Dag van:
Podcasts ....ik verslind ze.....
In alle soorten en maten....
De podcasts van 'redders op zee' tot 'moordzaken', 'de tbs kliniek' of bijvoorbeeld de geweldige podcast van 'over de muur' van een vrouw die als meisje in het oosten van Berlijn woonde om daarna naar het westen te gaan, trouwde met een Nederlander en nu in zuiver Nederlands zonder ook maar een spoor van enig Duits accent, daar haar verhaal met achtergronden over vertelt.....
Maar al weken volg ik ook de podcast 'eenzame uitvaart'.....
Een podcast over hen die soms maanden dood in huis lagen, gevonden werden, zonder dat er ook maar iets over ze bekend was, en een man die zich ontfermt over de uitvaart, waar soms alleen de kist staat en hij die het verhaal achter de overleden mens zoekt een vaak ook vindt....
Dit neemt hij mee in de uitvaart, vertelt dit in een verhaal en gedicht als laatste groet en eer....
En deze verhalen tekent hij op in de Volkskrant....
De verhalen zijn werkelijk prachtig en intens vertelt door de schrijver zelf....
De verhalen.....
Maar wat wist ik verder.....?
Gisternacht verdiepte ik mij eens in de achtergrond van de podcast, te vinden bij 'informatie'....
En ik stuit natuurlijk op de schrijver.....
Er is een uitzending in 'Kunststof' over hem geweest....
Eens opzoeken....
En wat blijkt.....deze man is de meest gerenommeerde meester non fictie schrijver in Nederland....
Hoe komt het dat ik nooit eerder van hem heb gehoord.....?
En ik zoek meer van hem....beluister meer over hem....
Joris van Casteren.....
Hij vond een aantal jaren geleden het museum voor dagboeken....
Het museum bestaat pas een jaar of tien en er liggen duizenden dagboeken opgeslagen...
Dagboeken die erfgenamen brachten of de nog in leven zijnde dagboekschrijvers zelf dat afgaven....
Hij spitte er honderden door en koos er toen negen uit waarover hij vertelt in zijn nieuwe boek....
En weer luister ik ademloos als hij erover vertelt in een interview en stukjes voorleest.....
 |
| (Joris van Casteren) |
Wat een ontzettend mooi mens is hij....en wat een meesterlijk schrijver en verteller.....
Niets is verzonnen.....alles is waargebeurd....gelezen en geverifieerd....
Hij vertelt zo mooi over hoe hij te werk gaat, hoe hij naar mensen kijkt, naar ze toe loopt en ze vragen stelt....hoe verhalen op hem af lopen.....
En dan weet ik het.....
Zo vaak zeggen mensen me "jij moet later ook gaan schrijven'.....
Och zó vaak....
En dan denk ik (nog vaker) 'maar hoe dan, ik word nooit een Annie MG Smidt.....
En dan nog....ik wil graag voor kinderen schrijven....liefst voor kinderen met een beperking want daar zijn te weinig voorleesboeken voor....
Jip en Janneke zijn normale kinderen met normale verhalen en onze kinderen op school herkennen er soms maar zo weinig van....
Maar nu weet ik het....
De verhalende manier van Joris van Casteren.....waargebeurde verhalen uit het dagelijks leven.... ontmoetingen met kinderen met een beperking....
Ik heb immers een Jip en Danischa, mijn grote vriendinnen met down syndroom....
Van kleuter tot schoolverlater in de klas gehad en nu ze ouder zijn en baantjes hebben, zien we elkaar nog steeds....
Jip was ons bruidsmeisje....
Wat voor verhaal zou ze daarover vertellen...???!!!
En van Joris van Casteren heb ik meteen
twee boeken besteld....
twee boeken besteld....
Elke maand zal ik er voorlopig eentje van bestellen....
Ik wil ze allemaal lezen.....
Vandaag is het vriendinnendag ook...
Annet en ik eropuit....
Maar het heeft wat voeten in de aarde....
Annet is niet meer de oude en zal dat ook niet meer worden....
Te lang doorgegaan en fysieke grenzen overschreden...
Medicatie beïnvloed haar humeur, haar doen en laten, haar zijn....
Gedwongen gestopt met werken en nu vallen klacht na klacht na klacht haar ten deel....
De reuma medicatie instellen is als de hel zo stelt ze....
De weerstand is op....
Ze mocht dan nu weliswaar twee weken eventjes stoppen met de zware medicatie....ze voelt zich daardoor ietsje energieker maar de rollatorwieltjes zijn haar tweede paar voeten geworden en zonder die kan ze niet....
Lang lopen zonder even zitten gaat niet meer....
Maar heeeeeee, het is in ieder geval ook die nare rolstoel niet meer waar ze eerst in moest.....
Alleen nee, zoals wij saampjes te voet Rome, tot een hielspoor aan toe, doorkruisten zal geen toekomst meer hebben....
En dus vindt ze dat ze nu een blok aan mijn been is.....en dat wil ze me niet aandoen....
"Annet!!!!", zeg ik....."vriendschap kent geen beperkingen".....
En na veel vijven en zessen, de route die ik voorstel met lopen, koffie drinken, lopen, bankje pakken, lopen, lunchje pikken, met haar te bespreken.....laat ze zich toch overhalen.....
We gaan naar ons Kevelaer....Laru ons kledingwinkeltje....koffie.....de Weltladen....bankje.....en als het lukt het kerstmarktje.....
En het werkt....
En ja, ik pas mijn tempo aan....
En ja, ik neem kleinere stappen.....
En ja, ik check steeds of het nog gaat met haar....
Nou en...????
Maar we lachen, we kletsen, smullen van een gebakje, we passen kleren, we wijzen elkaar op mooie dingen, we genieten van de speciale kerstsfeer in dit bedevaartsoord, we maken leuke en gekke selfies en we doen alle dingen die we een half jaar geleden ook deden.....
Maar langzamer....behoedzamer.....met pauzes.....
En ja, ik moet Willem even bellen dat hij zelf voor eten moet zorgen omdat ik niet op tijd zal zijn....
En ja, ik moet Annet uit de auto helpen omdat het na zo'n dag als vandaag niet meer zelf gaat....
Maar onze vriendschap is er geen sikkepit minder om....
Vriendschap....!!!!...... die kent geen beperkingen.....
