1 extra
En het maakt
Jou
Extra
Speciaal
1 extra
En je maakt
Ons
Extra
Gelukkig
Wijzer
Bewuster
Van hoe
Het is
Om
Bij de
Kern
En
De zin
Van het
Bestaan
Te blijven
Wat
Een bofkont
Ben jij
Zijn wij
Met jouw
Extraatje
Want......
Jouw extraatje
Laat ons
Allemaal
Uniek
Mogen zijn
Van....alle kinderen zijn mij lief.....
Ik weet dat er mensen zijn die denken dat ik, wat betreft mijn onderwijs leven, kinderen met downsyndroom het liefst heb. ..
Maar vertel mij... hoe kan je uit lief nou het liefst kiezen....?
Hoe komt het dan dat ze zo met downsyndroom verwant is zullen die mensen nu denken....
Het antwoord is minder simpel dan ik had gewild....
Over de voorgeschiedenis ga ik dan ook niet uitwijden.... dat zou een compleet boekwerk worden...
Ik begin mijn uitleg op die dag dat ik zomaar gebeld werd om in het speciaal onderwijs te werken....
Een gezellig klein schooltje.... een dijk van een saamhorig, 'schouders eronder' team....
Vier klasjes met leerlingen (toen nog) van 6 tot en met 20 jaar....
Een schooltje dat zich al snel uitbreidde tot school...... met meer klassen....
Van inval juf maar vast contract...
Van 2 naar 4 dagen....
Ik gooide mezelf in het diepe....
En al gauw wist ik, dat hoe moeilijk en hoe intensief ook, ik nooit meer iets anders dan speciaal onderwijs wilde....hoe onzeker ik toen ook nog was. ..
Onzeker....???
Jazeker!!..... tegen het faalangstige aan....(Je weet wel.... dat boekwerk)....
Van... toen kwam daar die ene nieuwe leerling....
Laat ik hem Lars noemen....
Groot, sterk, sproeten, en bang., onzeker en enorm verlegen...
Onder de tafel zat hij.....
En met geen mogelijkheid eronder vandaan te krijgen....
Elke dag weer als hij gebracht werd, dook hij opnieuw onder de tafel....
En wat doe je dan....?
Word je boos....?
Praat je als een overtuigende Brugman om hem er onderuit te krijgen.....
Laat je hem zitten....?
Van..... niets van dat al....
Ik kroop naast hem onder die tafel....
Eerst kort..... toen wat langer.....
Best veilig daar onder die tafel....
Ik begreep hem wel......
Tot op een dag hij binnen kwam.... zijn jas ophing...maar de tafel keek.... naar mij keek.... en voorzichtig naar de stoel liep....
Ik rolde mijn bureaustoel zo snel ik kon naar die stoel toe.... zei niks....ging naast de tafel zitten....
Hij ging zitten.... op 1 bil.....hoofd afgewend..... heel wat minuten verstreken.... beide billen....
Van..... maar er hoefde maar iets te gebeuren of hij dook wéér ónder de tafel....
Ik nam... ik geloof zo'n week aanmodderen van 1 naar 2 billen verder.... een doos knuffels mee. ..mijn kinderen hadden er thuis plenty....
Gooide alle knuffels onder de tafel.....
Hij kwam op school.... keek....keek naar mij. .... "vol" zei ik....."bezet".....
Hij keek me aan en lachte....
Ja humor had die Lars wel....
Ik verdiepte me in zijn thuissituatie...en zijn leventje daar....
Een knus warm gezin en een betrokken opa en oma....
Zijn lievelingseten pizza en zijn lievelingslied..... pizza van André van Duin....
Elke keer als hij bang was galmde ik "pizza ff wachten?".....
Mijn duo collega speelde gitaar met hem.... dolde en stoeide...
Enfin.... het duurde een jaar.... voorzichtig kwam Lars los....
Stotterend... met een blozend rood hoofd....maar hij durfde in de kring... en zei zijn eerste woorden (na "NEE,")....."mijne dames en heren"......(Ze zitten in mijn geheugen gegrift)....
Hij leerde, zolang ik zijn hand vasthield, andere situaties aan te gaan....
Hij leerde het zonder mijn hand vast te houden...
Hij deed, als ik er bij was, André van Duin na.....
Hij had zijn eerste taalboek uit......
Zijn ouders en opa en oma waren zo trots....
Zulke kleine stapjes..... maar telkens zo'n overwinning. ..
Stapje na stapje na stapje....
Dag na dag.... maand na maand.... jaar na jaar.....
Van... en zo brak de laatste schooldag van Lars aan....
Het vervolg onderwijs wachtte....
Zoals elk jaar was daar de school musical......
En wie straalde in de hoofdrol als tovenaar.....Lars...
Lars op het podium.... alleen....
Stotterend met rode blozende wangen... maar hij stond er....
Ouders en grootouders huilend in de zaal...
Mijn collega en ik huilend op de achtergrond achter de coulissen....
Vier jaar lang kleine stapjes... eigenwijzer zijn dan hij.... kilometers geduld....
Hij deed het..... onze held.....
Van.... die laatste schooldag.... en ik kwam thuis....
Eén ding voelde ik zo sterk....
Lars leerde mij misschien wel meer dan ik hem had geleerd.....
Samen ons zelfvertrouwen terug.... samen een nieuwe toekomst tegemoet...
We mogen bang zijn.... maar onder de tafel is het vol....we moeten het boven de tafel redden.... en dat kunnen we....
Van..... de vakantie ging voorbij....
We waren alweer drie weken aan het werk....toen de directeur de klas binnenkwam....
Lars was niet meer. ...
Fatale longontsteking.....
Ik was kapot.....
Voor mij hoefde het allemaal niet meer...
En met meer wanhoop dan moed in de schoenen heb ik in samenspraak met de ouders en grootouders (op hun verzoek) een toespraak/ verhaal over de grote tovenaar verteld....en samen met zijn oude klasgenootjes nog ballonnen opgelaten....
Het duurde weer even voor ik mezelf bijeen geraapt had....
Lieve Lars... ik zal hem nooit vergeten.....
En uit zijn naam.... draag ik die liefde voor dit onderwijs voort....omdat het leven niet stopt onder de tafel.... of onder de grond....
En mijn onderwijs leven dankzij hem een doorstart kon maken....
Lars had downsyndroom ja....
Er volgden er velen na hem.....
Geweldige eigenwijze eigenzinnige maar oh zo pure extra chromosoompjes.....met hun eigen aardigheden....
En allemaal straalden ze die laatste schooldag....net als al die andere leerlingen die ik zo'n warm hart toedraag.....
Ze straalden niet door mij hoor.... wél door er te mogen zijn.... wél door te mogen zijn wie ze zijn....
Op een plek waar niet de beperkingen gelden maar de talenten.... kansen.... mogelijkheden....
Niet de lasten of het verdriet om wat je niet kan maar het plezier om wat je wel kan....
Niet omdat JIJ anders bent maar omdat wij allemaal anders zijn....
Dus niet alleen een Lars, een Daan, een Jip, een Danischa, een Appie, een Mohammed, een Mike, een Imke dag, enz dag.... maar een allemaal speciaal dag.....!!!!!
Het begon alleen allemaal met een chromosoom extra......
Vandaar......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten