Het lekkerste is dan om nog een tijdje te boven liggen...
Te horen hoe Willem de zijn zo geliefde honden uitlaat.... meelevend als ik de druppels op het dakterras hoor vallen terwijl hij er nog niet is....
Van.... in Haarlem schijnt blijkbaar de zon want ik krijg de eerste skeeler foto's van kleindochter Luna binnen....
Het verjaardagscadeau van oma wordt uitgeprobeerd....
En in de vriendenkliek app komende de beelden van de eerste vakantiegangers van dit jaar binnen....
Corrie en Jan aan de zonnige Loire.... met daarop een prachtig uitzicht....
Je zou ze zomaar kunnen benijden....
Van.... ik twijfel, terwijl ik internet afzoek, of het wel slim is om met drie honden en tussendoor weekje in de meivakantie te boeken op Texel in een huisje....
Ik denk dat we aan de aldaar betaalde borgsom dan tekort schieten....
Maar tja. . je wordt wel aangestoken door die heerlijke beelden....
Van.... dan hoor ik de eerste vingeroefeningen op de fluit...
Willem is thuis....
Hij warmt zich op voor een optreden in Bleiswijk....
Ook niet naast de deur zullen we maar zeggen...
Het geeft hem in ieder geval de nodige afleiding....
Van....Bengel springt alweer op het nachtkastje....
Ik weet precies wat ze daarmee wil zeggen... kom vrouwtje... die onderste laatje open.... en de katten snoepjes eruit.... ik heb honger....
Kleine slimmerd....
En ze heeft zo haar vaste tijden.... je zou kunnen zeggen dat katten iets van autisme hebben....
Als ik zo'n tien minuten wakker ben vind ze wel dat ik tijd genoeg gehad heb om mijn ogen uit te wrijven en hup dan springt ze van in naast mij liggende positie naar haar plek op het nachtkastje..
En prompt als ik 's avonds nog maar net de deken over me heen getrokken heb, komt ze van beneden de trap op gerend en zit met één grote sprong wéér naast me....
Of Bengel ook verwend wordt....?
Ik denk dat dit de meest verwende poes van de wijde omgeving is....
Drie zakjes whiskas en twee whiskas staafjes op een dag... dan nog de gebruikelijke brokjes.... ik bedoel maar.....
Van... zo genoeg zondag geluier.... eruit. .!!
Eens wat schoolzaken regelen....
De mail maar eens beantwoorden..... een afstudeeronderzoek doornemen.....brandweer lessen voorbereiden want woensdag komt de brandweerwagen.... en genoeg gedaan...
Dinsdag heb ik een werkdruk verlagende dag en dan bekommer ik me weer om taal projecten.....
Van.... ik weet al wat ik nu ga doen...
Gisteren in de auto op weg naar Haarlem, heb ik vreselijk zitten genieten van Raymond van het Groenewoud, die bij het programma 'Spijkers met koppen' was....
Ik bestelde direct in Haarlem aangekomen een cd, maar die was niet verkrijgbaar....
Ik ga zijn nummers maar eens van internet downloaden....
Van... volgens mij móet het wel een man zijn die veel innerlijke gelijkenissen met Willem vertoond als ik zo zijn teksten hoor... zijn korte biografie lees en nog wat losse artikelen...
En voeler in plaats van een denker... een vrouwenliefhebber....een meegolver..... een mens van up en doen maar weinig daartussen....alles of niets....
Van.... ik krijg een aardige usb stick vol....
Dan nu maar eens wat in huis doen....
Het lijkt wel een zandbak in de kamer.....
Allemaal opgedroogde modder uit hondenharen.....
Het is heerlijk om in de natuur te wonen maar me dunkt... met alle die regen en dus drek en modderpoelen, kent het ook zijn nadelen.....
Van.... klaar... schoon.... fris... opgeruimd....
Ik duik in mijn boek....
Ik denk dat mijn boekenkast gevuld is met zo'n 40 à 50 boeken over Parijs...
Je zou ons wel Parijs liefhebbers en kenners kunnen noemen....
Ik kwam en kom er veel.... en graag .....al is er wel wat gebeurd in mij.... in ons... na al die aanslagen.....
Parijs raakt haar charme, haar ijdelheid, haar wilskracht en moed niet kwijt.....
Zonder de zich daar afgespeelde drama's te ontkennen zitten de terrasjes altijd vol....
Toch komen Willem en ik er tegenwoordig minder vaak en blijft het bij één keer per jaar in plaats van de meerdere keren....
Het lezen van boeken over de geliefde stad, blijft echter onvermnderd doorgaan....
Wel wordt het steeds lastiger om een boek te vinden dat nou eens niet over de geschiedenis, de cultuur, de bezienswaardigheden, de kunst etc. gaat......
En boek dat we iets nieuws of verrassends te vertellen heeft....
Maar..... ik heb er weer eentje....
Het gaat over de meridiaan van Dibbets.....
Jan Dibbets is een Nederlandse kunstenaar die de Fransen ook kennen en op handen gedragen wordt....
En aangezien de Fransen graag met hun helden te koop lopen..... en hun geschiedenis kent er velen.....vind je overal standbeelden en kunstwerken die aan hen doen denken....
Ten tijde dat Dibbets net bezig was met de opdracht om de gebrandschilderde ramen voor de kathedraal waar Maria de Medici zich ooit terugtrok, te ontwerpen, wordt door Parijs een viertal internationaal bekende kunstenaars, waaronder hij, gevraagd, en ontwerp te maken voor een monument voor François Arago......
Je kent hem niet.....?
Arago was astronoom, wetenschapper die grensverleggend bezig was, politicus, staatshoofd en humanist....
Dat zeg ik.... parijs eert zijn helden.... en als die op zijn dan vinden ze er wel weer eentje....
Van... nou had die Dibbets al jaren iets met denkbeeldige lijnen in zijn hoofd.....
En laat nou Dibbets ontwerp uitverkoren zijn....
Omdat Arago niet alleen astronoom was, maar ook als landmeter een deel van de lengtecirkel over Frankrijk en de Middellandse zee in kaart had gebracht, kwam het idee van lijnen goed te pas.....
En zo nam Dibbets de meridiaan van Parijs als uitgangspunt....
Over 12 kilometer.... precies op het Parijse deel van de lengtecirkel, dwars door de stad van noord naar zuid, zou hij 135 bronzen medaillons met de inscriptie 'Arago' plaatsen. .
Een heel wiskundig gepuzzel dus....
En ze werden zomaar... in het asfalt op straat ... in parken... op stoepen.... onder poorten etc. geplaatst....
Mensen zouden dan een soort... zo zei hij.... vreemde, dwingende behoefte krijgen om de medaillon sporen te volgen....
Van medaillon tot medaillon vormde één rechte lijn.... het lijnenspel van Parijs... langs de geschiedenis vol avontuur.... verrassingen....hoogte en dieptepunten.....
En iedereen zou op zo'n punt willen gaan staan.... om weer naar het volgende punt te gaan...
Van... in 1994 was het project klaar... en vele mensen kregen inderdaad de onbedwingbare drang om de lijn na te lopen en op zoek te gaan naar de medaillons....ware deze al te vinden....
Ook Philip Freriks had die drang.... en hij schreef er het boek over...
Een boek dat je meeneemt van medaillon tot medaillon... van monument naar monument door monumenten heen..... ern ode aan geheel Parijs zou je bijna zeggen....
Philip heeft er heel wat werk aan gehad om de medaillons te vinden...
Ze staan enkel beschreven in de archieven van de afdeling beeldende kunst van de gemeente Parijs.....
Hij kreeg hulp van het afdelingshoofd die eerst helemaal niet gewillig was, te vertellen waar de medaillons zich bevonden...
Hij vreesde een soort Arago route en vond dat persoonlijk niet de bedoeling....
Verbeelding en werkelijkheid zouden met elkaar kunnen botsen zo vond hij.....
Toch ging er iemand van de afdekking met Freriks mee ....
Er werd twee uur uitgetrokken voor de wandeling.....
Uiteindelijk waren ze twee dagen op pad....
(Het spoor van de monumentale meridiaan van Philip Freriks).....
Van.... ik ben er dus even niet..... ben ongeveer ter hoogte van boulevard Jourdan nummer 31 .... een parkje binnen gegaan....als je me mocht zoeken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten