17 juli 2022

(Op zoek naar een grote woning) 

Dag van:

Vanmorgen was ik mijn eigen wekker...

En toch is dat anders wakker worden dan door je wekker gewekt worden... 

Het is dan weer vroeger dan dat je wekker het gedaan zou hebben maar tegelijkertijd is het ook natuurlijker of zoiets...

En je bent er beduidend minder sjacherijnig van....

Hadden we in de vorige blogs al die discussies

en gesprekken over verwachtingen....vandaag is de dag dat de preek over verwachtingen de lucht in gaat....

En de kerk in natuurlijk...

En ik moet zeggen... Wauw....dat heeft Willem had voor elkaar gekregen al die meningen in één preek....

En dat dan weer gecombineerd met de verwachting die Johannes de Doper van Jezus gehad moet hebben toen hij in de gevangenis kwam een Jezus hem niet kan redden zoals je dat van een vriend, en zeker zo iemand als Jezus verwachten zou.....

Ik zie ook echt dat mensen aan zijn lippen hangen...

Vooral bij de alledaagse voorbeeldjes die wij allemaal in ons leven meemaken...

Je verwacht bijvoorbeeld op een feestje dat mensen je helpen als ze zien dat je het in je eentje niet red terwijl de ander verwacht dat je het wel zal vragen als je hulp nodig hebt....

Gevolg...er gebeurd niks...

Of bijvoorbeeld als je een appje verstuurd en je krijgt niet direct antwoord....

Je had de mensen in de kerk moeten zien knikken....

En gebeurd dat dan keer op keer dan ontstaat de wrok of de verbittering....

Natuurlijk had ik weer ruzie met de geluidsknoppen...

Maar we gebruikten vandaag wel de nieuwe camera die 360 graden draaien kan....

Alleen nu was de opname en de livestream  mislukt....

Kinderschoenen zullen we maar zeggen...

En al doende leert ons streambeamteam....waarvan ik dus het beam deel van het lange woord danwel van het team ben....

Een prachtige bos bloemen kreeg ik vandaag van de kerk....

Voor herstel van de enkel...

Het was alleen wel even slikken toen ze me al zonder krukken en brace de kerk binnen zagen komen....

Ach...het lijkt heel wat....maar ik ben er nog niet merkte ik vandaag lopende de dag...

Trap aflopen is nog steeds behoorlijk pijnlijk en de voet werd vandaag behoorlijk dik en voelde niet prettig aan...

Nog een weekje en dan op de camping maar weer rustig aan doen....

Ik heb ook....ja het is heus....een flinke investering gedaan in goede campingstoelen...

Jawel....

Campingstoelen met voetsteun....

Je kiept jezelf achterover en dan liggen je benen op zo'n lig gedeelte....

Feit wil wel dat toen we ze vandaag wilde uitproberen de katten er hun schaduw onder gevonden hadden....

Dwaze beesten...

En dan ook allebei notabene hè...

Bengel onder de ene stoel en Bets onder de andere....

We moeten de rolstoel terugbrengen...

Want hoe het ook met de enkel is.....in de rolstoel hoef ik niet meer....

En ja, ik heb me er toch echt ettelijke malen in laten vervoeren....

We zijn dus dankbaar dat we deze zomaar mochten lenen van de lieve ouders van mijn klassenassistente...

Op de terugweg kom ik ineens op het idee snel nog even korte broeken voor Willem te scoren want net voor we de rolstoel wilde terugbrengen scheurde hij uit z'n oude broek...

Geen wonder want als Willem iets lekker vindt zitten dan kun je hem erin uittekenen en zul je het ding met geweld en gevaar voor eigen leven van z'n kont moeten trekken om hem een keer in de wasmachine te kunnen doen...

Met andere woorden, broeken van Willem gaan niet lang mee....

Gelukkig vinden we snel twee nieuwe broeken en zelfs nog een tshirt....

Met deze warmte in een pashokje voldoet zelfs winkelairco niet...

Trouwens de komende week zou ik ook geen idee hebben wanneer we wel broeken zouden hebben moeten kopen...

Zaterdag vertrekken we immers al naar de camping....

Ons platte dak heb ik vandaag, dacht ik

maar ik heb natuurlijk ook een levendige fantasie, zeker tien centimeter omhoog zien gaan toen Willem het Nederlands vrouwen voetbalelftal zag scoren....

En was het ons dak niet dan toch zeker alle buren die gezellig rustig buiten op hun terrasjes zaten te barbecueën....

Maar goed....dat elftal zit dus in de kwart finale...

Tegen Frankrijk moeten ze....

Ik denk dat tijdens die wedstrijd het dak vanzelf wel weer op z'n plaats terecht komt....

Of de Nederlandse vrouwen zouden me echt moeten verbazen....

Enfin... Willem maakt zijn plannen voor volgende week...

Hij gaat het hele huis, van onder naar boven(zelf zou ik dat andersom gedaan hebben maar sssst).... vakantie schoon maken en....hij gaat eindelijk de dokter bellen....

Ik heb het er maar niet te vaak over gehad de afgelopen maand maar mijn schat heeft ischias...

Tenminste alle verschijnselen wijzen daarop...

En waarom ik het er nog niet over gehad heb is omdat mijn blogs dan wel eens heeeeeeeel eentonig hadden kunnen worden want zo'n beetje elk uur krijg ik wel tussenstanden over de pijn of pijntje en waar dat pijntje dan zit en waar het naar uitstraalt...en welke oefeningen hij allemaal gedaan heeft om het tegen te gaan...

"Hier zit het Wampie...hier...."

"En dat gaat het heen"....

Ik kan de plek nu blindelings aanwijzen hoor....ezeltje (wij onderruggetje) prik zou ik glansrijk winnen....

Dat hij echt een ontzettende uitstralende pijn heeft gehad tijdens onze bruiloft toen hij floot en toen hij onder de stuppa stond zal niemand gemerkt hebben maar toen speelde het dus ook....en ik zag het....maar goed meneer bleef eigenwijs en "nee geen dokter"....

En wat totaal niet des Willems is, is dat hij nu vier ibuprofen per dag slikt...

Maar morgen gaat hij dan eindelijk, na zeker zes a zeven weken er tegenaan hikken, maar de dokter bellen....want, zo verzekerde ik hem, straks twee weken op een luchtbed liggen is nou niet iets wat onderrug, bil en been blij van worden....en daar schrok hij toch wel van....

Wordt vervolgd....