Dat die keurige mannen die toch een bepaald beeld bij de klant afdwingen.... en een eeuwenlang bankbeeld/ gezicht zijn in de samenleving.... waarschijnlijk ook de laatste der kostuum dragende mannen in de maatschappij zijn (nou ja.. behalve de politiek dan maar die reken ik even niet mee)...nu ineens in spijkerbroek met t-shirt (al hoop ik vurig dat het overhemd blijft behouden) je te woord staan...
Zo'n beeld van.... nee meneer we kunnen u geen lening verstrekken... terwijl je denkt "hoeveel leningen heb jij hier lopen shabby spijkerbroeken, met verkeerde tekst op t-shirt dragertje ....?
Dat je dan op school komt en je koffie haalt....
Je mobiel op geluid aan zet omdat de dokter zou bellen...
Blij bent met je les voorbereiding van gister.... nog wat werkbladen uitprint.... de therapie tijden op het bord schrijft en de dagritme picto's op het andere bord hangt....
De vakleerkracht handvaardigheid dan binnenkomt, net als je in de kring bent uitgepraat....
En zij vertelt dat we vandaag allemaal timmerman zijn terwijl jij nét verteld hebt dat we deze week over de brandweer gaan werken omdat woensdag de grote brandweerwagen op school komt....
Je dan toch gigantisch geniet van al die timmerende kleuters en het geluid van onritmisch slaande hamers en glunderende gezichtjes....
Kijk ons eens écht timmeren....
Ze een vijl en een nijptang krijgen en experimenteren met gereedschap....
En de mooiste leukste resultaten ontstaan....
Je dan fruit met ze gaat eten..... met ze gaat buitenspelen omdat je er vertrouwen in hebt dat die enkele grijze wolk gewoon geen regen meer kan bevatten en iets verder de lucht toch weer blauw kleurt....
Dat je daarna met de kinderen gaat werken... brandweermannen van groot naar klein leggen en dan opplakken.... terwijl anderen weer vlammetjes inkleuren of waterstralen uit de slang tekenen......
De kinderen op hun fietsjes en karren je voorbij razen of druk bezig zijn in de zandbak... en dan...................
Dat er iemand naar je toe komt en vertelt.............. aanslag...... Utrecht...... metro of zo...... doden gevallen.....
Van......... dat dan je wereld even stilstaat.... en je weet.... dat over tien jaar. . ...je je dit moment nog steeds herinnerd......
Net zoals de mensen in Christchurch de laffe daad van eergisteren... de Parijzenaars de gaten die geslagen zijn in hun stad; Bataclan,Charlie Hebdo, het café terras, het stadion, de joodse supermarkt enz.... de inwoners van Nice.... Berlijn....Turkije. .. Noorwegen.... Londen..... NewYork..... enz.....maar ook wij toen dat gebeurde weten waar we toen waren.... wat we deden....
Van.... je het nieuws voorzichtig tot je laat doordringen...... en een half uur later naar je pc loopt om de laatste berichten te vernemen....
Aanslag op een tram in Utrecht....24 oktober plein.... mijn zusje is jarig op 24 oktober.... een collega ook......3 doden.... zo jong nog.... vader van 3 kinderen.....erezaak en terroristisch motief.....
Van.... je op Facebook de eerste 'ik ben veilig' meldingen binnenkrijgt van je vrienden....
En dan beseft.... nu is het dichtbij.....
Pim Fortuyn.... Theo van Gogh..... de man die twee Amerikanen doodschoot.... maar nu dit....
Je ziet de buitenlandse media reageren..... je ziet de eerste beelden..... je hoort de nog verwarrende uitspraken.... meer speculaties nog.....kinderen en jongeren die hun school niet uit mogen.... bezorgde moeders die hun kroost ophalen.... lege terrasjes langs de grachten.... dichte winkels..... lege straten. ..
Het is muisstil in Utrecht.... en daarom zijn de loeiende sirenes.... de draaiende propellers in de lucht van rond cirkelende helikopters... nóg hoorbaarder....
En je gaat terug....
Fietsende kinderen...... karrende kleuters..... zandkastelen.... heen en weer schommelende kinderen....'juf wil je duwen'......'juf ik heb een vieze neus'....'juf wil je ook een (zand) taartje.....
Van..... weer gaat de wereld door.....
Daar waar 65.1 kilometer ....49 minuten rijden verder, de wereld stilstaat....
Voor ouders en zusjes/ broertjes, vrouw, kinderen, familie van 3 jonge mensen. ..
Eergisteren in Australië waren het er 49.....
Maar je voelt.... aantallen doen er niet toe.... elke ene is er één teveel.....
Aanslag op aanslag op tegenaanslag.....op tegenaanslag
Hoe lang gaan we nog door.....
Van.... ik denk terug aan het gesprek dat ik dit weekend had over de mieren....
Hoeveel keer ze kun eigen kracht konden dragen.... dat elke positie en de hiërarchie binnen die kroelende mierenhoop bekend is.... en geaccepteerd word.....
Dat de taken bekend zijn en ze alles doen voor hun koningin en hun taak....
Ze krioelen om, tussen, langs, over elkaar heen..... maar moorden nooit hun eigen volk uit....
En ik denk aan de leeuwen kolonies.... ze stoten elkaar af.... bevechten hun territoria....de koning eet eerst.... maar nooit vermoorden ze elkaar... en er blijft altijd eten over voor de hongerige rest van de stam.....
Met onze zogenaamde intelligentie.....
Ruzie om macht.... seks.... geld.... en geloof....
Geloof, dat je juist troost zou moeten bieden.....
Troost en liefde in plaats van haat.....
Waarom leerde ik toch mijn naaste lief te hebben, te helpen, te steunen, in plaats van te haten.... wat is er in die tussentijd gebeurd......?
Mijn naaste.... de mensen die met mij op deze aardbol wonen.... alle mensen....
We zijn toch immers allemaal mensen en dus naasten....
Ook mensen met andere huidskleuren zijn mensen.... met andere geloven, meningen, overtuigingen zijn mensen.... of je nu in een huisje.... een flat... een hutje.... een paleis woont..... koning bent, slager, juf, kind, volwassene, bakker, professor, ingenieur verpleegster, kunstenaar..... we zijn allemaal mensen.... naasten van elkaar.....
We moeten het samen maken in plaats van afbreken...
We moeten elkaar steunen in plaats van de afgrond ik duwen...
Accepteren, tolereren, respecteren.... waar zijn die begrippen gebleven....?
Van...... waarom geef ik kinderen nog les....?
Waarom geef ik het goede voorbeeld.... ?
Waarom leer ik ze met elkaar spelen....?
En weet je.... ik hoef het ze niet eens te leren....
Kinderen spelen uit zichzelf met elkaar.... met ieder kind....
Zij zien geen kleur, geen ras, geen geloof.... en komen ze op de leeftijd dat ze dat wel zien dan maakt dit geen verschil want elk kind speelt.... met elkaar... hetzelfde spel....
Van... waar ging het mis na die schooltijd.....?
Waarom wordt er niet meer gespeeld.... met elkaar... met iedereen....
Van.... ik kom thuis....
Zie de persconferenties. .. de nieuwsberichten.... de beelden.....
Ik hoor de kreten... de verhalen..... de schrik... het verdriet....
En ik snap het werkelijk... wérkelijk waar niet.....
En wou dat ik een mier was.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten