Dag van:
We leven meer in het nu dan we soms denken...
Het leven is onvoorspelbaar en je weet nooit wanneer het geluk of noodlot toeslaat....
Geluk is dan natuurlijk wel weer een richting die je elke dag weer probeert op te gaan.....
Noodlot echter slaat toe....onverwachts...nooit wetende uit welke hoek....
Zo begonnen we onze dag rustig....toelevend naar vanavond, naar de opening van de Olympische Spelen in ons zo geliefd Parijs....
Willem eerst nog een pastoraal bezoek.....
Zelf draai ik nog een laatste wasje voor de aankomende kampeervakantie, kijk een aflevering van 'the Good Doctor', check of mijn bloeduitslagen binnenzijn, maar niet dus, ruim op de bovenverdieping nog wat rommeltjes op en hoor ineens Willem veel vroeger thuiskomen dan verwacht....
Hij loopt naar boven en komt naast me zitten op bed waar ik net was gaan zitten om mijn gehoorapparaten in te doen....
Ik heb slecht nieuws.....
En dan volgt het verhaal....
Een verdrietig verhaal inderdaad dat eventjes ons leven op z'n kop zet....
Degene om wie het gaat komt naar ons toe...
Steun, troost, samen verdriet delen en samen loslaten....
En eigenlijk verder alleen maar samen zijn....
Waar ik jouw hartje
niet hoorde
Kon ik je voelen
Dichterbij dan ooit
In mijn hart
Zal jij verder kloppen
Voor altijd
Waarna Willem en ik, als diegene weg is, de openingsceremonie van de Olympische Spelen kijken....verdoofd een beetje.....
Maar het was mooi....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten