Jij
Viert zo graag
Je leven
Elk jaar weer
Die dag
Van dat begin
Dat je maakte
En brak
Aan je gaf
Van je nam
Dat begin van
Die dagen
Die kwamen
En gingen
Van nu
En voorbij
Dat begin
Van het weten
Geloven
Én eeuwige twijfel
Dat begin
Van gekend
En niet begrepen
Van zijn
En worden
Van vallen
En opstaan
Dat begin
Van kennen
En kunnen
Van er zijn
En vergaan
Dát begin van
Voelen
En woelen
Zin
En de loosheid
Dát begin
Van verzet
En verzitten
Accepteren
En niét
Dat begin
Van doen
Én ontdaan
Van wagen
En wikken
Dat begin
Dat velen vandaag
En ook weer later
Samen willen vieren
Omdat we zo blij zijn
Dát jij ooit begonnen bent....
🎈Gefeliciteerd lieve schat🎈
Blij met de cadeautjes drinken we er eentje op het nieuwe jaar....
Zijn verjaardag is hem heilig...
Zelf herken ik dat niet zo..
Niét omdat ik ouder worden nou zo erg vind... integendeel.. maar ik heb niet zoveel met een verjaardag...
Willem juist wel... die geniet ervan...
Van....even flink geslapen nog...
Maar dan wakker worden met die lente prikkel in je neus...
Van.... het is zo'n heerlijk weer buiten... een extra cadeautje..
Jammer dát het feest niet door kon gaan... was lekker buiten zitten geweest nu...
Willem bijt zich er echter"vadermoedig" doorheen...
Niet getreurd... zelf buiten genieten is ook fijn...
De knoppen van appelboom en struiken staan op exploderen... prachtig om te zien!..
Willem wil nog één keer met alledrie de honden naar het veld...
Een afscheids wandeling...
Dé laatste foto's... de láátste filmpjes...
We huilen samen....en kunnen haast niet stoppen...
Willem belt zijn beste vriend.. ik verberg mijn tranen in Bikkels vacht...
Neem ze maar mee lieve Bikkel...het zijn ook tranen van dankbaarheid dat je bij ons was...
Van...tjonge.. stellen we het inslapen uit om het niet te koppelen aan verjaardagsstemmingen ... en dan krijg je dit...
Alles staat op exploderen van leven... en wij zijn bezig met afsterven...
Én hoe erg het gesteld is blijkt 's middags als Bikkel na de wandeling bijna niet meer op zijn poten kan staan...
Steeds valt hij om, glijdt weg of zakt hij door de achterpoten...
Steeds schrikken we ons een ongeluk... en denken 'Dat was het dan'...
Maar hij houdt vol.... hoe dan ook...
Het lot van zijn karakter... een Duitse Herder karakter.. volhouden en doorgaan...voor je baas....
We hebben de goede beslissing genomen... maar allemachtig wat was/ is het moeilijk!!
Van... en zo vult de middag zich verder met boodschappen doen.. en nog meer cadeautjes kopen omdat de verjaardag van kleindochter Luna morgen gevierd wordt...
En Willems wens voor het eten koken "spaghetti seafood" maken...
De mooie lentedag maakt plaats voor de avond...
Alleen Willems dochter met haar vriend komen...
Ze willen afscheid nemen van Bikkel en dit kan niet op een andere dag...
Toch een beetje feest ook voor Willem gelukkig...
Het is een prachtige avond....
Mooie gesprekken .....
Tranen van lachen en huilen en soms van allebei tegelijk...
De vriend van dochter M is een ... kan ik dat zeggen... jawel...juweel!!
Wát zijn we blij met hem....
Van... dan worden ook de laatste foto's van Bikkel door Marianne gemaakt...
De woorden 'geef Lola (haar, vandaag precies een jaar geleden overleden kat) een dikke knuffel straks daarboven' hakken erin...
Willem leest alle appjes en Facebook berichtjes nog eens over...
Overstelpt is hij ermee...
En dan mag ik in de krantenkoppen van vandaag de kritische noot over Facebook lezen... en dan denk ik weer....hoe gemakkelijk het is om te wijzen en stokken te zoeken om te slaan... de aandacht weer van veel belangrijkere zaken af te wenden zoals de sleepwet... terwijl ik kijk naar een man die zo blij is met alle lieve berichtjes...
Welke gerichte reclame wil Cambridge Analytica daarover sturen dan?.... taarten reclame...of ballonnen in de aanbieding.... slingers en vlaggetjes 10 voor de prijs van 8...?
Laat ze het lekker doen..
Zolang wij niet zo dom of naïef zijn om te denken dat er nog zoiets bestaat als privé en ons bewust zijn van de" nieuwe wereld" ... laat ze dan lekker hun gang gaan...
Laat de mensheid eens wat zelfbewuster en zelfverzekerder worden...
Van.... de avond is voorbij...
Dé zomertijd gaat in...
Golven van verdriet om het naderend afscheid tekent meer en meer onze gezichten...
Apart blijft dat toch ....dat verdriet je gezicht tekent en blijheid niet of nauwelijks...
Micro mimiek noemt men dat...
Er zijn mensen die precies aan de groeven ... de rimpels... de stand van de mondhoeken/ oogleden/ wenkbrauwen... de lijnen in je gezicht, kunnen zien wat je meegemaakt hebt...
Verdriet of pijn... stress of spanning.... zorgen... boosheid... wroeging... onvrede...
Mensen leven de emoties nu eenmaal...
Het mooie ook van ouder worden...
Doorleefd is hoe dan ook...geleefd...!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten