21 januari 2022

Dag van:

Een toen was de klas leeg....

Vandaag geen kinderen...

Ziek, besmet, in quarantaine of ouders die het risico niet willen nemen hun kind te sturen om dan misschien vervolgens ook ziek te worden....

We wachten en wachten..... maar de klas blijft leeg...

Genoeg te doen natuurlijk...

Er wacht nog een bult administratie en een eindpresentatie.... daarbij kan ik misschien eindelijk aan de kwaliteitskaarten beginnen....

Maar op school werken heeft dan geen zin....

Ben je net op dreef dan wordt je wel ergens door gestoord.... een therapeut... een trainer.... verpleegkundigen...

Ik rij maar huis.... met al die lege klassen is hulp hier ook niet nodig....

Willem is net wakker...

Ik zet de computer maar weer aan en begin alle beelden die ik nodig heb voor de eindpresentatie te downloaden...

Ik beantwoord mailtjes... stuur werk op naar ouders die dat voor hun kind willen.... begin aan een opp van een nieuwe leerling...

Leerkrachten die thuis werken... het bestaat dus toch....

Wie had dit ooit kunnen bedenken....?

En terwijl ik zo bezig ben, besef ik me dat we eigenlijk al twee jaar niet echt meer normaal les konden geven.... of een normaal schooljaar hadden....

Of de lockdown kwam of was net voorbij en dan kwam er wel weer een nieuwe...

Vier golven...

En ik moet zeggen... deze laatste golf... de Omikron... is dan misschien wel de mildste qua ziektebeeld maar qua omvang hakt deze er wel het ergste in....

Het lijkt wel een vuur dat in ijltempo om zich heen woekert.... vonk na vonk na vonk vat hij als een bezetene vlam om zich heen....

Als alle wél op school werkende collega's vast al naar huis zijn aan het einde van de schooldag, ben ik nog bezig....

En ik moet ook nog spulletjes halen voor het thema waar we aan werken..... mochten er tenminste maandag wél leerlingen op school komen....

Ik kijk op mijn klok en ontdek dat het kwart over vier is....

En och jee..... niet essentiële winkels sluiten natuurlijk nog steeds om vijf uur....

Ik haast me naar...... jazeker..... de Action....

De eerste keer dat ik me weer in een winkel vertoon welke geen supermarkt is.....

Toch haal ik alleen wat noodzakelijk is....

Ben ik dan zo afgestompt inmiddels....??

De wol kan me niet boeien.... de knutselspullen niet....

Ik haal alleen schoonmaakartikelen,  lekkers voor de beestenboel.... en materiaal voor op school.....

Nou... dat mag in de krant....

Leuke afwisseling op alle corona en the Voice berichten....

Jaaaaaaaa... daar heb ik zin in... in goed nieuws....

Zou het nog te vinden zijn?...

En jazeker...... let op:.....

DierenPark Amersfoort

DierenPark Amersfoort is twee pinguïnkuikens rijker. Het gaat om de zwartvoetpinguïn. De dieren kwamen onlangs uit hun ei gekropen. Ze zijn broer en zus en maken het goed.

De geboorte van de pinguïntweeling is extra bijzonder, vertelt dierverzorger Sander Drost. "Langs de Zuid-Afrikaanse kust is de populatie van de zwartvoetpinguïn de afgelopen decennia sterk afgenomen. Door klimaatverandering is hun voedselplaats slechter bereikbaar geworden. Daarom zijn wij extra blij met de twee pinguïns hier in DierenPark Amersfoort."

Elk jaar zoeken de partners elkaar op tijdens het

broedseizoen, aldus Drost. "Het mannetje en vrouwtje maken dan balkende geluiden, waaraan zij elkaar tussen hun soortgenoten herkennen. Bij dit liefdeskoppel heeft het in ieder geval geleid tot het leggen van eieren."

De eieren worden gelegd in de broedholen, waar ze beschermd zijn tegen weer en wind. "Zowel het mannetje als het vrouwtje broeden op hun nest. Pinguïns, maar ook veel andere vogels, hebben onderaan hun buik een speciaal stukje huid waar weinig veren zitten. Dit wordt de 'broedplek' genoemd. Door deze plek komt de huid van de ouders direct tegen het ei aan en wordt er extra warmte afgegeven."

Na zo'n kleine veertig dagen kropen de kleintjes uit hun eieren. "Nu nog met een donzig verenpak. Na twee tot vier maanden wordt hun grijze kleed omgeruild voor een zwart pak. Pas na anderhalf tot twee jaar krijgen de kuikens ook hun bekende witte veren."

De twee kuikens warmen zich nu nog op in het nest en bij hun ouders. Over een tijdje ontdekken de pinguïns hun buitenverblijf.

En met dat gezellige nieuws wilde ik dan maar eindigen...

Want zolang er nog pinguïns geboren worden terwijl het buiten 7 graden is, is immers alles mogelijk....!