Drie november is altijd een vreemde dag, en aangezien ik iets met datums heb vergeet ik die helaas ook niet....
Ik zit aan mijn bureau in de klas, open mijn digitale werkplek en op de desktop verschijnt de datum......en ik constateer....drie november...
Hey, zeg ik....de trouwdatum van mijn ouders....
Ze zouden vandaag 63 jaar getrouwd zijn geweest...
Onhaalbaar als je bedenkt dat mijn vader 54 was toen ze trouwden en mijn moeder 38.....
Heej leuk, zegt mijn assistente....
Tja, zeg ik....en het is ook de dag van de scheiding van mijn eerste huwelijk....
Dan schieten we samen maar in de lach....
Het is dan ook wel cynisch te noemen....
Drukke dag vandaag...
Stagiaire in the house....mensen van het aanmeldloket in de klas....
En dat laatste is dan wel weer leuk want dat zijn de mensen waar de ouders met hun kinderen het eerste aankloppen...
Zij schrijven een startverslag en dat gaat dan naar de Commissie die de kinderen toelaat of zeg maar toewijst aan onze school....
Er volgt een interessant over en weer van informatie uitwisselen....
Voor hen krijgen de papieren namen ineens een gezicht....
Voor mij krijgen de vragen uit mijn...uit dé praktijk..... ineens antwoorden....
En dan zie je maar weer eens hoe je soms ernaast kan zitten als het gaat om het inschatten van je leerling...
We dachten dat zo'n verjaardag langs hem heen zou gaan...
Maar hoe heerlijk is het dan te zien dat als je gezongen hebt, de kaarsjes zijn uitgeblazen en je de kaart en het cadeautje overhandigt, hij heel handig het cadeautje uitpakt, tevreden bekijkt, naast zich neer zet en zijn handjes uitstrekt zo van 'kom maar op met het volgende cadeautje'....
Deze jongeman weet precies hoe je jarig moet zijn hahaha....
Alleen tja....dat tweede cadeautje is er helaas niet....
Er wordt er stug door gewerkt vandaag....en we zien hoe snel ze toch alles oppikken en handiger worden....
Ook die leerling die al hardnekkig acht weken lang zijn potlood in zijn knuistje houdt in plaats van netjes tussen twee vingers...
Of die leerling die eerst alleen maar kraste en nu binnen de lijntjes blijft (gelukkig alleen als hij moet werken want verder is en blijft het een out of the box doener)....
Rechte lijnen worden nu ook golven of rondjes....en volgens mij zijn de juffen nóg enthousiaster dan de kinderen zelf want we roepen maar van 'jaaaaaaa goed zo'....'wauuuuuuw wat knap'.....
En zo wordt het alweer bijna tijd om te gaan....
Tot het laatst toe genieten van de temperatuur en het weer buiten....
Net als we binnen zijn wordt het donker en begint het te druppelen....
Nu voelt het echt als herfst....
En als ik zo de berichten bekijk, zal het nog wel even zo blijven....
Niet zeuren Wampie, we zijn genoeg verwend met mooie dagen tot laat in het jaar....
Hoor de wind waait door de bomen.... of....hoe waaien de wimpels al heen en al weer.....
Het zou immers klungeliger klinken als je zou zingen dat de mussen dood van het dak vallen in plaats van dat daar de schimmel trippel trappel overheen galoppeert....
Of bijvoorbeeld het hebt over 'trek je rode zwembroek aan' in plaats van je tabbert....
Gooi wat in mijn slippertje waar laarsje had moeten staan...
Alhoewel....we moeten al heel wat aanpassen natuurlijk....
Er zijn al liedjes op de verbannen lijst ....
Het woord zwart of knecht is uit den boze...en toe mocht natuurlijk al heel lang niet meer....(behalve dan in 50 tinten grijs)...
En als dat de tand des tijds is waarom dan niet meteen de hele klimaat crisis meenemen...
Sint op een fluisterboot in plaats van eentje die stoomt....
Geen schimmels meer die hele straten en daken vol schijten....
Laat hij maar gewoon te voet komen....
Vervang ook de warme chocomelk maar voor koude want dat warm maken kost een vermogen aan alleen al gas op het gasfornuis en doet de energie rekening weer omhoog schieten....
Tja....nog een week en het is weer zo ver....
Dit Sintje hier krijgt alweer aardig de kriebels....
Het blijft toch een van de mooiste feesten van het jaar en daar heb ik wel een paar weken herfst voor over...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten