Soms kan je gewoon benieuwd zijn naar wat die brengen zal..
Er is nooit een zelfde dag als een andere...
Grappig is dat eigenlijk.. dat ik al 57.10 jaar leef dus pak m beet 21110 dagen en dat er nog nooit eenzelfde dag tussen zat...
Elke dag weer anders ook al was je op dezelfde plaats.... ook al deed je hetzelfde werk... ok al was je bij dezelfde mensen... gewoon niet hetzelfde...
Geen wonder dát je zo rond deze leeftijd wel eens moe wordt van veranderingen...
Maar ja... aan de andere kant laadt het ook je batterij steeds weer op... mits je de goede ervaringen opdoet...
Nou... vandaag in ieder geval wel...Cliniclowns op het programma...
En ik vraag me af wie dat het meest naar uitkijkt.. de juf of de kinderen...
Maar eerst maak ik vandaag kennis met BIM...
Beleven in muziek...
Dat is een methode speciaal voor onderwijs zorg kinderen...
Je bewust worden van je lichaam terwijl je muziek luistert...
We gebruiken er warme kersenpit zakjes met een geurtje besprenkeld voor die over het lichaam bewegen op het ritme van de muziek...
Een aparte ervaring.. de kinderen moeten er ook duidelijk aan wennen...
Het is ook een bijzondere ervaring die dansende pitjes op je lijf...
Sommigen vinden de aanraking vervelend maar sommigen maakt het ook nieuwsgierig... en allemaal vinden ze in ieder geval die warmte prettig van dat zakje...
Je beweegt het zakje mee op de muziek.. snel.. langzaam... hard... zacht... kort... lang...
Wel heel speciaal om te zien dat het de een rustig maakt terwijl de ander er onrustig van wordt..
Dit een plekje gegeven hebbend maken we ons op voor de clowns...
Sssst... hoor ik daar al iets aankomen...
Ja hoor... in de verte klinkt harmonica muziek... en het komt steeds dichterbij...
Alle neusjes zijn nu gericht op de deur.... waar al gauw drie rode neuzen naar binnen komen...
De één met een fiets stuur in de hand... de ander met een trekharmonica en de derde met drie stoeltjes...Otje...Biba... en Peer...
Het zijn al "op leeftijd clowns".. maar dát zie ik... daar letten de kinderen niet op..
Zij zien alleen de rode neuzen en horen de muziek...
Ze volgen iedere beweging... de grote stappen... het struikelen...de val... altijd weer aanleiding tot een lach...
Van... dat heb ik dan weer niet... ik schrik me altijd een hoedje als iemand valt.. funniest home video's is aan mij dan ook niet besteed...
Ze zijn een soort postkantoor... kijk maar.. de eerste plakt de zogenaamde postzegels (met overdreven bewegingen) .... de tweede stempelt met een harde klap op de knie en de laatste heeft een simpele brieven gleuf in de hand waar de brieven doorheen gaan... brieven ja.. want de pakketjes vliegen door de lucht... ach natuurlijk die gaan per luchtpost...
Dan staan de clowns op en begint de interactie... de een kijkt door de gleuf de kleuters aan die gretig terug kijken... zelfs een handje past door de gleuf... hallo wie ben jij?...de ander geeft de kinderen bling bling pakjes of brieven in de hand... de volgende speelt op de trekharmonica en laat de kinderen op de toetsen meespelen...
En kijk nou... uit één dikke enveloppe komen allemaal aan elkaar geknoopte zijden sjaaltjes die een slinger vormen die zacht aanvoelt en waar ze mee kunnen dansen.. met elkaar...
Dan is het tijd om te gaan... allemaal even bellen aan de bel op het fiets stuur... tring tring.. doei doei... zwaai zwaai....tot de volgende keer!
Fascinerend toch altijd weer hoe je met zo weinig en zo simpel zo veel en zo groots van betekenis kan zijn...
Ach... wat zal ik met nog meer blijheid maandelijks mijn donaties van de rekening afgeschreven zien worden...
Van... maar nu is het toch tijd om even buiten alles af te reageren van deze ochtend vol nieuwe ervaringen...
En dat wordt dus gedaan... ze rennen.. vliegen.. klimmen... klauteren......
Dé middag vullen we wat rustiger in... met bekende activiteiten..maar ze zijn allemaal moe van de enerverende dag...er gaat niks meer in... er komt ook niks meer uit...
Gelukkig zijn ze morgen vrij want de juffen en meesters hebben studiedag... ingevuld met workshops.... voor ons dus weer enerverend...
Vandaag zeggen we dus niet tot morgen..en tot vrijdag... maar fijn weekend en tot maandag allemaal...
Nu nóg snel de klas vegen... tafeltjes schoon... overdracht schrijven.... vijf mailtjes de deur uit... en dan coachings gesprek...
Altijd weer fijn zo'n moment van bewustwording en sparren...
Ik geniet van de diepte ingaan... de ánder en mezelf verbazen en verrassen...
Dit keer komen we tot het besef hoe complex dingen soms in elkaar zitten en dat er aan elke kant weer meerdere kanten zitten en daar dan ook weer kanten... dat valkuilen kwaliteiten zijn en andersom ook....
Én dát daar ook weer zoveel gradaties in zijn...
Anderhalf uur verder zijn we er allebei nog niet uit en toch een beetje wel... en alles riep weer van alles op...
Pffft.. nu ben ik wel moe...
Nog even na babbelen met een collega en een carpool afspraak maken voor morgen en dan gauw naar huis..
Thuis... waar ik met een half opgedronken kop koffie in de hand, op de stoel in slaap val en wakker word als het kopje uit mijn hand getrokken wordt en ik dé mededeling krijg "je ligt al een half uur te pitten "....
Ach ja..
Het was dus niet alleen voor de kleuters een enerverende dag geweest..
Van... een mooi en bijzonder telefoongesprek....
Bijzonder ook omdat ik me eens en te meer besef dat als ik eenmaal iemand in mijn hart sluit, diegene daar moeilijk uit te krijgen is en ik honds trouw kan blijven...
Mooi ook omdat diegene ook de weg met mij heeft moeten vinden.. we veel speciale dingen gedeeld hebben wat niet veel mensen ooit beleven zullen.. en dat die mens mij met mijzelf kan confronteren, brutaal maar door en door eerlijk en even trouw als ik...
Willem zei ooit eens... jullie kunnen niet met en niet zonder elkaar omdat jullie teveel op elkaar lijken...
Hoe hard riep ik niet dat dat niet waar was... en hoe hard moet ik nu roepen dat hij misschien toch wel eens gelijk zou hebben kunnen gehad...
We konden in ieder geval tot recht komen in elkaars gezelschap... en konden zijn wie we zijn...
Ja.. ik weet heus wel dat ik zelf degene ben die ze intens ervaart en intens maak in mijzelf.. maar zo ben ik nu eenmaal...
Oppervlakkigheid daar heb ik niet zoveel mee.... ook al vind ik het soms heerlijk om om gewoon niks de slappe lach te krijgen of melig en flauw te doen...
En dát ik oppervlakkigheid mijd maakt ook dat ik roddel of achterklap goed achter me kan laten... dat scheelt dan ook wel weer...
Godfried Bomans zei ooit zo mooi: Zodra een gedachte populair wordt, vermindert haar diepgang. Het is zoals bij irrigatie: hoe breder het bevloeide oppervlak, hoe dunner de waterlaag.
Van... al eerder schreef ik dat ik niet met de vanzelfsprekendheid van het leven wil leven... ik wil het mooie en intense van de dingen blijven zien en dankbaar blijven...
Daarom ook diepgang.. niet alleen voor mij of bij mijn familie en vrienden maar zelfs ook voor mijn kleuters.. zelfs verstandelijk beperkt..
Diepgang zorgt ook voor meer betrokkenheid namelijk...
Er is niet veel voor nodig..
Als je ze weet te boeien en de juiste vragen stelt, geeft dat zin en betekenis aan je lessen.. zijn ze gemotiveerder en blijft dat wat je vertelt beter hangen..
Ze zijn ook veel enthousiaster als je ze weet te raken.. kijk maar naar de cliniclowns van vandaag... en dat raken hoeft dus niet ingewikkeld of moeilijk te zijn om tot diepgang te komen...
Dit was betekenisvol voor ze... net als de les van de week over dieren... die les prikkelde en ze wilden uit zichzelf meer weten... ze werden nieuwsgierig en wilden op onderzoek uit...
Van... en heerlijk vind ik het als ik in gesprekken.. niet alleen met kinderen maar ook met vrienden of Willem.. gesprekken voer waar ik dat "lift" gevoel krijg..
Steeds en verdiepinkje hoger...3e etage...4e etage... hoger nog...
Tjonge .... ook stom dat ik het diepgang noemt maar een lift gevoel krijgt...
Willem en ik noemen het ontwikkelende gesprekken...
Dieper gravend in je ziel..(hmzzz... dus toch maar beneden?)
Van.... ach ja... late avond gedachten zal ik maar zeggen...
Ik ga mijn knop eens omdraaien... andere gedachten...
Morgen workshops... iets met; hap slik weg... over kinderen met eetproblemen... iets van; het totaal kind in beeld... geen idee wat dat inhoud.. ik laat me verrassen..
En iets met; DTT training......
Benieuwd wat ik morgen weer leren zal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten