Vanmorgen stond hij zelfs voorzichtig op zijn poot...
Hij heeft dan ook een paardenmiddel van de dierenarts gekregen...
En het werkt....
Jubel jubel....
Dus op naar de rest van de dag....
Een drukke dag... volgepropt... volgepland....
Zo'n 'je hoofd loopt om' dag....
Zowel bij Willem als bij mij....
Denk je na een verjaardag in rustiger vaarwater te komen..... vergeet het maar...
Een afscheid.... broodjes bakken.... huisbezoeken plannen.... een overleg.... een vergadering vol onderwerpen.... een vol lesrooster....veel heen een weer gemail.... en de hele dag door telefoontjes. ..
Bij Willem ging het, op een afscheid na dan, precies zo....
Bij hem komt er dan weer bij dat de zenuwen door zijn keel gieren omdat hij morgen voor een paar honderd man van de schoolstichting moet optreden op de stichtingsdag en een paasviering moet voorbereiden....
Van... en kom je dan samen thuis dan wil je allebei je verhaal kwijt....
Nadeel van samen werken in het onderwijs....?
Of juist een voordeel.... omdat je maar een paar woorden nodig hebt om elkaar te begrijpen....
Ach... laten we het erop houden dat 'elk voordeel z'n nadeel heb een elk nadeel z'n voordeel' (Cruyff)
Van.... en hadden jullie dat vandaag nou ook.... dat het zo opviel, dat alles op journaal of praatprogramma alleen maar over ellende ging....
Niet alleen gesproken maar vooral ook met de meest schrijnende beelden erbij...
Soms kun je zo vol zitten.... vol ellende.... dan komt het niet eens meer binnen.....
Als na Iran en Syrië, de aanslag in Utrecht, het verdriet bij rouwverwerking, de aankondiging van' opsporing verzocht vol geweld' ook nog een melding komt van een 13 jarig jongetje die verkracht is (hoe haal je zoiets in je hoofd????)... staan Willem en ik, zonder het afgesproken te hebben, allebei tegelijk op en lopen naar de keuken...
(Wie gaat voor wie koffie zetten?)
We kijken elkaar aan... halen de schouders op... strekken de armen wijd uit.... en zeggen.... ook al tegelijkertijd..."snap jij het nog?".....
Ellende na ellende en dan ineens is je ellende meter vol....
Onze netvliezen zwart van de afschuwelijke beelden die aan ons het afgelopen uur voorbij gingen....
Van... gelukkig zag ik vandaag ook twee eendjes bij de voordeur...
Alsof ze voelden dat ik met boodschappen waarbij brood zat, de auto uitstapte...
Daar kwamen ze aanwaggelen.... het vrouwtje brutaler dan het mannetje...
En tuurlijk maak je dan de zak brood open en gooit een snee hun richting op....
En kijk je toe naar hoe ze er kleine stukjes van schudden en scheuren...
Van... dan doe je de voordeur open...Bengel vlucht je deur uit.... ziet het eenden paar.... neemt een sluip houding aan... maar luistert naar mijn NEE BENGEL KOM HIER!!!!!.....en komt zowaar weer binnen.....
Ik weet heus wel dat het in de wereld geen rozengeur en maneschijn is.... nooit geweest is... maar jemig wat een overkill vanavond....
En het ergste is dan nog dat je elkaar erop betrapt dat je de meest gruwelijke foto's uit Syrië van gevangen genomen Kalifaat gangers, "prachtige foto's" noemt....
Tegenover de beelden van zich, in doodsnood, op in water voortstuwende auto's, bevindende mensen "schandalige beelden op dit tijdstip dat kinderen kijken" noemt....
Hoe werkt dat toch in de mens....?
Van.... we zijn er in ieder geval tegelijkertijd klaar mee... een te veel... een over kill....
De tv gaat uit....
Willem repeteert....
Boven hoor ik de gefloten klanken.... geen foutje te bespeuren....
Als hij dat morgen zo doet dan wordt het een daverend succes....
Van... en ik zoek op internet naar het boek van de weduwe van Eberhard van der Laan....
Over rouw.... over verdriet... over verwerking....
Maar heimelijk vraag ik mezelf af... waarom....
Is het, het zoeken naar herkenning...?
Gluren bij andermans verdriet...?
Nieuwsgierigheid meer te weten te komen over een leven dat zich afspeelt achter gesloten deuren...?
Zomaar wat lees' plezier'....?
Of toch dat respect voor zo'n groots mens...?
Van... als ik het zo benoem, zal het wel van alle genoemde dingen wát hebben....
Wellicht is het ook gemeende interesse....
Zoals vanmiddag ik een gesprek had met iemand over een leerling ....
Het kwam doordat ik naar aanleiding daarvan vertelde van mijn oom....
Mijn moeder die uit een gezin van 9 kinderen kwam. .
En Nederlands gezin dat in Nederlands Indië in het Jappenkamp belandde .....
De jongste kinderen bij mij oma in het vrouwenkamp... de oudere jongens afzonderlijk bij de Birma spoorlijn....
Mijn oom, de enige in de familie die er na therapie over praatte, die zoveel gruwelijks zag dat hij uit zichzelf steeg ... boven zichzelf hing om maar niet te voelen...
Zulke dingen kunnen dus...
"Dat móet vreselijk geweest zijn" zei diegene tegen mij....en vroeg of er veel over verteld werd...
Welnee antwoord ik. .. en ook mijn vader die twee wereldoorlogen meemaakte vertelde niets daarover....
Ik kende mijn ouders ook eigenlijk niet eens...mijn zusje en ik...
Zij elkaar misschien eigenlijk ook wel niet... mijn vader en mijn moeder....
We leefden met ze.... maakten ze dagelijks mee....
Zagen hun trauma's.... ervoeren de gevolgen.... maar we kenden ze als mens niet....
En ik vertel haar over de tegenstrijdigheden.... mijn oer zuinige, eten verzamelende moeder en mijn geld over de balk smijtende vaderen eveneens, maar dan waardevolle kunstschatten, verzamelende vader....
Van je moeder potloden tot de punt toe, en papier aan twee kanten moeten gebruiken.... kerstkaarten van het jaar ervoor verknippend om het jaar daarop te versturen en een vader die je honderd gulden in je handen duwde of dure sieraden en speelgoed voor je kocht...
Van... degene die ik sprak, vroeg niet uit nieuwsgierigheid maar betrokkenheid...'daar móet je veel van overgehouden hebben'.....
En wellicht zoek ik daarom nu ook het boek 'een stad vol ballonnen' van Femke van der Laan....
Uit betrokkenheid voor een geweldig mens die veel betekende... en zijn vrouw en kinderen die dat veel aan overgehouden hebben....
Van... en dat zijn nog maar een paar dingen van alles waar je het over had vandaag...
Van de dingen die je voelde..... bij jezelf en bij anderen....
Wat een draaikolk is het leven toch. .
Draaikolk van ervaringen, emoties, gebeurtenissen, overpeinzingen, gedachten...
Van... "klinkt het mooi Wampie....?"...... klinkt er van beneden....
Ja Willem erg mooi....!
Draaikolk van bevestiging vragende, zich van je afstotende, zich afsluitende, zich openbarende mensen....
"Goed... daar moeten ze het maar mee doen"... klinkt het van beneden....
Draaikolk van tevreden, ontevreden, blije, verdrietige, boze, veranderlijke, echte en onechte individuen....
Van.... laat ik maar een boek pakken... even uit mijn eigen wereld stappen die me teveel bezig houdt...
Morgen weer een dag....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten