4 juli 2022

Dag van:

 Er wordt hier wat slaap ingehaald deze dagen...

Witte slaapweken zullen we ze maar noemen...

Maar eenmaal wakker kriebelen dan de groene vingers...

Vandaag ga ik de Henriette dahlia's en de guirlande d'amour planten, de kruidpotjes vullen, het memoriambord en boedah setje een plekje in de tuin geven....

Dat denk je dan eventjes te doen...

Maar het weer van de afgelopen dagen was je reinste voeding voor onkruid...en vooral voor de lathyrus die zich al sinds jaar en dag door onze tuin woekert en die we maar niet weg krijgen....

Daarbij komt de bamboe, die we twee jaar geleden door een vakman helemaal uit hebben laten graven, weer opzetten....

Die was dus niet helemaal of.... helemaal niet uitgegraven.....

Al met al.....dit wordt eerst wieden voor ik

kan planten....

En waar ik al snel achter kom is dat mijn enkel weliswaar nu vier weken verder is, maar dat dit niet betekent dat hij, zoals ik in mijn eigenwijze hoofd had, compleet genezen is...

Integendeel...door de knieën gaan en op je hurken zitten daar wordt een zich genezende enkel niet blij van...

Maar een eigenwijze ik ook niet....

Ik neem een andere houding aan...op de knieën wieden dan maar...maar ook nu zegt mijn enkel "zeg doe eens even normaal na een bruiloftsdag op mij staan en lopen"....

Enfin....we ruziën wat af die enkel en ik en ik vraag me af wie er nou werkelijk gewonnen heeft...

Ik die uiteindelijk het onkruid weg heb en wat klinkers om de guirlande in te plaatsen of....mijn enkel die dik, blauw en vol vocht zichzelf aan de buitenwereld toont....?

Ik die zelf nog twee gaten met de spade graaf voor de dahlia's of....mijn enkel die ervoor zorgt dat Willem toch maar liever zelf die klinkers en boomwortel daaronder verwijderd....?

Maar hoe dan ook....de twee dahlia's staan prachtig tussen de lavendel en de roosjes en calendula...

En de guirlande d'amour tussen de tegels tegen de muur aan de voorkant van het huis...

En alles geurt en kleurt; de lavendel, de jasmijn en och die guirlande helemaal....

Ik geniet....mijn enkel niet....en dus vind ik dat ik gewonnen heb....

De kruidenpotjes doe ik toch maar vanuit mijn

tuinstoel....

Er is immers verschil tussen eigenwijs en onverstandig....

Willem wordt gebeld door Hoogeveen...

Je weet wel...waar hij solliciteerde...

Willem vertelt dat hij ervan af ziet ...en wel om een heleboel redenen....

We wonen hier te fijn.....hij geniet van de bezigheden als preken door het hele land en zijn taken bij de kerk hier....van vrienden die hier wonen...zijn vrouw (wat klinkt dat hè) heeft hier een goede baan... en ga maar door...

En eigenlijk wil hij de verplichtingen, waar hij net in het onderwijs vanaf is, nu niet gaan voortzetten in een eigen gemeente als dominee...

Weer een afgesloten hoofdstuk dus...

Ik hou mijn tuintje en Willem zijn leuke dingen....

Leuk vooruitzicht:..... Jolande de dominee

van de kerk vraagt of we zin hebben om volgende voorjaar mee naar Israël te gaan...

Slapen in een kibboets....en rondreizen onder begeleiding van een goede gids die zij daar heeft leren kennen...

Dat noem ik nog eens een vooruitzicht...

Als wij het zien zitten en met haar dingen voorbereiden kunnen we ook anderen vragen mee te gaan...

Dan gaan we met een heel reisgezelschap...

Ik ben voor...

De avond brengen Willem en ik in de sprookjestuin vol lichtjes en kaarsjes door...

Beetje napraten over de bruiloft...

Beetje plannen maken...

Maar vooral blij zijn dat de knoop, niet naar Hoogeveen te gaan, doorgehakt is....