Nog even fotootjes bewerken... kleurplaatje maken.... speeltje patience spelen... en voor je het weet is het half 4 's nachts...
Dat moet ik vast bezuren vandaag.....
Van.... goedemorgen Bengel... ja vrouwtje is er nog steeds... meevaller hè...?!
En ja vrouwtje heeft het laatje van haar nachtkastje vol met lekkers voor jou.... alsjeblieft....
Ja... en ik wil ook wel even met je spelen....
Van... zo nu ben ik wel wakker...
Beetje zwaar hoofd nog, maar dat komt vast goed na de koffie....
Van... of ik Parijs nog mis...?
Jazeker... elke minuut
Ik begin gast te geloven dat ik daar in een vorig leven mijn leven heb doorgebracht... zo verknocht ben ik aan die stad....
Hoop dan niet in een al te spannende tijd....brrrrrr.....
Doe maar zo'n tijd met mooie lange renaissance jurken met hoepels......en corsetten die tot aan je kin vast geregen werden.... zo'n wespentaille geval....
En misschien heb ik daar toen wel zo'n trauma aan overgehouden dat ik in dit leven dacht 'barst maar... doe mij maar een kilootje meer'....
Van.... maar ik leef hier en nu... en dus hup opschieten de visite uit Zeeland komt eraan...
Eén dag honden weer over de vloer, betekent toch echt vieze vloeren en stoffige meubels... even de bezem en de doek er overheen....
Prrrring.... ze staan er al....
Huis op z'n kop....
Willem in de clownsrol.... kinderen dol.... en Willems oude collega vriend van vroeger die al snel meedoet in de gekte....
We kijken de GVR en we praten... hmmmz... over onderwijs....
Hoe kan het anders... hij directeur van twee scholen en wij leerkrachten....
We merken al snel (maar tja eigenlijk wist je dat wel) dat elke visie weer anders is....
Maar de visie van zijn schoolbestuur is wel een verademing om te horen...
Daar waar hier in de regio vaak alles dichtgetimmerd wordt... zowel op onderwijskundig als op organisatorisch vlak, leeft daar de tendens van 'je mag fouten maken' .....'laat het open' ..... volg het kind niet met systemen maar met je hart....
Hou als professional juist géén afstand....
En die ene keer dat het niet loopt zoals je had gewild.... laat dat, als iets goed voelt, geen leidraad zijn om het de volgende keer anders te doen want het betreft vaak maar één geval....
Mooie uitspraken:
- Hoe gaan we om met vaste gewoontes en opvattingen die mensen/collega's over elkaar hebben? (mentale modellen)
- Wat betekent dit voor communicatie en samenwerking?
- Hoe leren we beseffen dat we altijd maar een heel klein stukje van de waarheid hebben en nooit dé waarheid?
- Laat de eigenheid van iedere leerkracht bestaan. Proffesionaliteit betekent betrokkenheid, naar leerlingen, naar ouders en hun leefomgeving in de breedste zijn, en geen afstand.
- Er is niks mis met een leerkracht die dát beetje extra van zichzelf geeft.
- Er lijkt nog weinig ruimte voor de eigenheid van de leerkracht. Liefst ziet men eenheidsworst. Waar zijn ze bang voor?
Van... genoeg over onderwijs.... liever van boven wijs....
Van... en als de visite weer gaat, schakelen we over naar de dodenherdenking...
Mijn vader maakte twee wereldoorlogen mee de 1e én de 2e.
Mijn moeder zat in een Jappenkamp.
Sommige leerlingen op mijn school, in mijn klas, zijn gevlucht uit oorlogsgebieden.
Voor mij als 2e generatie oorlogslachtoffer zoals dat zo mooi heet (en geloof maar dat ik twee getraumatiseerde ouders had), heeft de oorlog nog (steeds) een gezicht.
Ik ben vandaag 2 minuten stil om de zovele 'juist niet' of 'nog niet' vertelde verhalen....die ons onze vrijheid gaven die we móéten koesteren!!!!!
Of zoals we zo mooi in de Trouw lezen: therapieën gaan vaak niet over wat er gebeurd of gezegd is maar over wat er juist niet gebeurd en niet gezegd is....
Van... Willem en ik raken beide emotioneel bij het zien van de oudjes en het horen van het verhaal van de kleinkinderen....
Die gezichten... die uitdrukkingen....
Die Roma vrouw met haar rode lakschoenen met witte stippen ..... zo prachtig....
Er komt een tijd.... over niet al te lange tijd.... dat er geen getuige van de oorlog van toen meer zal staan....
Dan zijn er alleen de nieuwe oorlogen met getuigen en slachtoffers....
Maar meer nog hoop ik dat er geen oorlog meer zal zijn...
Ijdele hoop misschien...
Zelfs dan nog moet de herdenking blijven... opdat we nooit meer......
Van.... naar mijn dochter en schoonzoon...
Ze appten vanmiddag al.... of ze konden praten met me... me mee mochten nemen in hun proces.... ontwikkelingen in het/hun leven......
Ontwikkelingen die ikzelf ook zo goed herken... nog steeds...
Keuzes van toen die aan herpositionering toe zijn....
Keuzes van toen die niet meer toereikend zijn....
Keuzes van toen die toen de juiste waren maar nu ruimte geven voor nieuwe keuzes...
Samen op zoek naar waarom toen die keuzes gemaakt zijn en.... belangrijker nog... hoe het kwam dat ze op dit punt terecht kwamen waar ze nu staan....
Wat mag je dan dankbaar zijn als je als (schoon) moeder daarin meegenomen wordt....
Van... een prachtig open gesprek....
Wie was je toen...
Wie ben je nu....
Waar wil je naar toe...
Wat laat je los een wat neem je mee...
Hoe kan je het anders doen...
Van... en zo wordt het twaalf uur....
Ik rij door de donkere nacht terug.....
Nieuwe maan int het gesternte stier...
Mijn gesternte dus......
De nieuwe maan van mei dwingt je om je – met vol vertrouwen – over te geven aan je leven/situatie nu en na te denken over nieuwe mogelijkheden die dat met zich meebrengt. Het dwingt je je gevoel te volgen en daar een praktische draai aan te geven om je doel te behalen. En dat past precies bij de een nieuwe maanfase. Dus plan, orden en structureer. Dreams don’t work unless you do.
Nou laten we er maar voor gaan dus.... dream and do....
Maar tja... als ik al mijn dromen deze maand waar wil maken dan mag mei toch écht uit iets meer dagen bestaan dan die 30....
Niet zeuren... gewoon een beginnetje maken....
Och gut.... ik en plannen, ordenen en structureren... hi hi hi hi hi.... vrees dat hem dat niet gaat worden....
Ik denk dat ik maar gewoon spring.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten