31 oktober 2021

Dag van:

 Ach, denk je nog.... pik in het over een uurtje is het wintertijd... ik kan best nog lekker lezen...

Maar uiteindelijk word je verstandig en legt je hoofd te ruste...

Tenminste... dat was je van plan...

"Wampie, ik kan niet slapen... Borre ligt naast me en is benauwd dus ademt zwaar"....

Nou was Borre inderdaad al een paar dagen ietsje verkouden en kortademig...

'Willem, hij zoekt je veiligheid... probeer maar of je ertegen kunt...'

Je ziet de tijd verspringen...

Altijd weer raar als zo'n klok om drie uur terug schiet op twee...

"Wampie ik kan echt niet slapen met dat gesnurk en gehijg van Borre.... ik stuur hem maar beneden hoor "....

'Wat jij wil schat... ben benieuwd hoelang jij dat zonder zorgen uithoudt....'

De slaap vatten wordt nu steeds lastiger natuurlijk met al die intermezzo's van Willem...

Maar goed en wel ben ik dan toch bijna in slaap...

"Wampie ik vertrouw het niet... ik ga beneden liggen"...

Ik hoor hem de trap aflopen en Borre toespreken...

Ik val in slaap...

Een paar uurtjes dan....

"Wampie.... je kunt echt niet weg vandaag.. ik móét preken en Borre kan niet alleen gelaten worden want het verslechtert.....

Ik ga preken en kom dan meteen uit Drachten naar huis"....

Daar gaat mijn dagje met dochter en vriendin naar de Kreadoe beurs...

En ik had zulke wilde plannen....

Daar gaat mijn meet and greet met Karin Bloemen en het gesigneerde boek... en...

Dat wordt twee mensen teleurstellen...

Tja en mezelf natuurlijk...

Maar inderdaad Borre kan niet alleen gelaten worden...

Hij rochelt, slikt steeds, is onrustig en kijkt te zielig....

Ik ben niet goed in mensen teleurstellen maar ik verstuur de twee appjes.... eentje naar mijn dochter... eentje naar m'n vriendinnetje...

Willem vertrekt naar Drachten...

Ik knikkebol beneden in de stoel...

Nu mijn breiwerk ophalen zou zeer onverstandig zijn met zo'n slaperige kop....

Maar inderdaad... knikkebollen naast Borre lukt echt niet... zware ademhaling.. gerochel... diepe zuchten... zwaar inademen...

Ik zal vast een filmpje opnemen om aan de dierenarts te laten zien....

Ik zo kijk ik een poosje naar de koolmeesjes... die op hun beurt weer maken dat ze wegkomen als de Vlaamse gaai aan komt vliegen... die op zijn beurt het halve pindarek los trekt....

Gelukkig gaat Willem na het preken direct naar huis...

Als ik wil kan ik nog maar de Kreadoe beurs in Utrecht...

Ik app dochter en vriendinnetje dat ik er alsnog aan kom...

Oei, oei... mooie als ik ben neem ik zonder er erg in te hebben de verkeerde afslag...

Ik ben al bijna in Zwolle als ik erachter kom....

Dat krijg je als je gezellig zit te keuvelen in de auto...

Wat heb ik tóch met omwegen de laatste dagen...?!

De beurs kleurt me weer tegemoet...

Dit keer creatief op velerlei gebied...

Eigenijk zou je alles wel willen uitproberen een keer...

Maar ik wacht wel tot m'n pensioen....

Misschien gelden al die folders die ik nu meeneem dan nog wel hi hi....

En.... ik koop niks...

Nee heus.. ik heb niks gekocht...

Terwijl ik naar buiten loop weet ik dat ik in de auto al spijt zal hebben dat ik al die wol daar liet liggen.... maar.... mijn portemonnee zit nog net zo vol als toen ik naar binnenliep....

En dat komt niet door een beurs die tegenviel... integendeel, de beurs was geweldig.... maar het komt puur door mijzelf....

En dat maakt me toch ook wel weer een beetje trots...

Zullen we een pannenkoek gaan eten?....

Dat zullen we...

Spek kaas uien... en spek kaas gember...

En inderdaad... die laatstgenoemde is voor mij...

Willem hoefde niet met Borre naar de dierenartspraktijk...

We moeten Nog broomhexine geven.. net als bij mensen... en het dan aankijken...

Dat scheelt even een weekendtariefje...

Benji begint nu ook met hoesten...

Daar zul je dan nummer twee hebben...

Laat ik me maar voorbereiden op een komende ziekenboeg...

30 oktober 2021

Dag van:

Waar blijft oma nou.....?

Nou jongens... dat zal oma jullie vertellen...

Oma zit zo ongeveer nu in Rotterdam bijna want ze wordt omgeleid....

Alsof ze van Parijs naar Arnhem nog niet genoeg ellende had gehad....

Maar... waar blijft oma nou......?

Nou jongens... oma zal even verder vertellen....

Omdat de A2 dicht zit en oma de A23 op moet en dus twee erg drukke snelwegen door de omleiding samen over één weg moeten...... staat oma strak vast in een file.....

Vooral een stilstaande file...

En was Haarlem nou om de hoek..... dan was het nog niet zo'n ramp misschien....

Maar Haarlem is sowieso al 1 uur en drie kwartier rijden....

Daar komt nu wel een uurtje bij dus...

Met andere woorden... oma is twee en een half uur onderweg.....

Tja... en ach... als je dan schaamlipknijpend..... je blaas

in toom houdend... je sluitspier in de knoop leggend... de voordeur op een kier ziet staan.... een wit laken achter de keukendeur ziet weg schieten.... en twee spookjes ineens krijsend achter die deur op je af ziet komen.... dan vergeet je blaas, sluitspier, en schaamlip.... en spreidt gillend van zogenaamde angst,  je armen uit..... waar de twee spookjes gierend van de lach omdat oma zo bang was,  in verdwijnen....

Toch eerst maar even die wc....

Wat een opluchting.... ik voel de blaas gewoon zuchtend ineen krimpen terwijl ze leegloopt....

Oma... oma... je bent precies op tijd...

We gaan een spelletje spelen....'spookslot'....

Alleen oma vraagt zich stilletjes af waarom die file niet tien minuten langer duurde...

Mag oma eerst een kop koffie....?

Gelukkig moet papa eerst het slot (het lijkt wel een prefab ikea bouwpakket), in elkaar zetten....

De spoken trappelend van ongeduld ernaast...

En als het dan klaar is speelt eerst papa het spel met ze....

Vanaf de bank... onderuitgezakt met een dampende kop koffie in de hand aanschouw ik wat mij te wachten staat....

De route door een spookslot met een spook op de hielen die mij met een stalen kogel probeert om te werpen als ik in zijn gevarenzone kom.... en dat kom je vaak.....!

Nu, letterlijk met het bebloede mes op de keel, wordt oma gedwongen het spel te spelen....

Twee rondes oma....

De eerste ronde verliest oma natuurlijk schromelijk....

Maar die tweede ronde...jaaaaaa oma beats the goast....!

Oma... oma...nu het computerspel....

Maar oma bezoekt eerst de twee konijntjes... neemt nog een kop koffie... en bekijkt wat haar nu weer te wachten staat....

Mario bordspel party....

Ik krijg een joystick in handen geduwd...

Zoek het maar uit oma waar die knopjes voor dienen...

En als oma om uitleg vraagt krijgt ze in ijltempo de functie uitgelegd die ze na het tweede knopje alweer vergeten is....

Enfin... we zien wel...

Twintig rondes hè oma....

Het is geen vraag... meer een mededeling....

En weet oma nou hoe lang een ronde duurt... nee toch....(had ze dat maar....)

Maar ik begin er schik in te krijgen...

Oma is Yoshi.... tenminste een herkenbaar icoon voor oma's....

En ik ren, ontwijk, dobbel, spring, verlies munten, koop warp stenen en geluksdobbelstenen.... verzamel sterren....en zowaar sta ik na 10 rondes op de tweede plaats....

We spelen een uur.... we spelen twee uur.... maar gelukkig voelt dit beter dan een file....

Het eten is klaar.... ronde 14....

Nog 6 rondes te gaan maar de maag knort...

Alleen... als het eten op is kan oma het niet opbrengen om nog eens adrenaline voor 6 rondes aan te maken....

En... er moet nog veel rond de bruiloft met mijn schoondochter, de ceremoniemeester, besproken worden....

Luna houdt het ook voor gezien...

En als broer Michael komt vragen of we nu eindelijk klaar zijn, krijgt hij van haar te horen "Nee Michael nu niet... we zijn met vrouwen trouw dingen bezig...."

Oma laat wat trouwjurken van haar keuze zien...

"Nee oma... dat kan echt niet...."

Oma laat wat decoraties zien...

"Nee oma.. je snapt er niks van"....

Je kleinkinderen zijn je beste raadgevers moet je maar denken....

Maar dan is echt de koek op...

Oma moet ook nog terug....

"Ja oma en het is al pikkedonker"....

En het regent ook nog eens, constateert oma als ze onderweg is...

Maar gelukkig rijdt alles lekker door... neem ik een andere weg dan heen en kom ik om half tien de eigen huiskamer binnen rollen.... waar Willem heel lief gewacht heeft met kijken naar 'Matthijs gaat door' waar we even later samen van zitten te genieten...

Dia de la morte.... Mexicaanse feestdag waarop voor één dag de doden worden herleefd .... Paul van Vliet mijn grote held... Jan Rot, zing zichzelf het halleluja toe.... met eigen been in zijn eigen graf... toegezongen door het publiek....meer dan een maandje of wat heeft hij niet meer te leven... prachtig liefdesverhaal.... lieve Joost Prinsen... het seizoen zit er weer op....

Wat een aangrijpende uitzending...

En ook al zal dan de wintertijd ingaan.... morgen heb ik wéér een drukke dag voor de boeg....

Het is tijd... de hoogste 'wintertijd'......

29 oktober 2021

Dag van:

Voor je het weet heb je de thuisdraad weer opgepakt...

De honden vrágen aandacht... de katten éisen aandacht...

Het brood moet uit de vriezer.... vergeten te doen gisteravond...

Er moet benzine gehaald worden in Duitsland...

De breipennen weer afgehaald en opnieuw begonnen...

Maar.... wat we ook doen.....steeds weer kijken we even naar het kunstwerk wat we in Parijs kochten... en dan komen de herinneringen weer boven...

De malle ober met zijn gekrulde snor... die een compleet schoolbord voor ons neerzette....

De zoektocht naar een pinautomaat want Willem moest en zou de cd bemachtigen... zo leuk voor een clownsact die muziek....

Het gehijg bovenaan de trappen...

Zo ontzettend veel gelachen samen...

Het gestreste gedoe van Willem om maar op tijd op de vergadering te komen, maar file na file die achter elkaar opdoemde....

Nu hebben we het wel gehad zei Willem dan en drukte het gaspedaal vol in....

Maar hij kon ook direct de rem weer induwen want hopla daar had je de volgende file....

Het avondje doorzakken in de blauwe cavalier... en de ober die Willem op het laatste maar een liter glas bier kwam brengen... dat scheelde hem elke keer een loopje in het toch al zo drukke café....

De aanhouding door 6 agenten in het metrostation omdat we ons mondkapje waren vergeten op te doen...

De irritatie van onze niet werkende metro weekkaart die bij controle steeds wel goed bleek te zijn maar die de automaat niet accepteerde....

Het scheve hotel... niet alleen de muren maar ook de vloer liep scheef dus je moest jezelf goed overeind zien te houden....

En hoe scheef je de trap opliep.... daar hoefde je niet eens teveel alcohol voor gedronken te hebben...

En had je dat wel... dan viel het niet op...

De fotoreportage van de verwoesting door de brand die in de notre Dame had huisgehouden...

Van buiten mis je alleen de toren... van binnen is het echt vreselijk.... zwart verkoolde puinhopen....

De leuke gesprekken op de terrasjes....

Niet alleen met elkaar maar ook met de plaatselijke bevolking..

En hoeveel je non verbaal toch kan overbrengen...

Het gesprek waarin we onze vijftien jaar samen voorbij lieten gaan...

En hoe trots en blij we zijn dat we samen stand hielden en dat 1 juli volgend jaar bezegelen...

De gestreste ober die zomaar twee stoeltjes onder de konten van gasten weghaalde en ze krukjes gaf...doorging met bestellingen opnemen.... en maar ongeduldig bleef foeteren tegen andere klanten... totdat wij vroegen of het wel goed met hem ging....

Toen lachte hij... en werd rustiger....

Onze strijd om nou wel of niet de bedelaars geld te geven.... en dan toch besluiten het niet te doen...

De police te paard..... als we vroeg waren reden ze heen... richting la Bastille.... was je laat dan kwamen ze terug...

De kinderen die de duiven achterna renden op het plein voor de notre Dame.... en ze nooit te pakken kregen....

De indrukwekkende foto's langs het hek van het Parijse stadhuis... met boodschappen over de doodstraf... onterechte arrestaties omdat je voor je mening uitkomt....en dan de wereldkaart met al die rood gekleurde velden waar doodstraf en menselijk onrecht of juist onmenselijk recht zo'n grote rol nog speelt....

Ach er was zoveel.... en dat in maar een paar uur Parijs eigenijk....

Maar we pakken de thuisdraad weer op....

'Oma kom je morgen'.....

En natuurlijk komt oma dan....

'Papa ik kom vandaag niet, ik blijf bij mama..... voel me niet lekker'.....

Blijf maar lekker in je bed schat...

'Wampie ga je mee naar de stad, ik moet een Romeins soldaten kostuum hebben en ik weet de weg nooit in de stad'....

In Parijs zouden we Google maps aanzetten.... en zeggen "Wist jij dat dat zo dichtbij was?"....

In de straat staat een verhuiswagen... we kunnen er niet langs...

En als je de andere kant op wil gaan staat daar een grote graafmachine.... ook niet langs te komen...

Problemen van alledag...

In Parijs zou je nu een claxon serenade horen.... en probleem was opgelost...

'Wampie denk je eraan dat we vanavond bij de dominee en haar vrouw eten'....

En dan haal je weer een leuk cadeautje.... wel zo netjes als je ergens voor het eerst op visite gaat....

'Wampie die nare vent heeft me weer geappt, wat moet ik terug appen?'....

En je stuurt je antwoord....

Zou Parijs ook nare kerels kennen....?

Vast wel.... maar ook vast een stuk minder... want ze zijn zooooo veel galanter.....

We laten de honden weer alleen...

Dit keer niet eten op een verwarmd terras maar in een knusse huiskamer in Loil, waar de houtkachel brandt...

Bij een ontzettend leuk creatief stel.... waar het niet alleen om de kerk draait maar om zoveel meer....

Waar de kat miauwt om haar eten en wat aandacht...

Waar de vis lasagne heerlijk smaakt en je even later bij het toetje stoofpeertjes met appel kaneel joghurt en verse walnoten niet weet wat nou lekkerder was....

Waar ik beloof een klein deeltje van het vele werk dat de kerkdiensten met zich mee brengen, zal overnemen...

Waar nieuwe ideeën geboren worden...

We rijden naar huis...

Ergens in een straat in Loil is een waterleiding geknapt...

We staan stil voor een enorme water overstroming...

Mensen op kaplaarzen proberen de ingangen van hun huis te beschermen tegen binnen stromend water...

Het ziet er waarschijnlijk catastrofaler uit dan het misschien is...

De gemeente is gebeld...

Ik geef ze als tip mee dat de brandweer bellen ook een idee is...

En denk weer terug aan de kleine brandweerjongen met zijn te grote helm....

Ik zie de felrood met gele brandweerwagen weer manoeuvreren om de poort uit en de smalle straat in te komen...

Parijs en thuis.... één been is hier... mijn hart nog daar...

Parijs is nog té dichtbij....

28 oktober 2021 Parijs dag 3

Dag van:

Half 10 tien en heerlijk buiten op zomaar een terrasje in Parijs...

Nou ja... zomaar...Fontaine Sully is een beetje de stam ontbijt kroeg aan het worden...

De ober weet het al... omelet fromage,jambon sans frites....

Maar Willem wil dit keer wel frites....quel surprise....!!

"We moeten reizen" zegt Willem in half Engels, half Frans...

Quel dommage... vindt de ober....

Nou dat vinden wij eigenijk ook...

Maar het was toch genoeg om weer te weten dat we gauw terug moeten naar hier....

Het zal toch altijd onze stad blijven....

Hotel Sully... niet alleen ons logeerverblijf... maar ook het grote gebouw een paar huizen naast ons...

Een imposant gebouw...

Een stadspaleis of hôtel particulier (ook

kortweg hôtel genoemd) is een binnenstedelijke, veelal adellijke woning. Meestal betreft het een groot en luxueus huis uit de 17e of 18e eeuw, dat soms het aanzien van een koninklijk paleis heeft. 

Nog even gauw naar binnen kijken voor we gaan....

We waren tenslotte buren en naamgenoot van ons eigen bescheiden hotelletje....

Dan lopen we met tegenzin verder...

Willem iets minder dan ik....

Voor mij kan zo'n vertrek niet lang genoeg duren...

Maar Willem heeft een vergadering vanavond...

Hij staat al met één been in de parkeergarage en zit al met één bil in de auto...

Desalniettemin is afscheid nemen ook niks voor hem...

Oh Willem... helemaal vergeten naar ons geliefd plekje Place de Vosges te gaan... en het ligt notabene een straat naast ons...

Ik weet nog goed dat we het parkje, omringd door prachtige arcaden, ooit ontdekte op een zonnige zondagmiddag...

Er speelde een joods orkestje "door de wereld gaat een woord" met joodse muziekinstrumenten en melancholie....

En een opera zanger die in een poort stond waar zijn stem zo mooi echoode....

Het grasveld om de fontein zat vol Parijzenaars....

Kinderen speelden en renden... jong geliefden kusten en beminden elkaar... oudjes zaten hand in hand op een bankje...

En wij voelden ons één met hen....

Place des Vosges (Vogezenplein) is het oudste plein van Parijs. Het plein ligt in Le Marais, (onze wijk deze vakantie) in het 3e en 4e arrondissement. Het is ontworpen door Baptiste Androuet du Cerceau en was een van de eerste moderne grote pleinen in de West-Europese stedenbouw. Karakteristiek voor het plein zijn ook de langswandelende rabbijnen en orthodoxe joden (het plein ligt vlak bij de Rue des Rosiers, de Joodse wijk van Parijs en twee grote synagogen) en de schooljongens die het nabij gelegen Lycée bezoeken, een van de meest exclusieve scholen van Parijs. Victor Hugo woonde er ooit.  Het plein, dat vroeger bekend was als Place Royale, werd tussen 1605 en 1612 onder Hendrik IV gebouwd. Het werd voltooid onder Lodewijk XIII en er werd een standbeeld van deze koning geplaatst. Het plein van 140 bij 140 meter wordt omringd door 39 gelijk uitziende huizen, ieder gebouwd van rode stenen met gaanderijen, twee verdiepingen en schilddaken. Veel van deze huizen hebben een eigen bijzondere geschiedenis.- wikipedia

Nu werpen we gauw een blik het straatje in....

Dag lief park... tot de volgende keer... dan blijven we wat langer...

Het is druk op het plein van La Bastille...

Auto's, scooters, stepjes, fietsen en de wereld aan neon reclame die om je heen knippert...

Wij moeten de metro in, maar staan nog even stil op het grote plein...

De tweede opera van Parijs krijst haar aanbod via grote schermen het plein op....

Vanavond speelt Rigoletto....

De terrasjes zitten nu al vol...

Uit de onnoemelijk vele boulevards en avenues die allemaal op het plein uitkomen, stroomt het verkeer het plein op...

De Place de la Bastille is een plein in Parijs. Tot aan de Franse Revolutie stond hier de Bastille Saint-Antoine die in 1789 werd gesloopt. Bovengronds zijn de contouren van het gebouw met noppen in het plaveisel aangegeven. In het metrostation Bastille is nog een stuk fundering van de vroegere vesting zichtbaar.-

In het midden van het plein staat een gedenkzuil, de Colonne de Juillet ('kolom van juli'), die tussen 1835 en 1840 werd opgericht. Het is een gedenkteken voor de Parijse opstanden van juli 1830, de Julirevolutie, en voor die in februari 1848, de Februarirevolutie. De slachtoffers van de beide opstanden rusten onder de zuil.-wikipedia

Dan is het tijd om bovengronds Parijs achter ons te laten...

We duiken naar beneden... de metro in...

En natuurlijk doet ons beider weekabonnement het weer niet...

De frustratie is groot...

De hulp ook, maar vraag niet hoe..

In plaats ervoor te zorgen dat het pasje het doet, gooien ze de invaliden poortjes open....

Prima... maar de oorzaak is zo niet verholpen...

Metrolijn 1...

Uitstappen bij gare de Lyon....

Overstappen op de RER A.....

Het staat dit keer goed aangegeven..

Dat is wel eens anders geweest...

En zo zitten we daar dan....en raast Parijs boven ons voorbij...

Razen de voorsteden voorbij...

Marne la Vallee Chessy... uitstappen maar...

Boven de grond doemen de Disney beelden op...

Toch een heerlijke plek om je auto te parkeren onder het station....

Duiken we Disney Village nog even in?.....

Het is bijna 12 uur.... laten we maar vertrekken....

Ik val altijd stil tijdens zo'n eerste stuk van de terugreis...

Losweken van alles wat klopt, van alles dat zo mooi was, valt zwaar....

Even geen zorgen.... even daar thuiskomen... de liefde... het vertrouwde en je oh zo welkom voelen... altijd weer...

Wist jij dat dat zo dichtbij was?....

Parijs was heel dichtbij dit keer...

Niet om ons maar in ons...

Mag ik even in jouw stad

En jij komt dan in mij...

Samen waren wij versmolten

Parijs wat was je toch dichtbij....

Zo intens...

En zo verweven

Met alles wat wij zijn

Zo gelijk aan ons

Ben jij

Zo genoten

Zo herboren

Zo van alle zorgen vrij...

Kon het altijd maar zo blijven

Ach... kon je altijd bij ons zijn

Parijs het hart van alle steden

Weerkeren zullen altijd wij....

A bientôt Paris....