10 juli 2022

Dag van:

Beroerd vroeg....zes uur wekt de wekker mij met haar zo aangenaam mogelijk, maar toch op dit tijdstip irritant geluid...

Willem is al wakker....

Natuurlijk is Willem wakker...het is vandaag ZIJN dag....

Nee, niet alleen omdat het zondag is...

Da's sowieso wel een dag voor dominees....

(Werkdag op zondagen hoe bedenken ze het....)

Maar omdat hij mag preken op de plaats waar hij de liefste, mooiste herinneringen en voetstappen en fijnste tijd heeft liggen uit zijn arbeidscarrière....de Mauritsschool te Westerhaar....

Westerhaar....de plek waar een groot deel van zijn hart ligt....

Willem kan dan ook niet wachten om in de auto te stappen...

Hij heeft zelfs zijn trouwpak aan...

Even ter informatie.....de broek heb ik twee keer moeten wassen eer alle etensresten en andere vlekken eruit waren...

Het colbert heeft 2x een dag buiten gehangen voordat de rooklucht van de haardvuren vervlogen was....

Het overhemd had dit keer het minst te lijden gehad en kon na 1x wassen de kast in....

De fluiten, de geluidsinstallatie, de Bijbel,

zijn prekenmap.....alles dus, ligt al in de auto...

Nu wij nog...

Navigatie geeft 1 uur en 10 minuten aan...

De dienst begint om half tien.....(ook al zo'n onzalig tijdstip)....

En Willem popelt om half acht al om weg te gaan...

Willem alsjeblieft.....!!!!

Maar langer dan tot tien over half acht kan ik het niet rekken.....

'Mijn paard ruikt zijn Westerhaarse stal'.....

Het wordt ondanks het druilerige weer een vrolijke rit...

En natuurlijk krijg ik alle Westerhaar herinneringen voor de zovéélste keer te horen....

De liefste leukste ongezeggelijkste leerlingen uit zijn vroegste carrière, de clown Falo verhalen, wat er allemaal kon samen met collega's wat nu echt niet meer kan...

De onderwijs reis naar Zweden en dat Willem toen natuurlijk niet wist of hij nou links of rechts moest....

De ouders die zo recht door zee waren...

En dat hij met ze kon lezen en schrijven...

Dat er een kaart van Nederland op de wc hing zodat Willem plaatsnamen kon oefenen want topografie was niet zijn sterkste kant...

De lieve collega waar hij verliefd op was, zijn beste leermeester die tijdens het joggen een hartstilstand kreeg, en die lieve RT-er die kanker kreeg en zo gemist werd....

Ik ken ze allemaal die verhalen...

Kan ze zelfs achterstevoren navertellen....

Willems mooiste tijd....en zijn enorme heimwee naar die tijd....naar die plek...

Hoe dichter we Westerhaar naderen hoe rustiger Willem wordt....

Zijn omgeving.....zijn school die er niet meer staat....zijn verhalen en herinneringen....

"Daar is het kerkhof...en daar oefenden we de musicals....hier sportten we....en hier is de weg waar H een hartstilstand kreeg...

Oh en kijk, daar woonde H......en hier...kijk hier de straat in en daar staat de kerk...."

Hoe veel te vroeg het ook is dat we aankomen....er zijn al mensen binnen.... Willems oude geliefde bekenden... net zo opgewonden als Willem zelf om elkaar weer te ontmoeten....

We parkeren de auto voor de deur en hebben de portieren nog niet open of de deuren van de kerk zijn dat wel en dan komen de eersten naar buiten...en de straat ingelopen

Meester Will'm......

En oe bunt zn vrouwe.....

De kerk ruikt alles behalve naar kerk...

Het ruikt naar Westerhaar denk ik...

Iets met huiskamer en bloemen en koffie...

En wat een mensen zijn er al...

"Ja, maar die bunt vroeg heur....veur Will'm.... want aons bunn'n die pas vief minut'n veur tiet binn'n...."

We worden warm onthaald...

De koffie staat warm...een heerlijk bakje goede koffie...

Maar Willem pakt eerst zn boeltje uit....terwijl hij met die en die en die praat...omhelst wordt...geknuffeld wordt...en liefst niet met losgelaten ook....

Willem praat in een taaltje wat ik Willem haast niet in herken...

Ik bedoel....hij slikt net als elke Twent wel woorden in en heeft ook typisch Twentse uitdrukkingen....maar dit ken ik nog niet van hem....

Duidelijk is wel .... Willem is thuis gekomen....

We worden nog gefeliciteerd met ons

huwelijk en half Westerhaar heeft met tranen in de ogen de livestream dienst gekeken of via YouTube teruggekeken...

Meest'r Will'm en zunne vrouwe....'t is mien toch n'n schone stelle bie mekoar....

Oe past precies....

Maar dan begint toch echt de dienst...

Ik ken deze dienst al maar nog zag ik hem zo pakkend, rustig en liefdevol vertolkt worden door Willem als vandaag....

"Ik zie jou"....en in deze Westerhaarse gemeenschap hoef je dat eigenlijk niet eens te verkondigen...

Hier zien ze elkaar nog écht....

Getuige ook het schitterende winkeltje in een van de ruimtes van de kerk waar het vol hangt en staat met kleding en nuttig spul voor de Oekraïnse vluchtelingen die er in Westerhaar zijn opgevangen....meer dan tweehonderd 'heur domineesvrouwe'....

Willem fluit en de prachtige akoestiek geeft het nog meer allure dan anders...

Willem fluit als de rattenvanger van Westerhaar de kinderen uit de kinderdienst en lopen al zingend rondjes tussen de aanwezigen door....

Willem vertelt over de Samaritaanse

vrouw die verguisd werd en de jarenlange (met dan 700) haat en nijd die er tussen Joden en Samaritanen heerste maar die doorbroken werd dat bij de waterput waar de vrouw haar water haalde....

Meester Willem is voorganger Willem en ze hangen nog steeds aan z'n lippen....

"Was oe moar elken zundoage hier" zucht lieve Anja....

Na de dienst is er koffie met wat lekkers...

En wat Willem als geen ander kan; hij verbindt mensen weer met elkaar...

Het lijkt wel een mini reünie....

Maar dat is niet alles want Will'm en zunne vrouwe krieg'n ook nog soepe....

En wie wil kan mee eten....

De boter voor de broodjes die op is wordt gauw uit een koelkast thuis in de straat ernaast gehaald....

De verhalen vliegen over en weer over de tafel....

Ook een oud leerling van nu 50 jaar vertelt zijn verhaal....

Over de bijles waar hij zoveel aan had en dat hij nu goed terecht is gekomen...

En dat er bij meest'r Will'm nooit iemande 'epest wierd'....

Het is inmiddels over enen....

De honden thuis zitten nu wel heel lang alleen....

En weer moeten nog ruim een uur....

Maar hoe moeilijk is het om 'Will'm te loaten goan ai j'm net weer ziene het'....

En hoe moeilijk is het voor Willem ook al dit geliefde vertrouwde weer los te moeten laten...

'En ik was stiek'm wel verliefd op oe manne heur' ...

Dat snap ik best lach ik de lieve soep kookster toe...en vertel het verhaal van de vrouw die op onze bruiloft vroeg of ik geen 'nee' wilde zeggen want dan zou zij wel 'ja'  zeggen....

'Nee da moe'j nooit doene heur want oe pas precies bie mekoare'....

Tot het einde van de straat, tot we echt uit het zicht zijn, worden we uitgezwaaid...

Willem rijdt nog even langs de plek waar ooit de oude school stond....

Rijdt nog even langs de plek waar ze altijd oefenden een sportten.....

Vertelt wie waar woonde ....

En dan rijden we Westerhaar weer uit....

"Ik zou zo graag hier weer naartoe gaan Wampie....we zouden samen zo weer opgenomen worden door iedereen"....

Ach lieve Willem....wie weet ooit....

De verdere dag blijft een lief en warm gevoel in ons hangen....

We praten en of zwijgen weer....

Ieder met ons eigen gedachten...

Er worden foto's gestuurd, berichtjes geplaatst, WhatsApp berichtjes gestuurd...nieuwe plannen voor ontmoetingen gesmeed....

En als de dag ten einde loopt, sluiten we af met "wat was het een fijne dag hè"....

En dat was het.....