3 juli 2022

Dag van:

 Jeetje, zo'n trouwdag duurt niet één dag maar dat siddert nog dagen na...

Wist ik veel....

Vandaag de dag van telefoontjes dus...en inbox berichtjes...

Meestal beginnend met "ja we dachten we laten je zo'n dag na trouwen maar even met rust, maar nu willen we toch...."

En dan komen de mooiste verhalen los over hoe iedereen het beleefd heeft....

Ook verhalen van "joh, ik wist niet dat jij die en die kende maar die ken ik ook....zo leuk dat ik ze weer terugzag op jullie dag"...

Maar ook "mag ik volgende keer mee naar jullie kerkje, ik vind het er zo lief en leuk"...

Zo ontzettend veel oud leerlingen van mij maar ook Willem die nu reageren...

Zelfs lieve eigen ingesproken berichtjes op Whatsapp of Messenger...

Het blijft maar doorgaan....

Een hele leuke opmerking was wel "ik hoop dat jullie gauw 10 jaar getrouwd zijn want dan hebben we weer zo'n feestje toch?"....

Voorlopig is het voor mij elke dag feest...

Willem is vanmorgen gewoon naar de kerk

gegaan...

Bijzondere dienst want kleine kinderen worden groot en dan ga je van de kindernevendienst naar de tienerdienst....

En dat moet gevierd worden...

Nu mogen ze door de echte grote deur naar binnen....

Wat een gaaf idee!!....het lijkt wel scouting...de dag dat ik van kabouter padvindster werd en 'over mocht springen'....

Zelf ruim ik wat rommeltjes op tussen het antwoorden van berichtjes door....tussen het opslaan van steeds maar weer en meer gestuurde filmpjes en foto's van de bruiloft....

Alles bewaar ik.... sommige dingen hang ik op.... andere dingen plak ik in....of zetten we in de kast...

Nu pas kan je echt zien wat voor leuke dingen we allemaal kregen en wat voor lieve woorden en wensen er op kaarten staan....

Maar oh jongens.... Ik lees zoveel en zo vaak over ons als 'droompaar'....maar denk eraan dat ook wij onze momentjes hebben van meningsverschillen, ruzies, stilzwijgende dipmomentjes....

Het is alleen wel zo natuurlijk dat we elkaar altijd weer vinden....en ervan leren....en doorknokken....

Het gastenboek met al die foto's vind ik echt te gek....

Veel leuker dan alleen maar handtekeningen....

En aan de gezichten op de foto's te zien vond iedereen het wel geslaagd...

Ach en dan dat stekkie van een fuchsia...

Van een hele lieve oude mevrouw uit de kerk...

Ooit kreeg ik van haar een piepklein stekje van een plantje...zo eentje met die lange bladeren door als ze groot zijn overal zijloten vertonen...

Ik ben de naam kwijt...

Inmiddels is dat dus zo'n grote plant geworden...

Het lieve oude vrouwtje is zo bij dat ik ervoor zorg dat we dus eergisteren en stekkie van haar fuchsia kregen....met een verhaal...

Het is een stekkie van de fuchsia van haar moeder die in 1971 gestorven is....

51 Jaar oud dus....en we moeten er héél goed voor zorgen....

Dat gaan we dus maar met liefde doen....!

Het bruidsboeket van Mila wil ik proberen

te laten drogen...

Eerst goed inlezen hoe je dat het beste kan doen....

Maar het is te mooi om weg te gooien....

Nog zo'n mooi verhaal...

Aan het in memoriam bord hing mijn lieve oud collega....

Ooit was ze klaar met het leven terwijl ze net 6 weken daarvoor het leven had geschonken aan een lief jongetje....

Een broertje voor zijn 3 jarige zusje...

Maar het leven was te zwaar....

Samen met een andere collega had ik een goede band met haar...

Speelde ik de avond voor haar dood nog Wordfeud en hadden we hele gesprekken...

De volgende dag werd er geen woordje Wordfeud meer terug gelegd....nooit meer daarna...

En de volgende dag zou ik voor een andere collega de Alp d'Huez oplopen....

Eergisteren kreeg ik van mijn lieve andere collega die haar goed kende 2 dahlia planten.... Dahlia Henriette....

En zo liggen er zoveel cadeaus met een

verhaal....

Een pizza steenoven grill om samen van te eten om de vriendschap weer op te pakken en op te laten bloeien...

Een langdurig in elkaar geknutselde doos in doos in doos met op alle vlakken foto's uit het leven van Willem en mij....

Dat moet een hels karwei zijn geweest.... Monnikenwerk....

Een teckel...

Nee geen echte...

Vorig jaar op de camping stond er naast ons een familie met een jonge teckel...

Het zijn zulke gave beesten....en dus roep ik voor de lol, ik wil ook een teckel...

Je snapt...geen denken aan dus...

Maar Esther haakte er één voor me....

Wauw wat zit daar een boel zweet en tranen in...

Dat zie je, dat voel je....

Zo loopt onze dag en beetje voorbij...

Tenminste dat denk je dan als het einde van de uitpakkerij voorbij is...

Maar vergeet het maar...

Het versturen van foto's schijnt een aanvang te nemen...

Per mail, per wetransfer, per app....

Verzamelen dus maar....

Ik kan het nog amper opbrengen om Djokovic tegen van Rijtsma te zien tennis spelen op Wimbledon....  

Morgen hoop ik nog weer meer uitgeruster te zijn....