5 maart 2023

Dag van:

1500 Meter Kjelt Must see.....

Maak mijn dag Kjelt.....

Schaatsen blijft naast tennis toch mijn meest favoriete sport om naar te kijken....

Vroeger de schaats pagina uit de krant van mijn vader grissen en de tijd bijhouden...

Ard....Keessieeeeee.....!

En daarna de snert, spekjes, uitjes, rookworst en roggebrood besmeerd met kaasboter die mijn moeder klaarzette....

Maar vandaag dus Kjelt.....zonder krant.... zonder snert...

Ik kijk er al naar uit als ik wakker word.....

Zou hij het werkelijk kunnen winnen van raket Jordan Stolz......de nieuwe ster aan het firmament.....

Want zoals Ard en Keessie gingen....Olaf Kos ging....Sven Kramer.....zo zal ook Kjelt ooit voorbij gestreefd worden....

Gisteren moesten Willem en ik nog zo lachen om beelden van toen...

De euforie toen Ard Schenk won en de commentator zei: "deze tijd zal nooit evenaart worden".....

Tegenwoordig rijden ze twee minuten minstens sneller dan toen.....

Och, och, die vergankelijkheid.....

Alles lijkt een deadline te hebben...

En toch geldt het voor ons allemaal....

Of je nou schaatser Kjelt Nuys, tennisser Roger Federer, ingenieur, bakker, vogelaar, schrijver, acteur, winkelbediende, miljonair of dakloze bent....

Alles is maar tijdelijk......

De mensen die je lief hebt, de spullen die je bezit en jijzelf dus ook....

We hebben de neiging om vergankelijkheid te negeren.....

Omdat we het eng vinden, omdat we er geen controle over hebben ook.....

Dat is niet altijd zo geweest – en het is ook niet per definitie de beste manier om de realiteit van vergankelijkheid te benaderen denk ik......

Alles is namelijk tijdelijk, alles is vergankelijk......

Hoe je het ook wendt of keert en hoe goed je ook je best doet om het niet te zien.....

Midas Dekkers schreef zelfs een boek over vergankelijkheid.....

Alleen de korte omschrijving op de achterkant is al fascinerend mooi....

Veel glorie is op haar best als ze aan het vergaan is. Maar dan moet ze daar wel de kans voor krijgen. Oude gebouwen worden meestal afgebroken voor ze aftakelen, of

gerestaureerd tot slechts een modern gebouw rest. Oude mensen doen zich jong voor. Want iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn. Na het gelukwensen van de honderdjarige wast de burgemeester zijn handen. Liever opent hij een nieuwbouwwijk. Nieuw is mooi en lekker. Tegenover elk herfststukje achteraf in het handenarbeidlokaal staan honderd boeketten fris in honderd bloemenwinkels te stralen.Toch lonkt het verval. Afwaarts is een berg ook mooi. Schilders schilderen ruïnes, toeristen fotograferen tandeloze vissers, Fellini begreep dat de nadagen de mooiste dagen van het oude Rome zijn. Nog steeds willen mannen niet oud zijn, maar ze eisen wel een penopauze op. De cirkel wil rond.Restaureren we om het oude te behouden of proberen we de tijdelijkheid te ontduiken? Hoe harder we op de radio over de lente zingen, hoe noodzakelijker blijkt de herfst, wanneer de bomen met een zucht van verlichting hun vrucht en blad aan de wind meegeven. Voor hen is het volbracht. Wat verval lijkt, is veelal vervulling.

Maar.....je kunt de vergankelijkheid natuurlijk ook op een slimme manier onderdeel van je leven laten maken......

Dat gevoel geven dat je echt leeft.....

Met volle teugen genieten van alle fijne dingen in je leven......

Zo beschouw je niets en niemand meer als vanzelfsprekend.....zo ontwikkel je ook meer emotionele veerkracht......

Vergankelijkheid doet mij eveneens nadenken over the circle of life.....

Daarom vind ik de Japanse levensfilosofie van wabi-sabi op dit gebied best intrigerend.....

Één aspect hiervan is hoe er met vergankelijkheid wordt omgegaan......

Een mooi voorbeeld daarin is hoe in deze filosofie wordt omgegaan met bloemen...... 

Bij wabi-sabi laten ze bloemen die verwelkt zijn staan, het mag namelijk imperfect zijn en het verouderingsproces mag gezien worden......

Deze wordt juist omarmd, het hoort erbij..... 

Een bos bloemen wordt bij ons eigenlijk al gauw weggegooid zodra deze ook maar begint te verwelken......

Dit laat zien dat we moeite hebben met accepteren hoe het proces van hoe het leven is.......

Niet alles kan namelijk continue in bloei blijven staan.....

Niet dat je nou eeuwig die bloemen moet laten staan hoor....er is een grens natuurlijk.....

Leven ontstaat, vindt zijn bloei, verouderd en gaat, en daaruit ontstaat weer nieuw leven.......

Geeft anderen ook de ruimte en kans om het van je over te nemen.....voort te zetten....

Zo is het proces van het leven, zo zie je het immers ook continue terug in de natuur en in de seizoenen......

En in al deze verschillende fases zit op een andere manier een schoonheid en valt er iets in te leren......

Ach.....zonder vergankelijkheid zouden je kinderen immers niet kunnen opgroeien tot mooie volwassenen......

Je kleinkinderen niet geboren worden.....

En je beseffen dat alles vergankelijk is, biedt ons de kans nog meer te genieten van wat er is op dit moment dus........

Van de liefde van je partner, van je kinderen, je werk, de natuur, je gezondheid, je jeugd of juist je ouder zijn.....

Wat mooi en aangenaam is, zal veranderen en uiteindelijk verdwijnen.....we kunnen niet verwachten dat het je een blijvend geluk zal geven......

Al mag je best balen of verdrietig zijn als iets moois of liefs voorbij gaat natuurlijk....

Maar heej....denk je eens in.....

Wat onaangenaam, vervelend, pijnlijk of verontrustend is, zal dus ook niet eeuwig duren......het zou zelfs wel eens ten goede kunnen veranderen!.....

En zo mag alles er zijn, en mag alles weer gaan......

En dat was zomaar een zondag gedachte....omdat Kjelt het goud verloor.....en tweede werd.....

De maan staat op de Yo Mei-berg, een

boordevolle schaal; Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal. Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen. Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…

(Slauerhoff)