donderdag 27 januari 2022

27 januari 2022


Dag van:
 Wat een heerlijke zalige dag vandaag...
Op wat geroddel na dan... maar dat schijnt bij het leven te horen....
Tegenwoordig wend ik dat meteen af door de betreffende persoon direct aan te spreken... ik het kwijt... betreffende persoon een slechte avond.....
Zo werkt dat....
Ik weiger me miserabel te voelen om zulke dingen die niet om meningen maar om ongenuanceerd (ver)oordelen gaan....

Maar nu de heerlijkheid....
De cliniclowns waren vandaag in de school...
Ik ben al jaaaaaaren donateur van ze natuurlijk...
Ik heb Willem al een paar keer gepushed het ook te gaan doen... cliniclown worden dus....maar tot op heden liggen zijn ambities op 'functie elders'......
Het begon ooit toen mijn dochter met een acute blindedarm ontsteking en dus operatie in het ziekenhuis lag... en de cliniclowns op de gang al te horen waren...
"Nee hè mam..... niet die clowns... ik ben al 14....."

Dus deden mijn dochter en ik alsof we hevig aan de telefoon in een ingewikkeld gesprek waren....
Maar... cliniclowns zijn niet dom.....
Ze hadden het door....
Mijn dochter en ik dus de slappe lach...
Waarop de clowns het complete papieren handdoeken kastje leegtrokken en ál die zakdoekjes op het bed van dochter dumpten en onze lachtranen begonnen te deppen....
Mijn dochter haar litteken van de operatie die ochtend ten spijt...
Dus het " oeh en ah au" was niet van de lucht...
Waarop de cliniclowns een oeh ah au rap begonnen te rappen....
Je snapt het al.... vanaf die dag hou ik van de cliniclowns en heb ze diep,  diep in m'n hart gesloten....
De pijn en ellende van de zware nacht, de angst voor de prikken..... alles was vergeten.....

Maar vandaag dus in school...

Peer,  Bibi en Keet....
Twee doorgewinterde clowns en een clown in haar lentejaren zullen we maar zeggen....

Met kriebels in de buik begonnen we de ochtend.....
Want ergens in de school liepen drie cliniclowns wisten we.....
En oh wat heerlijk om daar straks van te mogen genieten.....
We waren al meteen om half 10 aan de beurt.....
Patsiepoeprrrflatsedatsiedarrie..... wat een leuk taaltje spreken die clowns als ze binnenkomen...
Florreknorrefutselflo daar hebben we .....nono en prrrtplofkallekoelekallen daar is ook onze .......
En zo fiedelfladderflopsepop zongen ze voor ieder kind een liedje.
Maar Peer, Bibi en Keet deden ook hele domme dingen hoor.....

Ze vielen van hun krukje, konden niet over de kratjesrugzak heen stappen en ook niet op de kliko springen...
En het vlaggetje... dat zakte na het hijsen steeds weer naar beneden.....
Maar wat konden ze de geluiden van de zee mooi nadoen......
De wind, de golven die op het strand spoelden, de zeemeeuw in de lucht......
En dat het blauw plastic was, hadden we niet eens door.....
Dat was gewoon de echte zee waar Bibi zomaar onderwater durfde te zwemmen, tot ze bij ons aankwam......
Het toeterende zeeslang monstertje was best eng maar de klikobek vrat 'm op met huid en haar.....
En klodderkletsieblieblabloep... daar gingen de clowns weer......
We zwaaiden ze uit tot we ze écht niet meer zagen......


Ademloos heb ik weer gekeken...
Hoe je met een krat, een waterton, een kliko en blauw plastic zoiets neer kunt zetten....
Een oude lap als vlag... en rolfluitje als meeuwengeluid.... een kokosnoot als rollende golven....
En ik dacht heus nog "Wat kan die cliniclown haar adem lang inhouden onder de golven.... dat ze dat durft".....



Weet je ... eigenlijk heb ik geloof ik aan tien levens in dit leven niet genoeg om te doen wat ik allemaal nog wil doen...

In de jaren zestig studeerde de Amerikaanse Patch Adams om arts te worden. Omdat hij gelooft dat iemands gezondheid sterk verbonden is met zijn of haar welzijn en emoties, bezocht hij zijn patiënten als clown. Michael Christensen, een straatartiest en clown van het Big Apple Circus, denkt er net zo over.


Toen Michael’s broertje in de jaren tachtig in het ziekenhuis lag, bezocht hij hem vaak als clown om hem op te vrolijken. In het ziekenhuis vrolijkte hij niet alleen zijn broer op en merkte hij hoe belangrijk afleiding en plezier zijn voor kinderen in moeilijke situaties.
Toen zijn broer overleed erfde Michael zijn dokterstas en was zijn clownspersonage Mr. Stubs geboren. Artsen vroegen hem te spelen tijdens een open dag in het Baby’s & Children’s Hospital of Columbia Presbyterian Medical Centre. Dit was het begin van georganiseerde clownsbezoeken aan kinderen in ziekenhuizen over de wereld.

In 1986 richtte Michael de Big Apple Clown Care Unit op in New York. De mooie verhalen over Dr. Stubs werden ook in Europa verteld. In 1991 zorgde Prinses Stéphanie van Oostenrijk dat in Wenen de Rote Nasen werden opgezet, de Oostenrijkse zus van de CliniClowns.

De Nederlandse professor dokter Tom Voûte, het hoofd van de afdeling Kinderoncologie van het Emma

Kinderziekenhuis, startte vlak na de oprichting van de Rote Nasen de eerste CliniClowns-pilot in Nederland. Op 17 november 1992 werd Stichting CliniClowns opgericht, in 1993 speelden de eerste twee CliniClowns met zieke kinderen in het Emma Kinderziekenhuis in Amsterdam.

Inmiddels werken er ruim 95 CliniClowns en worden vanuit ons kantoor in Amersfoort elke dag CliniClown-bezoeken georganiseerd. We werken samen met de zorg, om zoveel mogelijk impact te maken op het welzijn van zieke kinderen, kinderen met een beperking en, sinds 2018, ook op het welzijn van mensen met dementie. (Cliniclowns. nl)


Ik zou zeggen,  word net als ik donateur....
Vandaag zag ik geen kinderen met een handicap stoornis of ziekte....
Vandaag zag ik kinderen net als elk ander... die zonder aan hun beperking te denken,  plezier hadden, blij en onbezorgd waren hun rolstoel en spalken vergaten of hun slangetjes in buik of keel....
En zo zal dat in ziekenhuizen en verzorgingstehuis voor demente mensen ook zijn....
Doneer... eenmalig of een bedrag per maand... voor €6.00 kan dat al....

Want écht... die ene glimlach is al goud waard..!!!!
Al zou het de mijne maar zijn....(hahahaha)



1 opmerking: