 |
| (Vanmorgen) |
Dag van:
Zal ik het maar passie voor het leven noemen dan....?!
Een boer vond eens een groot ei op zijn weiland. Hij bracht het in het kippenhok en liet dat ei uitbroeden door de hennen. Toen het ei op een dag open brak kwam er een adelaarsjong uit, maar de boer zei: “Nee, we gaan het zo doen, je bent gewoon een kip! Ik laat dat beestje bij de kippen opgroeien en hij zal zich als een kip gaan gedragen.”
Zo gebeurde het ook. Het adelaartje groeide op tussen de vele kuikens en ging leven zoals zijn pleegmoeders het hem voordeden. Hij ging scharrelen tussen de hennen, tokkelen zoals zij en ook hele dagen pikken in de grond op zoek naar zaadjes en wormen. Hij gedroeg zich zoals er van hem verwacht werd door de omgeving. Je zou zeggen: hij was in denken en doen als een kip geworden. Maar hij was nog steeds een adelaar, onkundig van wie hij eigenlijk was.
Op een dag kwam er een bioloog langs. Deze zag tot zijn stomme verbazing een adelaarsjong in een kippenhok zitten en ook nog wel op een stok tussen de hennen. Hij begon er met de boer een discussie over. Hield de boer nu een adelaar gevangen of zou de adelaar volkomen tevreden zijn met zijn “kippig leventje”? De boer dacht dat de adelaar allang geen echte adelaar meer was, door zijn opvoeding De bioloog geloofde dat de genen van de adelaar nog steeds aanwezig waren en dat de adelaar de kracht ervan nog altijd kon ontdekken.
Dus daagde de bioloog de boer uit door te vragen: “Geef mij hem maar even mee en ik zal je laten zien dat er nog altijd een adelaarshart in die zogenaamde kip van jou zit! De boer nam die uitdaging aan. Hij was er zeker van dat als je als kip opgroeit, je ook gaat gedragen en worden als een kip. Er blijft niets meer over van die adelaarsgenen!
De bioloog nam de adelaar op zijn hand en sprak hem toe:‘Vlieg op adelaar! Vlieg omhoog, je kunt het!’ Maarde adelaar wist niet hoe gauw hij van de hand moest komen en terug op de vertrouwde aarde. Terwijl de boer lachte zag de bioloog dat de adelaar al kakelend zich weer voegde tussen de hennen. De bioloog nam toen de adelaar mee naar het dak van de schuur. Hij zette hem hoog op de rand van het dak, en opnieuw gaf de bioloog hem een zetje: ‘Adelaar vlieg, je kunt het!’
Maar de adelaar fladderde regelrecht het dak af naar de veilige aarde, waar hij samen met de andere kippen opnieuw naar zaadjes en wormpjes ging zoeken. De boer zag zijn gelijk bevestigd: “Zie je wel… het beest was gewoon een kip geworden en het zou nooit terug kunnen keren naar het leven van een adelaar. Daarvoor was er teveel gebeurd. Het had geleerd te leven als kip
en het had niet geleerd te leven als adelaar, dus lag de toekomst van het beest vast: hij was als een kip geworden en zou als een kip sterven.
Maar de bioloog kon dat niet geloven. Hij was er heilig van overtuigd dat er nog veel van het adelaar-zijn aanwezig moest zijn en hij vroeg of hij nog één experiment mocht uitvoeren. Hij nam de Adelaar nu mee naar een van de hoogste bergen in de omgeving. Daarboven, waar geen bomen meer groeien, ging de man met de Adelaar op een hoge uitstekende rotspunt staan.
Omgeven door hoogten en winden, zette hij de onzekere adelaar op zijn hand en sterkte zijn arm uit, zodat de adelaar boven alle vaste grond verheven was. ‘Adelaar,’ zei de man voor de derde keer: ‘Adelaar, vlieg! Je bent een adelaar en je bent geen kip. Je bent gemaakt om te zweven en machtige dingen te zien. Jij komt op plekken waar een kip nooit zal kunnen komen. Nu ga je vliegen als een adelaar! Met een ferme zwaai gooide de man de enorme vogel de lucht in.
De Adelaar keek met scherpe en onrustige ogen naar beneden. Er was geen grond te zien. De adelaar schrok enorm en verwachtte in een vrije val te belanden, maar omdat hij van schrik zijn vleugels spreidde kreeg ineens de wind vat op die enorme vleugels. De adelaar voelde voor het eerst in zijn leven hoe de wind onder zijn vleugels kwam.
Hij viel niet, hij vloog niet, maar hij dreef op de wind! Bijna als vanzelfsprekend kwamen bewegingen op gang, die alleen hier, hoog in de lucht op zijn plaats waren. Hij zou dit nooit in het kippenhok hebben kunnen ontdekken. Hij maakte een draai naar links, ging even een stuk omhoog, daarna weer een stuk naar beneden, hij maakte een wijde cirkel.. en koos toen de vrijheid. De adelaar ging hoger en hoger op de wind.. en de adelaar keerde niet terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten