Dag van:
Vandaag is de dag....
Neej.... niet alleen de dag van een leuke datum qua getallen 12-12-21...... maar DE dag!!....
De dag van de finale...
Van de laatste race in het Formule 1 kampioenschap...
En zolang als ik me herinner zaten mijn kinderen, toen ze nog klein waren, en ik op de onmogelijkste tijdstippen op de bank naar de Formule 1 te kijken...
De tijd van Nikki Lauda... maar toen was mijn Robbert nog héél klein....Senna..... en natuurlijk Schumacher... onze grote held!....
Toen gebeurde dat vreselijke ski ongeluk van Michael Schumacher....
We dachten dat de Formule 1 nooit meer zou worden wat die ooit was....
Maar Vettel kwam.....Hamilton stond op en daar kwam zowaar die kleine Belgische Nederlander.... Max Verstappen....
De kinderen zaten allang niet meer in hun pyamaatjes naast me op de bank....
Uitgevlogen als ze waren zaten ze in eigen huisjes, op eigen banken met partners en eigen kinderen in pyamaatjes aan hun zijde... een kleinzoon notabene vernoemd naar onze grote held Michael Schumacher....
Maar hoe ver van elkaar ook....toch bleven we samen kijken....
Nu append en schreeuwende, juichende spraakberichtjes sturend... soms gepaard gaande met video chats.....
Steeds weer was er wel een coureur die onze voorkeur had en waar we voor duimden....
Tot natuurlijk Max kwam.....
Vanaf dat moment was het en bleef het Max.....
Willem heeft twee optredens vandaag...
Ja, ja... op zijn rode schoentjes...
Hij is in alle vroegte al vertrokken...
Tussendoor komt hij een half uurtje thuis om de honden uit te laten om daarna naar een volgend optreden te gaan...
En wat baalt hij dat hij de race niet kan zien...
Maar ze gaan proberen het op een IPad te volgen wordt hem beloofd....
Zelf ben ik ook al vroeg wakker....
Vanaf 11.00 uur voorbeschouwingen...
En ik wil het allemaal zien....
Ook mijn Kids zitten er klaar voor....
Hoewel op afstand, maken we er een feestje van...
Ik voel me warm, dankbaar en blij... dat wij zoveel doorstaan hebben vroeger... en soms nu ook nog.... maar dat we zo hecht zijn en blijven met elkaar...
Dat we altijd in mogelijkheden denken en nooit in moeilijkheden...
Dat we samen kunnen discussiëren, boos zijn, verdrietig zijn, maar er altijd weer bovenop komen samen en weer lachen, feest vieren, elkaar verwennen, respecteren en nooit in de steek laten....
En dus vandaag zo dichtbij op afstand zijn....
We delen de voorpret, de spanning, we lachen de zenuwen weg.... en ik geniet...
Juist op een moment dat Willem appt dat er uit zijn familiefront weer gedoe komt....
Arme Willem....
En dus laat ik de vrolijke Formule 1 spanning even voor wat het is....
"Het beïnvloed mijn spelen Wampie... ik ben het zo moe"....
We babbelen even... iets met zachte heelmeesters en stinkende wonden... ofwel altijd compromissen sluiten of een statement maken...
Maar ik weet immers hoe Willem is... en laat hem in die waarde.... ook als de verdeeldheid daardoor nog groter zal zijn...
De tijd zal het leren.... wie weet ook helen.....
Willem voelt zich weer wat beter...
Ik keer terug naar mijn familiegeheim .... liefde... verdraagzaamheid... acceptatie.... saamhorigheid.... respect voor elkaar.... en nu even dat heerlijke gekke heen en weer geapp en de speculaties over de race...
Twee uur... het gaat beginnen...
De motoren ronken....
En Hamilton is als eerste weg.....
Hamilton met zijn oh zo snelle Mercedes....
Maar Max toch echt de betere rijder...
Mens tegen motor....
En de rondes gaan voorbij....
Mijn kids dreigen de moed op te geven....
Volhouden jongens.... blijf geloven..... het gebeurt vast in de laatste ronde..... blijf geloven, en hopen op een klein wondertje.....duimen....
Dan de safety car....
Zou dat het moment van het wonder betekenen?....
En ja... ja... het wonder geschied... nu komt het aan op 'in jezelf blijven geloven'..... en ook dat gebeurt.....
Ik schreeuw de longen uit mijn lijf.....
Ik juich en huil....
Mijn kinderen joelen, juichen, schreeuwen en zijn in tranen....
Max heeft het geflikt.... in de laatste ronde...
Ik zei het toch... ik zei het toch... schreeuw ik door de voice recorder.... de laatste ronde...!!!
En dat Mercedes zoals gewoonlijk weer ik weet niet hoeveel protesten indient kan ons niet meer schelen...
Slechte verliezers zijn het gewoon.....
Max deed het gewoon... Max wereldkampioen... De eerste Nederlandse wereldkampioen Formule 1....
Er wordt nog heel wat na geappt en gebeld....
De napret.....!!!!
Dan is het ineens weer stil in huis...
Dat gevoel van 20 jaar geleden bekruipt me heel eventjes... toen mijn tweetal op zichzelf ging wonen...
De wereld in....
De wereld ook een stuk van henzelf geven en laten zijn....
Trots ben ik op ze op ze... niet in de eerste plaats om wat ze kunnen of doen... maar vooral om wie ze zijn geworden...
Mooie mensen die niet denken altijd tekort gedaan te worden maar anderen dingen. gunnen.....
Niet altijd op de eerste plaats te hoeven staan of op de voorgrond willen treden....
Hun vechtlust en volharding....
Hun dankbaarheid voor kleine en grote dingen....
De liefde die ze uitstralen....
Dat ze altijd voor anderen klaarstaan....
Dat ze leerden delen....
En dat we nog steeds samen van de formule 1 genieten hihihihi....
Willem komt thuis.... hij is moe en zijn schoenen knellen....
Misschien toch een idee om een paar dagen van te voren aan te geven dat je rode schoenen wil voor een artistiekerig optreden als artiest....
Hij zakt in de stoel onderuit en heeft zijn ogen al dicht voordat de samenvatting van de race is begonnen....
Lieve Willem....
Ook van hem weet ik dat zijn hart op de goede plaats zit... dankbaarheid groeit....en dat niemand... NIEMAND ooit tussen ons in kan komen te staan....
Ook wij volharden.... en blijven geloven... tot en met de laatste ronde.....!!
Misschien zal er wel nooit eerder een hartgrondiger JA IK WIL uitgesproken zijn of worden dan bij ons op 1 juli 2022 het geval zal zijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten