31 januari 2018

Dag van:

Éen jarige moeder van de koning...
Geweldig dat her en der de rood wit blauwe vlaggen met oranje wimpel wapperen...
Juliana en Willem Alexander zijn dan wel mijn favorieten maar voor Beatrix heb ik toch ook bewondering...
T zal überhaupt je beroep maar zijn... vorst en/ of vorstin...
Zou niet goed afgelopen zijn als ik in een koninklijk nest geboren zou zijn...
Ik was al wars van het society keurslijf waar ik in geboren ben.... en zelfs vaak etentjes heb gehad met leden van de koninklijke familie en andere celebrities....
Juf wilde ik worden en moeder... al heel jong wist ik dat.... gewoon een gezellig leven zonder etiquette en nep vriendelijkheid... zonder overdreven beleefdheidsvormen of bla bla bla.... en al helemaal zonder stijf kapsel en tuttige representatieve kleding die ik aan moest....
Ik wilde spelen met vriendinnetjes die ik zelf uitkoos..
Ik wílde niet een man uit geselecteerd gezelschap maar gewoon uit de wijde wereld..
Gelukkig is het allemaal redelijk goed gekomen... ik ben moeder en zelfs oma... en ik ben juf...
Ik heb de goede dingen van vroeger bewaard en de minder fijne dingen van dat leven aan de kant gezet...
En ik heb nog steeds respect voor en affiniteit met ons koningshuis...
Koninginnedag... oeps... Koningsdag... is voor mij nog steeds de leukste feestdag van het jaar..
 Van.... vandaag ijn de klas weer van die bijzondere dingen...
Die ene autistische leerling die het prachtig vind als ik met mijn nagels op de tafel trommel.... steeds weer opnieuw... en als ik stop wordt  mijn hand gepakt en moet ik opnieuw...
Eigenlijk is er nauwelijks contact mogelijk behalve dat tikken...
Dan verzin ik er een liedje bij waar de naam van de leiding in voorkomt en behaal behaal behaal waarbij ik steeds bij het laatste woord op de neus van de leerling tik...
Als ik het weer zing tik ik niet op de neus.... en ineens voel ik een vingertje op mijn neus... een vingertje dat wil zeggen 'Nee, je vergeet wat'....
Het lijkt voor een buitenstaander misschien niks mar voor mij voelt het als een mijlpaal...
Van.... vandaag nemen we niet leerlingen apart om te werken masr zet ik ze in een groep.... en nog wel met verf...
Én zowaar... elke leerling verft en is heerlijk bezig... het resultaat is prachtig... voor het eerst samen...

Vandaag genieten we ook channel de spelmomenten... de ondeugd die je eerst aankijkt voordat de tuin met speelgoed omgegooid wordt.... lachend NEE zegt als je zegt dat het opgeruimd moet worden en dan hard wegrent... maar dan deze nog eigenwijzere  juf zijn die het toch voor elkaar krijgt dat er opgeruimd wordt...
Van... die leerling die vooral negatief gedrag imiteert en met wie je al die weken al bezig bent om dat gedrag om te leren...
Én dan vandaag ineens die leerling die je helpt de tassen om schoudertjes van medeleerlingen te hangen.... hoe positief wel je het hebben...
Van... die leerling die al weken niet wil drinken en ineens drinkt omgaat je ontdekt dat je met die eerste slok moet helpen...
Woensdag... overwinninkjesdag....
Het komt vast door de volle blauwe mam die vanavond aan de hemel zal staan...
En ik zou bijna doe leerling uit een andere stroom/ klas komt en zomaar koffie komt brengen en vraagt of ze dat morgen weer mag doen want 'jij bent lief'....
Haar eigen juf staat verbaasd want meestal is ze niet zo....
Van.... jammer dat vandaag maar tot kwart voor 1 duurt...
Gauw de administratie doen, dan de boodschappen en dan gauw naar huis voor Blitz
Willem komt precies op tijd en alles loopt volgens plan... laatste plas half 2.... uit de auto naar de arts dragen...
Én dan.... punctie lukt niet... lege blaas....
Hoe kan dat nou???
Morgen nog een keer proberen....9 uur... gelukkig dat Willem BAPO heeft...
Van.... Willem vertrekt naar zijn oude buurman om Feyenoord te kijken en ik geniet van de documentaire over de oude koningin... nou ja van de beelden dan want de documentaire stelt niet veel voor....
Van... maar het is halverwege de week en ik voel de vermoeidheid oom de hoek komen kijken....
Vroeg naar boven maar weer eens....
Het was een mooie en een beetje teleurstellende dag...

30 januari 2018

Dag van:
Ik had het kunnen weten natuurlijk vanmorgen... nou ja kunnen bevroeden dan.... toen ik op 10 centimeter na de grote trolleybus niet raakte toen die met een pokke snelheid ineens achter een andere, stilstaande, bus vandaan zoefde....

Knal op de rem, tas door de auto.... hart twee keer overgeslagen...
Ik had kunnen bevroeden dat dat een voorteken zou zijn voor een vreemde bizar drukke enerverende dag vol gekke, nare, verrassende gebeurtenissen....
Van.... op school meteen alle hp's en rapporten uitprinten... tabbladen voor de leerlingmappen halen, even bijkletsen met oud collega, startverslagen uitprinten, briefing.... de kinderen komen...
Al veel gedaan voor die tijd... dat is fijn!
De kinderen zijn moe... mooie van alle indrukken, nieuwe regels, lange dagen....
Je kunt merken dat ze aan vakantie toe zijn...
Het is ook best veel als je nog zo klein bent...
Van.... even mijn duo partner contacten die volgende week begint...
En dan een gezellige muziekles...
Werken met ontwikkelingsmateriaal, met scheerschuim kliederen op tafel...
Altijd weer mooi om te zien hoe kinderen met sensopathisch materiaal omgaan...
Rijst, macaroni, zand, water, klei, scheerschuim... ze voelen allemaal anders...
De ene leerling klapt in zijn handen vol schuim en de spetters vliegen alle kanten op.... veel meer visueel en auditief ingesteld dus... de ander wrijft over de hele tafel, de volgende raakt het net met één vingertje aan en wil niet verder, weer anderen smeren zichzelf of hun schort onder....
Én daar valt pardoes de eerste al in slaap...
Van... even met een collega in het bos wandelen, kletsen over dates en schateren over wel of niet  bestaande ideale mannen.... dan met de school fotograaf babbelen...
Gauw maar buiten waar de kinderen pauze hebben...
Voorlezen... en daar valt de tweede in slaap....
Het is maar goed dat het bijna tijd is
Ik overhandig een slapend klein mannetje aan de chauffeur en een nog half slapend klein dametje aan een andere chauffeur...
De anderen sukkelen gedwee mee met degenen die hen weer bij papa en mama af zullen zetten...
IK denk dat ze al slapen voor ze de hekken van de school voorbij zijn....
Nu gauw opruimen want we hebben zo een gesprek met een wijkcoach...
Én dat belooft vast hier een daar een lastig gesprek te worden want ook al denk je beiden in het belang van het kind, er zijn verschillen van insteek....bij de een spelen het welbevinden van het kind en ook geld een rol en bij de ander (wij dus) enkel het kind in zijn/ haar optimale ontwikkeling...
Maar we hebben het goed overdacht en komen behoorlijk beslagen ten ijs..
Het gesprek verloopt zoals we al verwachtten maar valt ook mee...
Zolang we alles kunnen verantwoorden op papier, is er genoeg ingang bij de coach.
Én dát kunnen we!!
Een mooie discussie is het als we het hebben over kinderen beschermen of juist weerbaar maken.....
Grappig is ook dat onderschat wordt hoe belangrijk het is dat kinderen vaardigheden automatiseren...
Terwijl.. neem autorijles... als je hebt leren optrekken door de juiste balans in gaspedaal en koppeling te vinden wil dat niet zeggen dat je de volgende keer zonder horten en stoten optrekt... dat kost je wel wat oefening...
Én zelfs na het behalen van je rijbewijs heb je heus nog heel wat rij uren nodig om echt smooth door het verkeer te manoeuvreren...
Dat geldt ook voor onze leerlingen.. als ze 1x iets hebben laten zien wil dat niet zeggen dat ze het al kunnen... daar is herhaling voor nodig zodat het helemaal eigen wordt...
Én tja dat kost tijd en geduld....
En tja tijd is geld zegt de wijkcoach dan...
Én voor dat geld kan je ook andere hulp inkopen....
Zet je nu professionele duurdere hulp in voor een half jaar of zet je een goed opgeleide goedkopere hulp in voor twee jaar.... eind afrekening...????....
Waar ligt het verschil tussen behandeling en begeleiding....
Je ziet haar nadenken....
Dát we allebei het beste voor de kinderen/ leerlingen willen is wel duidelijk, we verschillen alleen soms in de manier waarop....
Het is een mooi gesprek... of eigenlijk boeiend... en met de juiste onderbouwing komen we uiteindelijk samen tot het juiste besluit....
Toch zijn dit de dingen die je vaak ook mooi maken.... ik heb er weer veel van geleerd...
Van..... maar het is ondertussen wel bijna half zes.... en ik moet om tien voor zeven bij de dierenarts zijn met Blitz en Willem...
Ik haast me dus door het verkeer....
Geniet snel van de prachtige voorbijgaande rode lucht...
Op tijd thuis.... zelfs één kop koffie....
En even dat berichtje op de herdenkingspagina van mijn lieve jarige overleden oud collega die ik nog zo mis....

Samen door zulke bizarre tijden gegaan...
Sámen zoveel gepraat, gelachen, gehuild, gedeeld en niet gedeeld, gezocht en ieder op ons eigen manier gevonden, evenveel overeenkomsten als verschillen, herkenning, vriendschap... ach wat mis ik haar.... omdat het nog niet af was... omdat het niet klaar was.... voor mij... voor haar wel....
Ik vier dat ze er was....
Van.... en dan... heel kort erna... een appje.... van iemand waarvan ik het helemáál niet verwachtte....maar die ook aan haar denkt... aan mij denkt... aan ons denkt....
Pffft... en dan weer die tranen..... klungel... brengt hij me zomaar weer eens aan het huilen....
Van..... we moeten nu echt naar de dierenarts....
Hoop hebben we.... maar stiekem diep in ons hart zijn we bang....
Alweer een schat van een dierenarts... dat verzacht het gemis van onze eigen Henk een beetje....
Én eigenlijk ook wel heel lekker dat we geen twee uur hoeven wachten maar direct aan de beurt zijn volgens digitale afspraak...
Ze bekijkt Blitz.... geeft ons een beetje hoop... bekijkt de urine die we...ooooooh HELLUP... opnieuw moeten opvangen (maar we worden er behendig in )....en dan die mededeling....
Ze gaat er zelfs voor zitten.... het is niet goed.... de ontsteking blijft... ondanks twee antibiotica kuren....
Het is geen goed teken als een ontsteking zo lang blijft....
Urineleider afwijking..... nier afwijking.... blaas afwijking.... hardnekkig bacterie in het aller aller gunstigste geval, maar daar moeten we misschien niét van uit gaan...
We horen termen als chirurgisch ingrijpen..... universiteit Utrecht....
In ieder geval morgen een blaaspunctie...
Ze moet met volle blaas komen...DAT MOET!.... dus de kliniek in dragen zodat ze niet eerder gaat plassen....
En ten tweede male staat het huilen me nader dan het lachen....
Maar nu éérst organisatorisch eerst alles regelen....
Zorgen dat we op tijd thuis zijn... honden van de opvang halen op tijd... zorgen dat Blitz na twee uur niet meer plast ..... maar dat moet de opvang weten....Babs de auto uit thuis maar Blitz in de auto laten want daar plast ze niet (hopen we dan) en dan gauw naar de kliniek sjezen....
Dát wordt morgen wat... een blaas punctie... dat moet toch hartstikke zeer doen...oooh ik wil er nog niet aan denken... arme kleine pup... zo jong nog.... en dan zoveel narigheid al....
Van.....8 uur thuis... nu nog eten koken.... eten.... opvang op de hoogte brengen....
Wat een dag....

29 januari 2018

Dag van:
Zo..... daar gaan we de laatste fulltime week in..

Én wat een toeval dat ik op de radio op weg naar school hoor dat er onderzoek is gedaan naar het leerkrachtentekort, weinig aantal aanmeldingen PABO'S en ook het weinige aantal mannen  in het onderwijs, waarbij de uitkomst van het onderzoek is dat men niet fulltime wil werken maar wel parttime...
 Een beetje snap ik dat wel maar toch ook niet helemaal...
Als ik nu jonger was, had ik graag fulltime voor de klas gestaan....
Ik geniet volop van onderwijs en van mijn leerlingen...
Maar fysiek vergt het nogal wat....
En ook al is het fijn dat leerlingen één en dezelfde juf of meester hebben, er kunnen natuurlijk ook haken en ogen voor kinderen aan zitten...
De hele week met een juf of meester die je niet ligt, is een lange week... en een héél lang jaar...
Of soms is het fijn dat die ene juf of meester het net even anders uitlegt... ze fit voor de klas staan.... ze allebei hun eigen kwaliteiten hebben en natuurlijk affiniteiten...
Ik weet dat ik meer met taal heb dan met rekenen... hoe heerlijk was het dat mijn duo partner het rekenen voor haar rekening nam en ik taal kon doen...
Zo kregen  de leerlingen van allebei het optimale mee...
Én natuurlijk geef je ook rekenonderwijs als je het minder leuk vindt en krijgen de leerlingen  goed les maar het is toch anders als je juf of meester er extra affiniteit mee heeft....
Van.... het onderzoek is bij volwassenen gedaan... ik ben eigenlijk ook wel heel benieuwd hoe kinderen zelf of ouders er over denken...
Misschien vinden zij overgangen/ veranderingen van de ene naar de andere leerkracht wel lastig of onduidelijk....
En directies...????.... die elk jaar weer hun best doen om al die parttimers in te roosteren en ook nog aan hun wensen proberen te voldoen.... een knap staaltje werk...
Voor hen zouden, wat roosteren betreft, misschien fulltimers wel handig zijn...
Ik zeg: mooi onderwerp voor 'de Luizenmoeder'....
Van... toch... ja toch... was 4 weken fulltime beginnen om de nieuwe situatie eigen te maken, een goede zet....ook al ben ik blij dat dit de laatste fulltime week is...
Niét alleen fysiek zwaar als je tegen de 60 loopt maar organisatorisch ook...
Vroeg beginnen... laat thuis.. je boodschappen doen... koken... je huis op orde houden...
Ik hoor het iemand vandaag ook nog zeggen.... 'de voorjaarsvakantie ga ik nergens heen, eerst de achterstallige klusjes in huis maar eens doen...'
Ik denk er net zo over!
Het weekend wil je zo graag bijkomen... je sociale leven ook nog een beetje op peil houden... en je relatie en familieleven...
Het schiet er maar al te vaak bij in...
Doordeweeks soms zo moe dat je het liefst om negen uur je bed induikt...
Hè... hoe mooi ik ouder worden ook vind... soms zou ik best nog een tijdje jong willen zijn...
Vooral als ik 's morgens al die koppies de klas binnen zie komen...
Ze zijn er allemaal vandaag... geen zieken...
Best een klas vol zo met al die bewegelijke kleuters...die allemaal van rugzakjes verlost en uit hun jasjes geholpen moeten worden...
Uiteindelijk zitten ze bijna allemaal even later aan hun tafel te spelen uit hun speelgoed bak...
Drie weken zijn we verder en al die gewoontetjes zitten er al in...
Ze weten zelfs al wat voor eigenaardigheden er bij de een en de ander horen... en dat als er eentje mag rondlopen, dit dan niet voor iedereen geldt....
Voor hen gelden er andere privileges...
Kwestie van elkaar in elkaars waarde laten en weten.... zo jong al...
Het rooster loopt al als van een leien dakje...
Vandaag beginnen we met gym...
Een zaal vol kunststof en foam klim en klauter materiaal, een muur vol 'beleving' van lucht, licht en geluid... en schommel boot, bruggetjes en glijbanen..

Én ieder kind, met wat voor beperking ook, beweegt...
 Ik zou nu kunnen rondlopen... helpen.... uitdagen... maar het observeren is zo geweldig...
Kleuters die tot hun grens gaan... en zij die hun grenzen over durven.. soms direct.. en soms aarzelend... na vier keer een poging wagen... of na afkijken van anderen...
Inmenging vind ik dan jammer omdat ze nu hun eigen competenties ontdekken...
En van afstand een knipoog of  even dat knikje is soms al genoeg om ze verder te helpen...
Met rode wangen en sommigen met zweet op het voorhoofd zit de tijd er na een half uurtje op...
Een dag van werken (puzzelen en plakken), buiten spelen en eten volgt...
En ja hoor... natuurlijk denkt de juf er nog aan haar belofte in te willigen en aan het eind van de dag Ernst en Bobbie op te zetten...
 Tot morgen allemaal....!
Van.... dan volgt de administratieve kant van het vak weer... en het overleggen...
Leerlingenmappen vullen, overdracht, totaal communicatie overleg met drie afkortingen die compleet nieuw voor me zijn maar veel inhoud hebben... een psychologisch verslag lezen van 15 pagina's en help.... wat betekenen sommige termen toch??????
Even gezellig met collega's babbelen.... de interne mail lezen en beantwoorden.... en dan is het alweer kwart over vijf....
Van..... in de stromende regen naar huis... ruitenwissers hoogste stand...
In het nabijgelegen dorp maar gauw boodschappen doen...
Hé leuk... een brei pakket van een hondje... die kan ik niet laten liggen...
Bewaren voor de zomer op de camping... gezellig samen met Esther voor de tent....
Boodschappen op de band... afrekenen... wagentje weer in het rek...grrrrrrr... hondenvoer vergeten.... weer terug....
Zes uur thuis... ai ongelukje Bikkel in huis... dat wordt soppen....
Daar komt Willem al en nog geen pan op het vuur...
Maar wat zegt de 'engel'.....?
Kan je het eten tot morgen bewaren?
Ja, dat kan....
Hij loopt de deur uit terwijl hij zegt...'dan ga ik lekker kebab halen'
Is dat nou omdat hij al zo'n honger heeft een niet kan wachten....of omdat hij mij wil ontlasten?
Ik ga voor het laatste maar...... (grijns...)
Van.... samen kijken we de Luizenmoeder terug.....
Wat een te gekke onderwerpen... ouderparticipatie.... en verjaardagtraktaties...
Én och... zelfs in DWDD gaat het over de Luizenmoeder ...4 mensen uit het onderwijs die vertellen....
Van.... waarom blijft het toch zo fris in huis?
Welja.... dat kan er ook nog wel even bij...... de ketel bijvullen...
Eerst alles uit het ketel hok; wasmand, reistas, strijkplank (Oh gut staat die hier??)....
En bijvullen maar.
Dat bleek hard nodig want het huis heeft al lange tijd niet meer zo warm gevoeld als even later...
Van..... tja... en dan is de dag al zo goed als om.... je voelt je lijf... en met name je ogen die bijna dichtvallen...
Toch doe je nog even die was in de machine... wacht op het centrifugeren en hangt die ene was ook nog op.....
En dan de hilarische slot act van de avond...
Willem maakt zich, sinds Blitz zo ziek was, al zorgen hoe we nou toch die urine van haar moeten opvangen voor de controle van haar nieren...
Én moeten we nou eerst afspraak of eerst urine want oooh als plas opvangen niet lukt....
Terwijl ik zo ben van... komt tijd komt raad...
Die tijd kwam vanavond en dus gingen Willem Blitz en ik gewapend met zaklamp en laag schaaltje in het donker op stap....
Nou hoef je bij Blitz nooit lang te wachten want ze komt buiten en gaat door de hurken....
Schijnen Willem roep ik.... nee niet vooruit maar naar Blitz achterste...
Dit moet bij de omwonenden op zijn minst fronsende voorhoofden gegeven hebben...
Dan in een split second zie ik Blitz door de achterpoten zakken en ik zak acuut mee....
Willem houdt zijn adem in....Blitz staat weer rechtop... ik kom moeizaam maar ooh zo voorzichtig ook overeind en.....jaaaaaaaaa schoteltje vol...
Ik zie de grijns op Willems gezicht... hik... en begin onbedaarlijk te gieren.... oh jee het schoteltje... met moeite houd ik het nog recht....
Gauw naar binnen en overgieten in een potje...
Missie hondenplas opvangen geslaagd...
Nu als de bliksem online een afspraak maken... dat lukt om 18.50 uur morgen...
Juffen, moeders en huisvrouwen .... ze zijn nooit klaar....
Maar ik stop er nu wel even mee voor vandaag...

28 januari 2018

Dag van:

Oooh wat een bal....ooooh wat een bal.... ja Federer.... doe het...
Tja... als je bij die kreten niet wakker wordt....
Ik zit rechtop in bed!
Oeps finale Australian Open... en oh ja... familie komt zo voor Babeth...
Klaar wakker nu!
Dat wordt een combi; schoonmaak en tv kijken....
Weet niet of het kraak helder schoon zal worden nu maar...boeiuhhhh!!!!
Verpletterende 1e set voor Federer...hmzzzz jammer van de 2e set..
Even die angst dat hij het niet red.... maar dan toch weer terug komen...
Bloedstollend spannend dat er een 5e set komt.... nog ééééén challenge ....en dan die tranen....
Federer zijn 20e grandslam in de pocket....
Wat een blijdschap....
En als ik het iemand gun te winnen als Federer ophoudt met tennissen is het Cilic wel... super sympathiek en sportief komt hij over...
Maar laat Roger het nog maar lang volhouden... moet er nog niet aan denken dat dat vertrouwde gezicht ineens van de tennisbanen verdwijnt....
Van....tussendoor ook gesopt .... de soep voorbereidt die nu lekker staat te pruttelen...
Nou de glazen klaarzetten... en de drank... laat de visite maar komen....
En die komt snel achter elkaar....
Twaalf man sterk in huis en dan 3 honden maar van de honden merken we niks... ideale beesten...
Het is een gekakel en gesnater..... over honderd en 1 onderwerpen .... de zorg... het onderwijs.... dementie.... oh ja en voetbal natuurlijk....YEAHHHH Feyenoord wint en Ajax verliest dus 2 punten binnen...
Over vroeger... verloren en nieuwe vriendschappen... over scheidingen en verantwoordelijkheden... over kinderen en kleinkinderen...over ziektes en dood..... politiek.... tennis.... familiedag..... processen.... enz enz....
Teveel dus om uitgebreid te beschrijven...
Pas als ik de soep opdien is het stil en hoor je enkel hier en daar..mmmmmm.... en heerlijk....
Dan nóg even een gesprek over reacties en beslissingen van mensen die zijn gebaseerd op angst en wat dat met anderen doet... dat tegenover hetzelfde maar dan gebaseerd op vertrouwen... over belangen en belangenverstrengeling... over de blinde vlek.... je eigen gelijk willen  halen of juist begrijpen willen...en dan na heel wat gepraat... toch op naar huis allemaal......
Dat kan want de wegenwacht is intussen langs geweest en de ene auto waarvan gedacht werd dat die het niet deed, doet het gewoon...
Daaaaag allemaal... was gezellig.... tot de volgende verjaardag....
En dat zijn er nogal wat in die familie Lindeman...

Trouwens aan mijn kant komen er vanaf nu ook heel wat verjaardagen aan... in ieder geval iedere maand eentje...tot en met oktober
Altijd weer een hele klus om dat gecombineerd te krijgen... wat dus niet lukt en daarom hebben we het maar los gelaten...
Áls verjaardagen samen vallen dan ga ik naar die van mijn kant en Willem naar die van zijn kant....
Én dat werkt....
Mijn verjaardag valt als gewoonlijk weer gelijk met moederdag ... Dit keer ook precies op de dag af ipv in hetzelfde weekend en Isa 3 dagen eerder dus dat wordt intern even een lastige...
Én die van schoondochter  en vriendinnetje Annet vallen weer eens midden in de vakantie.... ook niet handig...
We komen er vast wel uit....
 Van..... zó, rust in huis wedergekeerd.... maar wat een bende...
Kopjes, glazen, taart schoteltjes, soepkommen, chips bakjes, kaas mesjes, lepels van de soep, vorkjes van de taart, koffiekoppen..... pffft....
Dat worden wel 2 vaatwassers vol..... en aangezien ik er maar 1 heb... draaien we 2x....
Alle extra stoelen weer weg... speelgoed en speeltjes opruimen... de kruimels zijn door onze 3 stofzuigers ofwel hondenbeesten opgegeten.... dus alleen overal maar een doek overheen...
Van..... douchen... nee poes jij niet... jij houdt niet van nattigheid....
Hè jammer... te laat voor de Luizen moeder... morgen maar terug kijken...
Dan maar mijn bed in... laatste full time week in..... dat ga ik volhouden...
Daarna nog 1 halve week werken om aansluitend de voorjaarsvakantie in te gaan...
Een weekje bijkomen..... niks doen en bijtanken....
Al heeft Willem al plannen de administratie eindelijk eens op te ruimen... hulde Willem... en samen... alwéér.... de schuur op te ruimen.... iets minder hulde Willem...
IK ga gewoon duimen voor mooi weer een een dagje strand.... of zoiets....
Én een kleinzoon verjaardag.....!!° (daar hebben we de eerste al op de 11e)
Én een vrienden kliek feestje.....
Ach... de dagen vullen zich vast vanzelf... en vast niet met niks doen vrees ik....

27 januari 2018

Dag van:
Het klokje gewoon 1x rond slapen... en of je dat dan ook nodig gehad hebt....

Flarden van kleine droompjes die nog even voorbij komen...
Ik heb heel wat afgereisd in mijn dromen vannacht...
Flarden die ook zo weer verdwijnen....'ik heb zoveel gedroomd Willem'... wat dan?....'euh....ben het allemaal weer vergeten, maar het was veel en gek en vaak ver weg'
Van.... en uit de veren hupsakee.... ik wil vandaag de handelingsplannen en de rapporten af hebben... en als het even meezit nog een paar leuke Prowise lessen maken voor de komende week...
Willem hoor ik beneden luid en duidelijk 'oh-en' en 'ah-en' terwijl hij naar de finale damesteam Australian Open kijkt...
Morgen de finale Federer Cilic.... die wil ik ook zien maar voor vandaag neem ik genoegen met het ge-oh en ge-ah van beneden....
 Nóg even snel het nieuws doorbladeren....
Natuurlijk volg ik de waterstanden in ons Parijs op de voet.... en over voet gesproken... de Eifeltoren heeft best al bijna natte voetjes...

De bruggen waar we afgelopen herfst nog onderdoor voeren zijn nu geen aanrader voor toeristen die een rondvaart willen maken...hoogstens om er overheen te wandelen en voorzichtig proberen het water van de Seine te raken als je voorover buigt....
Zelfs de kelders van het Louvre en sommige wegen zijn gesloten...
Van.... en jeetje zeg... nu hebben we twee christelijke partijen in het kabinet en lees ik zomaar dat vanaf 2019 staatswiet geteeld en verkocht gaat worden....
Nou ben ik erg voor het biologisch en zo... maar aan dit idee moet ik even wennen...
Aan de ene kant de enorme Nederlandse betutteling en aan de andere kant dat loslaten...
Ik ben er voor hoor....  daar niet van....maar ik snap die regering besluiten niet zo goed meer....
Ik mag dan ook aannemen dat aan dit besluit weer honderden regeltjes vast zullen zitten... zoiets van als dit... dan dat... en als dat niet... dan toch dit....
Of het er allemaal duidelijker op wordt vraag ik me af....
Staatswiet... alleen dat woord al.... krijg er allerlei associaties van wietplantages in het torenkamertje bij..... hi hi hi....
En dan Grapperhuis en Bruins die beloven het experiment eerlijk en feitelijk uit te voeren die dan zelf de plantjes elke dag sproeien en rond de juiste periode staan te toppen.....
Én wij die tijdens de wekelijkse debatten voor de buis maar niet snappen waarom die debatten ineens zo langdradig zijn en waarom de Kamerleden zo vrolijk reageren...
Ooooh heerlijk om zo je fantasieën de vrije loop te laten gaan....
Ik hoop vurig dat Buitenhof er morgen in het programma even op in gaat... maar anders komen we het vast in de ouderejaars conferences wel weer tegen....
Én dan natuurlijk het klonen van de aapjes ZhongZhong en HuaHua dat breed uitgemeten in elke krant staat...
Alleen die namen al....
En sowieso dat klonen...
In een wereld waar mensen al regelmatig zo hun best doen om überhaupt zwanger te raken...
Waarom toch twee identieke aapjes.. of straks mensen...
We doen zo ons best ons te onderscheiden van anderen in een tijd waar we eigenlijk ook zo ons best doen bij een groep te horen...
Ik begrijp ook het wetenschappelijke nut niet zo goed...

Nou ja behalve dan dat ze ziektes willen bestrijden... zoiets dus als dat ik een reserve Wampie heb met reserve onderdelen voor mezelf... want een donor nier, long, hart, huid of stamcel wordt dan zeker niet afgestoten omdat ik het eigenlijk al zelf ben...
Als je er goed over nadenkt is het best waanzin.....
Misschien voor sommige mooie of veilige waanzin maar tjonge het leven is nu eenmaal, oneerbiedig gezegd, één groot risico...
Van... en dan nu aan het werk....
Dat is even stevig nadenken over leerlingen die je net 3 weken in de klas hebt...
Ik twijfel... ik kies... maak de keuze weer ongedaan... en twijfel... en kies weer...
Je hebt dan wel een aardig beeld maar het blijft dubben en dubben om een zo zorgvuldig mogelijke keus te maken....
Van.... dan trekt Willem aan de bel dat hij boodschappen, voor de verlate nog te vieren verjaardag van Babeth, wil gaan doen...
Morgen komt de familie...
Eerst dus maar eens naar de winkel...
Keuzes maken uit lekkere dingen...
Meestal kies ik dat wat anderen lekker vinden... dat scheelt weer verleiding voor mezelf...
Van... en als de boodschappen dan binnen zijn, merk je dat je het klokje hebt rond geslapen want het is alweer tijd om te koken...
Na het uitbuiken is het Wie is de mol tijd....
We zitten er allemaal klaar voor...
Voor mijn gevoel schuilt vandaag in iedereen een mol...
Ik kán niet naar iemand kijken of ik zie wel iets verdachts...
Dat is natuurlijk ook de kracht van het programma... dat jezelf op hol slaat met al je verdenkingen...
Alles wat je wilt zien zie je....
Mental mindfuck....
Dan komt de  executie ronde.... duimen duimen... en....aaaah... een van mijn mollen ligt eruit...
Dat zijn dure punten....
In de familie poule staat Isa, die vorige week nog achter stond, ineens bovenaan...
Ja wat wil je als wij volwassenen klakkeloos elkaar geloofden en volgden in zelfde mollen... en Isa haar eigen weg gaat...
Van.... de mol talk brengt me alleen nog maar erger in de war...
Waar een mens zich al druk over kan maken....
 En tóch vind ik het leuk om met zoveel miljoen anderen er zoveel honderden theorieën op los te laten en mee te doen...
Toch knap gedaan van die televisie makers....
Van.... minder blij word ik van het bericht dat dokter Tinus stopt... zomaar... ineens... uit het niets...
Oké... we hebben een luizen moeder... maar dokter Tinus had daar toch prima bijgepast... als was het maar om juf Ank af en toe een kalmeringspilletje op recept mee te geven...
Niet zwaaien...NIET zwaaien... nu NIET meer zwaaien.... en hup neem een pilletje....
Van.... zo... mijn dag zit erop...
Morgen familiefeest van Willems kant...
Drukke dag...

26 januari 2018

Dag van:

Ooooh wat is de verleiding vanmorgen groot om te blijven liggen...
Warm bed... zachte kussens... spinnende kat... en de badkamer toch al bezet door Willems meiden....
Ik heb het gevoel dat ik te lang heb liggen nadommelen maar als ik beneden kom, blijk ik nog zeeën van tijd te hebben...
Vrijdag ADV dag dus rust op de weg en..... nog maar 5 minuten aan de rust plakken hier  thuis....
 Aan dé parkeerplaats te zien hebben meer mensen dit gevoel misschien wel gehad vanmorgen want het is nog behoorlijk leeg...
Van.... en als je dan de gang inloopt... de lichtknop omdraait... en je klasje ziet... voelt alles ook weer goed.....
 Het is net even als het verhaal van Sneeuwwitje en de 7 dwergen...; 7 kleine stoeltjes..
7 kleine tafeltjes...7 kleine bakjes....
En even later...7 kleine kleutertjes....
Én om het verhaal dan een andere draai te geven; 2 grote papa's en een grote zus die de klas van haar broertje wel eens wilde zien....
Van... het is duidelijk vrijdag... de indrukken van de afgelopen week maken dat zo'n láátste toch anders verloopt...
We gymen heerlijk rustig, ze luisteren aandachtig naar het verhaal van 'Jip wil vliegen', dat ze al voor de derde keer horen deze week maar ze kunnen er geen genoeg van krijgen met dat interactieve gebeuren op het digibord...
Sowieso kun je dingen eindeloos herhalen... steeds weer een succes ervaring doet wonderen.. steeds hetzelfde dat je na elke herhaling makkelijker af gaat, voelt goed...
De kracht van de herhaling... automatiseren of beklijven... en succes beleven... eigen maken... er plezier aan beleven...veiligheid van het bekende... groeiend zelfvertrouwen...
Tot ze dat punt bereiken van...'ja nu weten we het wel' .... en dan wat nieuws aanbieden... of juist de verdieping aanbrengen...
Fixed mindset (hulpeloosheid) krijgt nu nauwelijks kans.... ze maken zich het zo eigen dat ze vertrouwen hebben de volgende stap te zetten....( competentie...-...autonomie)
Saai? Welnee... juist genieten om te zien wat het met kinderen doet...en het proces in de gaten houden.... niet te vroeg aanbieden maar zeker ook niet te laat...
Lesgeven is ook een kwestie van de juiste timing.... zeker in het speciaal onderwijs...
Altijd weer nieuwe uitdaging!!
Van...
De middag wordt echt even moeilijk... ze zitten vol van de afgelopen week...
De zachte klei maar tevoorschijn halen... allemaal een eigen kleurtje... kneden, rollen, stukjes snijden (en ondertussen toch nog zonder dat ze doorhebben dat het leren is, ze vertellen dat het mes maar aan één kant snijdt).... plukken.... balletjes maken.... tot ik mijn inval assistente hoor zeggen 'tjonge ze zijn er al 20 minuten mee bezig'...
Twintig minuten, denk ik... jeetje... dat was drie weken geleden écht nog niet denkbaar...
Van.... dan is het tijd voor een kleed op de vloer... kussens erop... tv aan.... hangen... niks doen... en je laten vermaken door Ernst en Bobbie, Bumba, Jokie van de Efteling en Hoelahoep...jaaaa weer die met de auto wassen juf (weer die herhaling dus)....
Van... we gaan naar huis toe... we gaan naar huis toe... fijn weekend allemaal...we gaan naar huis toe... we gaan naar huis toe... tot maandag allemaal....
En daar gaan ze...7 kleine jasjes...7 kleine rugzakjes....7 blije glimlachen....van 7 lieve kleutertjes....
En de juffen.... die vergaderen/ overleggen nog even... over carnaval... over schoolreisjes
'Zwoegen' nog op de laatste overdracht van de week.... beantwoorden mailtjes... ruimen de klas op...en hebben dan zelf 'de knollen op'...
Ze gaat naar huis toe... ze gaat naar huis toe....
Van.... we gaan uit eten, de meiden hebben hun eigen dingen vanavond,  zegt Willem als ik thuis kom...
Strak plan zeg ik...
Én dan vallen we allebei in de stoel in slaap... twee snurkende oudjes.....
Gelukkig worden we nog vroeg genoeg wakker om op een redelijke tijd naar het restaurant te gaan...
Lieve Willem die altijd het liefst gaat wokken... zegt nu dat we tapa's gaan eten... omdat ik dat het gezelligste en lekkerste vind....
En...ooooh heerlijk!!..... Spaanse muziek... Spaanse sangria..... Spaanse smaken.... totale ontspanning...
We hebben het over zoveel dingen samen dat ik het hier niet eens allemaal meer reproduceren kan...
Áls we thuis komen ben ik zo ontspannen dat ik zo mijn bed ik kan en wil...
Nog één week full time werken.... dan de ADV dagen weer....
Het gaat me lukken.... ik wil en ik zal.....
Maar nu eerst weekend!!

25 januari 2018

Dag van:

Om zes uur ben ik al wakker en ik vraag me af of dit betekent dat ik uitgeslapen ben...
In ieder geval heb  ik rustig de tijd om de dag te beginnen... veel fijner toch dan haasten...
Dus kalmpjes aan brood smeren en de honden eten geven... koffie drinken... en ook rustig aan naar school...
De stoplichten mee hebben... niet al te druk op de weg... relaxt beginnen...
Nog heerlijk de tijd om een handelingsplan af te maken maar het systeem hapert...
Normaliter zóu je dan geïrriteerd raken maar vandaag doe ik dat niet en geef het in alle rust na 6x proberen op...
Genoeg andere ochtend klusjes...
Dé stoeltjes van de tafel af... de bakjes voor het eten er juist weer op... wat werk klaar leggen... de naam van de nieuwe leerling die vandaag komt op de kapstok plakken en dan de briefing...
Nú nog even mail checken... nog maar één zieke... en nog wel op zijn verjaardag...
Geen feest dus vandaag in de klas... en misschien komt dat wel goed uit nu de nieuwe leerling komt...
Ouders ontvangen... leerling wegwijs maken... de andere kinderen op weg helpen... en nog even met een papa praten..
Vroeger.... heel vroeger... zag ik nooit papa's op school komen... waren het zo goed als altijd mama's die hun kroost kwamen brengen...
Tegenwoordig zie je meer en meer papa's... ik vind het een leuke ontwikkeling....
Niks geen papa's die op zondag het vlees snijden maar betrokken vaders die net zo goed op de hoogte zijn van het wel en wee van hun zoon/ dochter als de moeder...
Ze kunnen luiers verschonen, tranen en snotneusjes vegen, broodtrommel vullen en zelfs staartjes invlechten....
 We beginnen de dag... goeiemorgen goeiemorgen goeiemorgen allemaal....!
Wat super om te ervaren dat 8 januari... die allereerste schooldag... er een 'chaos' heerste van allemaal nieuwe kinderen... op zoek naar hun plek... op zoek naar  zich passen in de structuur en dagritme... op zoek naar zich voegen in nieuwe/ andere regels en grenzen... en dat nu de nieuwe leerling erbij komt, je kan zien hoeveel structuur en ritme er al is, hoeveel ze zich eigen gemaakt hebben en dat zo'n nieuwe leerling direct in het bestaande ritme meegaat...go with the flow....en dus ook makkelijker zijn weg vindt in de al gevormde, aanwezige veiligheid....
Jas ophangen, tas uitpakken, speel bak op tafel, opruimen, kring.....
Werken, opruimen, fruit eten, wc, buiten spelen...
En eigenlijk... bedenk ik mij dan... is het in het latere leven.. in ons leven... niet anders...
Wakker worden... ochtendrituelen... naar je werk.. koffiepauze.... werken... lunchpauze... etc... houvast....
Én gebeurt er dan íets onverwachts dan kun je altijd terug grijpen op dat ritme....
Ritme.. of zoals ze vroeger (en nu nog wel eens) , zeiden; orde, rust en regelmaat...
Je hoort niet voor niks mensen, na met name bijvoorbeeld de feestdagen in december,  zeggen.. hè hè.. blij dat we weer in het ritme terug kunnen keren...
We hebben blijkbaar dat ritme nodig om onze biologische klok op peil te houden...
En die biologische klok is weer belangrijk voor de balans in je leven en je welzijn en welbevinden...
Ik wil niet betweterig zijn maar wist je dat je ogen hierbij een belangrijke rol spelen...
Als je ogen licht ontdekken maakt je lichaam serotonine en adrenaline aan zodat je wakker wordt... je wekker is daar alleen maar een onnatuurlijke storende factor bij... niets natuurlijker dan het licht.... en wordt het dan weer geleidelijk donker dan gaat je lichaam het slaaphormoon melatonine aanmaken... om in slaap te kunnen vallen...
Het ritme daartussen zorgt ervoor dat je dat natuurlijke proces van licht niet tegenhoudt...
Maar tja... hoe relatief dat dan weer is vraag ik me af als s middags bij klaarlichte dag een kleuter in slaap valt in de zachte kussens op de knuffelhond....
Er zuilen dus vast ook nog andere processen een rol spelen....
Van.... de nieuwe leerling blijft alleen de ochtend en de middag vul ik met voorlezen... dat kan inmiddels al als ik een kort jip en Janneke verhaal vertel... langer moet het niet duren...
Op het digibord heb ik vogelgeluiden geplaatst, de illustratie uit het boek en veel plaatjes van vogels, want jip wil leren vliegen...
Binnen een minuut heb ik 6 fladderende een tjilpende kleuters in de voorlees kring... en ze zijn oh zo verbaasd als het bord mee tjilpt...
We werken nog wat en hoe kan ik me dan weer verbazen dat gister een leerling de kralen om en om geel rood geel rood kon rijgen maar vandaag met blauw oranje blauw oranje toch steeds die rode en gele wil pakken...

Laat nog maar heerlijk in het succes van gisteren blijven denk ik dan en dus geef ik een compliment dat ze alweer zo goed om en om kan rijgen...(trouwens... Dit is de voorbereiding op even en oneven getallen... zou je niet denken hè)
Een andere leerling legt foutloos plaatjes van de voor en achterkant van dieren aan elkaar... terwijl er best lastige bijzitten... nog zo'n fijne verrassing..
Én zelfs de leerling die zo in zijn eigen wereld verkeert zie ik eventjes reageren op het spelletje 'er komt een muisje aangelopen'... oké een klassieker.. maar wel een die het altijd blijft doen...
Vraag een peuter/ kleuter van nu of het een liedje wil zingen,...de meesten komen nog steeds met 'poesje mauw'....
Sommige dingen zijn tijdloos...
En dat vind ik fijn...
Van.... we eten thuis laat... Willem haalt zijn meiden op en haalt Chinees...
De honden hoeft hij niet te halen want die waren vandaag mee naar zijn klas....
Én ik vraag me lachend af voor wie dat nou meer therapeutisch werkt... voor de kinderen... of voor de meester....
Dé meester komt in ieder geval nu zonder gemopper over de dag thuis...
Én zijn stagiaire schrijft vrolijke stage berichtjes op Facebook, aangevuld met foto's van...
nee niet de kinderen... maar Babs en Blitz...
Van.... nog een kleine stukje tennis teug kijken maar echt.... mijn biologische klok laat zich wat betreft aanmaak van melatonine, steeds vroeger horen...
Een vijfdaagse werkweek.... zouden er nog veel leerkrachten zijn die dat doen...?
IK ken er wel een paar... maar ze worden steeds schaarser.... en ik kan mij dat wel voorstellen....
....... voor mij geen melatonine gebrek merk ik al.......
Alleen poes verstoord mijn ritme door pontificaal boven op mijn zij te gaan liggen...
Poesje mauw... ga eens gauw...

24 januari 2017

Dag van:
 Én ja hoor... ook in onze klas wordt het merkbaar stiller door zieke leerlingen... nummer 2 geveld vandaag...

Hoe klein kleuters ook mogen zijn en hoe 'egocentrisch' volgens ontwikkelingspsychologen ook op die leeftijd, ze missen direct de klasgenootjes die er niet zijn...
Ieder kind drukt zijn/ haar stempel op een groep en heeft zijn/ haar eigen plekje dat gemist wordt...
Ik vind het altijd weer mooi om te zien... het is alsof er dan voor hen iets niet klopt in het geheel...
Soms zie je ook ineens rollen van kinderen veranderen door de 'gebroken' samenstelling...
 Van.... het is een knus clubje bij elkaar vandaag en nog steeds vegen we neuzen schoon waarvan we vrezen dat ook deze neusjes eerdaags onder een dekentje op de bank, verwend door papa/ mama/ oppas wordend,  zullen liggen.....
Maar we ruiken ook andere geurtjes dan alleen snottebellen... geurtjes die meer te maken hebben met een buik die van streek is...
IK vind het weer tijd worden dat het lente wordt.... en bij deze temperaturen...13 graden notabene... wordt die zin alleen maar versterkt...
Het is lang genoeg grijs en grauw geweest in ons landje en wit hoef ik niet meer...
Maar ja.. ik ben nog uit de tijd van "maart roert zijn staart" en "april doet wat ze wil"....
Ik durf dus alleen te hopen dat kou en sneeuw uitblijven .....maar ken mijn landje inmiddels...
Ik zeg maar niks....
Van.... vandaag weer eens gezien hoe belangrijk voelen toch is als je jong bent...
En dan bedoel ik het letterlijk voelen... betasten....
Ik probeer me te herinneren wanneer ik voor het laatst écht voelde....
Maar voelen is een zintuiglijke waarneming die geloof ik minder wordt naarmate je ouder wordt...
Behalve bij blinden en slechtzienden waar voelen juist het zicht  deels overneemt....
Én toch bedenk ik me dat het onbewust toch een rol speelt bij ons grote mensen, want waarom ligt het ene mes lekker in de hand dan het andere... schrijf ik liever met die ene pen... eet ik friet het liefst met mijn handen.... en kan ik het niet laten even aan dat beeld in het museum te voelen....
Waarom wil ik geen jersey hoeslaken maar wel katoen...
Waarom streel ik mijn partner...
En waarom vind ik chips zakjes verschrikkelijk voelen....
Oooooh en die vreselijke wollen prik truien....
Het is er dus nog wel....
De kleuters voelen vandaag tijdens de handvaardigheidsles aan allerlei dingen... knisperende dingen... zachte wattenbollen.... ijsblokken... pijpenragers.... ze voelen... voegen bij elkaar.... roeren met hun vinger.... voegen toe en halen weg.... glimlachen of kijken vies...
Wij zeggen wel eens... 'ik heb het allemaal door mijn handen laten gaan'.... maar wat betekent dat gezegde nog als je ziet hoe hier werkelijk alles door vingers en handen gaat... glijdend.... graaiend.... knijpend.... roerend.....
Na een half uur hebben de meesten er nog niet genoeg van.... zelfs de leerling mét de kortste aandachtsspanne niet....
Van..... over mindfullness gesproken....
Ze gaan er helemaal in op....
Van... maar buiten spelen doen we natuurlijk ook veel vandaag...
Wat wil je...13 graden in januari...
Gegrepen door de les van vanmorgen observeer ik ook hier nog eens verder naar voel gedrag...
Én ja hoor... zand... modder... het glijden langs de gladde stang van de trampoline... de boomstam... het gevoel langs de ketting van de schommel.... en andere kindjes voelen... hun haren of hun wangen...
Grappig als je daar bewust naar kijkt... en vreemd tegelijk als je er zelf niet meer aan moet denken om álles te voelen... bang voor vieze vingers en zo....
En weer eens denk ik... wanneer is dat toch over gegaan...?
Heb ik te vaak mijn handen moeten wassen omdat 'alles' vies was???
En ben het daarom verleerd...?
De dag vliegt als altijd om... en hangend in het oude mechanisme van de tijd van vóór het continu rooster, zit ik een kwartier te vroeg al met de leerlingen te wachten op hun chauffeurs...
Suf!!!
Nog maar gezellig even Hoelahoep kijken dan....altijd leuk...
Én alles beter dan de Teletubbies....
Van... trouwens... mij kwam een triest bericht ter ore....
Een triest bericht dat me tegelijkertijd heel oneerbiedig de lach bezorgde......
Tinkywinky (schrijf ik dat goed?) Is overleden.... en hij, want ik weet nu dat Tinkywinky een hij is, was nóg maar 52 jaar.....
Ik zoek natuurlijk op foto's meteen uit wie dan toch Tinkywinky is... maar dat is dus de paarse Teletubbie....
Het is van de zotte dat ik altijd heb gedacht dat die Teletubbies poppen waren...
Nee Wampie!... het zijn acteurs.... er stond ook duidelijk in BBC news dat de acteur Tinkywinky was overleden...

Tinkywinky heeft dus ook nog een mensen naam, een  mensen gezicht... en ik zou niet weten welk gezicht dat zou zijn...
Achter onze Ernie en Bert of Fabeltjeskrant figuren, zitten stemmen... stemmen van vaak acteurs... de Teletubbies ZIJN acteurs....zonder stem...
Én wel van dusdanig gehalte dat het op de voorpagina staat  en bij RTL nieuws , NOS en in het AD vermeld worden...
Tinkywinky heet eigenlijk Simon Shelton Barnes....
Arme Laalaa, Dipsy, en Po..... hun Tinkywinky is niet meer....
Van.... overigens wel erg...52 jaar.... schrik je toch altijd weer van in een wereld waar we steeds ouder worden....
Trouwens... als ik verder  lees, zie ik dat hij de tweede acteur in Tinkywinky pak was omdat de eerste is  ontslagen vanwege verschil van mening over de personage Tinkywinky en hoe die neer te zetten....
Dat zijn toch dingen waar je als leek helemaal niet bij stil staat toch....?
Dag paarse Tinkywinky met je rode handtasje.... ik lees ook dat in jou een lief mens schuil  ging, die erg gemist gaat worden...
Ik ga toch eens kijken of ik nu verschil ga opmerken in de nieuwe en toch ook zelfde Tinkywinky... die immers eigenlijk altijd die paarse Teletubbie zal blijven...
Van... enfin dit terzijde... ik ga handelingsplannen maken thuis...
Ik buig me over doelen die we met de kleuters willen  bereiken...
Altijd weer lastig want je werkt aan zóveel dingen dat je de prioriteit doelen eruit moet halen om te beschrijven...
En aangezien ik een mens ben die voor kinderen al gauw iets belangrijk vind, moet ik hier extra mijn best op doen dus...
 Ik kijk vooral nu maar naar wat de leerling het beste kan gebruiken om heel veel doelen te bereiken... en vaak zijn dat dingen als zelfvertrouwen... concentratie... keuzes maken....
Van daaruit stel ik alle andere ook belangrijke doelen...
Dan blijven over de doelen die niet beschreven staan maar waar je natuurlijk ook aan werkt...
Van.... ik kom een heel eind... schrijf nog een dag verslag... stuur een mail en...val in slaap...
Zalig zo'n middagdutje... al was het maar een half uurtje...
Dan komen de hondjes weer thuis met hun baas...
Willem moppert wat over een lange vergadering en een soort systeem dat Digiduif heet...
Hij vertelt weer mooie verhalen over de kinderen en lieve collega's en samen genieten we onder het genot van tagliatelle in paddestoelen saus, van de jazzklanken van Joerie Honing en Trijntje Oosterhuis....
Willem vertrekt naar een oud collega en ik doe eerst mijn gehoorapparaten uit... rust!.... En verwissel dan mijn laarzen voor warme sloffen....comfort...
Dé wind waait om het huis als een dolle.... en als ik PATS hoor duik ik in het donker naar buiten om het glazen potje voor Britts  sloot vondsten, tot de laatste scherf op te rapen, onder het licht van de zaklamp op mijn mobiel...
Kon het weer eens niet gewoon lekker zacht zijn buiten... nee moest de wind er weer bij komen...
 Van..... nog een leuke Prowiseles voor morgen...waar ze zelf op mogen klikken.... nog 1 handelingsplan dan... en even ontspannen bij de musical awards...
Diep in mijn hart ben ik wel een musical liefhebber...
Én aangezien ik Simone Kleinsma.. vooral om wie ze is... bewonder en ik misschien wel de grootste fan van Annie MG Schmidt ben, ben ik enorm blij dat Simone met de musical Annie een award in wacht sleept.....
Ik huil mee om haar verdriet..(ik kan het niet laten) en ik geniet van de opmerking ' leren omgaan met verdriet zonder de humor los te laten'...
Van.... daarbij neem ik me voor.... als het enigzins kan... naar de musical Fidler te gaan...
Maar ja ik wil ook nog maar Stef Bos en ik ga naar Julien Clerq... en ik.... hè heerljk zo'n wensenlijstje....

23 januari 2018

Dag van:

Niks leuker dan te weten dat je straks naar je (op tafeltjes na) compleet ingerichte klas kan en díe plannen door kan voeren die van te voren uitgebreid besproken en voorbereid waren...
Goh... vanmorgen ook niet eens honden stress... behalve dat Blitz echt slecht en dus vooral weinig eet...
Ik mag er echter toch van uitgaan dat als een hond honger heeft, ze toch wel eet...
Eet ze vanmorgen niet dan toch zeker vanavond....
Van.... op naar school....
Heerlijk om in de frisse ingerichte klas te komen...
En yeah.... de telefoon is er ook.... fijn dat ze weer opgeknapt zijn na de griep daar op de helpdesk afdeling..
Nú snel een berichtje de deur uit dat er telefoon is...
Van.... één leerling ziek vandaag...
Dat valt mee want er zijn klassen die met meer zieken te kampen hebben....
Op zich zou dat niet erg hoeven zijn ware het niet dat er veel disciplines op school werken díe allemaal op elkaar ingespeeld en afgestemd zijn qua tijd....
Eens en te meer zie je dan ook weer hoe flexibel men in onderwijsland kan zijn door onderling zoveel mogelijk  te ruilen en te schikken...
Van.... één zieke vandaag dus .....maar .....we zien al snel wat meer snotneusjes de klas binnenkomen... het heerst...
Dát wordt dus een extra doos tissues halen vandaag en vooral veel neuzen vegen...
Ik heb niets teveel gezegd want we blijven neuzen poetsen...
Van.... gelukkig heeft het geen invloed op werken en spelen, want dat doen ze volop....
Nou ja.... één kleuter wordt het s middags een beetje teveel en die valt heerlijk in slaap...
De anderen ploeteren op puzzels, genieten van het graaien met handjes in klei, zand en rijst...eten hun boterhammetjes en spelen naar hartelust buiten bij deze goede temperatuur...
Niet alleen in de klas observeer ik graag maar ook tijdens gym of buitenspelen...
Buiten zie je weer andere kleuters met elkaar spelen dan binnen... je kunt er een sociogram op loslaten....
Maar sommigen die binnen veel samen zijn,  spelen buiten weer het liefst alleen omdat daar andere krachten werken.... of spelen juist met kleuters uit andere groepen.... de sociale ontdekkertjes.....
Én altijd is er die ene leerling uit een andere groep die meteen op je af komt rennen, voor je gaat staan en dan vrolijk roept 'hallo juffrouw Wampie'...
Er zullen vast vele redenen te benoemen zijn waarom ze dat doet maar ik smelt in ieder geval...!
Van.... zalig die frisse neus halen 2x per dag onder het genot van zo'n begroeting....
Met 14 modderzwarte handjes en 7 even zo zwarte snoetjes maar met rode blossen op de wangen sluiten we binnen de dag weer af...
Van.... dat continu rooster bevalt me wel... half drie uit en dan nog een zee van tijd voor andere taken...
 Een handelingsplan maken, de overdrachten schrijven, kopiëren, de klassenmap vullen, telefoonlijst printen, praatje maken met collega's, berichtje sturen naar ouders, leerlingvolgsysteem invullen,  en dan de les voorbereiding vanavond maar...
Op naar huis....
Hè gatsie tank bijna leeg... dat ga ik niet meer redden naar huis... dan eerst maar tanken en binnendoor terug naar huis...
Tadaaaaaaa en geen boodschappen te doen vandaag....
Ik trakteer mezelf daarom maar eens op een kopje koffie bij thuiskomst nadat ik Bikkel de hemel ingeprezen heb dat hij op z'n oude versleten dag, niks in huis heeft gedaan met zijn slappe kringspier die hij vaak niet meer onder controle heeft, en voordat ik aan het koken ga...
Mijn koffiekop is nog warm na de laatste slok als Willem thuis komt...
Ook hij heeft continu rooster en is om 2 uur al vrij maar ook daar op school is nog veel werk dat gedaan moet worden...
Mopper mopper cito toetsen... mopper mopper ander manier DMT toetsen invullen... mopper mopper Kurzweil programma.... en dan de leuke dingen van de dag...
Gelukkig maar... het vak bestaat niet alleen maar uit dingen om op te mopperen...
Vooral uit de taal klas waar vluchteling kinderen extra Nederlands in de ochtend krijgen, komen de mooiste verhalen... over vertrouwen winnen... over afnemende angst... over vriendschappen
Ik geniet van die verhalen!

Elke cultuur heeft zijn eigen tradities en gewoontes...maar kinderen blijven in de kern kinderen....zeker in hun spel... drama- en muzieklessen .... in al hun eigenheid...
Mooi werk... werken met vluchtelingen kinderen....!
En moeilijk ook soms.... maar ook dan ben ik weer geneigd bewust na te denken of het nou moeilijk voor ons of voor hen is...?...
Onder het eten praten we niet (grijns)... dan kijken we journaal of 1 vandaag of DWDD... al naar gelang hoe laat we eten....
Nadal eruit bij de Australian Open..... verrassend maar meer kans voor Federer.... hopen we dan... al was een finale Nadal Federer natuurlijk ook weer zinderend geweest...
Hé en schrijfonderwijs onder de loep.... tja wat wil je met al die toetsenbord... joystick.... kinderen...
Grappig... mijn collega's en ik hadden het er gisteren nog over...
Zij nemen hun laptop mee naar studies.. ik ga nog voor ouderwetse schrijfblokken en een pen...dat geeft mij ook meer het gevoel dat ik het beter opsla ... en dan niet opslaan in de zin van op een knopje opslaan drukken van een laptop die het voor mij onthoudt... maar gewoon zelf onthouden terwijl je schrijft...
Ook overdrachten nog gewoon lekker met de hand schrijven...
Willem bevestigt dat de kinderen een steeds beroerder handschrift krijgen en dat schrijfonderwijs er eerder bij inschiet dan taal of rekenen...
Zelfs de inspecteur let er niet of nauwelijks op...
Schrijven lijkt 'uit'.....
Terwijl... heus... een nieuwe pen en papier heb je eerder gepakt dan een nieuwe laptop aangeschaft...
Als mijn potlood valt breekt de punt af en in het ergste geval het grafiet middenin mijn potlood waardoor ik tot grote ergernis de punt wel kan blijven slijpen...
Áls je laptop of mobiel valt.. och lieve help... het leed zou  voor velen niet te overzien zijn....
 Ik weet nog dat mijn mobiel deze zomer gestolen werd... zonder mobiel kon ik goed leven maar in de avondwinkel heb ik direct een notitie boekje en pen gekocht.... zo'n echt kitsch ding uit Spanje met zeewater erin (tenminste dat stond erbij) , waar een nog kitscheriger nep zeepaardje in op en neer ging als je je pen neerzette om te schrijven...
Enfin... schrijfonderwijs... goed schrijfonderwijs.. ik ben vóór!
Juist omdat het van alle tijden is....
Én omdat het zo fijn zou zijn als alle dokters nou eens leesbare recepten gingen schrijven.... och nee... kriebel handschrift blijft natuurlijk ook van alle tijden...dat cliché houden we er in!
Schrijven is ook een of ander natuurlijk proces... van de week nog zag ik een van de kleuters de eerste pogingen wagen haar naam op haar tekening te zetten....
De letters kent ze nog niet maar het was prachtig om te zien hoe in het hoekje van de tekening krulletjes en streepjes gekrabbeld stonden.... ik had het lef niet haar naam er goed onder te zetten en heb dat later stiekem op de achterkant gedaan...
Kleuters moeten vooral kriebelen en krabbelen voordat een juf ze gaat leren hoe het volgens de regeltjes moet.....
Van... tjonge wat een gedachten allemaal weer... en straks in bed natuurlijk ook weer 1000 en 1...
.Nu eerst even voorbereiden voor morgen en mijn gedachten daarbij houden...
Daarna weer vrije uitloop gedachten... maar daar heb ik het dan morgen wel weer over...
Jip wil vliegen.... en volgens mij vindt Janneke dat niet zo'n goed idee.... ik maak er maar een Prowise les verhaal van.... aan de slag....

22 januari 2018

Dag van:
Stressy morning..... ik die 10 minuten langer uitslaap omdat ik studiedag heb.....
Willem díe nog wil douchen voor hij de honden uitlaat en bang is dat hij ook nog zijn eigen

brood moet klaar maken..... en tot overmaat van ramp Babs Bij wie na het uitlaten de ketting zo verstrengeld is geraakt dat die niet meer af wil..
Reden genoeg voor Willem om biiijjjjjna in paniek te raken...
De gedachte dat op de boerderij waar de honden tegenwoordig opgevangen worden, vast wel een beton- of ijzer schaar is omdat daar toch ook hekken gerepareerd moeten worden, stelt hem weer iets gerust....
Met vastgelopen ketting en al vertrekt Babs met Blitz in het kielzog en zijn ietwat gestresste baas richting opvang ....
Van.... en ik vertrek iets later, zij het in dé andere richting, ook....
Éen studiedag waarin we veel kunnen doen in de klas...
Ja handelingsplannen en rapporten moet ik ook nog schrijven maar nu eerst de klas op orde...
Vandaag wordt de bedbox in elkaar gezet en wordt de kast leeg gehaald....
En ja hoor..
Als ik binnenkom zijn twee technische mannen (hadden natuurlijk ook vrouwen kunnen zijn maar in dit geval waren het mannen) al druk bezig en staan er al drie wanden...
Oeps wat een joekel van een ding.... slik...
Maar hóe grappig is het dat als je dan achter je bureau gaat zitten, en het object van een andere kant aanschouwt,  het formaat ineens reuze meevalt.... optisch bedrog of gewoon te snel conclusies getrokken??
Van.... dat we het ding achteraf toch op een andere plek willen hebben, zeggen we maar even niet.... we verslepen het ding zo wel....
Belangrijkste is dat het in elkaar zit!
We halen zelf de kast maar leeg en sjouwen de inhoud naar elders... nee geen illegale dump!
Dan charteren we zes redelijk sterke vrouwenarmen en beginnen aan de klus box verplaatsing....
Gelukt!!!
Nu de klas definitief vorm gaan geven... en wat wordt het al snel knus en gezellig maar toch genoeg prikkelarm....
Van.... volgende klus... kast inpakken... alles waar vooral geen kinderhandjes bij mogen, komen in de kast; lijm, verf, mappen, papier... en zo vullen we nog even door..
Maar nu is dit natuurlijk niet de enige kast... wel de enige vaste inloopkast.. maar er staan nog zes verrijdbare kasten die gevuld moeten worden én we hebben er een ladenkast bij sinds vanmorgen...
Weer een stapje dichterbij structuur want deze laden uit de kast, mogen de kinderen na jas ophangen en tas uitpakken pakken om met de inhoud ervan aan tafel te gaan spelen..
Én elke week zullen wij die inhoud veranderen...
Zo kun je een stuk rustiger de dag beginnen..
Van.... met zorg zoek ik inhoud voor de laden... maar ik ben snel uitgezocht...
Eerst maar eens her en der, uit kasten en andere klassen, materiaal halen...
Er is vast wel iets dat we gebruiken kunnen of dat we lenen mogen...
Zoveel lokalen, zoveel materialen... en ons kent ons... juffen verzamelen graag veel want ze kunnen aaaaalles gebruiken....
Eén uur later heb ik de kasten én de laden vol...
Van... en nu lunch.... heerlijk broodjes en fruitsalade...
We babbelen wat over kerstpakketten... wat heb jij gekozen... en jij....?
En we praten na over... hoe kan het anders...'de luizen moeder'....
We lachen om de herkenbare nooit  uitgezwaaide vader en moederhanden... maar dan niet alleen als juf maar ook als die moeder die zelf alsmaar bleef zwaaien....
Én die juf die maar niet aan de dagopening toekomt...
We gieren om de verstrooide directeur die uitgebluste pogingen doet de propjes gooiende  kinderen, een halt toe te roepen... en de conciërge die ze met zijn gitaar binnen en paar seconden stil heeft...
Alles zo uitvergroot maar daarom juist des te leuker..
Van.... nog even wat kleine dingen en dan vergadering...
Leuk schoolreisje....en nog wel op mijn werkdag ook... gelukkig maar dat de tijd vliegt... voor ik het weet is het mei en kunnen we gaan..
Dan uitleg over de themaweken... thema liefde...
Lastig thema?...
Niks ervan... je kunt er alle kanten mee op.... van verliefdheid.. tot liefde, liefde voor dieren/ dingen/ eten/ familie...
Én in mijn lieve kleuter groep gaan we het vooral hebben over 'lief' zonder de....
Het thema daarna is kleuren en vormen....
IK heb meteen al honderd ideeën in mijn hoofd... gekleurde rondjes over elkaar leggen en zo ontdekken dat geel en rood oranje worden.... vormen inkleuren... vormen herkennen in de school (driehoek dak) en natuurlijk lesjes over kleuren.... kleuren domino maken...
Ik kan niet wachten....
Dan worden de leerteams bekend gemaakt en yessssss ik zit bij het team leerroute en streefkwaliteit....
Best wel mijn ding want ik heb onlangs nog als taal ontwikkelaar de complete leerlijn taal uitgewerkt naar leeftijd... niveau... en materiaal....
In het team ontstaan direct ideeën voor scholing, voor schoolgids uitleg, voor verdieping  zoals in mijn uitwerking voor taal als basis arrangement.. en nog veel meer ideeën...
Van... nuttig onze tijd besteedt...
Nú nog wat dingen in de klas doen....want er is áltijd wel wat te doen...
Én met een heel tevreden en voldaan gevoel draaien we om 5 uur de lichtknop om en keren huiswaarts....
Van.... boodschappen willen doen en..grrrrr jakkes... mijn portemonnee op de keukentafel laten liggen...
Éérst naar huis dus....
Dan ook maar direct Bikkel uitlaten...
Half zes.... hup naar de winkel...... Keuzes keuzes...AH, Coop of Aldi ....
Ons winkelcentrum wordt momenteel verbouwd en rondom de bouwput staat één groot hekwerk...
Het is dus sowieso al iedere dag een puzzel om bij je dagelijkse boodschappen te komen...
En dat duurt ook nog wel even .....tot 2019 geloof ik....
Ik worstel me om de hekken heen.... en kan vandaag niet kiezen tussen spinazie of rode kool... hé wel leuk voor thema kleur en vorm....
Ho nu niet juffen maar huisvrouwen......
Van.... ik neem ze gewoon allebei... de een voor vandaag de ander voor morgen... scheelt me morgen weer een rondje hekwerk ...
Aangezien ik al niet zo'n vlees mens meer ben de laatste tijd, moet ik weer even diep nadenken...
Én dan maar eens gewone aardappeltjes erbij.. nou ja... wat heet tegenwoordig nog gewoon hè....gepofte aardappeltjes in rozemarijn... krieltjes in alle soorten en maten en smaken...
Nóg even wat yoghurt, en klaar!!!!
En morgen lekker geen boodschappen te doen....
Dat scheelt weer een klein half uurtje....
Nu nog even de dag doorpraten met Willem die natuurlijk hele verhalen heeft over zijn Babs avontuur en de doorgeknipte ketting... die dus uiteindelijk doorgezaagd werd....
Nee Willem... oké Willem..... geen kettingen meer maar Caesar Milan touwtjes...
Haal jij ze morgen dan zelf even want ik leef nog in de euforie van direct uit mijn werk naar huis kunnen rijden...
Van.... voordat Willem zijn avond afsluit met Netflix, kijken we nog even naar 'het pronkstuk van Nederland'...
Het zoveelste programma naast alle 'beste' 'mooiste'  'duurste'  'snelste' etc en wel dit keer het pronkstuk...
Soms word ik er wel moe van hoor....
Waarom mogen niet al die prachtige schilderijen... ontwerpen.. iconen... naast elkaar blijven bestaan als mooi... goed....
Wie gaat er nou kiezen tussen Anne Frank en Nijntje.... Dit is toch kolder!
En waarom kiezen tussen Rembrandt, Vermeer, van Gogh of Escher.... allemaal prachtige kunstwerken...
We kijken het programma niet eens af...
Én scharen dit onder de categorie 'zonde van je tijd'...
Liever had ik een programma gezien met de achtergronden van elk van deze mooie kunstwerken... ontwerpen.. iconen...
Och och och... een keuze maken tussen Anne Frank of Nijntje... of toch Delfts blauw..
ik raak er niet over uitgedacht.... en mijn brein blijft zich verbazen...
Je zou bijna zeggen 'hoe durven ze'.....
Door welke bril worden deze keuzes nu weer gemaakt straks..
 Ik hou het voor gezien vandaag...
Willem mag Netflixen.....

21 januari 2018

Dag van:

Willem vandaag een optreden in Drachten... niks uitslapen dus..
Maar dat wil je ook niet als je weet dat er een klein scharminkel beneden ligt en je veel te nieuwsgierig bent hoe het daarmee gaat...
Van... kijk eens aan.. dametje komt alweer naar de trap lopen... dat is een goed teken...
Wát kun je dan ook Blij zijn met een heel klein plasje op de keukenvloer..
Normaliter zou je oh zo boos Blitz op bestraffende toon toespreken maar nu sta je bijna juichend ernaast...
Áls het iets lichter wordt en de ogen weer wat zien door de ramen hoor ik zelf weer een waakse blaf...
Van... maar ja... ik weet ook dat pillen en spuiten wondertjes kunnen verrichten maar ook maar al te vaak tijdelijke wondertjes kunnen zijn
Wat niet betekent dat ik nu niet geniet maar in dat achterhoofd blijft de zorg sluimeren... we weten nu dat Blitz weliswaar knetter lief maar een zorgen hondje is en zal blijven...
Van... als je drie honden hebt is er altijd wel wat loos...
Vaak leuke en verrassende dingen en soms dus zorgen en narigheid...
Zojuist krijg ik dus weer eens de schrik... bloed op de vloer..WAT NU WEER?????
Blitz toch weer mis???? Lijkt toch redelijk op te knappen....
Ik bekijk alle pootjes en poten van de viervoeters...3x4=12....
Niks te zien....
Maar van mij komt het ook niet...
Oooch help... ik doe maar eens een total check.....
Echt niks te vinden...
Opruimen dan maar....
Huh?????.... weer bloed... en dan begint het te dagen...
Ik zit ook veel te veel in de modus van ziek zwak en misselijke honden de laatste tijd, ben zelf allang over de overgang heen... tenminste dat heb ik mijzelf voorgenomen,...om er nog bij stil te staan dat een teefje van, volgende maand alweer 1 jaar, best wel eens GEWOON loops kan worden...
Ach ja jongens, dat kan er ook nog wel bij...
Het is maar goed dat onze claimerige flaimerige overgevoelige Babs geen mens is want oooh wat zou die een buien hebben....
Maar mevrouw ligt gewoon met een botje af en toe te lekken....
Én vrouwtje kan er met de boener achteraan...
Van.. niet zeuren.. het is maar af en toe een drupje....
Morgen wel even melden bij de nieuwe opvang want nu met reutjjes naar buiten lijkt me niet een al te fijn plan....
Geen nestje pups voor ons hebben we ons voorgenomen...!!!!
Moet ik trouwens nu van die broekjes voor honden aanschaffen?
Nee toch...!?
En hoe lang duurt zoiets...dat zoeken we op...
Ónze trouwe Bikkel is een keurig gecastreerde gentleman... nooit last van vrouwen kwaaltjes  gehad natuurlijk...
Ik ben nog helemaal niet thuis in de wereld van vrouwenhonden.....
Maar dat word ik al snel na het lezen van Google... pre oestrus... oestrus... meoestrus...anoestrus.. ik loop alle fases van loopsheid door....
Twee maal per jaar, heel wat fases....en heeeeeeel veel dagen loops...
Pffft en maar liefst twee weken van al die tijd vruchtbaar ook nog....
Oooooh... en gedragsverandering kan dus toch ook lees ik...
Nou... maar eens opletten dan....
Tegelijk vind ik ook de aandoening van Blitz kaak op Google...MALOCClUSIE...dat woord ga ik dus weer vergeten weet ik nu al...
Operatie kan niet bij overbeet, een beugel misschien wel... maar dan moet ik nu écht heel hard gaan sparen....
Er staat echter ook dat de kaken van de hond onafhankelijk van elkaar groeien en dat de onderkaak zelfs kan groeien tot de hond 14 maanden is... zou er nog hoop zijn dan...?
Dan mag die onderkaak nu wel beginnen met dat groeien...
Van..... enfin Babs dus de komende 4 weken aan de lijn houden... en niet mee naar losloop veldjes ...
Én dan gauw laten steriliseren... ach onze Henk is echt gewenst nu... maar ja....
Veranderingen in gedrag merken we vanzelf wel... de komende tijd wordt het in ieder geval vooral weer boenen en boenen en boenen...
Van.... maar dat is gek... door al dat gezoek op internet naar loopsheid... gedragsveranderingen.... hormonen.....oestrussen... krijg ik vanzelf weer van de schoonmaak kriebels zoals ik ooit zelf maandelijks had..
Geloof het of niet maar ik krijg drang tot ramen zemen...
Het moet toch niet gekker worden....
En ik begin nog georganiseerd van boven naar beneden ook....
Stofzuigen.... afstoffen... boenen.... en dan de emmer, de trekker en de zeem...
Heerlijk dat het zonnetje meewerkt... dat geeft energie...
Een paar uurtjes later... euh... vier uurtjes later dus... blinkt het huis en kan je weer door de ramen naar buiten kijken...

Binnen en buiten blinkend schoon...
Zelfs Willem komt al thuis...zo laat is het geworden..
Blitz speelt nog even buiten maar valt al snel weer in slaap...
Babs draait steeds om iedereen heen...
Willem zet Ajax Feyenoord op... en dat is het teken voor mij om te maken dat ik weg kom... ik ga in bad....bubbelen tot ik een ons weeg...
Oh wat een genot....
Ultiem genot...
Steeds weer een beetje warm water erbij... soms even de oren onder water en even niks horen.... al helemaal niet de jammer kreten van beneden...
Daarna samen een soepje eten (mijn eigen befaamde groentesoep) , Blitz haar medicijnen toedienen en samen het, volgens mij meest besproken tv programma van de afgelopen tijd, bekijken... 'de Luizenmoeder'....
Én inderdaad ze hebben niets teveel gezegd... het is leuk en weet ons direct te raken..
Zowel de herkenning als ouder als de herkenning van leerkracht....
Goed neergezet!!
En dat was dan weer het weekend... op naar de volgende 5 daagse werkweek... te beginnen met een studiedag.. dat scheelt!

20 januari 2018

Dag van:

Hopla... dat bevalt wel...9 uur slaap...
Ik vraag me af of ik verder had kunnen slapen als ik me nog een keer omgedraaid had, maar dat antwoord zal ik nooit te weten komen want ik draaide niet en bleef dus wakker....
Veel huishoudelijk werk in te halen en straks visite...
In nachpon naar beneden en aan de slag maar....
Alleen stofzuigen door de week helpt natuurlijk niet met drie honden en poeslief...
Er ligt nogal wat stof en de modder spetters van Babs zitten tegen de deur....
Even een uurtje er stevig tegenaan samen...
Willem doet de boodschappen...
Op mijn advies ook zachte brokken voor Blitz die nauwelijks eet en nu wel echt mager wordt...
Als Willem ook nog de auto's uitgezogen heeft... nou ja... de achterbanken dan.... daarna krijgen de honden eten maar.....
Blitz eet niet....helemaal niks!
Ik kijk het eens aan...
Willem  die zich zorgen maakt probeert uit de hand te voeren...
Gretig hapt Blitz toe...
Én dan zie ik het.... Blitz heeft immers een te korte onderkaak zei de dierenarts in het begin al....
Nou PATS.... dat is het... ik zie het duidelijk als hij van Willems hand eet...
Die hond krijgt niks uit zijn bak want zijn snuit is  te lang....
Ontdekking gedaan.... maar nu....?
Wellicht helpt het als Blitz eten van een bord krijgt...
Meteen vanavond maar proberen... voor nu is het te leuk om te zien hoe gulzig hij van Willems hand eet...
En maar heel goed opletten of dit allemaal goed blijft gaan als hij opgroeit....
Wel een opluchting dat de oorzaak nu duidelijk is....
Van..... gauw aankleden en maar eens naar Jumper rijden voor een grote zak Frolic zachte brokken...
Verwend hondje zal die Blitz worden...
Maar als het nou één hond gegund is, is dat Blitz wel.... zelfs mijn zus is helemaal Blitz fan en had haar gisteren zo willen houden bij die twee die ze al heeft...
 Gek olijk ongecompliceerd beestje....
Van..... bij de Jumper aangekomen, geen grote zakken Frolic...
Ik vraag om ze die hebben of als ze die niet hebben, ze misschien andere zachte brokken hebben...
Maar... zo zegt de dame die me helpt... in Frolic zitten niet alle voedingsstoffen... dat zijn meer belonings brokjes.... en bovendien te zout en niet goed voor een pup...
Waarom ik zachte brokken wil....?
Ik leg het hele verhaal uit... dat ze niet eet en een te korte onderkaak heeft enz.
Ik héb haar nieuwsgierigheid gewekt...
Nav de foto die ik vanmorgen nog maakte en die ik haar laat zien, trekt ze een zorgelijk gezicht en neemt me  zomaar mee naar de aanwezige dierenarts in opleiding...
Ook die trekt een zorgelijk gezicht... behoorlijke afwijking.... pup... moet wel voedingsstoffen binnen krijgen... ik adviseer consult voor advies en tot die tijd puur vlees uit blik of vers vlees uit de diepvries want eten is belangrijk voor een opgroeiende hond...
Met mijn tas gevuld met verse vleesbrokken verlaat ik even later de winkel...
Thuis vertel ik het verhaal aan Willem die inmiddels de visite heeft opgehaald...
Altijd gezellig als zijn inmiddels 27 jarige oud leerling op visite komt... Dit keer om haar nieuwe liefde voor te stellen.... een gave kerel!
Er wordt wat af gebabbeld terwijl ik de soep maak...
Maar...... dan zie ik Blitz stiller en stiller.... zieker en zieker worden...en heel erg overgeven...
Mijn gevoel zegt...DIT IS NIET GOED.... en meestal zeg ik dan dat het wel kan wachten tot maandag maar dit NIET GOED gevoel geeft aan dat ik niet moet wachten....
IK bel instinctief direct een dierenarts... oh wat mis ik onze oude vertrouwde arts Henk nu...
 Ze hoort mijn verhaal aan, zegt nog dat weekend consulten heel duur zijn maar ik voel op de een of andere gekke manier dat ik moet gaan...

Dieren zijn niet je kinderen maar een gezinslid zijn ze zeker... zoals ook onze olijke ongecompliceerde lieve Blitz....
Toen we onze honden uitkozen zeiden we tegen elkaar "hoe kun je nou kiezen tussen lief en lief?"
Je maakt je keuze blind en met de dag wordt gekozen lief liever en liever en liever....
Ook Blitz...onze altijd wiebelende  kwispelkont...
Tjonge eerst die darminfectie....
Je zorgen voelen dan al als die dan meer voor zomaar een gezinslid...
Maar Blitz blijft kwispelen...
Snel daarna wordt een te korte onderkaak geconstateerd waar iets aan gedaan moet worden.....en nu weer door een tweede dierenarts bevestigd ....
Nog iets later (twee weken  geleden) komt de eerste blaasontsteking...
Én Blitz blijft vrolijk kwispelen...
Dan nu weer dagen van nauwelijks eten...
En vandaag .......och arme lieverd.....halen we Blitz, op tijd bij een shocktoestand weg met weer een blaasontsteking, versnelde hartslag.... en de mededeling dat er kans bestaat op nierfalen...
Al kwispelend lag ze half slapend op de behandeltafel...de dierenarts vertederend...
Och kindje kom maar zei ze steeds ha ha ha... en ik vanmorgen nog schrijven dat honden geen kinderen van je zijn maar wel een lief gezinslid....
Twee injecties krijgt ze... eentje om niet veder in shock te raken en eentje om de nieren aan te sterken en ook als pijnstiller dient....
Een drankje mee ook voor de nieren en antibiotica pillen...
€220,85 ....
Onze zorgen nemen toe.... maar onze olijkerd kwispelt nog .... al valt ze om de paar minuten in slaap.... is ze goed ziek en kan ze nog niet plassen.
Een zorgenhondje waar we nog heel wat mee te doen zullen krijgen, maar wel onze liever dan lieve  Blitz.....die, hopen we, nog lang zal blijven kwispelen.....
 Van.....Willem valt steil achterover als hij hoort hoe duur het was....
Stel je voor... je zal het financieel maar niet breed hebben....
Ook voor ons is het veel maar we hebben het...toch schrik je als je eraan denkt wat er nog meer bij dit hondje zal moeten gebeuren..
Ik snap Willem wel maar zelf heb ik geen seconde pijn ervan... ik wil onze lieve kanjer gewoon bij ons houden... ons gekke olijke onogelijke  lieve zorgenhondje...met mismaakt kaakje én kwaaltjes...
Van... en toch breekt die nare discussie aan; hoe ver laat je het gaan...
Ik hoor de visite.. ik hoor Willem... en ik denk alleen maar.. ik wil Blitz niet kwijt...
Rot discussie.. en voor ik het weet ben ik, zonder het te willen,  in tranen....
Van... de dierenarts zei dat Blitz binnen twee uurtjes weer een beetje leven moest vertonen en minder warm moest voelen...
Het klopt wat ze zei... maar het duurt niet lang...
Blitz wil ook nog niet eten en kan niet plassen... en is later op de avond alweer warm...
Ach wat mist Babs haar maatje die stil in haar bench ligt... ze snapt er niks van en duwt met haar snuit tegen Blitz die één oogje open doet om dan weer verder te slapen...
Bij mensen helpt slapen.. ik hoop bij dieren ook..
Dat als we morgen beneden komen, er weer een kleine spring in t veld ons ongeduldig op staat te wachten...
 En wat er dan weer komt zien we dan wel weer....