Dag van:
Het gonst en zoemt door de gangen....
Vandaag weer 4 collega's positief getest....
In onze gang notabene, en eentje met wie ik vorige week nog samen de klas draaide....
Kan dat eigenijk... dat een school donkerrood wordt...?
Dat is het nu nog niet hoor..... maar we horen het nu toch wel vaak dat collega's positief getest zijn...
We proberen het lacherig te relativeren met elkaar.... ach ja, er heerst ook buikgriep, krentenbaard, haarluis en waterpokken....
Ja.. voeg ik er nog aan toe... en vandaag is wereld aids dag..... toe maar jongens....!
Dat laatste weet ik omdat ik vanmorgen in de radio het volume op 40 zette toen Freddie Mercury's lied the show must go on gedraaid werd omwille van dit wereld aids dag....
Freddie Mercury.... ook al ben ik fan van vele goede zangers.... voor mij toch wel de zanger der zangers hoor....
Misschien niet werelds beste voorbeeld ooit geweest.... zeker niet in zijn slechte tijd, maar toch eigenijk een man om heel veel medelijden mee te hebben....
Vijfendertig was hij toen hij stierf...
Nog jonger dan mijn kinderen nu....
Vreemd idee.. en zo zonde van zo'n talent en creatief out of the box brein....
Maar goed... vandaag blijf ik in mijn klas...
Tegenwoordig overigens geen klassen meer genoemd binnen de school maar 'je eigen bubbel'....
Gelukkig maken mijn collega van de klas naast me en ik ook nog veel lol....
Naast juf tonen we ons ook poetsmiepen...
Geen deurklink of slot wordt overgeslagen met het sterke desinfecterende goedje in de spray fles....
Mijn, gelukkig weer herstelde, assistente snapt nu ook waarom ze gister nu al een lege fles aantrof....
We spuiten ons het apenzuur.....
Vier per dag de tafels en stoelen, kasten en klinken, sloten en lichtknopjes.....
Het is maar goed dat Willem thuis de boel zo goed en zo kwaad als dat gaat, schoonhoudt....
Ik kan de moed niet meer opbrengen en kan geen schoonmaakfles of poetslap meer zien als ik thuis kom....
Ik kan nog net opbrengen om te zeggen 'goh Willem wat fijn, wat ruikt het fris'....
Daarbij heb ik vandaag weer studie dus zodra ik thuis kom, plof ik alweer achter de computer om online acte de présence te geven.....
En ja hoor... ook online positieve testen....
Een mens wordt er murw van....
En toch ook wel zo angstig dat ik direct bij thuiskomst en na de opmerking dat het fris ruikt, de zelftest doos uit de buffetkast pluk...
Ik ben absoluut de laatste die men hypochondrisch zou kunnen noemen... elk pijntje of ongemakje wuif ik wel weg.... maar nu lijkt het wel of ik van alles voel wat zou kunnen lijken op Covid.....
Zelfs in de auto naar huis heb ik het..."ruik ik nog alles.... ik ruik geen uitlaatgassen... zie je wel... en proeven... proef ik nog wel...?
Al rijdende pluk ik uit het kleine doosje diep onder in de tas... graai graai.... een pepermuntje....
Ach zie je wel... dat proef ik nog.... niks aan de hand....
Maar hé... ik moet alweer mijn neus snuiten... zie je wel.. zou het dan toch...?
En dus ben je dan toch stiekem opgelucht als die zelftest negatief aangeeft....
Ik geef mezelf en schop onder m'n gat... en nu geen flauwekul meer... vergeet niet te te leven....!
Al moet ik zeggen dat dat leven weer ver te zoeken is als ik 's avonds van Willem LOEMPIA voorgeschoteld krijg....
Ik voorspel jullie... als die Covid... en dus die online lessen, overleggen, vergaderingen enzovoorts zijn afgelopen en Willem dan niet meer voor het eten hoeft te zorgen, dan eet ik van mijn leven géén LOEMPIA'S meer.....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten