Dag van:
Neusdruppels....als de regen die met haar druppels de straten en stoepen schoon veegt....de tegels ademend achterlatend...
Zo maken ze mijn neus weer vrij en kan ik ademen zonder mond open...
Aspirines....tenzij de duur omhulde, vies smakend....
Ze bedotten je door zich als pepermuntjes voor te doen...
Ze beogen wel hetzelfde te doen.... namelijk je beter te doen voelen...
Maar zoals alles is ook dat bij beide maar tijdelijk....
Vaporub.....wie bedenkt zo een naam...
Vette gelei, men noemt het een zalf van meerdere vluchtige oliën en aromatische stoffen, op de huid aan te brengen...
Het doet niks aan je schoonheid maar verlicht de pijn op de borst, veroorzaakt door ophopingen slijm...
En het is zoals de bijsluiter je al vertelde, vluchtig....
Zoals ook het Wybertje....
Een ruitvormig hard dropje dat vooral wordt gebruikt als keelpastille......
Meestal wordt het verkleinwoord wybertje gebruikt.....
Wybertjes worden verpakt in een plastic doosje met een blikken schuifdeksel; oorspronkelijk was ook het doosje van blik..
Ze geven tijdelijk verlichting....
Inhalator....mijn tweede adem....
Lucht en zuurstof....
Even die verlichting van gewoon een ademteug.....
De luchtwegen vrij zonder opstopping van ongewenste ademstoten dit ergens halverwege blijven hangen, om dan snel een volgende haal halve lucht te nemen....
Een bosje tulpen van Willem...
Om het leed wat te verzachten....
Fijn om naar te kijken tussen je hoestbuien door...
Een net sinaasappels van de Jan de fruitman die aan de deur komt...
Die vitamientjes helpen je er wel bovenop...
Het potje honing in de koelkast....waar de bijen de afgelopen zomer zo hun best op hebben gedaan....
Het smeert de keel....
Mijn niet weg te denken fles groene aanmaaklimonade....
Wel vier flessen werk ik per dag weg om het woestijn gevoel van droogte in mijn mond in een oase te doen veranderen...
Zo lang als het duurt....
Een lief berichtje van een oud studiegenoot die op dit moment op BIO vakantieoord vakantie aan het vieren is met haar groep in een van de paviljoens op het terrein...
Daar waar onze school ook staat....
Daar waar ik nu zo graag zou zijn...
Gevoel van weemoed.....
Een verdrietig berichtje van mijn zoon...
Zijn parkiet die hij al tien jaar heeft is ziek en gaat het niet redden...
Samen de weg naar die laatste adem...
Koolmees die naar binnenkijkt....
Lig je daar nou weer....nou nog....
Mijn dekbed....elke ochtend weer schoon na nachtelijke koortszweet buien.....op de bank.....
Het Feyenoord stoeltje dat Willem kreeg bij zijn afscheid als meester, naast me om alle bovengenoemde rommel op kwijt te kunnen....
Alles dat tijdelijk, zolang als het duurt, eventjes of vluchtig werkt....
In ieder geval tijdelijker en vluchtiger dan dit rotte coronavirus dat mij hardnekkig blijft kwellen.....zolang het duurt.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten