Dag van:: 15 juli 2024 dag 7 Kiskunhalas/Boedapest

Dag van:

Ik zit weer op mijn favoriete plekje voor het gastenverblijf....

Twee, met stevig touw, gevlochten tuinstoeltjes, een groen bankje en een lief rond glazen tafeltje....

Om de buitenlamp wriemelen de insecten...

Het licht reikt tot de buitendouche en de buitenwc....

En in de schaduw daarvan zie ik de vleermuizen voorbij flitsen....

Horen doe ik ze niet, hun geluid is te hoog....

Mensen kunnen slechts geluiden tot 20 kHz horen....

De echolocatiegeluiden van vleermuizen bevinden zich, afhankelijk van de soort, op frequenties tussen 15 Khz tot 120 Khz.....

Arend Jan heeft de afgelopen dagen al vier dode vleermuizen gevonden...

Het baart hem zorgen want stel dat er een ziekte onder de vleermuizen hier heerst en hun honden zouden dat ook krijgen....

Meestal is dat namelijk rabiës/hondsdolheid....

Frrrrrrt daar vliegt er weer eentje langs....

Soms vliegen ze ook onder de deur van de buitendouche door.... stuntpiloten....

En zo zit ik de laatste na middernachtnacht weer buiten....

Op mijn hoofd landt een sprinkhaan...

Ik schrik hier nergens meer van op...

Hagedis, slang, vliegensvlugge zwaluwen die rakelings langs mijn hoofd vliegen, grote spinnen of krekels op de muur, muggen, motten, wespen, vliegen of vleermuizen....ik heb het allemaal getrotseerd....

Zelden heb ik me zo vrij gevoeld als op deze plek hier....

Vrij in een eindeloze leegte.....

Ik weet best wel dat ik extravert overkom maar eigenlijk barst ik vaak van de gene of ingehouden ongemakkelijk gevoel...

Hier niet....

De uitgestrekte vlakte waar ik in al die dagen nog geen mens ben tegengekomen (tenzij we naar een stadje gingen)....

De intense rust.....

Ik heb soms in deze dagen wel eens gedacht dat voordat God de wereld begon te scheppen, hij hem is tegengekomen zoals het er hier uitziet....

Natuurlijke beplante schoonheid van leegte en rust...

Ik kan uren over de balustrade van het prieeltje hangen en alleen maar kijken....

Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar hoe meer en langer je de lege vlakte ziet, hoe gevulder jezelf raakt....want eigenlijk ben jij het zelf die dan overblijft...

Of misschien juist wel onderdeel wordt van.....

Douchen in de natuur, naar de wc in de natuur, lopen tussen een ballet

voorstelling van krekels, hertjes zien rusten tegen een boom, insecten die zich met één druppel water in leven houden en precies weten wasr die druppel ligt, zwaluwen die niet bang voor je zijn maar het zwembad met je delen....

Zelfs een schedel van een dood hert tegenkomen schrikt niet af of is zielig....

Niks is aangepast, alles leeft zoals het bedoeld is.....

Dit is wie jij bent.....een mede natuurverschijnsel.....en wat heb je verder nodig dan je eten, drinken en je gedachten...?????

Ik heb me hier zó vrij en goed en misschien wel voor het eerst (on)volkomen mezelf gevoeld terwijl dat volkomen goed voelde....

Het is daarom geen wonder dat ik het moeilijk vind deze plek te verlaten....

En toch breekt dat tijdstip aan dat we ons laatste safari poesta ritje maken....

Dag fijn mooi vrij ongerept landschap....

We gaan richting trein in Kiskunfélegyháza (en vraag me wederom niet hoe je dat uitspreekt)....

Google Maps leidt ons echter naar het busstation.... Google Maps houdt blijkbaar niet van treinen....en voor ons geldt dat net andersom....

Google denkt toch niet dat wij twee uur in een bus gaan zitten....

Gelukkig heeft Arend Jan handen en voeten en blijkt het treinstation een kilometer verder te liggen....

En ja hoor...vasútállomás.....

Nu kijken hoe je een treinkaartje in het Hongaars vraagt....eentje maar want 65+ reist gratis....mazzel voor mijn oudje Willem.....

We vinden welgeteld één mevrouw die zes woordjes Engels spreekt met nadenk pauzes van twee minuten tussen elk woord....

Maar we bemachtigen dus een kaartje...

Plaats reserveren...?

Ach nee dat hoeft niet...!

Igen klíma....

Ooooooh airco....ja doe dan maar wel....

Wagon 21 stoel 42 en 48.....zit je dan naast elkaar?????.....

Afscheid nemen is moeilijk....

Vanmorgen vielen er al tranen, nu weer....

We houden het kort.....maar tijd, dat betekent niet minder tranen natuurlijk....

Afscheid nemen van twee mensen die je nog dierbaarder zijn geworden dan ze al waren....

Dank jullie wel lieverds.....

Over vijf onbewaakte railsen lopen we naar het voor ons bestemde perron....

Dat kan hier allemaal in Hongarije....

Geen trappen maar gewoon over de vele railsen lopen en hopen dat er geen trein aankomt....

Willem vraagt wel tien keer of we goed staan.....en dat staan we...

Het is wel weer een belevenis zo'n trein hoor....

Daar komt hij aan....maar waar staat welke wagon welke is?....

Ik denk het te zien maar Willem wil zo snel mogelijk naar binnen en maalt er niet om....

We duiken een coupé in die zowaar de stoelen 42 en 48 heeft....en wat denk je....dat zijn twee stoelen naast elkaar...

Enfin, ik snap wel meer van die Hongaren niet....

Er is alleen van airco geen sprake dus we zitten vast niet goed....

De digitale kaartjes 'knipster' probeert ons dat ook te vertellen....maar wij verstaan geen Hongaars...en bovendien zit Willem goed vindt hij....

Er zit een alleraardigst jong meisje ook in de coupé die ons in Engels uitlegt dat we de wagon hiernaast zouden moeten nemen....

Ze heeft echter ook al door dat Willem hier wel goed zit en wuift het verhaal dus weg met haar handje....

Petra het ze.... uitgesproken als Pėtra....

En ze studeert fashion aan de kunstacademie....

We babbelen even over Londen, Parijs en Milaan want daar wil ze nog wel stage gaan lopen....

Dan gaan haar oortjes in en luistert ze muziek....

Best comfortabele treinen trouwens in Hongarije hoor....

Het is goed toeven, en we rijden in een ruk door naar Budapest Nyugati ofwel Budapest centrum....

We nemen afscheid van Petra en stappen de grote stationshal in...

Een taxi zou nu welkom zijn met onze zware tassen....

Maar nergens een taxi te krijgen....

Ik bekijk Google Maps....

We kunnen best lopen Willem....34 minuten maar....

Willem is het daar niet mee eens maar ik heb de spreekwoordelijke broek aan vandaag (en vaker ook wel hihi)......

Een taxi aanhouden op straat is hier niet slim....je loopt grote kans opgelicht te worden....

Ik ga daarom toch liever lopen....

Zucht, puf, zucht, puf.....lemonade drinken.....

Tocht voortzetten.....

Zucht, puf, zucht, puf.....hapje eten...

Het lijkt een duur restaurant maar het valt mee.....

De gerechten zijn exquise....

Wauw wauw....wat zullen we bestellen....?

Willem kip...ik bedoel maar ze zeggen allemaal TokTok waar je ook komt....

En ik neem weer eens iets Hongaars....

WAMPIE DOE DAT NOU NIET!!!!!!!.

Wampie doet dat wel en wat krijg je dan???????......mergpijpen.....

Mergpijpen vol gerookte merg.......

Dat ga ik ECHT NIET ETEN!!!!.....

De toost met chimichurri wel maar de merg echt niet....!!!

Willem lust dat wel....ik ga al bijna over mijn nek als ik het Willem door de keel zie laten glijden.....

Willem, onze echte kip kenner (waar eet hij dat nou niet?)...heeft volgens zijn zeggen nog nooit zo lekker kip gegeten.....

Morgen kom ik hier weer vertelt hij de ober die überbeleeft Willem bedankt voor de lovende woorden.....

Nu het laatste stukje naar het hotel...

Hijg, puf, kreun.....we zijn er...nat en bezweet.....

Gauw naar de hotelkamer....

Ho....stop......

De code van het escapehek doet het niet....

Naar de receptie dan maar.....

Maar wat is het daar donker....

Krijg nou wat.....de stroom doet het niet....

Iets in de kerk tegenover is mis gegaan en zij zijn daar ook de dupe van.....

Hoe lang het kan duren....???

Heeeeej dit is Hongarije....you never know....!

Telefoon moet geladen worden.....kan niet....

Douchen....kan dus ook niet...

Plassen mag op de wc van de receptie....maar wel in het donker....

Nou ja, lang verhaal kort.....we worden onder strenge bewaking uiteindelijk via geheime sleutels en middelen naar boven gebracht....

Lift doet het niet dus alle trappen op....

Kamerdeur wordt voor ons open gedaan en jaaaaaaaa, we staan binnen op onze eigen kamer.....

Douchen....!!!

Maar dan wel met koud water....je weet wel boiler en stroom en zo......

Welkom weer in de wereld die niet poesta heet.....

De maakbare wereld waar niks meer werkt als iets niet werkt....

Dat was op de basic poesta toch wel even anders....

We rusten even uit na het douchen....

De overgang is groot....

Maar kijk.... Ineens horen we de airco en dus is hier weer stroom...

Voor vanavond hebben we een lichtjes cruise geboekt....

Niet te laat gaan eten maar...

Alleen in deze kapotte maakbare wereld is bij ons dan wel weer stroom, maar in de rest van de omringende straten niet....

Met andere woorden...gekookt en gebakken kan er niet worden....

We vinden in een blok verder één restaurantje dat stroom heeft.....maar dat zit dan ook gelijk weer bomvol....

De "get your guide" operator geeft aan dat het ongeveer een half uurtje lopen is naar het ponton van onze boot....

Zodra we eten hebben wordt het dus hap slik weg geblazen....

Binnen een kwartier hebben we de zalm en gegratineerde spinazie achter de kiezen en hebben we betaald....

Zonde dat we er niet van konden genieten want het smaakte heerlijk....

Wandeltocht naar de boot....

Over klinkers die je nauwelijks ziet in het donker......waggelen maar dus....en goed opletten dat je je enkels niet breekt.....

Ondertussen schuren mijn benen akelig langs elkaar...zeker na ook na die tocht van vanmiddag in de hitte....

De minuten op de Google Maps route kruipen voorbij....

Niet Google Maps schuld natuurlijk, maar die van ons omdat we zo sukkelig langzaam lopen....

Maar dan is de boot toch in zicht....met een heeeeeeeele rij mensen op de loopplank....

Boottocht met welkomsdrankje en een bekroond aantal muzikanten die originele Hongaarse muziek laten horen en een dansshow laten zien.....

Bomvol die boot.....en direct obers die in je nek hijgen, wat je nog meer wilt drinken terwijl je welkomsdrankje nog half vol is....

Er zijn twee trio's en vier dansers.... ze lopen rond om alle bootgangers te plezieren....

Ze gaan met je op de foto....ze komen aan je tafel.... één grote commerciële bende....

Dat was in Szentendre wel anders....

En de lichtjes....?

Buiten staan ook nog eens drie rijen stoelen waar mensen kunnen zitten...

En nou is fotograferen door een raam met tegenlicht al niet te doen, maar als er ook nog eens drie rijen mensen voor zitten, dan kun je het helemaal vergeten.....

Prutfoto's dus.....

Blij dat we rond middernacht weer terug zijn en aan wal kunnen gaan....