8 september 2025

Dag van:

Wampie is mijn naam, mijn verhaal is wie ik ben....

Het zou moeten zijn 'een naam is maar een naam, mijn verhaal is wie ik ben'..... maar ik vind eigenlijk dat mijn naam mij ook wel een beetje zorgt voor wie ik ben....

Mijn naam is onderdeel van mijn verhaal....

Hoe ik hier zo op kom....?

Ik luister de podcast 'de kist'.... waar ook een tv programma van was... van Kefah Allush....

De gast is dit keer rapper Glenn Faria.... en de tekst staat op het graf van zijn broertje....

Het zette me aan het denken.... zomaar onder de volle maan deze nacht....

Ik weet namelijk ook dat de naam van Willem een wezenlijk onderdeel van zijn verhaal is....

Vóór Willem werd geboren had hij namelijk een broer....

Het broertje stierf met vier maanden aan wiegendood.... hij heette Willem....

En toen werd er weer een jongetje geboren.... Willem dus.... met dezelfde naam als zijn gestorven broertje.....

Willem heeft een tijd gehad dat hij dacht er niet te mogen zijn toen hij dit eenmaal wist.... vervanger van de eerste en niet waardevol in zichzelf.....

Als de eerste Willem er was geweest had je Gerard geheten....

Hij heeft er lang mee geworsteld..... alsof hij in de schaduw stond van de 'eerste Willem'....

Later schreef hij in een gedicht 'jij ging en ik kon komen'....

Hij had het verwerkt....

Zelf ben ik vernoemd naar mijn beide

ouders; Willy, Anje... en dan nog de derde naam Marjolein.....

Maar de roepnaam werd Wampie....de eerste drie letters van mijn voornaam en het achtervoegsel omdat de kat Mompie heette....

Oh ja en omdat een boek van A den Dolaard ze titel Wampie droeg en mijn vader kende hem....

Maar eigenijk heb ik altijd die druk van die eerste twee voornamen gevoeld....

Alsof ook de nadruk daarop werd gelegd.....

Uiteindelijk heb ik me vastgeklampt aan Wampie.....

Daarmee vormt zich dus het verhaal.... mijn verhaal.....

Of zoals Willem zei 'de titel van het verhaal'.....

Waar je allemaal zo'n nacht van zondag op maandag toch mee bezig kunt zijn.....

Dit gaat weer een turbo weekje worden....

Woensdag uit eten met de twee kerkcollega's van Willem..... die dag ook mijn lieve

vroegere collega maatje 50 en vrijdag zijn feest, maar vrijdag ook studiedag met personeelsuitje en bbq.... en dan zaterdagavond naar het openlucht theater voor een concert....

Hoe ga ik dat allemaal doen deze week met nog zoveel werk dat wacht.....?

Eerst maar eens even rustig aan de week beginnen.....

Ik begin eigenijk echter met einde van onze werkdag......

Mij zul je nooit horen over mensen die het land uit moeten.... over teveel allochtonen in ons land of een Nederland dat Nederland moet blijven....

Ik kan genieten van al die culturen,  hun eten, hun kleding, hun gewoonten, geuren en rituelen.....

En natuurlijk van hun kinderen in mijn klas die écht uit alle windstreken van de wereld komen....

Vandaag hadden we een oudergesprek....

Mijn Arabisch is nogal gebrekkig, haar Nederlands ook, maar we vinden elkaar in een vertaalapp....

Zij spreekt in, ik luister en de app vertaalt, ik spreek in,  zij luistert en de app vertaalt vice versa....

En nou zei ik dat mijn Arabisch en haar Nederlands nogal gebrekkig is.... nou de vertaling uit de app heeft minstens zo zijn gebrek......

Je zou er misverstanden van krijgen....

Een joggingpak wordt vertaald als pyama..... en weer komen er pas achter als we via de app vragen waarom had zo'n op school moet slapen...... 

En weet je wat winterslippers zijn..... precies sloffen.....

Maar weet je wat het mooiste  is..... wat nooit gebrekkig is..... onze lach.....

In onze lach vinden we elkaar weer.... onze lach spreekt dezelfde taal om die onbenullige vertalingen heen.....