidden hun vleugeltjes uit en vlogen rechtstandig naar de zon.

Nu schepte Anna ook moed. Ze sprong op en vloog over het duivenhok; daar ontmoette zij haar tweede man. Hun kennismaking was zakelijk, romantiek was belachelijk op die leeftijd.

“Bent U al eens getrouwd geweest?”

“Jawel,”antwoordde Anna, “het was een heel net huwelijk. Maar hij is overleden. Het is al lang geleden.”

“Goed. Ben U in voor een tweede huwelijk”?

“Met wie?”, vroeg Anna.

“Met mij”.

“Oh jawel,” sprak Anna. En hiermee waren zij getrouwd. Neen, korter kan het niet. En toch is dit een lange verkering voor een eendagsvlieg.

Was het een gelukkig huwelijk? Neen. Zij vermoedde dat hij betrokken was bij een zwendel-affaire in miereneieren. Maar er waren geen bewijzen. Hij werd echter betrapt bij het smokkelen van een stukje paardemest en werd verbannen. De wet is streng. Anna treurde niet; zij legde een paar honderd eieren in de kelk van een primula en liet zich toen drijven op de wind. Hoger en hoger ging het. Het was zo zalig, dit zorgeloze drijven….

Plotseling voelde Anna zich moe, heel moe. Snel spreidde zij haar vleugels uit en daalde. Zou dit het einde zijn? De tranen schoten haar in de ogen; zij dronk wat water uit een koolblad en dutte even in.

Toen zij wakker werd was de zon groot en rood. Alle dingen in de tuin waren stil en oud geworden. Ook Anna was een oude vrouw. Zij liep langzaam over het koolblad heen en weer en ging toen op de rand zitten. Van hier af kon zij de zon zien ondergaan. Anna zuchtte, en staarde over de bladrand naar beneden, op het leven onder haar. Slakjes, kevertjes, torretjes, van alles repte zich haastig voorbij, naar huis. Het was een vallen en opstaan, klimmen en dalen, gedrang en beweeg. Alleen Anna bewoog niet. Zij was dood.

naar het sprookje Anna van Godfried Bomans uit zijn boek Sprookjes, 1962

 Van....en dan loop ik me daar even moeilijk te doen over mijn emoties....
En als ik dan toch in de lees mood ben vandaag, kom ik ook nog eens een artikel van Brené Brown tegen over kwetsbaarheid...
Dat wij mensen steeds meer kwetsbaarheid als iets lafs zien maar dat er eigenlijk heel wat moed voor nodig is om kwetsbaar te durven zijn....
En dat je vaak met kwetsbaar opstellen met kan bereiken dan met stoerdoenerij....
Nou.... me dunkt met Anna... en mijn dagje...
Mocht je de moed... euh... kwetsbaarheid hebben dat artikel ook nog te willen lezen...
Hieronder volgt de link:
https://www.happinez.nl/groei/6-mythes-over-kwetsbaarheid-brene-brown/

Van..... en stel je nou voor dat mijn hele leven eigenlijk ook maar een dag was...
En één dag uit heel veel ochtenden een avonden bestond... maar toch maar één dag was....vandaag dus
Ja sorry ik fantaseer er wat op los nu...
En stel dan dat de tweede dag .... morgen.....gewoon de dood is...
 Dat zou dan betekenen dat ik gewoon altijd in het hier en nu leef....
En dát lijkt me dan wel weer een te gekke gedachte....
Geen gezeur over dat verleden met z'n rugzakjes en die toekomst met z'n weet ik wat die brengt....
Het brengt me op het verhaal van een van mijn lievelings schrijvers....Toon Tellegen....
Nog eentje dan... en dan stop ik ermee....
Jullie zouden nog eens overleesvoerd raken....

Morgen

Midden op de dag, terwijl de zon door het raam naar binnen scheen, kreeg de eendagsvlieg een brief: 

Beste eendagsvlieg,
Kom je morgen op mijn verjaardag?
Het wordt vast heel gezellig.
De krekel
De eendagsvlieg las de brief een paar keer.
Morgen... dacht hij, wat zou morgen zijn... Hij had daar nog nooit van gehoord.
Hij wreef over zijn achterhoofd. Misschien is het wel een soort dansen, dacht hij. Misschien is er wel een dans die de morg of de morgen heet. Ik ga straks morgen. Ik heb zo heerlijk gemorgd, ik had nog uren kunnen doorgaan...
Misschien bedoelt hij: kom je dansen op mijn verjaardag, en dan niet de tango of de wals, maar de morgen?

Hij herinnerde zich dat hij die ochtend een gesprek had opgevangen tussen twee dieren die langs zijn huis liepen. 'Ik kan niet morgen,' had de een gezegd. 'Ik ook niet', de ander. Daarna waren ze om de hoek verdwenen.
Ze kunnen niet morgen, dacht hij. Ik ook niet. Het is misschien wel heel moeilijk.
Hij kneep zijn ogen dicht. Ik heb zelf nog nooit gedanst... dacht hij.
Hij zou graag eens willen dansen, al was het maar één keer. Maar hij was bang dat het er nooit van zou komen. Of misschien toch, vanavond... dacht hij. Hij voelde zijn hart bonzen en zag zichzelf dansen in de schemering, op een open plek in het bos, hij zwierde en draaide in het rond en was zo gelukkig...
Hij zuchtte. Maar misschien is morgen iets heel anders, dacht hij. Misschien wel iets ernstigs, of iets gevaarlijks.

Hij ging naar huis en vroeg het aan de dieren die hij tegenkwam.
De neushoorn fronste zijn voorhoofd en zei: 'Morgen? Dat is volgens mij het omgekeerde van gisteren.'
Wat is gisteren dan?' vroeg de eendagsvlieg, want dat wist hij ook niet.
De neushoorn schudde zijn hoofd. 'Gisteren is lang geleden,' zei hij, en lang geleden is vroeger en vroeger is ooit en wat ooit is weet niemand meer.
Hij groette de eendagsvlieg en liep haastig verder. Het was een vreemd antwoord, waar de eendagsvlieg geen raad mee wist.

'Het is een verrassing,' zei de mier, die hij even later tegen kwam,'zoiets wat je op je verjaardag krijgt en waarvan je pas weet wat het is als je het hebt uitgepakt.
Hij zweeg even en keek de eendagsvlieg peinzend aan. 'Maar,'ging hij verder, 'niemand heeft die verrassing nog uitgepakt. 'Dat komt nog.' Hij haalde diep adem. 'Of niet.'
Toen liep ook hij haastig door, mompelend dat hij geen tijd had om altijd alles aan iedereen uit te leggen.

Dat komt nog... dacht de eendagsvlieg. Of niet... Hij werd plotseling heel verdrietig, want er kwam zo veel nog, misschien wel alles, maar misschien wel niets meer.
Het was middag geworden en hij ging naar huis, las de uitnodiging van krekel opnieuw.
Laat ik het maar op dansen houden, dacht hij, een soort dansen.
Hij pakte een stuk papier en schreef een brief aan krekel: 

Beste krekel,
Dankjewel voor je uitnodiging.
Ik kan niet morgen.
Het spijt me.
Het wordt zonder mij vast ook heel gezellig.
De eendagsvlieg

Hij verstuurde de brief en haastte zich om nog duizend dingen te doen voor de nacht viel.

Toon Tellegen

Genoeg verhaaltjes voor het slapen gaan dunkt me....
Welterusten..... of goedemorgen... zo je wilt....

28 mei 2019

Dag van:

Maar weer eens een stakingsdagje tussendoor...
Nee... niet door mij....
Het openbaar vervoer....
En nou lach ik me suf...
Als de eerste sneeuw valt kent Nederland een complete verkeerschaos....
Nu is er een landelijke openbare vervoersstaking gaande..... er werd grote ellende op de wegen voorspeld...maar behalve de in het leven geroepen sociaal media hashtags om met iemand mee te mogen rijden..... was het een dag die qua verkeer nog nooit zó vlekkeloos verlopen....
Staken om de pensioenen op 66 jarige leeftijd te bevriezen...
En ik móet zeggen.... ik snap dat wel...
Dat gezeur over dat we dat ouder worden en dus best langer door kunnen werken....
Ja dat kunnen we wel... maar vraag niet hoe....
Want we worden wel ouder... maar niet gezonder....
Alles gaat gewoon door....
De rimpels die komen er niet later door...
De krakende knieën denken niet...'ach laat ik mijn slijtage even uitstellen, want ze moet nog even'...
Mijn huid verweert nog even snel als anders.... die leesbril daar kan ik allang niet meer buiten.... en van alle ellende trekt ook mijn tandvlees zich terug...
We worden dus gewoon ouder... net als eeuwen hiervoor....
We zijn alleen wat langer ouder... dus wat langer krakkemikkiger..... nóg gerimpelder....
En ja de medische wetenschap kan veel....
Ik word dus ouder met veel kunst (zonder vlieg)werk....
Kunstheup, kunstknie, kunstgebit, kunstklep, kunsthaar... we noemen het pruik of toupet...., kunstaders...
En we fröbelen er wat nieuws tussen... nieuw netvlies,  nieuw trommelvlies....
Of we maken gebruik van nep... nepwimpers en hulpmiddelen...
Naast botox en andere liftende methodes of smeerseltjes hebben we ook de mechanische hulpmiddelen... tillift  traplift, scootmobiels, rollators.... rechtop sta stoelen...postoelen... en de nodige rekjes om je aan op te trekken...brillen, gehoorapparaten etc.

Voor ieder afwijkinkje, stoornisje, kwaaltje of pijntje... een medicijntje....
En ik ben er blij mee hoor... heus wel... maar...... ik krijg ondertussen het idee dat je verplicht oud móet worden....en vooral oud móet blijven...
Je zou toch intussen langer ouder zijn dan jong....
Van... maar als dat dan móet... dan graag op een leuke manier.... en die manier bestaat niet alleen uit werken....
Gun me alsjeblieft nog wat tijd om op een redelijk normale manier een reisje te kunnen maken zonder dat mijn enige uitzicht die van de Rijn of de Donau vanuit de Zonnebloem boot van het rode kruis is....
Of zonder dat mijn enige reisoptie een bejaarden busreis naar Lourdes is....
Trouwens... dat water van de bron van de heilige Bernadette mag dan mensen genezen hebben.... maar jonger dan ze erin gingen,  heb ik ze er niet uit zien komen....
Dus.... mijn zegen heeft het openbaar vervoer....
De halve wereld klaagt over de oudjes achter  het stuur... en die chauffeurs willen ze maar door laten gaan....
Kromme wereld....
Van.... weer een avondje Roland Garros voor de buis...
Federer laat nog op zich wachten...
Maar hoe gaaf is het als ik Instagram open en foto's van Federer (ik volg hem) door de blauwe slierten en de spiegelruimte van het Louis Vuitton museum zie...
Eigenlijk precies dezelfde foto's die wij er die weken geleden maakten...
Zelfs van dezelfde indrukwekkende schilderijen ruimte...
Alsof we precies dezelfde smaak hebben....
Van... maar eigenlijk zie ik hem het liefst op de tennisbaan...
Ik ben intussen dat aaaaah.....oeeeeeeh...van die dames wel weer zat....
Liever erger ik me aan de dwangmatige trekjes van Nadal....
Al moet ik zeggen dat ik daar ook niet lang naar kan kijken...
Je zal toch top tennisser zijn en dan dwangmatig voor elke opslag aan je neus, je oor en je kont móet krabben.... keer op keer op keer....en dat op tv...
Zonder ook maar één keer je handen tussendoor te wassen.... jasses....
En dan tussendoor ook nog je banaantje eten...brrrrrr....
Van... maar goed... alles liever dan die orgasme fakende dames....
Verder stelde vandaag weinig voor....
De regen kwam met bakken uit de hemel....
We konden dus niet buiten spelen met de kinderen... en moesten er wel doorheen om naar het zwembad te gaan.... waarna zwemmen eigenlijk niet meer nodig was want doorweekt waren we toch al....

Van... en vandaag is het drie jaar geleden dat mijn collega vriendin de rust nam,  waar ze al haar hele leven naar op zoek was....
En elk jaar denk je daar toch weer aan ....
Ik heb er veel van geleerd....ook al kon ik het me zo moeilijk voorstellen als ik van mijzelf uitging....
Toch kan een leven voor sommige mensen heel uitzichtloos zijn....
Zó uitzichtloos dat je zelfs als jonge moeder geen keuze hebt dan alleen dat einde dat rust geeft....
Maar ik mis haar nog steeds....
Ik dwaal daarom maar even naar haar nog steeds bestaande Facebook pagina.... met de profiel foto van de door mij gebreide babyslofjes op onze vogel waterbak in de tuin...
En ik stuur een hartje naar boven.....
Dus wat dat gevoel betreft waren al die 'tranen' uit de hemel vandaag niet zo erg....

27 mei 2019

Dag van:

Een nachtje goed slapen en alle teut is weer verdwenen....
Enkel het ontspannen gezellige gevoel  is blijven hangen, en dat was nou precies waar het om ging....een ontspannen weekend....
Babeth zit in het vliegtuig naar Portugal.... examen uitje met vriendinnen...
Dat geeft Willem dan wel weer enige spanning want.... je kind voor het eerst alleen op vakantie zonder ouders.... vliegtuig kan neerstorten... enge mannen in Portugal..... kan van alles gebeuren.... als alles maar goed gaat..... hou je hand op je glas drinken.... blijf altijd bij elkaar als vriendinnen groep.... drink niet teveel.... wel gezond eten ook..... pas op voor teveel zon.... ga niet in op rare voorstellen..... zorg dat je ook slaap genoeg krijgt... vergeet je paspoort niet... heb je de reispapieren.... raak ze niet kwijt.... laat iook een deel geld in de hotelkamer....ga niet te ver de zee in..... smeer je goed in....je appt wel elke dag hè...... oh... en een fijne vakantie... veel plezier... duh!!!.....
Dat dus....
 Willem behoort tot de categorie overbezorgde vaders....
En dat maakt hem eigenlijk ook wel behoorlijk lief....
In het begin van onze relatie... oh guttegut..... namen we zijn jongsten en mijn kleinkinderen (ze schelen in leeftijd niet veel) ...mee naar een speeltuin.... en snapte hij niet dat ik mijn kleinkinderen lekker vrij liet rondlopen.... er kon van aaaaaaaalles gebeuren.....
Nee... papa stond boven, naast en onder de glijbaan, schommel..... en klimrek.... ontzettend verboden terrein..... terwijl ik heerlijk op een terrasje zat en mijn apen alleen maar kwamen om wat te drinken of om een ijsje te zeuren....
Buiten spelen...?
Veel te eng... fietsers, brommers, auto's..... en hij woonde toen op een woonerf hè.....
Dat is mijn Willem.....
Maar het maakt hem zo lief.....
Oh Wampie.. maar als ze dan vallen....?
Dan rapen we ze op.... of beter nog... dan zeg ik "sta maar op en kom maar bij oma/ Wampie"..... dan weet je ook meteen dat er niks gebroken is als ze nóg kunnen lopen....
'Ja maar als het bloed?'....
Dan plakken we een pleister....
'Maar als het erg is dan....?'
Dan gaan we naar het ziekenhuis....
Dat ben ik....
En dat maakt mij zo bruut.....
Van.... enfin.... Babeth is heelhuids in Portugal aangekomen dankzij een goed uitgeslapen en vlieg vaardige piloot en ze heeft al haar tien vingers en tenen nog....
En verder denk ik niet dat wij als (stief) ouders willen weten hoe het verder gaat.....
Behalve dan 1x per dag dat appje 'ik leef nog' .....(doe maar geen foto een extra informatie erbij Babeth hi hi)....
Volgens mij kan deze week voor Willem niet snel genoeg voorbij gaan....
Ik vermoed trouwens dat Babeth daar anders over denkt....

Van.... gelukkig.... ja ECHT gelukkig.... is Roland Garros begonnen vandaag.....
En gezien het feit dat Willem en ik beide enorme tennis fans zijn.... nou ja en Willem ook voetbal en dart en snooker en nog 100 andere sporten.... geeft dit hopelijk voldoende afleiding deze week....
Het leuke is en blijft dat wij tijdens één van onze Parijs bezoeken het Roland Garros courd bezocht hebben....
Dat we het museum bekeken.... het terrein.... de tv ruimte.... de journalisten ruimte... de zaal waar de tennissers pers conferenties geven.... de wasruimtes.... de gang met handtekeningen... de tribunes... én dat we op de middenstip van het station stonden.....
Nou ja.... daar waar het net is zeg maar....
Hoe vet is dat....!!
We hebben voor de locker van Federer (whaaaaaaaaa) gestaan... en voor die van Nadal (iets minder whaaaaa maar toch...)....
Ach... wat zou ik een moord doen (bij wijze van spreken dan) om een keer bij de finale met Federer te mogen zijn....
Hoeft ook niet een finale te zijn... mag ook gewoon een wedstrijdje zijn....
Dat lijkt me echt het gaafste van het gaafste....
Ik hoef hem niet eens een hand te geven.... alleen maar te zien... in het eggie....
Maar tja... we moeten altijd werken als het toernooi er is... en dan nog.... zou het in een weekend zijn....zo'n kaartje is onbetaalbaar.....
Dus.... zien we maar zoveel mogelijk voor de buis....
Oooeeeeaaaaa.....plof.....aaaah....plof...
Links.... plof.... rechts.... plof...the ball is OUT!!!!!
Van... en wat een feestje dat die Kiki Bertens door is.... wauw....!
Het belooft weer een heerlijk toernooi te worden.... al is het dan voor de tv....
Wat mij betreft natuuuuurlijk Federer winnaar en Monfils voor één keer tweede... maar het zal wel Nadal worden.. of Dokovic......
Van.... en verder...????
Hebben we na gisteren maar een heel simpele en vooral magere maaltijdsalade gegeten....
Willem zat vanmorgen, naast de spanning om de reis van Babeth, al in de stress omdat de weegschaal anderhalve kilo meer aangaf....
Dus vandaag maar sla knagen een wat aardbeitjes toe....
Nu maar hopen dat die weegschaal morgen weer een paar ons minder aangeeft...
Willem.... je móet ook niet elke dag... wat zeg ik.... twee keer per dag... op die weegschaal gaan staan....!!!!
Maar tja.... je praat tegen een muur hoor....
Liefst weegt hij zich ook nog als hij naar de wc is geweest....
Al gaat het maar om een ons.... eraf is er maar af lijkt hij te denken....
Van... behalve als ik dan zeg dat als je ouder wordt, afvallen lastiger is en aankomen veel makkelijker....
"Ja hè Wampie... ja hè... ik kan er eigenlijk niks aan doen...."
Duh....
En ik heb het helemaal gemaakt als ik dan ook nog zeg...."maar Willem je houdt wel je smalle bekkie hoor"....
"Ja hè Wampie.... ja hè.... dat is wel grappig van ouder worden.... vroeger kreeg ik een opgeblazen gezicht.... nu niet meer...."
Nee duh... maar wel een licht opgepompt buikje.....(maar dat zegt ik dus wijselijk niet)....
De man zijn ijdelheid móet je niet tarten....
Langzamerhand begin ik voor mijzelf maar te accepteren dat het is zoals het is met die zenuwslopende kilo crisis in mij.... maar bij mannen móet je daar veel voorzichtiger mee om gaan....

Héél voorzichtig....
En je móet ze psychisch masseren....
Zo van...."ik je slaap val je ook af schat.... dat heb ik gelezen laatst"...... of...."elke wandeling met de hond scheelt ook weer een pond"....
En vooral elke ochtend ....."goh lieverd ben je nou weer afgevallen.... ik kan het zien hoor"....
Zulke opmerkingen zijn.... écht waar... geloofwaardiger dan die gegevens op die weegschaal...
Omdat een man ook wil geloven wat hij wil horen en niet wat hij niet wil zien....
Dat klinkt ingewikkeld... en dat is het ook.....
En met die wijsheid sluit ik dus de dag maar af....
Want.... als je slaapt val je ook af....ik heb het zelf gehoord.... van een wetenschapper... en die kan het weten...en ik wil dat geloven....

26 mei 2019

Dag van:

Teut van de sangria en ongelofelijk vol  van de tapas aan je blog beginnen is een heel fout idee....
Mijn buik staat elkaar op knappen en dat gevoel is lang geleden dat ik dat had....
Dat teute gevoel trouwens ook....
Geen idee dus of ik nog een helder verhaal op papier kan zetten....
Van.... maar vanmorgen heb ik een of ander warrig verhaal over inca's zitten lezen in de Happinez.... en volgens de Inca's ben ik nu goed bezig...
Ik heb positieve flow....
Al mijn negatieve blokkades zijn verdwenen...
En dat is goed...
Ze hebben daar een speciale Inca term voor..... maar die ben ik effe kwijt....
Van... wonder boven wonder wist de Hema software vanmorgen ineens weer wie ik was...
Ik kon dus zomaar zonder problemen de albums verzenden....
Nou ja.... behalve dan dat ik de kortingscode niet kon invoeren....
Dus maar een mailtje gestuurd..... ik had nu immers wel een order nummer.... en kijk aan
.... bij HOGE uitzondering zouden ze de korting handmatig verwerken....
Het kan dus toch nog wel zonder robots en computers....
Hulde aan de Hema....
Van.... het bracht Willem en mij trouwens wel op ons gesprek in het tapas restaurant....
We spraken over de generatiekloof....
Nu wordt hij ineens wel voelbaar....
Jammer dat we het onze ouders niet meer na kunnen vragen.... hoe en wanneer zij dat voelden... als zij dat überhaupt al voelden... maar dat móet haast wel...
Wij denken dat in deze tijd versnelling, onze kinderen het nog wel eens eerder konden gaan voelen......

In ons gesprek viel op dat het gevoel van generatie kloof vooral te maken had met normen en waarden.... de degelijkheid tegenover de hedendaagse vluchtigheid....
Hoor mij..... degelijkheid... ik voel me op dit moment alles behalve dat...(degelijk)....
Bah... mijn ogen vallen nu telkens dicht...
Dit gaat vanavond niet meer goed komen....
Kan ik toch verdorie niet eens vertellen over die nare gast in het restaurant die overal wat over te zeuren had....
Om gek van te worden....
Moeilijk om je er dan niet tegenaan te bemoeien...
Maar die zeurpiet leverde ons wel een gratis kan sangria op.... okay wij zo positief bleven...
Weet je wat...
Ik doe morgen een nieuwe poging...
En ik beloof jullie.... ik zal van de sangria afblijven....
Verraderlijk spulletje....
Olé.....

25 mei 2019

Dag van:

Wel heb ik jou daar....
Roep ik al tijden dat al dat efficiënte gedoe ervoor zorgt dat de inter menselijkheid op een wel zeer laag pitje komt...
Staat er notabene een mega lang artikel vandaag in de brainwash hierover....
Ik ben dus niet de enige die me zorgen maakt...
En... werkelijk.... bij het zien gisteren van Jan Mulder die een knuffel dino robot in zijn armen had die behoorlijk levensechte bewegingen van aanhankelijkheid maakte, waardoor zelfs Jan Mulder het dier begon te aaien, begon ik nog aan mijzelf te twijfelen ook....
Een robot knuffeldino voor Jan,  robot knuffel pezen voor bejaarden,  robot knuffel konijnen voor eenzamen....
Dat scheelt waardevol contact..... van mens tot mens voor zo'n verzorgster.....maar dan nóg geen tijd om zo'n oudje van de wc te halen...
De zelf scan (best wel handig eigenlijk) in de supermarkt.... dus geen praatje meer met de kassière...
Wel de altijd wantrouwige zelfscan controleur voor een steekproef.... en die praatjes vermijd ik liever....
Geen bank of postkantoor employé waarmee je gezellig het weer kunt bespreken maar een automaat met een eenrichtingscamera.....
Zij zien jou wel, jij hen niet....
En dus ook geen geld uit een warme hand maar uit een gleuf....
Van... mijn mond zakte helemaal open toen ik laatst zelfs een code per sms kreeg om mijn medicijnen op te halen.....
Nooit meer jezelf voor de kop slaan omdat je je medicijnen bent vergeten op te halen maar een soort automaat aan de muur waar geen kroketten en frikandellen uitkomen....
Integendeel...
Oké... ik kan nu gewoon blijven slikken ... geen verstoorde bloeddruk of schildklier cyclus....maar ik mis het praatje met de gezellige apothekersassistente die me elke  keer weer vertelt dat de medicijnen alweer in een ander doosje zitten en dat ik daar niet van móet schrikken omdat het dezelfde medicijnen zijn....
 Van... ik was bij met het artikel....
https://www.brainwash.nl/bijdrage/een-waardevol-leven-is-een-inefficient-leven
Van... ik ben zelf verre van efficiënt...
Ik moet voor mijn werk van allerlei efficiënte dingen doen, die ik ook trouw doe maar niet altijd op een efficiënte manier...
Het mooie in het artikel is ook de conclusie dat hoe efficiënter je werkt, des te meer er steeds bij komt want je hebt nog wel wat ruimte....
En vandaag besef ik me dat we eens heeeeeeeeel goed....
Van.... Willem en ik leerden elkaar op latere leeftijd kennen...
Je hebt samen geen geschiedenis en erger nog.... je hebt ook nog eens weinig tijd over om een gedegen geschiedenis op te bouwen...
Al onze geschiedenissen staan al beschreven...; banen, carrières, kinderen, relaties vriendschappen, woon adressen,  enz....
Je bedenkt dus als een gek waarmee je nog enigzins ervaringen kan opdoen samen...
Bij ons werd dat reizen....
Van... er staan dus om en nabij 30 à 40 fotoboeken in onze kast van samen beleefde avonturen.....
Onze geschiedenis....

Nou hebben we ook nog eens het geluk dat we rijk gezegend zijn met kinderen en kleinkinderen.... en geloof me.... daar kan ik ook boeken over vol schrijven...
Maar... dat is niet écht van ons samen..
Van... dan komt dus de periode huisdieren...
Niet bewust genomen omdat we samen geen kinderen hebben maar.... ik denk toch dat het er onbewust wel mee te maken heeft...
Huisdieren verbinden....
Van....12 één een half jaar geleden.... tot ongeveer drie jaar terug, hadden we zeeën van tijd voor reisjes en uitstapjes.....
Nu worden we ouder.... je bent eerder moe.....
Én.... we leven in een efficiënte tijd.... ook in onderwijsland.....
Vooral ook in een controleerbaar efficiëntere tijd....
En omdat het zo efficiënt gaat (denkt men) komt er steeds meer bij...
(Je mocht eens om werk verlegen zitten)
Van.... en dus hoor je Willem en mij zuchten als we eindelijk thuiskomen na een dag hard werken...
Zes uur je bed uit.... tien over zeven de deur uit.... zes uur thuis.... koken.... eten....
Nee... en dan niks meer.... de pijp is leeg....
Half tien je bed in....
Hooguit nog even lezen en dan gauw de ogen dicht...
Weekenden....?
Wat dacht je van grote schoonmaak in plaats van die liflaf schoonmaakjes tussendoor....
En de tuin moet gedaan...
En de auto schoon...
De was gedraaid...
Misschien even breien.... maar meer zit er niet in....
(En we zijn niet de enigen die je hierover hoort.... leven om te werken is een veelgehoorde kreet)
We gaan niet voor niks daarom ook graag met vakanties de deur uit....
Weg van alles....ook niet de neiging om tóch maar even die computer aan te zetten...
Efficiënt is het zeker niet... maar wel lekker...
Van... meestal zijn we dan de eerste dagen moe van reizen en alles loslaten en nét als je wilt beginnen met écht genieten, moet je alweer naar huis....
Van.... maar nu het mooiste .... hét voorbeeld van waar ik het net over had....
Al zo'n drie jaar.....DRIE JAAR!!!!... neem ik me voor om dat vakantieboek over de vakantie

van toen te maken....
Het laatste vakantieboek is van 2015...
Ja heus!....
Daar zit dus overduidelijk de kentering van werken om te leven naar leven om te werken....
Zoveel tijd hou ik dus over voor zulke dingen.... niet dus...
Van...Kos...Torremolinos.... Sozopol....2x Parijs....Lissabon... ik móet ze allemaal nog maken...
En wat er ook nog gebeuren móet... rapporten, handelingsplannen evaluaties, overdrachten, trendanalyse evaluaties etc...., ze kunnen allemaal de boom in...
Na drie jaar elke keer weer denken 'ik moet toch eens aan die albums beginnen want het loopt wel op zo'.... begin ik vandaag......
En ik voel een juk van mijn schouders vallen als ik de Hema fotoboek software opstart...
Van... trouwens ook weer zo'n staaltje van efficiëntie....
De software zo efficiënt maken dat deze niet meer werkbaar is merkte ik de laatste keer...
Maar ik zie dat ze de boel weer aangepast hebben dus ik begin aan de mega klus....
Zes fotoboeken en een boekje voor de huwelijks inzegening van Willems collega...
Van....10 uur vanmorgen begonnen... om 3 uur drie fotoboeken af....
Om half vier crasht de software... en half album overnieuw doen...
Argggggg....
Boodschappen en eten en stug doorgaan....
Om half acht vier boeken klaar....
Kwart over elf...KLAAR....
Ze kunnen verstuurd worden....
Heel efficiënt.... digitaal..... klik, klik, klik.... en niks meer....
De computer herkent mijn naam niet....
Ik ben ingelogd... in kan bestellen.... een enorme order notabene... en meneer of mevrouw de robot herkent mijn naam niet....
En ik kan niet mailen want ik heb geen order nummer...
Nee duffe inefficiënte robotkluns ... als je geen order kan plaatsen dan kan je ook geen nummer krijgen....
Maar dat zijn ze zeker even vergeten in te programmeren...
Van... goh... ik kan morgen (op zondag dus) wel tussen 1 en 5 bellen...
Dat is dan wel weer efficiënt...
En ik zal de eerste zijn die om 1 uur aan de lijn hangt....
Menselijk contact.... héérlijk...!
Ik zal daarom proberen niet boos te worden....
Gewoon omdat ik weer even een stem hoor... die mij aanhoort... en verder helpt....
Zonder dat ik op vraagtekens móet klikken om de' meest gestelde vragen' in beeld te krijgen waar natuurlijk nooooooit jouw vraag bij staat....
Al vrees ik dat ik morgen wel weer een eindeloos menu móet afwerken (toets dan een één.... toets nu een drie).... vóór ik de stem überhaupt te horen krijg...

24 mei 2019

Dag van:

'WAMPIE!!!!'......
Oké... wakker....
Ik constateer.... noodkreet!....
Maar waar vandaan....
Mijn wereld is nog half vermengd met surrealistische absurdistische droombeelden uit een dichtbije slaap...
Maar nood breekt zelfs slaapwet...
Bed uit....
Ik constateer.... badkamer....
Van.... beeld: Willem met één voet op de badrand....
Ladingen steeds roder kleurend wc papier om voet....
Drup... drup... langs badrand, badwand drup, drup op de badkamer vloer...
Ik constateer.... bloedbad....
'PLEISTERS!!!!'.....
Oké... goed wakker plan Willem.... maar laat me eerst even kijken...
Dit neigt naar naald en draad.....
'NEE!!!!'......
"Ik heb in mijn teen geknipt tijdens nagels knippen"...
Hij móet wel flink geknipt hebben dan....
Zulke klusjes zijn ook geen ochtend klusjes denk ik terwijl ik op zoek ga naar pleisters....
Van.... en half slaapdronken vind je van alles behalve die pleisters....
En dat terwijl je liefste half leeg staat te bloeden in ongemakkelijke positie over de bad rand....
Ik heb ze!.....toch in dat laadje waarvan ik dacht dat ze niet lagen.....
Van... en nu de waarschijnlijk ergste nachtmerrie van de gehele dag.... zo'n pleister papiertje los krijgen...op de vroege... zeer vroege ochtend.....
"Geef maar hier" roept Willem al getergd, terwijl hij met twee handen zijn grote teen omklemd om te stelpen wat vooralsnog niet te stelpen valt....
 Duh.... Willem en papiertjes... nee dat is een fijne combinatie...
En ja hoor....5 seconden later ligt de pleister met papiertje en al verfrommeld in de wc pot...
Ik heb de mijne inmiddels los....en nog een.... en nog een....
Van... en dan dat moment hè.... dat moment dat je ontdekt dat er zich in dat doosje ook zo'n rolletje pleisters in bevindt .....die je enkel hoeft af te knippen....op de juiste maat....
Enfin... we wikkelen de teen in maar in dit geval kruipt het bloed echt waar het niet gaan kan... en dus eigenlijk toch wel.... dwars door de pleister heen...
Zal ik....

'NEE!!!'......
 Dan geen gaasje... wat jij wilt.....
Van.... dit gaat geen makkelijke dag voor onze Willem worden....
Door pleisters ingewikkelde teen ... in schoen... en de hele dag voor de klas....
Sterkte lieve schat....!
Van... twee weken geleden door de wekker geslapen en daardoor de cv ketel monteur gemist voor de jaarlijkse controle....
Dát gaat me in ieder geval niet gebeuren vandaag....!
Van..... ah joh...landelijke Sinterklaas intocht dit jaar in Apeldoorn....
Zou hij in paleis het Loo logeren...?
En dan stiekem 's nachts het dak opgaan in de gouden koets die daar gestald staat....
Of misschien wel ontbijt op bed krijgen, dat Margriet zelf heeft gemaakt... met op de achtergrond Sinterklaasliedjes, gepingeld vanaf de piano door Pieter....
Ik bedoel maar.... als Sinterklaas bestaat, bestaat dat ook.....!
En dan al die Pieten die de hele dag druk zijn met Apenheul bezoek een rondjes draaien in de achtbaan van de Juliana toren...
Met als gevolg... huilende Nederlandse kindjes die met lege schoentjes zitten....
Nou..... dat Sinterklaasfeest 2019 kon nog wel eens een staartje krijgen... wat ik je brom...
Ik kijk nu al uit naar het Sinterklaas journaal....
Van.... de cv monteur niet gemist vandaag...
Vriendelijke jongeman...
Ik ga rustig door met huishoudelijke beslommeringen tot ik Borre mis....
En waar ik kijk geen  Borre....
Ik wil net een kijkje buiten nemen als de monteur naar beneden komt... met... juist... Borre in zijn kielzog....

Heeft me die sukkel van een Borre zich toch zowaar als waakhond geprofileerd vanmorgen....
"Hij week niet van mijn zijde mevrouw.... wat een gezellige hond "....
Ach ja.... daar gaat mijn stille hoop dat als er ooit een bedreigende situatie zich zou voordoen, ik mij beschermd zou voelen door mijn drie Duitsers....
Van.... vandaag maar eens het boekje met de toespraak van de huwelijks inzegening maken...
Creatieve uitspatting....
Want... zoals Willem zich in de mens en de tekst inleef, leef ik me nu in de mens en de illustratieve uiting in....
En niet veel mensen zullen dat willen geloven... maar uitspatting kost inspanning en is zwaar vermoeiend....
Maar het wordt mooi....
Van..... Babeth naar het gala en een oer trotse papa Willem....
Allemaal uitgestudeerde meiden die met verschillende vervoersmiddelen aankomen rijden, uitstappen en over de rode loper de school voor het laatst ingaan.... voor het feest van hun studentenleven.... het gala....
Waar zijn ze mooi allemaal... en jong... en vol plannen....
En dan een half uurtje later de vragende app "pap krijg ik toestemming om het feest te verlaten voor een after party?"....
Van.... vakantiegeld binnen een geen vakantieplannen....
Ook niet als ik wat over het net surf....
Ja... Israël.... maar die reizen vallen niet onder schoolvakanties....
En in mijn achterhoofd bonkt het steeds 'huis móet opgeknapt'....'huis móet opgeknapt'....
Zoveel te doen... ik heb nog zoveel te doen....
Van.... en als ik dan 's avonds naar Jan Mulder en de zoektocht naar het eeuwige leven kijk, denk ik..."Jan... hoe haal je het in je hoofd...'

23 mei 2019

Dag van:

 Soms dan denk je dus, na een dag hard werken... en geloof me, het was flink aanpoten  vandaag..... even rust....
Maar al gauw weet je het weer....
Rust bestaat niet in huisje 'altijd wat'...
Van... Willem is dan druk bezig met een huwelijks inzegening (nog steeds)..... typt en leest daarbij hardop....
Je zakt onderuit en doet heel even je ogen dicht....maar....
"Toespraak is klaar... luister even...."
Verschrikt spring je weer recht overeind....
Je luistert....
Mooi Willem... erg mooi reageer je...
Gevolgd door zijn 'en nu heb ik honger'....
Je staat dus op en begint met eten bereiden....terwijl je het verhaal aanhoort van hoe het bij zijn moeder was, waar hij samen met de bevriende dominee was die ook, wanneer de tijd daar is, de uitvaart van zijn moeder zal leiden.....
Van..... meteen na het verhaal: 'ik móet om half acht Babeth ophalen en dan moet ze ook nog eten.... je weet wel pubers'.....
'Oh en we moeten nog stemmen'....
'En benzine tanken móet ik ook'.....
'Wanneer heb je dat gedrukte huwelijksboekje met die toespraak klaar....?'
Van... ik heb de macaroni klaar....duh...
Dat dus.....!
We eten... en ik heb het bord nog niet neergezet of....'we moeten nu stemmen hoor'.....
Terwijl ik het bord neerzet wijs ik hem erop dat het wellicht verstandig zou zijn om zijn vieze versleten 'honden uitlaat.... ik lig zo lekker in mijn stoel voor Netflix..... laat de boel maar bungelen.... ik draag die joggingbroek pas twee weken....vrije tijd kent geen schoonheid.... voeten horen te ruiken' kloffie te verwisselen voor iets waar je wél mee over straat kan.....
En dan die opmerking....'móet dat?'.....
 Van... enfin, even later in welriekende vlekloze spijkerbroek met overhemd mee naar het stembureau....
Goh we hoeven niet in een rij te staan...
Leeft de EU dan echt zo weinig bij mensen...?
Van....benzine tanken dan ook maar....
En ja Willem... we weten het...'wat is die benzine toch duur '....
Van..... Willem gaat zijn dochter ophalen...
Heb ik dan nu rust...?
De afwas.....
Maar natuurlijk....
Alles afspoelen.. in de vaatwasser.... aanrecht schoon....
Nog wat rondslingerende boodschappen opruimen....
Willems brood vast smeren....

 Wat rondslingerende post en anderszins opruimen....
Koffie....!!!!
Goed en wel met je koffie weer je heerlijke stoel gevonden hebben.... een slok nemen....
Honden gejank buiten..... en niet zo'n klein beetje gejank...
Door merg en been gaat het....
Van.... hond in de sloot....
Nee hè....!!!!!
Altijd als ik naar mijn werk ga heb ik kleren aan die vies mogen worden.... vandaag roept iedereen....'wat heb je een mooie jurk aan'... en uitgerekend nu springt Blitz de sloot in....
En die sloot INspringen kan ze als de beste.....maar dat eruit komen.... dat is andere koek....
Ze piept... ze gilt.... ze jankt....
Nee Blitz... dit keer spring ik er niet bij in om je te redden....
Ik ren naar buiten door de voordeur....
Op het lage stuk naast het huis kan ze op de kant krabbelen.... want op de vlonder klimmen lukt echt niet....
Ik wil net naar lage plek hollen of Willem komt eraan....
Tja.... en niet in zijn...vieze versleten 'honden uitlaat.... ik lig zo lekker in mijn stoel voor Netflix..... laat de boel maar bungelen.... ik draag die joggingbroek pas twee weken....vrije tijd kent geen schoonheid.... voeten horen te ruiken' kloffie .....
Maar in zijn goeie spijkerbroek, net van de waslijn overhemd en nieuwe schoenen.....
Van... en Blitz weigert naar het lage stuk te komen...
Die blijft verwoed al jankend, piepend, schreeuwend, pogingen ondernemen om de vlonder op te komen....
Van... en dan mijn held Willem.... die eerdere keren altijd riep 'Wampie de hond ligt in het water, haal hem er even uit'....
Hij klimt in twee sprongen over de schutting.... in twee passen naar Blitz.... en trekt hem aan zijn nekvel omhoog....
Van.... en je wilt niet weeeeeeeten hoe ernstig vies die twee nu stinken....
Je zou bijna willen dat Willem zijn vieze versleten 'honden uitlaat.... ik lig zo lekker in mijn stoel voor Netflix..... laat de boel maar bungelen.... ik draag die joggingbroek pas twee weken....vrije tijd kent geen schoonheid.... voeten horen te ruiken' kloffie  weer aan had....
Van..... snel de twee andere bandieten in de kamer en Blitz onder de tuinslang.... terwijl je weet.... die sloot stank blijft zeker een week in zijn vacht hangen....
En Willem.... niks niet omkleden hoor.....!
Van..... en dan nog wat.....een hond schudt zich trouwens nooit alleen buiten uit....
Die handeling herhaalt hij binnen nog eens drie tot vier maal....
Gevolg.... vloer dweilen.... en niet alleen de vloer want de spetters zitten overal tegenaan....
Van....'Wampie!'......(Ik voel weer iets aankomen)....'zou jij Babeth's galajurk voor het feest

morgen kunnen verstellen".....
Och lieve help.... wat is het probleem....?
Te laag uitgesneden hals..... teveel ongewenst zichtbaar....van een.... let op....hagelwitte kanten jurk....
Van.... een kanten jurk zó verstellen dat er minder zichtbaar is.... van die precies sluitende kanten bloemetjes die geen kant op kunnen dan precies op de plek blijven waar ze zitten....ken je dat....?
Een zo goed als onmogelijk klusje....
Van.... eerst koffie.... dan een diepe zucht.....
Ik plof met naaidoos boven op bed.....
Je moet er toch niet aan denken dat de hagelwitte van fijn kant vervaardigde jurk hier beneden veranderd in een smoezelige naar slootwater stinkende Assepoesterachtige poetslap....
Zo'n prachtige hagelwitte verfijnd kanten jurk met sexy vleeskleurige binnenvoering van 'het mag wat kosten voor zo'n gelegenheid ' kwaliteit....
Ik schuif... ik priegel.... ik speld.....ik torn..... ik naai kleine onzichtbare steekjes..... ik schuif en priegel en speld weer....
Hmm..... aardig gelukt.....
Je ziet er zo goed als niks van....de kniesoor misschien alleen....
Die kan morgen met een gerust hart de limousine instappen om naar het gala gebracht te worden..... en trotse papa mag haar bij de rode loper toejuichen....
En dankbaar is ze....
Van... en als je dan denkt dat je alles gehad hebt....
Dan roept de man in zijn naar slootwater stinkende met kroos besmeurde spijkerbroek vol eraan zijn blijven plakkende losse hondenharen en 'kan zo de wasmachine weer in' overhemd op zijn doorweekte nu naar zweet én sloot ruikende Zweedse klompen 'Wampie..... ik heb een gedicht over mijn moeder gemaakt.... wil je even luisteren of het goed is....'
En dan blijf je op gepaste afstand.... liefst ergens halverwege de trap.... staan om naar hem te luisteren.....
Maar dan hoor je 'nee kom nou even naar beneden en luister even goed'....
Dus daal je de trap verder af..... binnen die niet te harden geur en smurrie zone....
Je luistert naar het gedicht dat gerelateerd is aan het bijbel gedeelte (psalm 23) dat vanmorgen bij zijn moeder is voorgelezen door de bevriende dominee....
Je denkt.... ik kan weer naar boven....
Maar nee.... dan móet je, half over je nek gaand van de nu wel erg in je neus hangende en 'hoe houdt Willem het hier uit?" stinkende bende,  het originele bijbel gedeelte ook nog even aanhoren zodat hij kan aantonen dat het zo mooi op elkaar afgestemd is....
Écht.... als de discipelen hadden geweten dat ik honderden jaren later hun schrijven had moeten aanhoren naast een naar slootwater vermengd met kroos en vissen/eendenpoep stinkende levenspartner in een zielig mislukt gedweilde kamer die nog steeds dito geuren verspreid als de man en de hond die erin verkeren ,  dan hadden ze vast de lengte en de inhoud (de Heer is mijn herder) van de tekst aangepast.....
Van.... dus ik zeg jullie.....: als je denkt dat je van een dag keihard werken thuiskomt in huisje 'altijd wat' met de gedachte 'ik heb weekend... nu lekker rust'.....
Vergeet het maar.... hier begint het harde werken pas écht!!!!!.....