1 Juli 2022 Onze trouwdag

Dag van:

Even geduld...we komen even bij .....

Zo begon ik gister de blog... En toen een hele lange stilte....

Wat maak je veel mee op zijn trouwdag....

Hier in vogelvlucht het verslag...

We gaan veel te laat naar bed natuurlijk...

We slapen 3 uurtjes en hebben onze laatste gezamenlijke vrijgezellenfeest dus veel te lang doorgehaald met een ietsje teveel aan goede wijn.... (Dornfelder...ons merk).....

Veel te duf staan we natuurlijk op....en dan scheiden tijdelijk onze wegen...

Annet staat te trillen van de zenuwen...

Zelf ben ik opzienbarend rustig en kalm....

Joh... Ik ga alleen maar trouwen hoor...

Jurk over m'n hoofd, haar in een staart en de bloemetjes erin en wat mij betreft is het dan 'klaar is Kees'....

Mijn dochter, schoonzoon en kleinkinderen stormen binnen....

Wat zien ze er mooi uit!!....

Willem is thuis zelf bezig....

Geen echte kater van gister in de kop maar toch met nog een onuitgewerkt alcohol percentage in het bloed...

Klaas de dirigent van het koor komt hem even later terzijde staan....

Hij zal alles op foto vastleggen...

Kwart over negen stipt komt de auto van Willem voorrijden bij Annet...

Wat ziet Willem er mooi uit...

Mijn dochter spelt nog snel de corsage op de juiste manier op zijn colbert en dan mag hij naar binnen...

Zijn lieve zenuwachtige gezicht speelt boekdelen...

"Ooooh wat ben je mooi...dit had ik niet verwacht"....

In de auto's en op naar het stadhuis...

Veel te vroeg zijn we er maar gelukkig staan er al gasten die nog veel vroeger waren dan wij...

Heerlijk weerzien en een grappige 'gemeentebode' die ons met veel humor vertelt wat er gebeuren gaat....

Dan gaat alles ineens in sneltreinvaart...

Het carillon speelt 'daar komt de bruid' ...

Eerst de gasten op de trap en onder luid applaus wij tussen hen door naar boven....

De gasten eerst in de trouwzaal....dan wij....

De burgemeester en mijn zus (raadsgriffier) staan al klaar en verwelkomen ons...

Wat heeft mijn zus en prachtig verhaal naar aanleiding van de vragen die zij is een paar weken geleden stelde...

Kers op de taart zijn wel de roze brilletjes die iedereen ineens opzet....

De burgemeester verricht het officiële gedeelte...onze lieve getuigen die we voor ons zien tekenen....

Mijn kleindochter met alle andere kleinkinderen.... Marleen... Harrie.... Hans...

Een JA-woord....en....klaar is Kees weer....

Trap af naar beneden...en kijk nou...daar staan mijn kleuters...juffen en zelfs meester Kees....

Één leerling rent naar boven....

Eindelijk zijn juffie weer....

Wat is het heerlijk knuffelen met ze....en wat word ik....worden we verwent.....

Veel te kort mag dit moment maar duren... Het is alweer tijd om naar de plek voor de lunch te gaan....de kerk in Duiven....

Het eerste gedeelte zit erop...

En mijn zus fluistert me nog in dat het bijna niet was doorgegaan omdat de burgemeester was vergeten dat ze ons vandaag zou trouwen en in, weliswaar keurig, maar toch jogging outfit het gemeentehuis 's morgens in kwam lopen...waarop de bode had gevraagd of ze ons zo ging trouwen...

Gelukkig had ze nog goede kleding in haar kamer....en zo kwam alles toch nog goed....

Heerlijke broodjes van catering Subway wachten in de kerk op ons...

Smullen voor iedereen...

Tamara de oud leerling van Willem is al druk met de voorbereiding van de taarten....

Ze zien er al vrolijk uit....

Tijd vliegt vandaag....

Het is bijna tijd voor de kerkelijke inzegening...

En ik zal Willem gaan verrassen met tóch een witte jurk...

Dat wordt snel omkleden terwijl dochter jocelijne op de uitkijk staat zodat niemand in het kamertje kan komen en Annet en mijn schoondochter Tamara nog de laatste hand leggen aan mijn make-up en kapsel...

Robbert en ik hebben een samen momentje in het kamertje...

Ik spiek steeds door een kiertje van de deur... Robbert fluistert steeds "mam ze zien je" en dan giechelen we samen weer...

Dan klinken de klanken van Barcelona... Freddy Mercury...

Teken dat iedereen nu echt naar binnen moet...

De kerk zit stampend vol....

Tweede nummer, Climb every Mountain van Christine Aguilera wordt ingezet...

We weten dat Willem nu naar binnen gaat dus voor mijn zoon en mij teken om naar de ingang te lopen...ons moment....

Halverwege het lied zullen wij immers naar binnen lopen...

Het is zover....

Aan de arm van Robbert loop ik naar binnen...

Het gezicht van Willem spreekt boekdelen...tranen vullen zijn ogen...

Emotioneel geeft Robbert mij aan Willem over....

Innige omhelzing....

De dienst begint...

Jolande spreekt mooi...

De PowerPoint presentaties zijn prachtig...

Wat spreekt Ger toch ook fantastisch als hij de Bijbel overhandigt...het boek over liefde....

Willem speelt virtuoos op twee fluiten tegelijk...

We spreken onze geloftes uit....

Prachtige woorden naar elkaar....

We lachen ongedwongen als Willem ook de wijn uit mijn wijnglas nog opdrinkt bij het ritueel....

Het geluid van rinkelend glas klinkt als Willem van onder de stuppa het wijnglas kapot trapt...

Van gebrokenheid naar heling....en bouwen van een nieuw fundament...

Ik raak geemotioneerd als het koor zingt...

Och wat hou ik hiervan....prachtige meerstemmigheid...

Tijd om naar buiten te gaan, waar iedereen wacht met ballonnen en bellenblaas...

Een luid gejuich klinkt als we onze gezichten laten zien...

Best wel even kippenvel momentje....

Dan is er eindelijk de taart en de koffie...

Een hele rij felicitaties volgt....en het wordt later en later en veel te laat als we op de rit naar de feestlocatie ook nog in een file belanden en moeten inchecken in het

hotel waar we vannacht zullen slapen...

En terwijl er natuurlijk mensen voor je staan die nogal wat noten op hun zang hebben...

Kamer met bubbelbad, twee meter lang bed en weet ik veel wat voor extra's nog meer....

Over zandweggetjes in de middle of nowhere vervolgen we onze weg naar de feestlocatie...

Tijd voor het toost moment is er niet meer....

Gauw nog omkleden terug naar de blauwe jurk want de hakken waarop ik liep heb ik nu toch maar snel verruild voor de platte sandaal en dat maakt de witte jurk natuurlijk veel te lang...

Heerlijk buffet d'n Olde dorpel van slagerij 'prinsheerlijk'....

Wat zit iedereen heerlijk te genieten in de buitenlucht onder de avondzon....

Wat hebben we een geluk met het weer...

Gister nog zulke onweer en hoosbuien en nu dit...niet te koud, niet te warm...

Om acht uur de eerste feestgasten....

Feest is niet zo voor mij....veel mensen en bang dat je iedereen tekort doet omdat je niet met iedereen kan praten als er zoveel mensen zijn... 

Vluchtige contacten dus....

Maar wel veel gezelligheid...

De band vind ik tegenvallen, maar ach...je kunt niet alles hebben....

De bijdragen zijn lief en grappig...

De mensen hebben plezier rondom de fakkels en vuurschalen...

Er wordt gezongen en gedanst...

De wespen gooien even roet in het eten als drie gasten flink worden geprikt...

Huilbui, uitzuigen, azaron smeren en verder feesten maar....

Als de meeste gasten, pas laat, vertrekken volgt er nog een jamsessie...

Trommels, banjo, gitaren, fluit, kazoo's en meerstemmig zang....

Het wordt laat...heel laat...

Maar de vuurtjes branden en het is gezellig....

Ver de nacht in kan ik echter niet meer...

We breken het feest af...

Het was mooi, liefdevol, waardevol en goed.... Maar nu genoeg geweest...

Met onze kampeervrienden Esther en Marcel rijden we mee naar het hotel...

En wat een spannend moment als achter ons een politieauto het sein 'stoppen' laat zien....

Esther aan de kant van de weg en de ontdekking dat ze haar rijbewijs nog in Enkhuizen heeft liggen...

Gelukkig heeft ze wel haar paspoort...

Of ze maar even wil blazen....

En wat een verbazing als ze zien dat er 0,0 promille af te lezen valt...

Tja Esther en ik hebben immers geen alcohol gedronken...

Het ruikt hier wel sterk naar drank oppert de andere agent....

Tja, zeg ik, steek je hoofd dan maar niet nog verder naar achteren....

"Ik ben getrouwd vandaag" roept Willem luid en duidelijk beïnvloed door teveel aan bier vanaf de achterbank...

"Aha, zegt de agent, nou gefeliciteerd dan maar"...

We vervolgen onze weg naar het hotel...

Hek naar de parkeerplaats dicht maar gelukkig iemand die er op dit tijdstip nog uit moet en wij er dus snel in...

Dan de voordeur in...

Twee schuifdeuren...

De eerste gaat goed, maar de tweede gaat niet open...

Dan moet zeker eerst de eerste dicht, zegt Willem...

Maar niet dus....

Marcel, nog meer dan Willem onder de invloed van bier, vertoont ongekende krachten...

Hij zet zijn nagels tussen de schuifdeur en trekt....

Het werkt....de deur gaat open...

Begane grond, kamer 111....

Esther en Marcel één verdieping hoger...

Slaap lekker allemaal...

Prachtige kamer...ik snap al die eisen van dat stel vanmiddag voor mij niet....

Een fantastische douche volgens Willem die er direct onder duikt...

En ook een heerlijk bed want nog geen vijf seconde later is hij al append met de bril scheef op de neus in slaap gevallen....

Welterusten echtgenoot Lindeman....