4 november 2022

Dag van:

Ow echt hè...je hebt van die dagen....

Soms vraag ik me wel eens af of vrouwen überhaupt ooit van hormonen buien afkomen...

Dat gevoel van uit het niets en om niets sjacherijnig zijn....

Ik probeer het niet te laten merken hoor....

Maar gezien mijn eeuwig aanwezig zijnde mimiek is dat onmogelijk gebleken....

Non verbaal schijn ik meer te communiceren dan verbaal.....en dat is een lastig gegeven....

Als Willem mij dus om om acht uur wakker blaast door zijn blokfluit spel, iets waar ik normaliter van kan houden (na 12 uur s middags dan wel te verstaan), dan lig ik boven en ben klaarwakker maar roep niets naar beneden....

Willem moet het Friese volkslied oefenen en vóór morgen kennen....

Komt hij dan vijf minuten later boven om te kijken of hij me ermee wakker heeft gemaakt (ik snap niet dat je zoiets niet van te voren kan bedenken vóór je begint met fluiten), dan is het "goh k dacht wel dat je er doorheen zou slapen"....

En mijn gezicht staat nog net niet op onweer maar voorspelt wel donkere wolken....

Laat ik van de nood een deugd maken en

de lessen voor volgende week vast voorbereiden....

En de PowerPoint plus dienst van een andere voorganger doorkijken die ik zondag van iemand overneem.... terwijl Willem in Coevorden moet preken....

Duidelijk een PowerPoint die niet in Microsoft is gemaakt...

Werkt niet dus en heeft aanpassingen nodig....grrrrr

Dat heb ik weer.....

Ik moet het pdf bestand ervan maar uitprinten anders kom ik er niet eens uit...

Wat denk je.....inkt op....

"Gaan we zo wel halen op het grote winkelcentrum" oppert Willem die er alles aan gelegen is dat ik niet nóg sjacherijniger wordt...

"Maar ik ga eerst douchen"....

"Oh en dan kunnen we toch een hapje eten daar"....gaat hij verder....

(Ik had net vanmorgen gezegd dat ik nog zoveel te doen had en dat we dat hapje maar een andere keer moesten doen)....

'we zouden toch mosselen eten in plaats van een hapje daar' zeg ik....

"Oh ja, vergeten....het maakt ook niet uit maar inkt moeten we wel hebben"....

Willem doucht.....en komt daarna weer beneden....

"We kunnen die inkt ook volgende week halen"....

Kijk.....en daar kan ik nu dus helemaal niet tegen hè....

Ik sluit net af waar ik mee bezig was terwijl ik dus door had kunnen gaan....

"Oh nee, laten we toch maar gaan...."

Krampachtig probeer ik mijn nonverbale tekenen van ergernis tegen te houden...

We zijn op het winkelcentrum...

"We kunnen ook Indisch eten halen, dat vind ik ook erg lekker"....

Hup, ik schakel wel weer....

Van de mosselen naar Indisch....

Voor de toonbank staan ongeveer acht man te wachten....

Willem maakt eerst nog grapjes met iedereen maar na vijf minuten begint dat hinken van been op been.....

Ik weet al wel hoe laat het is....

'We kunnen ook nog mosselen eten hoor', fluister ik hem toe....

Hij kijkt opgelucht en draait zich om....

Willem en wachten....het begint met dezelfde letter maar het matcht niet ...

"Ik ga niet naar de Albert Heijn hoor", sist hij....

"Dit is de xl en die vind ik vreselijk"....

Vooruit zeg ik, er is op een ander winkelcentrumpje een nieuwe toko geopend....gaan we daar wel heen.....

Hup, auto weer in en verder....

We komen aan...

Ik bekijk de toko....

Niks Indisch...het is een Surinaamse toko, met bitter weinig keuze....

"We gaan gewoon naar de Lidl" oppert Willem....

Hij loopt naar de winkelwagentjes, steekt zijn muntje in de gleuf.... winkelwagentje zit vast....

Ander winkelwagentje....zelfde probleem....

Hij rukt, hij trekt, hij schopt....

Vast is vast....

Dan maar naar de Jumbo....en we lopen iets verder naar daar waar de Jumbo is....

Het worden dus mosselen....

Maar..... mosselen zijn op....

En....nee meneer en mevrouw er hebben ze ook niet achter staan.....

Ik weet niet hoe mijn gezicht er nu uitziet....

Ik merk wel dat mensen terug deinzen als ik in hun buurt kom.....

Mijn gezicht zal wel standje tsunami staan....

En vind dan in een vreemde winkel ook nog maar eens dat wat je dan wel wil....

Ik heb de winkelpaden wel drie keer gezien eer ik alles heb....

Ook op Willems gezicht is nu ook geen sprake vrolijkheid  of optimisme meer te bespeuren....

Nou zo'n dag dus....