17 november 2022

Dag van:

Dan kom je op school na een rit door de verkeersgekte veroorzaakt door een eerste echte herfstdag....we zijn het niet meer gewend hè.....en dan zet je je net met op je krent op je bureaustoel, gooit je laptop open, en dan wordt er een flesje voor je neus heen en weer gewapperd....

Zo'n ouderwetse glazen melkfles maar dan een maatje kleiner....

"Je had gister toch maagpijn.....hier heb je puur gezuiverd water"....

Kijk....in zo'n werkomgeving werk ik dus....

De zorg van je assistente die verder gaat dan alleen onze klas....

Zo regelde ze gister een rolstoel voor een collega met een gebroken voet....en zorgt ze dat er een thermoskan thee komt voor een collega die geen tijd heeft om naar de kantine te lopen....

Maar zo doen we dat allemaal voor elkaar...

Eens een kleinigheidje meenemen als waardering....een gekke

verjaardagskalender maken...

Of nee, dat hoef je niet te kopen, dat heb ik nog wel thuis liggen....

Tuurlijk werk jij vandaag in je eigen klas en neem ik de invaller....

Tuurlijk neem ik vandaag kinderen van jouw klas over als je alleen staat...

Tuurlijk letten we op jouw leerlingen zodat je pauze kan houden....

Tuurlijk leg ik jou nog een keer uit hoe dat nieuwe systeem werkt...

Maar ook....blijf jij nou thuis want anders wordt je straks zo ziek dat je maanden uit de running bent....

En gewoon eens een knuffel, een schouderklopje, waardering uitspreken....

Echt hoor....het team waarin ik werk is een wereldteam....

Als we het al over werkdruk hebben dan ligt dat vooral niet aan ons team....

En dus zit ik s morgens vroeg al aan het gefilterde water, want dat is goed voor de maag....

Gelukkig heb ik deze aanval van gisteren weer overleefd en na een nacht redelijk slapen voelde ik alleen nog de vermoeidheid van de pijn....alsof de figuurlijke stomp in je maag nog steeds nagloeit.....maar de pijn zelf was over....

En zo werd het weer eens een gezellige

werkdag...al kwam de regen met bakken uit de hemel...

Diezelfde hemel was immers neergedaald tot in ons klaslokaaltje....

Klinkt dit laatste al een beetje filosofisch...????

Het is vandaag namelijk de dag van de filosofie...

Daar kwam ik pas na schooltijd achter trouwens...

Nadat ik mijn jarige collega waar ik 15 jaar samen een klas mee draaide feliciteer met de 'filosofische' (nou ja?) woorden....."morgen is het weer voorbij"....

Ik weet immers hoe vreselijk hij zijn verjaardag vindt.....

Nadat ik een behoorlijk filosofisch gesprek met mijn stagiaire gevoerd had over de resultaat gerichtheid van haar generatie en ik als ouderwetse (klinkt toch fijner dan oude) juf die haar vertelt dat mijn generatie meer gericht is op het proces voorafgaand aan dat resultaat...

En dat het resultaat niet altijd, groter, beter, mooier, geslaagder hoeft te zijn maar dat een mislukking ook gezien wordt als een resultaat waar je veel van leerde....

Ze kijkt me met grote niet helemaal begrijpende ogen aan....

Maar als ik haar vertel dat ze voor mij evenveel waard is of ze nou later na welke opleiding dan ook en welke baan dan ook, wel of niet die twee miljoen op de bank heeft staan omdat ik meer heb aan haar weg daarnaar toe, omdat ik daar ook weer van leren kan, dan aan die twee miljoen waar ik niet aan kan komen, begint het te dagen....

Het mooiste voorbeeld zijn de kinderen...

Vandaag ploeterend aan een Sinterklaas met baard die geknipt en geplakt moest worden....

Maar wat hadden ze een schik en plezier in het werken naar dat Sinterklaas hoofd toe....

Geen een Sint was hetzelfde...

Sommige speelmais die de baard moesten vormen, werd rechtop geplakt, andere in een rijtje, weer andere kriskras door elkaar en dat terwijl het voorbeeld....het eindresultaat was de speelmais keurig naast en tegen elkaar geplakt te maken....

Wat maakte het uit....het leek immers op een Sinterklaas....en het eraan werken was helemaal leuk....!

Wat die filosofie gedachte betreft trouwens....

Dit jaar werd ik 62....dit gekoppeld aan de betekenis van filosofie .... namelijk het verwerven van wijsheid....meen ik toch te mogen concluderen dat in ieder mens een filosoof schuilt....

Ongeacht trouwens of je nou 12, 42 of 62 bent....

Ik ben namelijk nog nooit een mens tegengekomen die, op welk niveau dan ook, niet denkt....

Zelfs of misschien wel vóóral in de wereld waar ik werk....de wereld van de kinderen met een verstandelijke beperking....kom ik ontzettend veel mooie filosofische gedachten tegen ...

Misschien wel de mooiste....

Omdat ze puur zijn, zonder ruis....

Dit jaar staat de Dag van de Filosofie in

het teken van intimiteit en vervreemding..... 

Welke impact hebben maatschappelijke veranderingen als de digitalisering van de leefwereld, de komst van migranten en vluchtelingen, en de klimaatverandering op intimiteit en vreemdheid?....

Welk effect hebben lockdowns op hoe we ons lichamelijk en in ons denken verhouden tot nabije en verre anderen?.....

Tijdens de Dag van de Filosofie nemen ze zoiets als de stand op en kijken ze hoever we van elkaar zijn afgedreven, of hoe dicht we elkaar zijn genaderd......

En laat ik het nou eens basic filosofisch bekijken vanuit de ideeën van mijn leerlingen....

Kleuters dus van 4-6 jaar met een ontwikkelingsachterstand....

Ook zij zijn dol op tablets (digitalisering) en krijgen om de haverklap nieuwe klasgenootjes in de klas uit verre landen....die ze gewoon als kind zien ongeacht kleur of andere taal en gewoontes...

Ik ben ik en jij bent jij....

Regelmatig komen de leerlingen ook in thuissituatie in aanraking met zaken die een vierjarige niet zou mogen en moeten meemaken....

Maar.....wat leer ik van hen....?

Ze leven bij de dag.... misschien zelfs wel bij het uur....of korter nog...

Laat ik het het NU noemen....

En dat nog wel terwijl wij ze schools leren over toen en later....en hoe belangrijk dat is....

Oké, dat is het misschien ook wel een beetje maar ik zal je zeggen dat ik, sinds ik dagelijks met hen werk, meer heb met hun nu....

Want.....

Kijk ik dan naar intimiteit of/en vervreemding dan is er bijna niks filosofisch duidelijkst te vinden dan daar tussen hen...

Je bent het ene moment de liefste juf of de allerbeste vriend/vriendin....word omhelst en geknuffeld....om het volgende moment de gemeenste/stoutste juf of vriendje te zijn....om nog geen kwartier later weer de liefste juf of vriendin genoemd te worden....

En waarom??......

Omdat je niet een gemeen mens, juf of vriendje bént.....maar omdat je gemene, niet lieve, stoute, foute, niet doordachte dingen doet....of omdat een gevoel je overkomt....

En dat maakt je geenszins een slecht mens....

Dus ik veroordeel je om een daad/actie maar niet om wie je bent....

Jij doet die daad wel maar jij BENT die daad niet....

Nu knijp jij mij of pak jij mijn speelgoed af, dus ben jij niet lief....een half uur later fietsen we op onze driewielers weer op het plein en bouwen samen zandtaartjes in de zandbak en dan ben je weer lief....

Makkelijker gezegd dan geleerd of gedaan

hoor....

Maar in heel veel gevallen doe ik wel hoe mijn leerlingen denken en voelen....

Ik ben slechts één mens in mijn leven tegengekomen (en dat is niet eens mijn ex man) die ik echt nooit meer wil spreken...

Niet dat ik haar een intens slecht mens vind maar ze heeft me wel dingen aangedaan die ik maar niet vergeten kan....

Soms pieker ik me suf waarom ik dat niet achter me kan laten....wellicht omdat het het meest onrechtvaardige is dat mij ooit in mijn leven overkwam....maar zoiets zou je toch los moeten kunnen laten....

En dan benijd ik echt mijn leerlingen die een half uur later weer samen kunnen spelen en knuffelen, zingen en dansen....

Waar in zo'n proces...euh....mijn proces ging het mis....dat ik, nee niet rancuneus of wraakzuchtig ben-integendeel zelfs, maar wel zo onvermurwbaar....

En vaak ook gebeuren er leerzame dingen...goede gesprekken...op ander gebied.....

Zo had ik laatst een gesprek over wel of niet de booster prik halen of überhaupt vaccineren tegen corona...

Onze meningen waren zeer stellig en stonden lijnrecht tegenover elkaar...

En toch kwamen we er na enige discussie achter dat eigenlijk de enige oorzaak van dat stellige en dat recht tegenover elkaar staan, de onderliggende angst was ..

De een te bang dat er rotzooi in haar lijf kwam waar ze heel ziek van zou worden en ik die juist te bang ben om ziek te worden als ik me niet vaccineer en booster....

Wij vonden elkaar dus in onze angsten.....

Op dat moment was het elkaar proberen te overtuigen voorbij....

Aan het gevoel van een ander kom je immers niet....

En we waren ineens weer 'vriendjes'....

Vandaag hadden we weer zo'n discussie....over Pieten...

Zij wil de zwarte versie behouden....ik ben tegenwoordig al meer gecharmeerd van de roetveeg versie....

Het ene ja-maar na het andere ja-maar....

Principe kwesties....

Ja-maar..... ja-maar....en-dus....maar-toch...

Dan plots komen we erachter dat geen van ons een medemens wil kwetsen dit juist te behouden of juist te veranderen....

En ineens vinden we elkaar weer.....in de compromissen van de één naast de compromissen van de ander....

En we waren ineens weer 'vriendjes'.....

Ach...er is zoveel om over na te denken....

Mij bekruipt alleen wel eens het gevoel dat nadenken hetzelfde moet zijn als overtuigen, oordelen, veroordelen....

En dat je daarna nooit meer 'vriendjes' mag of zal zijn....